เล่าถึงบางแสนไตรที่แข่งไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2561 เป็นงานไตรกีฬาที่ 8 ของเรา

แต่เป็นการลงระยะ Standard ครั้งที่ 3

เราเลือกลงระยะ Standard ที่สนามนี้ (ว่าย1.5กม ปั่น40กม วิ่ง10กม) เพราะสนามนี้มีระยะ Master ซึ่งไกลกว่า (ว่าย1.5กม ปั่น83กม วิ่ง15กม) นั่นก็หมายความว่า ถ้าเราเข้าเส้นชัยช้า เราจะไม่โดดเดี่ยวอย่างแน่นอน555

แล้วเราก็คาดเดาได้ถูกต้อง งานนี้เราเข้าเส้นชัยด้วยเวลา 3ชั่วโมง 28นาที บรรยากาศที่เส้นชัยยังคึกคักอยู่ เราได้นั่งกินอาหาร ขนม น้ำอย่างสบายใจ เดินทักทายเพื่อนๆไปทั่วบริเวณ

เวลาผ่านไป เมื่อผู้จัดอนุญาตให้นำจักรยานกลับได้ และอากาศที่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ คนก็เริ่มกลับกันไป เหลือพวกระยะ Master ทะยอยกันเข้าเส้นชัย บรรยากาศเงียบเหงาลงมาก

นี่เราคงโดนแดดเผาจนตัวดำเพราะนั่งรอพวกMaster ถึง3ชั่วโมง! คิดถูกละที่ลง Standard

(จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้อึดพอจะลงMasterหรอก หุหุ)

งานนี้นักกีฬาต้องนำจักรยานเข้า Transition Area ก่อน1ทุ่มครึ่งในวันเสาร์

เราไปถึงบางแสนช่วงบ่าย ทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับ Race Pack ซึ่งประกอบไปด้วย

หมวกว่ายน้ำ - สีหมวกตามระยะที่ลง

สติกเกอร์เบอร์ติดที่หมวก จักรยาน และกระเป๋าไตร - ติดที่หมวกให้ชัด ก็จะหารูปตอนปั่นง่าย

ป้ายบิบ ใส่ตอนปั่นและวิ่ง - ตอนวิ่งให้หันป้ายมาข้างหน้า รับรองหารูปง่าย

แถบข้อมือสำหรับนักกีฬา - ซึ่งแถบข้อมือนี่ ทิ้งร่องรอยไว้ที่ข้อมืออีกเป็นเดือนเสมอ

Tattoo เบอร์ติดไว้ที่แขนขวา -เราชอบtattoo มากกว่าหมึกปั้ม มันไม่เลอะเทอะดี

ชิปจับเวลาติดไว้ที่ข้อเท้า - สายรัดข้อเท้านี่ก็เสียดสีจนข้อเท้าเป็นแผลทุกครั้ง รอยเก่ายังไม่ทันหาย รอยใหม่ก็มาละ

เสื้อที่ระลึก - สวยงามผ้าดี

ใบกำหนดการ -อ่านเวลาปิดTransitionดีๆ มิฉะนั้นเอาอุปกรณ์ไปวางไม่ทันจะแย่

บัตรลดสถานที่ท่องเที่ยวแถวนั้น - แข่งเสร็จหมดแรง อดไปทุกที

หลังจากได้ Race pack แล้ว แดดยังร้อนอยู่ เราก็เลยอยากไปดูดอกเสลาที่อ่างเก็บน้ำบางพระ ซึ่งเป็นทางปั่นของเหล่าMaster ในวันพรุ่งนี้

ระหว่างทางขับรถไปอ่างเก็บน้ำบางพระ ฝนก็ตกหนัก!! โอ้ว ไม่เห็นวิว หรือดอกไม้อะไรเลย

เวลาก็ไม่พอแล้ว รีบกลับมายังTransition ประกอบจักรยาน เอาเข้าไปเก็บที่จุดวางจักรยาน

การจูงจักรยานเข้าออกTransitionนั้น เขาจะมีการถ่ายรูปเรากับจักรยานเก็บไว้ด้วย เพื่อป้องกันการหยิบผิดคัน

วางจักรยานเอาผ้าคลุมไว้เรียบร้อย ก็กลับไปพักผ่อน

ความกังวลต่างๆนานาเพิ่มขึ้น มาคิดว่าเรากังวลอะไรบ้าง...

