ยี่สิบเจ็ดก้าวย่าง ปีนี้เป็นปีแรกที่ข้าพเจ้าอยู่ห่างไกลกับบุคคลอันเป็นที่รักของข้าพเจ้า  คือ ครอบครัวของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเกิดขึ้นมาบนพื้นฐานครอบครัวใหญ่ มีปู่ย่าตายายคอยเลี้ยงข้าพเจ้ามาตั้งแต่ข้าพเจ้ายังเล็ก มีพ่อและแม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่คอยขับเคลื่อนข้าพเจ้ามา มีน้อยชายที่คอยเป็นเพื่อนเล่นของข้าพเจ้า มีพี่เลี้ยงคอยดูแลความเป็นอยู่ของข้าพเจ้า มีน้าที่คอยเป็นกำลังใจและดูแลหลานคนนี้ตลอดมา และมีเพื่อนพ้องน้องพี่ที่คอยเป็นที่พึ่งและช่วยเหลือข้าพเจ้าเมื่อยามที่ข้าพเจ้าต้องการ ข้าพเจ้ามีชื่อว่า วินัย ชื่อนี้พ่อของข้าพเจ้าได้รับความเมตตาจากหลวงปู่สิม พุทธาจาโร แห่งถ้ำผาป่องเป็นผู้ตั้งให้ หลวงปู่บอกว่าข้าพเจ้าเป็นคนไม่มีระเบียบวินัย ให้ตั้งชื่อนี้ละกัน พร้อมทั้งนี้หลวงปู่ได้บอกกับข้าพเจ้าว่า เมื่อข้าพเจ้าเติบโตขึ้น ชีวิตของข้าพเจ้าจะไม่เหมือนใคร คือ หนึ่ง อยู่ในสมณเพศ หรือสอง ถ้าไม่ได้ครองสมณเพศ ชีวิตข้าพเจ้าจะโลดโผนโดดเด่น ตอนเด็กๆข้าพเจ้าก็ยังไม่เข้าใจอะไรและยังไม่ปักใจเชื่ออะไรมากมายกับเรื่องเหล่านี้ จนข้าพเจ้าเข้ามาบวช จากที่เคยคิดว่า คงจะบวชได้พอครบกำหนดเดิมที่ข้าพเจ้าตั้งใจไว้ ก็คงจะลาสิกขา  เพราะข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าคงจะบวชได้ไม่นาน เนื่องมาจากการใช้ชีวิตของข้าพเจ้า ที่ชอบใช้ชีวิตไปตามที่ปรารถนา ใช้เงินที่ได้มาอย่างฟุ่มเฟือย เรียกได้ว่า ได้มาเท่าไรก็หมด หมดก็ขอเพิ่มได้  ในหนึ่งเดือนข้าพเจ้าใช้เงินที่ได้มาเฉลี่ยเดือนละสองหมื่นบาทเห็นจะได้ ทั้งยังติดเพื่อนฝูง เที่ยวเล่นไปวันๆ เพราะมีคนตามใจให้ท้ายและติดตาม อย่างที่หลวงปู่ท่านว่าไว้ว่า ข้าพเจ้าไม่มีวินัยในการใช้ชีวิตเอาเสียเลย เวลาผ่านไปจากสามเดือนเป็นหนึ่งปี ขึ้นพรรษาสอง และพรรษาที่สาม ในชีวิตของข้าพเจ้าไม่เคยคิดว่าจะอยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์ได้นานขนาดนี้ ชีวิตภายใต้ผ้าเหลืองสอนอะไรหลายอย่างแก่ข้าพเจ้ามากมาย ข้าพเจ้ายอมรับว่า ข้าพเจ้าไม่ใช่พระที่ปฏิบัติดีนัก แต่ข้าพเจ้าก็พยายามที่จะขัดเกลาตัวเอง ข้าพเจ้าได้เข้าไปช่วยงานในกิจกรรมต่างๆมากมาย ทั้งที่ในชีวิตนี้ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้บวช ก็คงไม่ได้เข้าไปสัมผัสและทำหน้าที่ตรงนี้ ทั้งในส่วนงานของศาสนกิจ งานในวัดหรือนอกวัด งานค่ายพุทธบุตร ธรรมมะ งานหนังสือ งานภาพถ่าย งานสาธารณะประโยชน์ต่างๆหรือในส่วนงานของUNก็ตาม ซึ่งบางทีข้าพเจ้าก็ไม่ได้บอกให้รับทราบ ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้มีโอกาสทุกๆครั้ง ทั้งนี้ก็ด้วยความเมตตาและอนุเคราะห์จากครูบาอาจารย์เพื่อนๆทุกๆท่าน ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าสำหรับข้าพเจ้าจะอยู่ครองผ้าเหลืองได้อีกนานแค่ไหน แต่ ณ ปัจจุบัน ข้าพเจ้าจะพยายามทำประโยชน์ต่อพระศาสนาให้ได้มากที่สุด  ท้ายที่สุดนี้ข้าพเจ้าขอกราบบูชาองค์หลวงปู่ด้วยบุญที่ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติมา ข้าพเจ้าขอกราบถวายบูชาหลวงปู่ด้วยความเคารพอย่างหาที่สุดมิได้ เนื่องในวันที่หลวงปู่ละสังขาร (สิบสี่ สิงหาคม สองพันห้าร้อยสามสิบห้า)ซึ่งตรงกับวันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้าพอดี...   Create Date : 13 สิงหาคม 2556 1 comments Last Update : 13 สิงหาคม 2556 17:52:20 น. Counter : 6825 Pageviews. Share Tweet

ดีใจมากๆที่เห็นน้องเต้ยที่บล็อกพี่   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 24 กุมภาพันธ์ 2563 1:14:41 น.