- - - - - ดูงานศิลปะใน แฟต เฟสติวัล 10-11 พ.ย. นี้ - - - - - ทุกครั้งที่ผ่านมา งานแฟต เฟสติวัล จะเป็นที่รวมของเด็กแนว คนรักดนตรี คนรักหนังสือทำมือ และคนรักหนังสั้น บลา บลา บลา แต่งานแฟต เฟสติวัลปีที่ 7 นี้จะมีอีเวนท์แปลกใหม่เพิ่มขึ้นอีกชิ้นหนึ่ง นั่นคือ "ศิลปะเพื่อแรงบันดาลใจ" พอเอ๋ยถึงศิลปะ อย่างร้องยี้ อย่าบอกว่า เราไม่ชอบ เราดูไม่รู้เรื่อง ถ้าบอกว่าชวนไปดู Myspace ของ โน้ต อุดม ไปดูและถ่ายรูปกับอนิเมชั่น ของ ตั้ม วิศุทธิ์ ไปดูว่าบ้านเรา ( และคนที่เรารัก ) อยู่ตรงไหน จากแผนที่ภาพถ่ายทางอวกาศของกูเกิ้ล เอิร์ท ฯล ฯ อย่างนี้ความอยากดูงานศิลปะจะเพิ่มขึ้นบ้างไหม ศิลปะเพื่อแรงบันดาลใจ เป็นความร่วมมือของสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร และแฟตเรดิโอ โดยการนำงานศิลปะมาสู่คนดู ให้คนดูเข้าใจความคิดของผู้สร้างงาน และต่อยอดแนวความคิดของศิลปินได้จากการไปชมงานศิลปะคราวนี้ ตั้ม วิศุทธิ์ พรนิมิตร ชวนเพื่อนญี่ปุ่นของเขา คาโยะ อุเมะ มาถ่ายรูปเมืองไทย ยังไม่พอตั้มยังชวนคนดูมาถ่ายรูปกับอนิเมชั่นของเขา และคนดูต้องหา "จุดยืน" ที่จะถ่ายรูปกับอนิเมชั่นของเขาให้ดี รูปที่ได้จะได้ออกมาสวย และ "ได้จังหวะ" พอดี ตั้มตั้งชื่องานครั้งนี้ของเขาว่า "จงเติมตัวเองลงในช่องว่างให้ถูกต้อง รู้จักตั้มและเพื่อนของเขามากว่านี้ได้ที่นี่ //www.home-room.org/archive/guest/003_ume_tum/room/ume_tum/ Myspace ของโน้ต อุดม สเปซของอุดม จะเป็นอย่างไร พื้นที่เขายังมีที่ว่างให้ใครแอดหรือไม่ เขาจัดสรรสเปซของเขาอย่างไร ต้องไปดูๆ Navins of Ballywood นาวิน ลาวัลย์ชัยกุล ตามหาคนชื่อนาวินเหมือนเขา ไปไกลถึงประเทศอินเดีย ไปๆ มาๆ เขากำลังตั้งพรรคนาวิน เพื่อคนชื่อนาวิน ดูว่าทำไมเขาถึงตามหาดาราราย เอ๊ย ตามหานาวิน ได้ที่นี่ //www.navinparty.com/index.html วสันต์ สิทธิเขตต์ วาดภาพสดๆ ในงานนี้ คนดูจะร่วมวาดภาพกับเขาก็ได้ พี่เขาและผองเพื่อนตั้งพรรคศิลปินเพื่อเป็นทางเลือกสำหรับการเลือกตั้งครั้งนี้ //www.artistparty.org/ kiiiiiii สองสาวสีสันสดใส สดใส สดใส และบ้าได้ใจ เธอสองคนเป็นนักดนตรีร็อคจากญี่ปุ่น ที่เคยมาแสดงสดงานแฟตเมื่อครั้งจัดที่สนามม้า สองสาวไม่ได้เก่งกาจแค่การร้องเพลง ( และตะโกน ) แต่ยังนำผลงานศิลปะ ที่ทั้งกุ๊กกิ๊ก และบ้า ในเวลาเดียวกันมาแสดงด้วย รู้จักพวกเธอมากกว่านี้ได้ที่นี่ //www.kiiiiiii.com/index.html งานศิลปะเพื่อแรงบันดาลใจครั้งนี้ ยังไม่ได้หมดแค่นี้แต่ยังมีทั้ง sms มนุษย์ , ตู้ขายของอัติโนมัติฝีมือมนุษย์ , งานกึ่งเกมกึ่งวิด๊โอ ของ คธา พรหมสุภา , ภาพถ่ายทางอวกาศของกรุงเทพมหานคร และงานรวบรวมภาพถ่ายของแฟต เฟสติวัลทั้ง 6 ครั้งที่ผ่านมา ไม่ต้องกลัวว่า จะดูงานไม่รู้เรื่อง มีเรียงความกวนตีนๆ ของ visuallyyours อธิบายแนวความคิดของศิลปินแต่ละท่าน ประกอบอยู่หน้างานศิลปะเรียบร้อยแล้ว โดยมี ข้าพเจ้าเอง เป็นบรรณาธิการงานศิลปะครั้งนี้ ( หมายถึงควบคุมดูแลงานส่วน text อธิบายความคิดไอเดียของศิลปิน ) ส่วนโต้โผใหญ่ คัดสรรงานแนวๆ เปรี้ยวๆ มาให้ดูกันคือ วิชญ์ พิมกาญจนพงศ์ วิชวล อาร์ตติสท์ แถวหน้าของเมืองไทย ตั้งแต่เมื่อวานนี้ วิชญ์ และคณะทำงาน ไปปักหลักกันคร่ำเคร่งติดตั้งงาน และจัดการพื้นที่ทั้งหมดสำหรับงานแฟต เฟสติวัลคราวนี้ ณ ชาแลนเจอร์ฮอลล์ กันเรียบร้อยแล้ว 10-11 พ.ย. เสาร์-อาทิตย์นี้ เจอกันค่ะ ดูแผนผังของงานแฟต เฟสติวัลทั้งหมด เพิ่มเติมได้ที่นี่ //fatradio.wordpress.com/ ป.ล. หนังสือของระหว่างบรรทัดหาซื้อได้ที่บู้ทโอเพ่น Z 16 ค้า   Create Date : 08 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 23 สิงหาคม 2557 19:35:58 น.     Counter : 1756 Pageviews.   Share Tweet

พิพิธภัณฑ์ศิลปะระยะสั้นซอยสบาย : Temporary Art Museum Soi Sabai งานของวิศุทธิ์ พรนิมิตร งานของวิชญ์ พิมพ์กาญจนพงศ์ รวมงานของ Peng Hung-Chih งานของโยชิโตโม่ นารา+ graf เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา จขบ. ไปดูนิทรรศการศิลปะ ที่หอศิลป์คณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากรมาค่ะ มีงานนิทศรรการศิลปะที่ข้ามน้ำข้ามทะเลจากญี่ปุ่นมาแสดงที่เมืองไทย งานที่แสดงมีหลากหลายประเภททั้ง จิตรกรรม ภาพถ่าย อนิเมชั่น อินสตอลเลชั่น วิดีโอ พรีเซนเตชั่น ศิลปินที่เจ้าร่วมแสดงก็มีหลากหลายชาติ ทั้งคนญี่ปุ่น ไทย จีน และฝรั่งอีกหลายชาติ ฯลฯ ความเป็นมาของงานนี้ ให้คนจัดงานเขาอธิบายให้ฟังนะคะ " เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา เราจัดแสดงนิทรรศการ ‘My Room’ ซึ่งจัดโดย ฟูมิย่า ซาว่า ณ กราฟ มีเดีย เมืองโอซาก้า ประเทศญี่ปุ่น จากนั้นจึงจัดแสดงนิทรรศการต่อเนื่องไปที่ ไทเป ประเทศไต้หวัน โดยใช้ชื่อว่า ‘ROOM AIR’ ต่อมา ฟูมิย่าก็แนะนำโยชิโตโม่ นารา ให้รู้จักกับกราฟ แล้วเราก็จัดนิทรรศการร่วมกัน โดยใช้ชื่อว่า ‘S.M.L.’ ่ จากการร่วมงานกันในครั้งนั้น ในที่สุดเราก็จบลงด้วยโครงการใหญ่ที่ชื่อ ‘A to Z’ ซึ่งสุดท้ายแล้วผลงานจะไปจัดแสดง ณ เมืองฮิโรซากิ อันเป็นบ้านเกิดของนารานั่นเอง ในคินอันเหน็บหนาวคืนหนึ่ง ฟูมิย่าบินกลับมาจากลอนดอน หลังจากจัดงานนิทรรศการที่รวมเอาศิลปินจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภายใต้ชื่องานว่า ‘Assorted Asian Tigers’ แล้วเขาก็กลับมาเล่าถึงความน่าตื่นเต้นของวัฒนธรรมไทยให้พวกเราฟัง สองเดือนผ่านไป เราก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ในเมืองไทยเสียแล้ว เพื่อเตรียมงานนิทรรศการ ‘Welcome to Soi Sabai’ซึ่งจะจัดขึ้นที่กราฟ โอซาก้า ประเทศญี่ปุ่น ในฤดูร้อนของปี 2547 โดยตอนนั้นเราก็ได้แต่หวังว่า จะได้จัดแสดงนิทรรศการที่เมืองไทยบ้างสักวันหนึ่ง และนี่คือที่มาโดยย่อของนิทรรศการพิพิธภัณฑ์ศิลปะ ระยะสั้น ในเวลานั้น มีศิลปินเข้าร่วมแสดง ณ กราฟ มีเดีย มากมาย อาทิ ไลโก ชิกา, ริเอะ อิโตะ, โทมัส โตโวเนน, เนเน ซูบอย, เคียวอิชิ ซูซุกิ และวิสุทธิ์ พรนิมิตร นอกจากนี้ ยังมีศิลปินอีกหลายท่านที่เคยร่วมแสดงในนิทรรศการ ‘My Room’ ที่จะมาร่วมในพิพิธภัณฑ์ศิลปะระยะสั้น ซอยสบาย ในครั้งนี้ด้วย จะเห็นได้ว่าพิพิธภัณธ์ หรือนิทรรศการนี้ เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ที่สานต่อมายาวนาน พิพิธภัณฑ์นี้อาจสั้นแต่ก็สบาย และผมก็ตระหนักแล้วว่า การพบกันระยะสั้นในเมืองไทยครั้งนี้ จะไม่เป็นเพียงชั่วคราวอย่างแน่นอน ฮิเดกิ โตโยชิม่า (กราฟ มีเดีย จีเอ็ม) " ใครบอกว่า งานศิลปะมีคนสนใจน้อย วันที่ จขบ.ไปดู มีคนสนใจเพียบเลยค่ะ โดยเฉพาะงานของ โยชิโตโม่ นารา ผู้คนสนใจเป็นพิเศษ นาราจำลองบ้านขึ้นในหอศิลป์ฯ ให้ผู้ชมเดินเข้าไปดูในบ้านของเขา ซึ่งตกตกแต่งห้องหนึ่งให้ดูคล้ายๆ ห้องทำงานของเขา มีผลลงานของเขาติดเต็มบนฝาผนัง ดูแล้วก็สบายตา สบายใจ นาราเป็นศิลปินร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของญึ่ปุ่น รูปเด็กหน้าคว่ำ รูปนี้เป็นเสมือนเครื่องหมายการค้าของเขา ถ้าใครจำได้เมื่อสักสามสี่ปีที่แล้ว เอสแอนด์พี เคยเอาผลงานของเขามาไว้บนกระป๋องคุกกี้ (ร่วมกับศิลปินร่วมสมัยของไทยอีกหลายคน ) จขบ. ชอบงานที่เกี่ยวข้องกับหมาเป็นพิเศษ จึงเอารูปมาให้ดูกันเยอะหน่อย ถ้าใครสนใจ งานของศิลปินคนอื่นๆ เข้าไปดูรายละเอียดได้ที่นี่ค่ะ รูปทั้งหมดก็เอามาจากเว็บไซด์นี้ //roomair.org/tamss/ เข้าไปดูรายละเอียดได้ค่ะ   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 23 สิงหาคม 2557 19:38:37 น.     Counter : 2103 Pageviews.   Share Tweet