กลัวจักรยานมีปัญหาระหว่างแข่ง กลัวยางรั่วแล้วไม่มีคนมารับกลับ

กลัวจักรยานล้ม กลัวหลงทาง

กลัวโดนคนถีบตอนว่ายน้ำ กลัวโดนตะปบแว่นหลุด

เตรียมของเรียบร้อย ดูหนังเรื่องนึง ก็เข้านอน

ตั้งนาฬิกาปลุกตี4:15 แต่กว่าจะลุกได้ก็ ตี4ครึ่งละ ง่วงจังเลยอ่าาาา

จัดการตัวเองเรียบร้อย ก็ไปวางอุปกรณ์ที่ Transition เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย

ไปยืนรอที่ชายหาด ลงไปแช่น้ำทะเลหน่อยนึงพอให้คุ้นแล้วกลับขึ้นมารอปล่อยตัว

เมื่อถึงเวลาปล่อยตัว ความตั้งใจของเราในการออกว่ายน้ำคนแรกๆมลายหายสิ้น

ทำมายย เราไม่สามารถฝ่าฝูงคนเพื่อเข้าไปยืนหน้าๆได้เลย เราต่อแถวตามเขาไป พอหันหลังไปดูเรากลายเป็นกลุ่มหลังสุด

ไม่มีหมวกเหลืองคนไหนอยู่หลังเราแล้ว เราคือหลังสุดจริงๆ ฮือๆ

แถวค่อยๆขยับ จนเราได้ปล่อยตัว ได้ยินเสียงพี่ซีเค ตากล้องผู้อุทิศตนกำลังตะโกนเรียกเราจากในน้ำ พี่ซีเคถ่ายรูปเราหรือเปล่าไม่รู้ จนตอนนี้เราก็ยังหารูปไม่เจอ

เราเดินลงไปในน้ำ มองหาช่องทางที่จะว่ายได้ เล็งให้อยู่ห่างจากทุ่นไข่ปลาออกมาหน่อย จะได้ไม่ต้องโดนคนอื่น

การว่ายน้ำที่นี่ ให้ว่ายเป็นสามเหลี่ยม ไปทางขวาก่อน500เมตร แล้ววนซ้าย500เมตร กลับฝั่ง 500เมตร

จะมีความลำบากนิดนึงตรงที่ เราไม่สามารถมองทุ่นไข่ปลาได้ เพราะเราหันหายใจทางขวา แต่ทุ่นไข่ปลาอยู่ทางซ้าย

ฮึฮึ ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองทางเป็นระยะสินะ

เราว่ายออกไปไกลจากทุ่นมากหน่อยจนเกือบอยู่ขวาสุด แต่ก็คอยมองทางไม่ให้เบี้ยวมาก

พอเห็นช่องทางว่ายเมื่อไหร่ก็รีบว่ายไปก่อนที่จะมีใครเบี้ยวมาในเส้นทางของเรา

ว่ายน้ำครั้งนี้เราไม่เร่ง อย่าให้หัวใจเต้นแรง ท่องไว้ตั้งแต่ออกตัว จ้วงจังหวะเท่าๆกัน ค่อยๆไป ถ้าอยากเร่งค่อยเร่งตอนใกล้เข้าฝั่งละกัน

แล้วเราก็ทำได้ หายใจพอดีๆ ไม่เหนื่อยเกินไป ระหว่างว่ายน้ำรู้สึกได้ว่าแซงผ่านมาหลายคนใน 1000เมตรแรก เหลืออีก 500 เมตรก็สบายๆ คนไม่แออัดละ ว่ายน้ำรอดปลอดภัยจนขึ้นฝั่งมา

ไม่โดนแตนต่อย ไม่โดนแมงกะพรุน ใช้เวลาไป 40นาที

ใส่ป้ายบิบ

ใส่ถุงเท้า รองเท้าจักรยาน

กินเจล กินน้ำ

ใส่หมวกจักรยาน ใส่แว่นอีกที

จูงจักรยานออกไป

เริ่มปั่นจักรยานออกไป เช้คหัวใจ Zone 4 แหะ

พยายามลดลงมา แต่ก็คุมยาก เราหัวใจไม่ค่อยแข็งแรง

ปั่นๆไปซักพักรู้สึกได้ว่า โดนแซงไปหลายสิบ

พวกที่เราแซงมาตอนว่ายน้ำ มาเก็บคืนตอนปั่นอย่างง่ายดาย

ไม่เป็นไร แรงมีเท่านี้ก็ปั่นไปเรื่อยๆ

ทางปั่นดี มีขึ้นลงสะพานหลายสะพานให้ไม่น่าเบื่อ เจ้าหน้าที่บอกทางเป็นจุดๆ

ปั่นไปเกือบกิโลที่ 19 มีคนตะโกนจากข้างหลัง “508 สวัสดีคร้าบ” หันไปเจอเพื่อนตี๋นั่นเอง

