แมวตัวโปรด
เคยมีแมวอยู่ตัวหนึ่งสนิทกันมากแต่เค้าเสียชีวิตไปนานแล้วมีรูปถ่ายอยู่แต่เก่ามากแล้วเลยเขียนภาพเก็บไว้ตอนเขียนก็คิดว่าบางทีเราก็ไม่ได้เห็นเค้าเป็นแค่สัตว์เลี้ยงแค่นั้น.... หลังจากนั้นก็ยังชอบแมวอยู่ ก็เลยมีโอกาสได้เจอกับตี๋เข้าตี๋เกิดมาพิการขาหน้าจะแปๆหน่อย ซึ่งเคยดูสารคดีเค้าบอกว่าสัตว์ตระกูลแมวถ้ามันผสมพันในสายเลือดเดียวกันก็จะเกิดมาพิการได้แบบนี้...ตอนเล็กๆมันไม่ยอมให้จับเลยจนเป็นวัยรุ่นด้วยความพิการเลยมีแผลที่ขาหน้าเกิดจากการกระโดดลงพื้น....พอจับมาใส่ยารักษาแผลจนหายแล้วก็เลยกลายเป็นสมาชิกครอบครัวเดียวกัน... ส่วนอันนี้ตอนก่อนเข้าพรรษานะ เมาไม่ขับ อิอิอิ ดูตอนเค้านอนดิ ฝากรูปไว้เผื่อทำให้ใครบางคนหายเครียดก็ยังดี...
ระบายอารมณ์
ช่วงมีปัญหากับคนที่บ้านครับเลยระบายอารมณ์นิดหน่อย....บนกระดาษนะครับ...เวลาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มีอารมณ์เคยทำแบบนี้กัน บ้างไหม หึ..หึ..หึ
ฝากรูปเพิ่มครับ
สองรูปนี้เขียนตอนกำลังโดนคลื่นถาโถม...เมื่อเดือนก่อน อันนี้ไม่เกี่ยวกับรูปข้างบนนะครับแต่จะเอามาเล่าให้ฟังเพราะผมก็เพิ่งจะรู้วันนี้เอง เคยฟังเพลงปลุกใจเพลงนึงมั้ย ที่มีอยู่ท่อนนึงว่า..ลูกหลานเหลน โหลน ภายหน้า.....หรือประโยคที่มีคำว่าลูก หลาน เหลน โหลน....จริงๆแล้วโหลนไม่มีต้องเป็น หลาน ต่อมาเป็น เหลน ต่อมาเป็น ลื่อ ต่อมาเป็น ลืบ ต่อมาเป็น ลืดผมอ่านมาในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐฉบับวันนี้ เอง ในคอลัมนึง ขอโทษที่จำชื่อหัวข้อไม่ได้ แต่เห็นน่าสนใจดีเลยเอามาร่วมแบ่งปันครับ.
ภาพแรกของผมในบล๊อกนี้
มอบไว้เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนครับตัวผมเองตอนนี้ก็เป็นช่วงมรสุม...กำลังกระหนำเล่นงานอยู่แต่ก็ยังอยากเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนด้วยเหมือนคำที่ว่า..ถ้าคุณต้องการความรัก จากคนอื่นคุณ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะมอบความรักให้ผู้อื่นก่อน... ที่บอกแบบนี้ไม่ได้ต้องการให้ใครมารักแต่อยากร่วมแบ่งปันความรู้สึกดีๆให้กับคนอื่นๆด้วยเรามาเป็นกำลังใจให้แก่กันดีกว่าอย่ารออะไรเพราะพรุ่งนี้อาจสายเกินไปก็ได้