|
บทความที่เข้ารอบ (ม.4/2 เลขที่ 39)
ชื่ออัสสัมชัญ นั้นเด่นมาช้านาน ยังมีพยานปรากฎรับรอง ไม่เคยมีใครลบเกียรติอัสสัมชัญ เราต้องช่วยกันคอยประคับประคอง.... ให้อัสสัมชัญนั้นชื่อคงถาวร ฟุ้งเฟื่องขจร ถึงช่วงนิรันดร์ ฮ่า ฮ่า ฮ้ะ ฮ่า นี่คือบทเพลงที่ชาวอัสสัมชัญทุกคนรู้จักดี ทุกเช้าวันจันทร์ต้องร้องหลังจากเคารพธงชาติ และสวดมนต์เพื่อระลึกถึงเกียรติและชื่อเสียงที่โรงเรียนมีจากศิษย์เก่าต่างๆ มาช้านาน มิให้เราลืมถึงสิ่งเหล่านั้น
โรงเรียนอัสสัมชัญ เกิดขึ้นจากความต้องการของคุณพ่อที่ว่าเด็กในสมัยก่อนไม่ได้เรียนหนังสือ เอาแต่เล่นสนุกไปวันๆ ด้วยอุดมการณ์ที่อยากจะให้เด็กมีความรู้ เพื่อพัฒนาตนเอง และประเทศชาติ เวลาได้ผ่านไปและโรงเรียนอัสสัมชัญก็ได้สร้างศิษย์เก่าที่มีความสามารถไปพัฒนาประเทศชาติ จนสร้างชื่อเสียงแก่โรงเรียนไว้มากมาย แต่หากกาลเวลาผ่านไปในปัจจุบัน กลับไม่ได้เพิ่มชื่อเสียงของโรงเรียนเลย ในทางกลับกัน กลับเริ่มลดลง อย่างน่าเสียใจ เพราะการประพฤติปฏิบัติตัวในด้านระเบียบวินัยของนักเรียนในโรงเรียน และนอกโรงเรียน ทำให้คนภายนอกที่พบเห็น มีความรู้สึกที่แย่กับ คำว่าอัสสัมชัญ โรงเรียนชายล้วน ที่เป็นโรงเรียนแม่ของคณะเซนต์คาเบรียล ประจำประเทศไทย ทั้งการแต่งกาย หรือแม้กระทั่งการพูดคุย ที่ได้ลบสิ่งสำคัญที่เราชาวอัสสัมชัญ ยึดถือ คือ สุภาพบุรุษอัสสัมชัญไปจนสิ้น
ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะมีงบประมาณในการนำเทคโนโลยีการศึกษา ในการสร้างสถานที่ และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ แต่สิ่งเหล่านี้มิช่วยให้คำว่าโรงเรียนอัสสัมชัญนั้นกลับมาสู่ความยิ่งใหญ่ได้ หากแต่เป็นนักเรียนนั้นคือสิ่งและส่วนที่สำคัญในการขับเคลื่อนโรงเรียนให้ได้ ฉะนั้นผมจึงมุ่งมั่นเพื่อนำอัสสัมชัญเก่าๆ กลับมา
ผมเป็นนักเรียนอัสสัมชัญมาก็ประมาณสี่ปีแล้ว ตลอดเวลาทุกปี ผมก็พยายามที่จะพัฒนาตนเองและเตือนเพื่อนๆ ให้ทำดีแก่โรงเรียน ในการปฏิบัติตนเอง แม้ว่าจะเป็นเพียงจุดๆเดียวเล็กๆ ในสังคมโรงเรียนอัสสัมชัญ แต่เพียงได้ทำเท่านั้นก็สบายใจ และมีความสุขแล้ว ที่เราได้ให้ความรักของเราใส่ไว้ไปในการพัฒนาตนเอง ทั้งเพื่อตนเองในการที่จะได้มีบุคคลิกที่ดีขึ้นและโรงเรียนที่จะมีชื่อเสียงดีขึ้นในสายตาของบุคคลอื่น
ดังนั้นผมจึงอยากให้ทุกคนที่เป็นชาวอัสสัมชัญ ไม่ว่าจะเป็นศิษย์เก่า จะเป็นผู้ปกครอง หรือศิษย์ปัจจุบัน ให้รักอัสสัมชัญ แล้วคำว่ารักในที่นี่ไม่ขอให้เป็นเพียงคำพูดจากลมปาก แต่ขอให้เป็นการกระทำที่ทุกคนจะตระหนักได้ ไม่ว่าจะการปลูกฝัง การมีบุคคลิกที่ดีสมคำว่าสุภาพบุรุษอัสสัมชัญ หรือการช่วยโรงเรียนจัดกิจกรรมก็ตาม เพื่อให้โรงเรียนกลับมายิ่งใหญ่ สมกับความยิ่งใหญ่ที่ศิษย์เก่าได้สร้างสมไว้
เขียนโดย นายสิรวิชญ์ ธรรมธิติวัฒน์
Create Date : 18 พฤศจิกายน 2551 |
Last Update : 13 ธันวาคม 2551 17:43:10 น. |
|
5 comments
|
Counter : 368 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: yyswim วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:58:36 น. |
|
|
|
โดย: ชวนคุย วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:16:19:34 น. |
|
|
|
โดย: พรายทราย วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:32:26 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 13 ธันวาคม 2551 เวลา:15:12:05 น. |
|
|
|
โดย: yyswim วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:15:01:59 น. |
|
|
|
| |
|
|
ajarnmodabac |
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
เพราะเชื่อว่า ครู/อาจารย์สมัยใหม่ต้องทำได้หลายอย่าง วิชาการงานสอนก็ต้องทำ กิจกรรมก็ต้องจัด เเละต้องหัดเปิดหูเปิดตา ให้เวลากับสิ่งรอบตัว เเละเรียนรู้อยู่เรื่อยๆ จึงเป็นที่มาของคติประจำใจในวันนี้ - เครียดๆขำๆ เราทำได้ :D
|
|
|
MY VIP Friend
|
|
|
ผมเป็นนักเรียนอัสสัมชัญมาประมาณสี่ปีแล้ว ตลอดเวลาผมพยายามที่จะฝึกฝนพัฒนาตนเอง และเตือนเพื่อน เตือนรุ่นน้อง ให้ทำความดีเพื่อโรงเรียน แม้สิ่งที่ผมได้ทำจะเป็นเพียงจุดเล็กๆ ในสังคมโรงเรียนอัสสัมชัญ แต่ผมคิดว่าได้ทำคงจะดีกว่าคิดจะทำ ...ผมทำได้เพียงแค่นี้ ผมก็รู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นสุภาพบุรุษอัสสัมชัญของผม.......