ภาพแรกคุณ Sydgirlถ่ายและส่งมาให้

เราไปเจอกัน โดยมิได้นัดหมาย หรือรู้จักกันมาก่อน ที่โน่นแน่ะ "วังน้ำเขียว"

เธอเล่าว่า ได้ยินเสียงผมเรียกเด็กผู้หญิงคนนึงว่า "พันไมล์"
แล้วก็หันมาดู....เธอรู้เลยว่า ชื่อนี้มีไม่กี่คน..

เราเลยได้รู้จักกันในวันนั้น....ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ และมิตรภาพอันดีงามครับ

แวะมาทักทายคะ

ชื่นใจทุกครั้งที่เห็นคุณพ่อคุณแม่พูดถึงลูกและให้ความสำคัญกับลูกอย่างแท้จริง..คุณอาร์ตและภรรยาทำได้ดีจริงๆ ค่ะ



ขอให้คุณอาร์ตและครอบครัวมีความสุขมากๆ นะคะ..

รูปน้องพันไมล์น่ารักมากค่ะ

สิ่งที่ยากที่สุดคือการเป็นพ่อแม่คน โดยเฉพาะจะเป็นพ่อแม่อย่างไรที่จะเสกสรรค์ปั้นแต่งให้ลูกเติบโตขึ้นเป็นคนดีมีคุณภาพและมีความสุข แต่การทำสิ่งยากนั้น ผลลัพธ์ที่ได้เป็นความสุขใจอย่างยากที่จะหาอะไรมาเทียบได้

ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะที่มีโอกาสได้เป็นแม่ของเด็กคนหนึ่งนะคะ ฝ่าฟันความยากมา 12 ปีแล้ว ทุกวันนี้คุณลูกน่ารักมาก ดื้อนิดซนหน่อย แต่เค้าเป็นเด็กดีอย่างเหลือเชื่อ

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ค่ะ อ่านแล้วนึกถึงความหลัง เอาใจช่วยนะคะ

เห็นหัวข้อเลยขอเข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ เป็นเรื่องราวที่มีประโยชน์มากๆ ตรงใจด้วย เพราะตอนนี้ลูกสาววัย 2 ขวบกว่าๆ ก็มีอาการคล้ายๆ กัน แต่มือยังไม่ไว มีแต่ร้องไห้ได้แทบทุกเรื่อง พออ่านแล้วก็ได้แง่คิดดีๆ เลยค่ะ

ชื่อน้องน่ารักมากค่ะ แปลก ไม่ซ้ำใครเลย

แวะมาส่งความสุขก่อนปีใหม่ที่ใกล้จะมาถึงค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่ลูกสาวน่ารักจัง
เช้านี้เลยขอแวะมาทักทายครับผม