Lolay in Japan ไม่ได้อัพบล็อกหัวข้อศิลปะเสียนาน หลังๆ มานี้ไม่ค่อยได้ไปดูงานศิลปะ วันก่อนได้รับอีเมลจากเพื่อนบ้าน เขาส่งรูปงานศิลปะของเขาที่กำลังแสดงอยู่ที่ญี่ปุ่นมาให้ดู น่ารักดีค่ะเลยนำมาเผยแพร่ต่อ โลเล หรือทวีศักดิ์ ศรีทองดี คนเขียนการ์ตูน คนวาดภาพประกอบ อาจารย์พิเศษ (เขาสอนวิชาการเขียนภาพประกอบที่ม.ศิลปากรและ ม.กรุงเทพ ด้วยค่ะ) ศิลปิน ฯลฯ คุณจะเรียกเขาว่าอย่างไรก็ได้ ถ้าเปิดหน้านิตยสารเมืองไทยปัจจุบันจะเห็นงานภาพประกอบของเขาปรากฎในหน้านิตยสารหลายเล่มไม่ว่าจะเป็น Image , Mars ,Lips, ฯลฯ และเขาเองก็วาดภาพปกให้พ็อคเก็ทบุ้คหลายเล่ม ทุกๆ ปีเขาจะจัดแสดงงานปีละครั้ง แต่ปีนี้เขาไปแสดงงานไกลถึงเมืองฟูกูโอกะ ญี่ปุ่น ในงาน Fukuoka Asain Art Triennale 2005 ซึ่งจัดที่ Fukuoka Asain Art Museum เมืองฟูกูโอกะ ประเทศญี่ปุ่น งานครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นงานแสดงศิลปะระดับเอเชียที่ค่อนข้างใหญ่ มีศิลปินกว่า 50 ประเทศ จากเอเชีย คัดสรรงานศิลปะมาร่วมแสดง โลเลและศิลปินไทยอีก 2 คน ได้รับเชิญไปร่วมงานที่นี่ด้วย (งานนี้จัดขึ้นทุกๆ 3 ปี) โลเล เล่าให้ฟังก่อนเดินทางว่างานแสดงครั้งนี้ เขาอยากให้ผู้ชมมีส่วนร่วมในงานศิลปะของเขาด้วย เขาเลยจัดทำหนังสือการ์ตูนโดยให้ผู้ชม ร่วมวาด และผู้ที่มาชมงาน ก็สามารถนำการ์ตูนนั้นกลับบ้านได้ และการนำเสนองานบางชิ้นเขาอยากให้ผู้ชมมีส่วนร่วมในงานด้วย มาดูกันค่ะ ว่าผู้ช่วยติดตั้งงานศิลปะของเขาคือใคร โปสเตอร์งานและหนังสือการ์ตูนของเขา ผลงานบางภาพ ภาพลักษณะนี้อาจจะคุ้นตาสำหรับคนที่ติดตามงานของเขา ผู้คนมาช่วยกันวาดการ์ตูน สาวน้อยนักวาดการ์ตูน โปรดสังเกตหัวเข่าหนูน้อยคนขวา ผู้ช่วยอีกหลายคน ผลงานของผู้ช่วย นี่ก็งานของเขาค่ะ โลเลเล่าว่าผู้คนที่นั่นสนใจศิลปะ มีคนมาอาสาสมัครช่วยงานหลากหลายอายุ นับตั้งแต่เด็กๆ จนถึงรุ่นคุณตาคุณยาย ดิฉันว่าดูหน้าตาของเขาแล้ว เขาคงมีความสุขกับการแสดงงานครั้งนี้มากจริงๆ   Create Date : 02 ตุลาคม 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2557 19:42:57 น.     Counter : 1686 Pageviews.   Share Tweet

สมมุติสถาน - - - สมมุติว่าโลกและกุญแจดอกนั้นนี้มีจริง - - - สมมุติสถาน Imagined landscapes การแสดงงานศิลปะบนหน้ากระดาษ ของ ปราบดา และ ความเรียงเรื่องศิลปะและทัศนศิลป์คัดสรร หลายคนคงลืมเลือนไปแล้วว่าปราบดาร่ำเรียนมาทางด้านศิลปะ และเป็นการเรียนด้านศิลปะบริสุทธิ์ (fine Art ) ปราบดาบอกว่าหนังสือเล่มนี้เทียบได้กับการแสดงงานศิลปะบนหน้ากระดาษครั้งแรกของเขา หนังสือเล่มนี้เป็นการรวบรวมความคิดและการรำลึก