|
|
บล็อกแท็ก
ธรรมเนียมแปลก ๆ มันจะโผล่มาให้เราเผชิญโดยไม่รู้ตัวเสมอ
ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ผมเพิ่งจะรู้จักกับธรรมเนียมบล็อกแท็ก(ฺBlog Tag) จากเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม และหลังจากนั้นไม่นานชื่อของบล็อกร้างของผม (ไม่ให้ร้างได้ไงไม่ได้อัพเดทตั้งก่ะ กรกฏาปีที่แล้ว แหะๆ) ก็ได้ไปปรากฏในลิสต์แท็กของพี่สาวคนหนึ่งจนได้
สำหรับสายแท็กของผม ย้อนขึ้นไปเป็น คุณพี่ สาวน้อยร้อยแปด จา่กนั้นก็เป็นคุณฮันโซ และคุณปริเยศตามลำดับ ส่วนมันเริ่มต้นจากไหนและจะขยายไปถึงไหนคงต้องตามดูจาก สาแหรก blog tag ในประเทศไทย ใน Link นี้ --> //www.keng.ws/files/blog-tag_trace.html
ตามธรรมเนียม เมื่อโดน tag แล้วก็จะต้องเล่าสิ่งที่คนไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับตนเอง 5 เรื่อง ("...sharing five things about themselves that relatively few people know...") แล้วเลือกรายชื่อผู้โชคดีต่ออีก 5 คน"
ว่าด้วยเรื่องที่คุณไม่เคยรู้เกี่ยวกับ เจ้าของบล็อก ที่บางคน อาจจะรู้จักไปในชื่อต่าง ๆ เช่น biblio ริสรน นน หนึ่ง เด๋อ ผีจีน ผฒ ฯลฯ
1. ตอนอยู่มัธยม ผมมักจะได้รับบทอะไรแปลก ๆ หลาย ๆ อย่าง เช่น ในงานพาเหรดของโรงเรียน งานแข่งกีฬาสิ ละครประจำค่ายลูกเสือ หรือละครวิทยศาสตร์ก็ตาม เท่าที่จำได้ก็มี ในตอน ม.1 เป็นนาคให้เขาแห่ ในส่วนงานประเพณีจำลองของงานพาเหรดของจังหวัด เพราะช่วงนั้นผมหัวโล้นเนื่องจากบวชหน้าไฟให้อากงพอดี และช่วงเข้าค่ายลูกเสือปลายปีก็รับบทพระองค์ดำ (สมเด็จพระนเรศวร) ทั้งที่ตัวขาวจั๊วะในละครเข้าค่ายลูกเสือ พอขึ้น ม.2 ช่วงเข้าค่ายลูกเสือก็รับบทเป็นคนป่าเต้นระบำไฟ ม.3 เป็นละครกังฟูที่ผมเป็นคนเขียนบทเอง จำได้ว่าได้เขียนบทให้เจ้าสำนักฝ่ายศัตรูสะดุดยอดหญ้าตาย ส่วนตัวร้ายหลักนั้นแก่ตายไปเอง ก่อนที่พระเอกจะยกพวกมาล้างแค้นในฉากสุดท้าย พอขึ้น ม.5 ได้เล่นละครเป็นตัวร้ายหลัก รู้สึกจะชื่อนายเงินตรา ละครเรื่องนี้เล่นสองรอบ สุดท้ายได้รองชนะเลิศรางวันละครวิทยศาสตร์ของจังหวัด จบที่ ม.6 เขียนบทละครให้เพื่อนอีกห้องเอาไปเล่น บทละครเรื่องนี้ยังมีสำเนาอยู่เมื่อผมเอากลับมาอ่านทีไรก็ยังได้หัวเราะกับมันทุกครั้ง แล้วคิดว่าทำไปได้อย่างไรทุกที อ้อ ตั้งแต่ ม.5 ผมสมัครเป็นรองหัวหน้าห้องเพราะ ตอน ม.4 เป็นรองหัวหน้าแล้วไม่ต้องทำเวร สบายมาก ๆ แต่ที่ไหนได้ไม่มีใครสมัครเป็นหัวหน้า อาจารย์เลยจับเป็นซะท้ายที่สุดงานหนักกว่าทำเวรมากมายนัก พอ ม.6 คิดได้ก็สายเสียแล้ว มีคนเสนอให้เป็นอีกปีไปโดยปริยาย
2. เพื่อนในกลุ่มที่ผมสนิทมากตอนมัธยมต้น ซึ่งมีด้วยกันทั้งสิ้นสามคน ตอนนี้ได้กลายเป็นกระเทยเต็มรูปแบบไปแล้วสองคน เหลือผมอยู่คนเดียว ที่เพื่อนหลาย ๆ คน ชอบมองว่าทำไมไม่มีแฟนเสียที ทั้ง ๆ ที่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ซึ่งผมก็คิดเช่นั้นเหมือนกัน หรือความหล่อของผม ถือว่าเป็นความลับที่คนอื่นไม่รู้กันแน่เนี่ย แหะ ๆ
แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าผมเป็นชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ จริง ๆ
3. ตอนไปรับน้องช่วงเข้ามหาลัยใหม่ ๆ นั้น ทางรุ่นพี่แบ่งกลุ่ม ให้คิด เพลงเชียร์ และก็ผมนี่หล่ะที่เป็นคนเสนอแนวคิดจนกลายเป็นเพลงบูมที่พี่เชียร์คงจะจำไปจนวันตาย
เนื้อเพลงก็ยังจำได้ดีครับ ด้านล่างนี้เอง >>
วี๊ด.............. บูม ซวย ซวย ฉิบหาย ฉิบหาย เสือกเกิดมาซวย
ไหนบอกจะไปปลูกป่า
ไหนบอกจะไปปลูกป่า
หลอกกูนี่หว่าพากูมาซวย
