เที่ยวเอง 4D3N ทริปทุ่งไหหิน -วังเวียง-เชียงขวาง 2011:

++++ ตอนที่2  เส้นทางเวียงจันทน์ - เชียงขวาง ++++

Day2   เดินตลาดยามเช้าเมืองโพนสะหวัน / ตามรอยทุ่งไหหิน แหล่ง 3


Day1:  9 Dec2011  เวียงจันทน์ -วังเวียง - เชียงขวาง (เมืองโพนสะหวัน)
Day2 : 10 Dec2011  ย่ำตลาดเช้าเมืองโพนสะหวัน         
         :  ตามรอยทุ่งไหหินแหล่ง 3  แหล่ง 2 และ แหล่ง1
Day3  :  11 Dec2011  อำลาทุ่งไหหิน เชียงขวาง สู่ วังเวียงเมืองแห่ง                     สายน้ำ  นั่งเรือล่องแม่น้ำซอง วังเวียง
Day4 :  12 Dec2011 ตลาดเช้าวังเวียง ความสุขริมน้ำซอง
             อำลาวังเวียง กลับเวียงจันทน์  
   Hotel
Night1 : โรงแรมจิตตะวัน โพนสะหวัน เชียงขวาง
Night2:  โรงแรมดวงแก้วมณี โพนสะหวัน เชียงขวาง
Night3:  โรงแรมถาวรสุขรีสอร์ท วังเวียง 
-------------------------------------------------------------------

Day2 : Saturday 10/12/2011

เดินตลาดยามเช้าเมืองโพนสะหวัน

เช้านี้เรามีนัดกันเดินตลาดเช้าที่เชียงขวาง เด็กๆเก่งมากตื่นเเต่เช้ามืดตามที่นัดกับคุณตา อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย



0630 น. อากาศหนาวจนมือชา เดินจากโรงแรมไปเรื่อยๆ ตลาดอยู่ไม่ไกล



โพนสะหวัน/โพนสวรรค์ (Phonsavan)

เป็นเมืองสร้างใหม่แทนเมืองเซียงขวางเดิมที่ถูกระเบิดเสียหายและทางการลาวไม่ต้องการฟื้นฟู จึงได้ย้ายหน่วยงานราชการมาตั้งเมืองใหม่ที่เขตเมืองโนนสุขหรือเมืองแปก เปลี่ยนชื่อเป็นบ้านโพนสะหวันเมื่อ พ.ศ.2510 ในตัวเมืองมีถนนตัดเป็นตาราง บางส่วนราดยางแล้วบางส่วนยังเป็นลูกรังอาคารบ้านเรือนบนถนนสายหลักเป็นอาคารตึก 2 ชั้น ตกแต่งด้วยชิ้นส่วนจากระเบิดใจกลางเมืองมีตลาดตั้งอยู่สองฟากถนน ฝั่งหนึ่งเป็นตลาดสด อีกฝั่ง เรียกว่า ตลาดแห้ง ขายสินค้าหลากชนิด ส่วนใหญ่เป็นสินค้านำเข้าจากจีนและเวียดนาม

บรรยากาศยามเช้า หนาวเย็น สงบเงียบ




หน้าที่ว่าการเมืองแปก



ที่มาของเมืองแปก : เมืองโพนสะหวัน เมืองหลวงใหม่ของแขวงเชียงขวาง อยู่ห่างจากเมืองคูนเมืองหลวงเก่าที่ถูกทำลายลงไปเมื่อครั้งสงครามระยะทางห่างกันประมาณ 30 ก.ม. เมืองโพนสะหวันเดิมมีชื่อว่าเมืองแปก ซึ่งแปลว่าต้นสน สาเหตุเพราะว่าสภาพภูมิอากาศหนาวเย็นตลอดทั้งปี ประกอบกับมีเทือกเขาอันสลับซับซ้อน จึงเหมาะแก่การเจริญเติบโตของต้นสนสามใบ ซึ่งอยู่ในเทือกเขาตลอดทั้งสองข้างของถนนหมายเลข 7 ถนนยุทธศาสตร์เดิมในอดีตสู่ชายแดนประเทศเวียตนามตอนเหนือ



ร้านค้าริมทาง หรือเกสต์เฮาท์จะมีลูกระเบิดประดับอยู่ทั่วไป



ป้ายต้อนรับสู่แขวงเชียงขวาง

ด้านหลังคือโรงแรมที่สร้างใหม่ไม่กี่ปี โรงแรมเชียงขวาง เจ้าของเป็นคนเวียดนาม ไม่ใช่คนลาว



บรรยากาศตลาดเช้าเมืองโพนสะหวัน ดูสงบเงียบไม่จอแจ




อากาศหนาวหาซื้อถุงมือก่อน ราคามาตรฐานคู่ละ5000กีบ (20บาท) 2คู่30บาท

มีพระบิณฑบาตรยามเช้าผ่านตลาด



แม่ค้าขายผักสด เป็ดไก่ บรรยากาศสบายๆ
การซื้อสินค้าที่นี่รับเงินกีบ หากเป็นเงินย่อยเช่นแบงค์20ของไทยแม่ค้าจะไม่รับเพราะเเลกยาก หากรับก็เป็นแบงค์ใหญ่ไปเลย การมาเดินตลาดเช้าควรเตรียมเงินกีบให้พร้อม











ถ่ายรูปกับสาวน้อยชาวลาว แยกไม่ออกคนไหนเด็กลาวคนไหนเด็กไทย

ขนมในตลาดดูคุ้นๆ ส่วนมากเป็นประเภททอดๆแป้งๆ ที่อร่อยแนะนำให้ชิมคือกล้วยทอด ที่นี่จะชุบแป้งไม่หนาเป็นแป้งบางๆกรอบๆ กินตอนร้อนๆอร่อยมาก ราคาขนมมาตรฐานชิ้นละ1000กีบ

ขนมทอดส่วนมากจะแข็งๆ บางชิ้นงับไม่ลง



ผลไม้ลูกสีส้มเล็กๆด้านหลัง เรียก หมากจ้อง



คุณยายขายขนมข้าวเหนียวดำ กับขนมทอดเหมือนปาท่องโก๋ปั้นกลมๆซื้อมาลองกิน แข็งมากไม่อร่อย เจ้านี้ไม่ผ่าน

ด้านหลังตลาดเป็นบริเวณขายเป็ดไก่ สัตว์ป่า ปลา เนื้อ

ขามาเอาขาเดิน ขากลับขอนั่งสกายแล็บถูกใจเด็กๆ ค่ารถ4คน 10000กีบ(40บาท)





อาหารเช้าวันนี้ก่อนลุยทุ่งไหหิน

ห้องอาหารโรงแรมจิตตะวัน

ทานอาหารเช้าก่อนออกท่องเที่ยวในแขวงเชียงขวางวันนี้ อาหารเช้าเป็นอาหารง่ายๆแบบ Breakfast เมนูวันนี้ไข่กวน ขนมปังปิ้ง กาแฟ น้ำส้ม

ตุนพลังกันแล้ว เราไปลุยกันได้แล้วค๊าบ

++++++++ ออกเดินทางตามรอยอดีต ++++++++++

ทุ่งไหหิน

สถานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเซียงขวาง รู้จักไปทั่วโลกในนามว่า เพลนออฟจาร์ส (Plain of Jars) เป็นที่ราบสูง ภูเขาและถ้ำที่ปกคลุมด้วยทุ่งหญ้าเขียวขจีและไม้พุ่มเตี้ย มีภาชนะหินรูปทรงคล้ายไหขนาดต่างๆ ตั้งกระจายอยู่ทั่วไป ใบเล็กสูงประมาณเอว ใบใหญ่ขนาดคน 2-3 คนลงไปนั่งรวมกันได้ ตามข้อสันนิษฐานของนักวิชาการว่า ไหเหล่านี้สร้างขึ้นประมาณ 3-4 พันปีมาแล้วเพื่อใช้ในพิธีศพ เพราะขุดพบเศษกระดูกที่เผาแล้วและเครื่องมือเครื่องใช้อื่นๆ ที่ใช้ในพิธีศพบรรจุอยู่ในไห พบเถ้าถ่านกระดูกมนุษย์ขวานหินขัด ลูกปัดแก้ว เครื่องปั้นดินเผา เครื่องประดับสำริด เครื่องมือเครื่องใช้ที่ทำจากเหล็กในบริเวณโดยรอบ แต่ตามตำนานชาวบ้านว่าเป็นไหเหล้าของขุนเจือง เมื่อตีเมืองเซียงขวางจากพวกแกว (ญวน) ได้ ก็จัดงานฉลองอยู่ที่ทุ่งนี้นานถึง 7 เดือน


8.40 น. เราเริ่มต้นการเที่ยวทุ่งไหหิน จากไกลที่สุด คือ ทุ่งไหหินแหล่ง3 อยู่ห่างตัวเมืองโพนสะหวันไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ 35กม.

เส้นทางถนนระหว่างทางไปทุ่งไหหินแหล่ง3 มีทิวทัศน์เป็นภูเขาตลอดสองข้างทาง ถนนเรียบ ทางอย่างดี



แต่เมือเข้าถึงทางแยกเพื่อเข้าสู่เส้นทางทุ่งไหหิน2,3 ซึ่งเป็นทางเดียวกัน ถนนเป็นถนนดิน มีหลุมบ่อและฝุ่นมากมาย ต้องขับรถอย่างช้าๆ และคอยมองหาป้ายเพื่อบอกเส้นทาง ผ่านหมู่บ้านเชียงดี



ระหว่างทางมีเทือกเขาเป็นเนินเตี้ยๆ บริเวณนี้เคยเป็นแหล่งทิ้งระเบิด สังเกตุภูเขาแถบนี้ต้นไม้จะไม่ขึ้น เป็นภูเขาโล่งๆ

บ้านชาวลาวหรือชาวม้ง นิยมติดตั้งจานดาวเทียมกันเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากรายการทีวีลาวมีเพียง2ช่อง ที่นิยมคือดูรายการทีวีจากไทย อ้ายเพชรคนขับรถเล่าว่า เขาไม่ต้องไปฝึกภาษาไทยจากไหนดูละครไทยก็หัดพูดเองได้แล้ว