ย้อนไปในวันเวลาที่เขายังร่ำเรียนศิลปะอยู่ที่เมืองนิวยอร์ค เป็นการย้อนทวนความเข้าใจในงานศิลปะและความชอบในตัวศิลปินตั้งแต่เขาเรียนอยู่ในระดับไฮสกูลมาจนถึงระดับมหาวิทยาลัย การเรียนทั้งสองที่ส่งผลต่อรสนิยมทางด้านศิลปะของเขามากพอสมควรทีเดียว ปราบดาออกแบบแลนด์สเคปบนหน้ากระดาษแห่งนี้ออกเป็นแปดส่วน ส่วนที่สองของสมมติสถานแห่งนี้ เป็น สถานแห่งเส้น สี สมอง สัมผัส และที่อยู่ของดวงอาทิตย์ ส่วนนี้เป็นการเท้าความความสนใจทางด้านศิลปะตั้งแต่สมัยเด็ก ก่อนที่เขาจะรู้ว่าศิลปะคืออะไรถึงการเรียนศิลปะระดับไฮสกูล ไปจนถึงในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งส่วนนี้เต็มไปด้วยรายชื่อศิลปินและสกุลทางด้านศิลปะ ไม่ว่าจะเป็นมาร์เซ็ล ดูชองป์ ปิคาสโซ แอนดี้ วอร์โฮล กลุ่มดาดา กลุ่มฟลักซัส คอนสทรักติวิซึ่ม ฯลฯ ปราบดาได้อุทิศเนื้อหาส่วนท้ายของหนังสือทำเชิงอรรถ บอกรายละเอียดโดยย่อของงานและความคิดของศิลปินที่เขาเอ่ยอ้างไว้ เพื่อให้ผู้อ่านทำความเข้าใจงานและความคิดของศิลปินที่เขาเอ่ยถึงไว้ในส่วนนี้ ถ้าอ่านแล้วนึกไม่ออกว่าศิลปินเหล่านี้คือใคร มีผลงานแบบไหนโปรดพลิกหน้าเชิงอรรถซึ่งเป็นส่วนท้ายสุดของหนังสือเล่มนี้โดยพลัน ส่วนที่สาม อย่าเดินลัดสถาน ถ้าส่วนแรกกล่าวถึงทัศนศิลป์ในเชิงศิลปะบริสุทธิ์ (Fine Art ) (ปราบดาไม่ชอบคำว่าศิลปะบริสุทธิ์นัก เขาพอใจที่จะใช้คำว่าศิลปะส่วนตัวมากกว่าคำว่าศิลปะบริสุทธิ์ ) ส่วนที่สาม อย่าเดินลัดสถานนี้ เขาตั้งใจพูดถึงงานและประสบการณ์ วิธีคิดการออกแบบสิ่งพิมพ์ (Graphic Design )ของเขา แถมด้วยประสบการณ์การฝึกงานสมัยที่ยังเป็นนักเรียนศิลปะอยู่ เขานำประสบการณ์ทั้งการฝึกงานกับบริษัทกราฟิคดีไซน์ขนาดใหญ่และบริษัทกราฟิคดีไซน์ขนาดล็กที่มีเจ้าของเพียงคนเดียวมาเล่าให้ผู้อ่านฟังอย่างน่าสนใจ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าปราบดาจะพึงใจกับการฝึกงานกับบริษัทไหน บทนี้ปราบดายังเชื่อว่าการทำงานสร้างสรรค์นั้นการสนใจศาสตร์หลายสาขายังมีความจำเป็นต่อการทำงานสร้างสรรค์ ตัวอย่างหนึ่งที่เขายกขึ้นมาสำหรับคนทำงานดีไซน์ในเมืองไทย น่าสนใจมาก ถ้าใครเข้าร้านหนังสือบ่อยๆ อ่านแล้วเห็นภาพตามได้เลย ... คนทำงานดีไซน์จำนวนมากแทบไม่สนใจเนื้อหาของงานที่ตนเองทำเอาเลย หากข้องแวะแต่กับ "รูปแบบชีวิต" ของการเป็นดีไซน์เนอร์ เช่นการแต่งเนื้อแต่งตัวแฟชั่นตามกระแสนิยม และวัตถุเก๋ไก่ต่าง ๆ ทุกๆ ครั้งที่ผมไปร้านขายหนังสือภาษาอังกฤษในกรุงเทพ ผมมักเห็นคนหนุ่มสาวรูปลักษณ์ล้ำสมัยยืนพลิกหนังสือดีไซน์จากเมืองนอก ดูก็รู้ว่าเขาและเธอต้องทำอาชีพเกี่ยวพันกับงานออกแบบไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง มิเช่นนั้นก็เป็นนักเรียนนักศึกษาผู้มีความสนใจจะก้าวไปในโลกด้านนี้ การขวนขวายศึกษางานของคนอื่นอยู่เสมอเป็นเรื่องดี แต่ที่ผมสงสัยคือพวกเขาไม่เคยคิดจะเดินผ่านชั้นหนังสือดีไซน์ไปแวะพลิกหนังสือวรรรกรรม หนังสือประวัติศาสตร์ หนังสือปรัชญา หรือหนังสือบนชั้นอื่นๆ บ้างเลยหรือ ไปกี่เที่ยวผมก็เห็นพวกเขาปักหลักอยู่ตรงนั้น และผลที่ตามมาคืองานของพวกเขาจะวนเวียนอยู่กับการ ก็อปปี้สิ่งที่เห็นจากหนังสือเมืองนอก ปราศจากสาระอันเป็นตัวตนที่เกิดจากความสนใจอื่นๆ โดยสิ้นเชิง ...(หน้า 65 -66 ) ส่วนที่สี่ ห้า หก วาดล่น จัดแต่ง และเห็นเห็น นับเป็นการแสดงงานศิลปะะบนหน้ากระดาษ ปราบดำนำภาพวาดที่เขาวาดเล่น มาแสดงไว้ในหนังสือแห่งนี้ แต่บางชิ้นก็ดูไม่ค่อยเล่นมากนัก บางชิ้นเคยนำไปแสดงที่แกลเลอรี่ประเทศญี่ปุ่นมาแล้ว จัดแต่งเป็นงานออกแบบปกหนังสือที่เขาเคยออกแบบให้สำนักพิมพ์ต่าง ๆ พร้อมกับวิธีคิดที่เขามีต่อเนื้อหาหนังสือเหล่านั้น เห็นเห็นเป็นรูปถ่ายที่เขาเคยถ่ายเก็บไว้ (ปราบดาเคยแสดงงานภาพถ่ายมาแล้วหนึ่งครั้ง มีชื่องานว่า เท่าตาเห็น ) รูปถ่ายบางรูปของเขาโหดเอาเรื่องเหมือนกัน ส่วนแรก สมมุติว่าโลกนี้มีจริงส่วนที่เจ็ด สมมุติว่ามีกุญแจ โดยส่วนตัวเห็นว่าหนังสือเล่มนี้มีส่วนสำคัญที่สุดอยู่ที่สองส่วนนี้ คือส่วนที่เป็นส่วนแรกกับส่วนที่เจ็ดของหนังสือเล่มนี้ ส่วนแรก สมมุติว่าโลกนี้มีจริง เป็นประตูเข้าสู่สมมุติถานของเขา ปราบดาตกลงกับผู้ที่จะเข้ามาเยือนสมมุติสถานของเขาไว้ในเบื้องแรกเลยว่า สิ่งที่เขาจะพูดถึงในหนังสือเล่มนี้เป็นความทรงจำของเขาที่มีต่องานศิลปะและทัศนศิลป์ แต่ความทรงจำที่เขาพูดถึงนั้นมันมีข้อแม้อยู่ว่า ...ความทรงจำเป็นสิ่งพิลึก มันเป็นสาระหล่อหลอมตัวตน พยายามยืนยันว่าเรามีอดีต ดังนั้นจึงมีปัจจุบัน และให้โอกาสหวังต่อไปถึงอนาคต ในขณะเดียวกัน มันเป็นสาระที่เชื่อถือไม่ได้ เท่าใดนัก หลายครั้งหลายหนเรา"คัดสรร" ความทรงจำที่เราชอบ หรือ "เกลี้ยกล่อม" ตัวเองให้เชื่อและเลือกที่จะบันทึกไว้ในแบบที่เราพอใจ ความทรงจำจึงไม่ใช่ไม่ใช่ความจริงเสมอไป และในบางเวลา ความหมายของความทรงจำ น่าจะแปลว่า "การสมมุติ " ได้โดยตำรวจไม่จับ (หน้าคำนำ ) ส่วนศิลปะนั้นปราบดาบอกว่า ... สำหรับผมศิลปะ มีคุญสมบัติเช่นเดียวกับ ความทรงจำและการสมมุติ การทำงานศิลปะจึง เป็นการ สร้าง"สมมุติสถาน" นั่นคือพื้นที่ร่วมระหว่างเวลา ความทรงจำ และความเรียบง่ายอันซับซ้อนของการเป็นคน ...