ระหว่างคำว่าน้ำใจ กับสิทธิของตัวเอง คุณเลือกอะไรกันคะ ???
บางที..ระหว่างคุณธรรมในใจ กับการรักษาสิทธิตัวเอง มันก็ตัดสินใจยากจัง
เมื่อวานเย็น เราต้องไปทำธุระที่เซนทรัลบางนา ซึ่งคนที่เคยผ่านแถวนั้นช่วงเย็นๆจะรู้ว่าต้องต่อแถวขึ้นสะพานลอยเข้าห้าง (อ้ะ มีระเบียบวินัยดีนะจ๊ะ) เพราะสะพานลอยแคบมาก ขึ้นได้แบบแถวเรียงเดี่ยว แถมทางขึ้นมีฝั่งเดียว (มีโครงการจะขยายเพิ่มกันบ้างมั้ยเนี่ย??)
และเนื่องจากเป็นวันสิ้นเดือน แถวจึงยาวมากกกกก ยาวประมาณว่าจากสะพานลอยหางยาวไปจนถึงปากซอยโรงพยาบาลข้างๆ แล้วขดหางไปตามถนน จนหางแถวขดย้อนไปเจอกับหัวแถวตรงทางขึ้นสะพานลอยอีกรอบอ่ะ
เราก็เดินไปต่อตั้งแต่หางแถวไล่มาๆเรื่อยๆนะ จนเกือบถึงทางขึ้นสะพานลอยละ สายตาก็จ้องหลังผู้หญิงคิวข้างหน้าไว้ ประมาณว่าถ้ามีคนอื่นมาแซงนะ แหลกแน่ๆ อดทนลำบากมาขนาดนี้
และแล้วก็ถึงจุดชุลมุน จะมีคุณลุงคนนึง(อายุประมาณ40มั้ง)มายืนอยู่ข้างๆ!!!! มาแบบไหลๆอ่ะ ประมาณว่าจะมาตัดแถวเดินผ่านก็ไม่ใช่ จะมาแซงก็ไม่เชิง
เราก็หันไปจ้องคุณลุงแบบถามๆด้วยสายตา ประมาณว่าจะเอายังงัย(คะ) คุณลุงก็เหมือนรู้ตัว รีบบอกเลยว่า "พอดีไม่ค่อยสบาย"(ท่าทางน่าสงสาร) "แล้วไงอ่ะ"ในใจคิดแบบงงๆ มันเป็นเหตุผลในการแซงคิวเหรอ ปากก็ตอบออกไป "โรงพยาบาลอยู่ด้านหลังค่ะ" ลุงก็ยกแขนมาให้ดู มีรอยเจาะเลือดหรือฉีดยาอะไรซักอย่างอยู่ตรงข้อพับแขน "เนี่ยเพิ่งมาจากโรงพยาบาล"
อ้าว!!!!!! แล้วยังไงอ่ะ จนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ ว่าคุณลุงไม่สบาย แต่เดินมาตั้งไกลจากโรงพยาบาล แต่จะมาขึ้นสะพานลอยข้ามไปฝั่งโน้นเพื่อ !!!!!!!!!
สุดท้ายก็เลยไม่ยอม ก็เกาะคิวตัวเองต่อไป อยากแซงก็ไปขอแซงคนข้างหลังนู่น (หันไปมองตอนหลังพี่เค้าก็ไม่ให้แซงนะ ก็สบตากันแบบงงๆ)
แต่ก็แอบรู้สึกผิด ว่าถ้าเค้าไม่สบายจริงๆล่ะ ถ้าลุงเค้าต้องการข้ามถนนไปฝั่งโน้นเพื่อต่อรถกลับบ้านหละ ???????
มันก็บวกลบ ไม่มีคำตอบถูกผิดอ่ะนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ปกติก็จะใจอ่อนหยวนๆให้แซงไป แต่สุดท้ายก็จะรู้สึกเซ็งอยู่ดีเพราะตัวเองถูกละเมิดสิทธิ แต่พอครั้งนี้ เรารักษาสิทธิของเรา (เพราะตูต่อแถวมาตั้งนาน หนูเหนื่อย!!!!) แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เฮ้อ.......(ถึงขนาดเก็บมาคิดข้ามวันอ่ะ คิดดูแล้วกัน)
แล้วถ้าเป็นคุณๆ จะทำยังไงกับกรณีนี้คะ อยากรู้ 
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
2 comments |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2554 12:07:52 น. |
Counter : 5823 Pageviews. |
|
 |
|
เป็นเราคงจะให้ลุงไปต่อแถวแหละ
อันนี้ไม่ได้คิดถึงตัวเองนะ
แต่คิดถึงคนอื่น ๆ ที่กำลังต่อคิวหลังจากเราอะ