สะพานเหล็ก ร่องรอยจากสงครามที่ยังเหลือไว้


++++ มาถึง ...... ทุ่งไหหินแหล่ง3 (กลุ่มไหหินลาดค่าย) ++++

ซื้อตั๋วค่าเข้าชม คนละ10,000กีบ เด็กฟรี เจ้าหน้าที่ขายตั๋วไม่อยู่ต้องไปเดินตามหา ด้านข้างที่ขายตั๋วเป็นร้านอาหารเล็กๆ ต้องปีนบันไดขึ้นไป มีน้ำขายเล็กๆน้อยๆ ด้านหลังที่ขายตั๋วมีสนามเปตองเล็กๆ







ทุ่งไหหินเป็นสมรภูมิรบสำคัญในสงครามปลดปล่อยดินแดนเต็มไปด้วยหลุมเพลาะและกับระเบิด บางจุดยังไม่ได้รับการสำรวจ จึงไม่ควรเดินเที่ยวออกนอกบริเวณที่ทางการกำหนดไว้

ในการภาวะสงคราม ระเบิดนับล้านๆ ตัน จากฝ่ายอเมริกาได้ร่วงลงจากฟากฟ้าราวห่าฝน มอบเป็นมรดกตกทอดสู่คนลาวทั้งประเทศ โดยเฉพาะในแขวงเชียงขวาง ซึ่งเป็นที่มั่นของผู้นำกองทัพลาว โดนทิ้งระเบิดแบบปูพรมแทบทุกตารางเมตร ระเบิดจำนวน 3 ล้านตันถูกทิ้งลงจากฟ้าทุกๆ 5 นาที เฉลี่ยแล้วคนลาว 1 คนจะได้รับระเบิดหนักคนละหนึ่งตันหรือพันกิโลกรัม

เมื่อสงครามสิ้นสุดลงโดยฝ่ายอเมริกาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และได้ทิ้งความบอบช้ำให้กับพี่น้องชาวลาวทั้งสองฝ่าย ว่ากันว่าระเบิดจำนวนมากกว่า 270 ล้านชิ้น กระจัดกระจายทั่วแผ่นดินลาวนั้นเป็นระเบิดที่ยังไม่ทำงานและตกค้างมาจนถึงปัจจุบันนี้

หมุดปักระหว่างเส้นทางเดิน สองข้าง ไม่ควรออกนอกเส้นทางเดิน






ระหว่างทางไปยังทุ่งไหหินแหล่ง3 สองข้างทางเป็นทุ่งนาโล่ง พบชาวลาวตัดฟืน หอบฟืนใส่หลังผ่านไปเป็นระยะ อากาศหนาวเย็นสดชื่น มองไปสุดสายตาพบกับภูเขาสูงสลับเนินเขา เห็นนกฝูงขาวๆบินผ่านตัดหน้า
พวกเราเดินตามคันนาลดเลี้ยวไปสักพัก จากลานจอดรถประมาณ 300 เมตร เริ่มปรากฏเนินขึ้นเขา คุณตาเดินนำหน้าพวกเราไปถึงก่อนแล้ว







พบเพียงนักท่องเที่ยวฝรั่ง ไม่พบนักท่องเที่ยวไทย ที่นี่เราเจอฝรั่งหน้าเหมือนนิโคลัจ เคช ด้วย หลังจากที่เจอที่ร้านอาหารเมื่อคืน ถ่ายรูปไม่ทันมัวแต่ทักทายกัน



บริเวณทุ่งไหหิน3 จะพบทุ่งไหหินที่มีไหกระจัดกระจายอยู่บนเนินเขาลูกเล็กๆประมาณ 150ใบ ไหหินกลุ่มนี้มีขนาดเล็กกว่ากลุ่ม1และกลุ่ม2 และมีการสกัดภายในเป็นรูปสี่เหลี่ยม ในขณะที่ไหหินกลุ่มอื่นสกัดเป็นทรงกลม














เจอนักท่องเที่ยวเป็นนักเขียนมาเที่ยวเพื่อหาข้อมูลเขียนหนังสือมากับไกด์ชาวลาว เล่าให้ฟังว่าบริเวณด้านเหนือของทุ่งไหหิน มีแหล่งสกัดไหหิน หากมาครั้งหน้าจะหาเวลาไปดูสักครั้ง




++++ 11.40น. เดินทางไป ทุ่งไหหินแหล่ง2 (กลุ่มไหหินนาโค)+++

อยู่ห่างจากเมืองโพนสะหวัน 25กม. แต่ถ้ามาจากทุ่งไหหินแหล่ง3 จะอยู่ใกล้ๆกัน ห่างกันประมาณ6กม.

ระหว่างทางแวะดูซากรถถังรัสเซียที่อยู่ระหว่างทาง










ติดตามการเดินทางสู่ทุ่งไหหิน อดีตแห่งสงครามได้ในบล็อคต่อไปนะครับ

========================================