(หน้าคำนำ) เมื่อทั้งความทรงจำและงานศิลปะต่างก็เป็น สิ่งสมมุติ ปราบดาได้เตือนผู้ที่มาเยือนสมมุติสถานของเขาไว้ว่า ยังมีกุญแจอีกดอกหนึ่งไว้สำหรับไขตัวเองออกมาจากสมมุติสถานสู่โลกแห่งความเป็นจริง ส่วนที่เจ็ด สมมุติว่ามีกญแจ จึงเป็นส่วนสำคัญของหนังสือเล่มนี้อีกส่วนหนึ่ง ...สุดท้ายแล้วโลกธรรมดาภายนอกเป็นสถานที่งดงามมากกว่านัก กุญแจสู่โลกแห่งความจริง จึงเป็นสมบัติลำค่าสูงสุดสำหรับผู้มาเยือนสมมุติสถาน และนั่น คือสิ่งที่ผู้มาเยือนทุกคนไม่มี จนกว่าเขาและเธอจะเข้าใจประโยชน์ที่แท้ของสมมุติสถาน (หน้าสุดท้าย ) ขอให้คุญเดินเข้า-ออกสมมุติสถานแห่งนี้ด้วยความเพลิดเพลิน หาประตูและกุญแจดอกนั้นให้เจอนะคะ หนังสือเล่มนี้สามารถหาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไปและที่นี่ค่ะ //www.typhoonbooks.com/frontdoor.htm ปราบดาเคยมีผลงานเชิงความเรียง(ที่เขียนคนเดียว ) ที่น่าสนใจอีกหลายเล่ม ภาพไม่นิ่ง ความเรียงเกี่ยวกับ ภาพยนตร์ กำลังจะตีพิมพ์ซ้ำโดยสำนักพิมพ์ระหว่างบรรทัดเร็วๆ นี้ กระทบไหล่เขา รวมความเรียงผสานจินตนาการจากนิตยสาร GM ที่เขามีต่อบุคคลที่มีอิทธิพลทางความคิดของเขา พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็น นักเขียน นักดนตรี ผู้กำกับ ศิลปิน คนวาดการ์ตูน พระเซ็นในนิกายมหายาน ฯลฯ อย่าอ่านเลยก็แล้วกัน รวมความเรียงจากนิตยสาร OPEN น้ำใส่กะโหลก รวมความเรียงจากนิตยสาร สุดสัปดาห์ ฯลฯ   Create Date : 03 เมษายน 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2557 19:40:37 น.     Counter : 1382 Pageviews.   Share Tweet

Lolay - - -คนวาดการ์ตูนอีกคนหนึ่ง- - - มีนักเขียนการ์ตูน-นักวาดภาพประกอบ-ศิลปิน อีกคนที่ผลิตผลงานสม่ำเสมอ ทวีศักดิ์ ศรีทองดี หรือชื่อที่คุ้นเคยกันทั่วไปคือ โลเล ชื่อโลเล แต่ผลงานของเขาไม่โลเลตามชื่อแม้แต่น้อย มีคนบอกว่างานของโลเลได้รับอิทธิพลจากกลุ่มSURREALISM and POP-EROTICA ตอนนี้โลเลเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อร่วม Work Shop กับ Fukooka Asian Art Museum ที่เมืองฟูกูโอกะ Work Shop ของเขาเกี่ยวข้องกับการ์ตูนอีกเหมือนกัน ผลงานศิลปะของโลเลจะเป็นเช่นไร โปรดติดตามต่อไป... หน้าตาหนังสือ ความไม่มีเหตุผลของผมเองครับของโลเล   Create Date : 20 มีนาคม 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2557 19:39:21 น.     Counter : 1225 Pageviews.   Share Tweet