มาแข่งก็ไม่บอก ตอนว่ายน้ำไม่เห็นกันเลย

แล้วเพื่อนตี๋ก็ปั่นผ่านเราไป อย่างไม่เห็นเงาอีกเลย

พอถึงทาง U Turn กลับ จะมีstation น้ำอยู่

การรับน้ำขณะปั่นจักรยานเป็นอะไรที่ท้าทายพอสมควร

เราไม่รู้ว่าเราจะคว้าขวดทันพอดีมั้ย

เราเลือกขวดใสที่บรรจุเกลือแร่สีเหลือง ดีที่เขาดึงจุกขึ้นให้แล้ว บีบเข้าปากได้เลย

(ครั้งก่อนรับขวดน้ำมา เขาไม่ได้ดึงจุกขึ้นให้ เพิ่มความยากในการกิน)

กินน้ำเกลือแร่แล้ว เราไม่สามารถเก็บขวดไปด้วยได้

เพราะจักรยานเรามีที่ใส่ขวดน้ำได้แค่1ขวด

ก่อนออกปั่นก็คิดอยู่ว่าจะไม่เอาน้ำมา จะได้ไปรับขวดน้ำที่ระลึกจาก water station

แต่ก็จะเสี่ยงเกินไป ถ้าเราหิวน้ำก่อนถึง stationล่ะ เดี๋ยวจะหมดแรงเอา

เราก็เลยเอาขวดน้ำเรามาเอง ดังนั้นเมื่อกินน้ำเสร็จเราจึงจำใจต้องโยนขวดทิ้งลงลังที่เขาเตรียมไว้ให้ (ซึ่งก็โยนพลาดเป้า ขวดกระเด็นไป ไม่ลงในลัง เหอๆๆ)

เคยเห็นคนอื่นๆ เขายัดขวดไว้ในเสื้อ ก็กะจะทำอยู่เหมือนกัน แต่เราเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ จะยัดขวดน้ำไว้ในเสื้อ คงดูไม่เหมาะ

ขากลับ ปั่นแซงไปแซงมากับลุงคนนึงจนถึงจุด Transition เหล่านักกีฬาก็เดิน catwalk บนพรมแดงอันยาวไกล เข้าสู่ Transition 2 เก็บจักรยาน เปลี่ยนถุงเท้า รองเท้า เปลี่ยนเป็นหมวกวิ่ง

วิ่งออกไปกิโลแรกๆมีกองเชียร์อยู่ สนุกดี

ออกไปถึงเขาสามมุก เอ๊ะ ทำไม ใครๆก็เดิน

พอเห็นคนรอบๆเดินนี่ รู้สึกชิลไปด้วยเลย เดินบ้างดีกว่า 555

ทางวิ่งที่นี่มีขึ่นลงเนินเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ชันมาก

ตอนเห็นป้ายบอกทางที่พวก Master ต้องวนอีกรอบนี่ ท้อแทนเลย

รอบเดียวก็จะแย่ละ ให้วนสองรอบนี่ ต้องใจสู้มากนะ

วิ่งไปถึงกิโลที่6 พักกินน้ำแล้วเดินๆ

มีลุงคนนึง ทักว่า เดินมีความสุขดีมั้ยหนู?

แล้วลุงก็เดินผ่านไป ขอย้ำว่า ลุง“เดิน”จริงๆ แต่เป็นการเดินที่เร็วมาก

เราพยายามวิ่งตามไปเทียบข้างๆ กะว่าวิ่งๆไปคงแซงลุงเดิน

แต่ paceวิ่งของเรา เท่ากับ paceที่ลุงเดินเลยแหละ

ลุง “เดิน”ไปชวนคุยไปเรื่อยๆ ในขณะที่เรา “วิ่ง” อยู่ข้างๆ อยู่คู่กันไปเป็นกิโลก็ไม่สามารถแซงพ้นลุงไปได้

จนสุดท้าย เราชะลอเดิน บอกลุงไปก่อนเลยค่ะ 555

กิโลสุดท้ายก่อนเข้าเส้นชัย มันช่างไกลเหลือเกิน

เห็นเส้นชัยอยู่ตรงหน้า แต่วิ่งไปไม่ถึงซะที วิ่งเนิ้บๆไป

และ...สุดท้ายเราก็เข้าเส้นชัยอย่างสวยงาม ปลอดภัย 555