ที่มีการนำเรื่องปลูกป่ามาร้องด้วยก็เนื่องจาก ตอนขึ้นรถออกจากมหาลัย มีการแจ้งกันว่าถ้าอาจารย์ ถามจะไปไหนให้ตอบว่าไปปลูกป่า นั่นเอง
ผลของเพลงก็ไม่มีอะไรมาก โดนทำโทษ และสมาชิกกลุ่มบูมนี้ก็กลายเป็นจุดสนใจที่รุ่นพี่จ้องเล่นตลอดทริป เช่นผมโดนประทัดยกพวงฝังทรายใต้จุดสำคัญแล้วจุดทีเดียวหมดแผง เพื่อนอีกคนเป็นคนสุดท้ายของมะนาวอมแล้วส่งต่อ อีกคนโดนชักคะเย่อในด่านรถไฟจนหน้าเขียว แต่โดยรวมแล้วก็เป็นไปด้วยดีครับ ทั้งหมดเป็นการหยอกล้อกันเล่นธรรมดา และเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ
4. ในตอนเรียนมหาลัย ผมเคยเป็นผู้นำกลุ่มเดินเรื่องเสนอขอให้มีการปรับผังวิชาเรียนบางวิชา เนื่องจากว่าผังที่ทางมหาลัยมีการปรับเปลี่ยนในตอนปีสองนั้นจะทำให้นักศึกษาในคณะบางคน ไม่สามารถเรียนจบได้ตามกำหนด ในวันนั้นผมถือเอกสารที่จะเอาไปเสนอให้อาจารย์ประจำฝ่ายพิจารณา เดินเข้าไปหาที่โต๊ะ ทำหน้าตาขึงขัง กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่เนื่องจากว่ามีคนเข้าไปหลายคนมากในวันนั้นผมเสียหลัก จนต้องเอามือไปเท้าโต๊ะของอาจารย์ท่านนั้น หลายคนเห็นว่าเหมือนการทุบโต๊ะ จึงเข้ามาจับแขนห้าม ดันผมออกไปจากห้อง หลายวันต่อมาในคณะผมได้ยินข่าวลือ ว่ามีนักศึกษาทุบโต๊ะอาจารย์ จะทำร้ายอาจารย์ เพราะไม่พอใจการปรับฝังวิชา ผมก็ได้แต่ยิ้มในใจ อย่างไรก็ดี ผังวิชาเรียนบางส่วนของคณะได้มีการปรับเปลี่ยนตามคำขอในที่สุด เสียอย่างเดียวที่ผมเขียนเสนอไปว่าวิชาบางวิชายากไปควรจะลดทอนความยากลงหน่อย ไม่เป็นผล ผมเลยต้องเสียเวลา่ไปกับวิชาเหล่านั้นอีกพอควร T_T
ปล. อาจารย์ท่านั้นกลายมาเป็นอาจารย์ที่ผมเคารพรักในเวลาต่อมา โปรเจ็กค์จบของผมก็ได้ไอเดียและความรู้ที่เรียนมาจากท่านนี่ล่ะ
5. มาช่วงทำงานแล้วมี่งดีกว่า รู้ไหมครับว่าตู้เอทีเอ็มในเวียงจันทร์เนี่ยผมเป็นคนออกแบบคลิปสั้น ๆ เป็นตัวอย่างให้ดูวิธีการสอดบัตรให้ถูกต้อง ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วหน้าที่หลักของผมเป็นการติดตั้งและดูแลระบบ ทั้งนี้เนื่องจากว่าตอนเริ่มระบบไม่มี อนิเมทดีไซน์อยู่ในทีมเลยแม้แต่คนเดียว อย่างไรก็ดีคลิปนี้ได้ถูกใช้มาเป็นปีที่สามแล้วเนื่องจากเหตุผลว่าเข้าใจง่าย ต่อท้ายอีกหน่อย คลิปนี้ใช้วิธีทำครึ่ง ชม. ด้วยโปรแกรม SWiSH Max ที่ตอนนี้ผมก็ลืมวิธีใช้มันไปเรียบร้อยแล้ว
และเป็นธรรมเนียมที่จะต้องส่งต่อแทก อย่าโกรธกันเลย เหอ ๆ
1. armdotnet
2. Little Bear
3. //thanapol.spaces.live.com/
ได้สามคนแล้ว
| Create Date : 08 มกราคม 2550 |
| Last Update : 9 มกราคม 2550 13:53:26 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 334 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: STAR ALONE (STAR ALONE  ) วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:22:07:53 น. |
|
|
|
| โดย: พส IP: 58.8.58.167 วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:23:21:01 น. |
|
|
|
| โดย: แกะ IP: 124.120.10.42 วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:23:35:03 น. |
|
|
|
| โดย: แม่มดพันปี วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:23:44:00 น. |
|
|
|
| โดย: พจ (jengly ) วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:23:45:30 น. |
|
|
|
| โดย: นน (biblio ) วันที่: 9 มกราคม 2550 เวลา:16:29:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียน
ได้เวลาเดินเล่น บ้านเพื่อน ค่ะ อิ
>"< อ๊ะๆ อย่าเพิ่งรำคาญ กัน น๊า
อาจจะมาบ่อยไป นิโหน่ยค่ะ
หลับฝันดีค่ะ