Group Blog |
ปรารถนาแห่งฟาโรห์ บทที่ 2 มือเรียวพยายามเอื้อมมือเพื่อหยิบเถาวัลย์ชนิดหนึ่งที่อยู่เหนือศีรษะขึ้นไป ร่างบอบบางภายใต้เสื้อคลุมสีกระสอบยาวรุ่มร่าม แถมยังมีตะกร้าใส่สมุนไพรอีกนานาชนิดสะพายอยู่ด้านหลัง แม้ว่าร่างกายจะบอบบางอย่างเห็นได้ชัด ทว่าความพยายามนั้นเต็มเปี่ยมที่จะเอาในสิ่งที่ปรารถนา “อังค์เนส! เจ้าอยู่ไหน! อังค์เนส” “ว๊าย” ร่างเล็กภายใต้เสื้อคลุมสีกระสอบมอมแมมกรีดร้องอย่างตกใจจนเสียการทรงตัวหงายหลังลง โชคดีที่ชายหนุ่มร่างบึกบึนกระโจนเข้ามารับไว้ได้ทันเวลาก่อนที่ร่างเล็กจะตกจากต้นไม้ “เจ้าทำอะไรของเจ้า” น้ำเสียงทุ้มต่ำตวาดด้วยเสียงอันดังจนคนตัวเล็กสะดุ้ง แต่เมื่อทรงตัวยืนได้เองก็สะบัดหน้าหนีทันที “ก็เพราะท่านนั้นแหละพี่ดังชี! ที่ทำให้ข้าตกต้นไม้อย่างนี้” เสียงหวานใสราวนกน้อยจากสวรรค์ เอ่ยอย่างกระเง้า กระงอด เธอก้มหน้าก้มตาเก็บสมุนไพรที่หล่นจากตะกร้าหลังของตนเอง “อีกนิดเดียวข้าก็เอื้อมถึงอยู่แล้ว” “เจ้าจะเอาอะไร” ดังชีผ่อนเสียงลง กี่ปีแล้วที่เขาเฝ้ามองเด็กหญิงเล็กๆ เติบโตเป็นสาวงามดุจดอกบัวแห่งลำน้ำไนล์ เขาไม่อาจโกรธทุกการกระทำที่แสนใสบริสุทธิ์ของเธอได้เลยสักนิด “ข้าจะเอาเถาวัลย์นั่น” นิ้วเรียวชี้ไปที่เถาวัลย์เหนือศีรษะขึ้นไป “เจ้าคงไม่คิดว่ามันเป็นยาหรอกใช่ไหม” ดังชีเลิกคิ้วอย่างฉงน “เป็นอย่างที่ท่านคิด” อังค์เนสยิ้มรับ “เพียงแต่ข้ายังไม่ได้ลองทดสอบดูเท่านั้น” “เจ้าคงไม่เอาตนเองเป็นหนูลองยาหรอกนะ” ดังชีหลิวตามองอย่างรู้ทันก่อนที่จะกระโดดตัวลอยปีนป่ายต้นไม้ใหญ่แล้วไปนั่งบนกิ่งไม้ด้านบน “ช่างเป็นพี่ชายที่รู้ใจน้องสาวดีเหลือเกิน” หญิงสาวพูดประชด “ชิ้นไหนเล่าที่เจ้าต้องการ” “ซ้ายมือพี่ไงละ” ดังชีหัวเราะร่าคว้าเถาวัลย์ที่อังค์เนสต้องการได้แล้วก็ปีนป่ายลงมาอย่างรวดเร็ว ผิดกับหญิงสาวที่ต้องเขย่งตัวพยายามปีนป่ายเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ชายหนุ่มฉวยตะกร้าสมุนไพรของหญิงสาวมาถือเอง “กลับเข้าบ้านเถิดท่านปู่เลจูต้องการพบเจ้านานแล้ว” ดังชีบอกจุดหมายที่มาตามหาเธอ “ได้เวลาแล้วเหรอพี่ดังชี” หญิงสาวเงยหน้ามองฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีตามกาลเวลา “ต้องรอให้ฟ้าไร้แสงก่อนหรือไร” เขาถอนหายใจ หากใครต้องการพบ ‘อังค์เนส’ ก็ไม่ยากนัก เพียงแต่หญิงสาวมักอยู่ในที่ที่ไม่มีใครอยากมาเท่าไหร่นัก เมื่อใดก็ตามที่อังค์เนสเข้าหาป่าหาสมุนไพรเธอมักหายไปเป็นวันๆ บางค่ำคืนก็ค้างในป่าราวกับเป็นบ้านเกิด แม้ว่าที่นี่จะอุดมไปด้วยพืชสมุนไพรที่สามารถนำไปทำเป็นยารักษาโรคได้สารพัด ทว่าที่นี่ก็ชุมไปด้วยงูพิษร้ายกาจมากมายและนี่เองที่ทำให้ใครต่อใครไม่กล้าที่แถบนี้นัก “ข้าก็บอกท่านปู่เลจูแล้วนี่ วันนี้ข้ามาหาสมุนไพร” อังค์เนสขยับผ้าคลุมกายให้เรียบร้อยผมยาวของเธอถูกถักเปียเก็บอย่างมิดชิด “คราวหน้าคราวหลังหากเจ้าจะมาเช่นนี้อีกต้องให้พี่มาด้วย”เขาบ่นเหมือนดุแต่น้ำเสียงแสนห่วงใย  ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่ดังชีเฝ้าทะนุถนอมอังค์เนสยิ่งกว่าไข่ในหิน ตั้งแต่ครั้งแรกที่อังค์เนสปรากฎต่อหน้าเขา แม้ว่าขณะนั้นเขาจะเป็นเพียงเด็กชายวัยสิบขวบเท่านั้น มันไม่ใช่เพียงคำมั่นสัญญากับมารดาของอังค์เนสเท่านั้นหรอกที่ว่าเขาจะต้องดูแลปกป้องอังค์เนสยิ่งดวงใจ แต่ความน่ารักสดใสดุจดวงตะวันฉายแสงยามเช้าของอังค์เนสเองที่ทำให้จิตใจของเขาอยู่ร่ำร้องหาเพียงเธอ แม้เขาจะรู้ดีว่าความผูกพันที่มามาเนิ่นนานกว่าสิบปีนี้ ในสายตาของเด็กหญิงตัวน้อยที่เขาเคยโอบอุ้มนั้นมองเขาเป็นเพียงพี่ชายเท่านั้น แต่เขาก็เชื่อว่าวันหนึ่งเมื่อหญิงสาวรู้จักความรัก เมื่อนั้นเธอจะเปิดใจรับเขาอย่างไร้เงื่อนไข “อาจจะเป็นเรื่องข่าวโรคระบาดที่เมืองซัคคารา” อังค์เนสเดาขณะที่เท้าเล็กๆ ก้าวตามร่างบึกบึน “เจ้าก็รู้เรื่องนั้นรึ” ดังชีมีร่างกายสูงใหญ่กว่าอังค์เนสหลายเท่านัก เขาต้องก้าวให้สั้นและช้าลงเพื่อที่หญิงสาวข้างๆ จะได้เดินตามเขาทัน “สมกับหมอวิเศษรู้ไปหมดทุกเรื่อง” “ข้ามิได้รู้ทุกเรื่องเสียหน่อย” อังค์เนสแลบลิ้นใส่ “ท่านปู่เลจูต่างหากที่เป็นหมอวิเศษ มิใช่ข้าหรอก พี่ดังชีก็อย่าพูดเล่นไปเดี๋ยวคนอื่นจะมองข้าไม่ดี” “ความรู้ของท่านปู่เลจูก็ถ่ายทอดมาที่เจ้าจนหมดสิ้น แถมระยะหลังนี้เป็นเจ้าที่ทำการรักษาทั้งนั้น จนแทบจะไม่มีโรคใดที่เจ้ารักษาไม่ได้ แม้กระทั้งงูพิษที่ร้ายกาจเจ้ายังสามารถถอนพิษงูได้” “มันก็เป็นความรู้ของท่านปู่เลจูทั้งสิ้นเพียงแค่ข้าเป็นผู้นำมาใช้ประโยชน์เท่านั้น” เท้าเล็กๆ ของอังค์เนสสะดุดก้อนหินเข้าให้จนมือเรียวต้องคว้าแขนใหญ่ของดังชีไว้เพื่อพยุงตัว หญิงสาวจึงคล้องแขนเขาแล้วเดินต่อไป โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนทำสร้างระลอกคลื่นความหวั่นไหวในใจดังชีมากเพียงใด เมื่อทั้งคู่ออกมาพ้นป่าก็มีอาชาสีน้ำตาลแดงตัวใหญ่ผูกไว้รอเจ้าของ ดังชีอุ้มร่างเล็กๆ ที่เบาดุจขนนกนั่งบนหลังม้าเรียบร้อยแล้วจึงเหยียบโกลนขึ้นบนหลังมาแล้วสั่งให้ม้าคู่ใจออกเดินทางกลับหมู่บ้าน “เจ้าหัดจับบังเหียนซิอังค์เนส” “พี่ดังชีก็รู้ว่าข้าไม่ชอบ ข้ามีพี่ดังชีคอยบังคับม้าแบบนี้ก็ดีแล้ว” “ใครๆ ก็พากันขี่ม้าเป็นทั้งนั้น” “ยกเว้นข้าไง” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ดังชีหัวเราะเบาๆ แล้วเร่งอาชาให้มุ่งหน้าสู่หมู่บ้านเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงที่หมายเขาก็รั้งบังเหียนให้ม้าผ่อนฝีเท้าลงจากที่ห้อทะทานฝ่าสายลมจากแนวป่ามาสู่หมู่บ้าน เมื่อถึงกระท่อมของท่านปู่เลจูก็มีชายหนุ่มรุ่นน้องมารอรับม้าของดังชี. 
BINANCE เป็นแพลตฟอร์มที่มีควาเสถียรสูงมากและมีผู้ใช้งานหลากหลายจึงไม่แปลกที่ Binance จะกลายเป็นหนึ่งในแพลตฟอร์มยอดนิยมมากที่สุดในโลก ทั้งนี้หน้าเว็บไซต์ของ Binance ไม่มีให้เลือกเป็นภาษาไทยดังนั้นแล้วหากจะใช้งานกระดานเทรดผู้ที่ยังไม่เคยใช้งานกระดานเทรดเลยอาจจะต้องลองทำการศึกษาในระดับหนึ่ง สนใจเทรดกับ BINANCE คลิ๊กได้เลย สมัครวันนี้รับค่าคอมมิชชั่น 5% 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:13:36:24 น.สวัสดีค่ะ~ ทางเราจากแอพ NovelToon ค่ะ
เห็นนิยายของคุณถ้าปรับเป็นนิยายแชทโพสต์ในแอพเราจะมีโอกาสได้รับความนิยมและผู้อ่านมากขึ้นค่ะ ทางเราจะช่วยโปรโมทผลงานอย่างเป็นพิเศษ ! ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มาเชิญคุณเข้าร่วมกับเราค่าาา~o(*￣▽￣*)ブ ถ้าเห็นข้อความนี้แล้วสนใจ โปรดทิ้งช่องทางติดต่อให้เรานะ~ ถ้าสะดวกฝากติดตามเฟ๊สขอทักแชทคุยละเอียดค่ะ ขอบคุณนะคะ FB：Honeie Zi  โดย: NTthaii (สมาชิกหมายเลข 7449101
) วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:17:36:06 น. |
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] งานเขียนทุกชิ้นที่ปรากฏในเวบไซด์แห่งนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของบทประพันธ์นั้นๆ (พรายมงคล,เพลงมีนา,แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า) แต่เพียงผู้เดียว ห้ามกระทำการดัดแปลง แก้ไขหรือแอบอ้างไปเป็นผลงานของตน โดยไม่มีการอ้างถึงเจ้าของลิขสิทธิ์ หากผู้ใดมีความประสงค์จะนำข้อมูลดังกล่าว ออกเผยแพร่ ตีพิมพ์ หรือ นำไปใช้เพื่อประโยชน์อื่นใด โปรดติดต่อเจ้าของบทประพันธ์โดยตรง noparut_h@hotmail.com โทร.088-313-4475 / 086-228-4421 | ||||||||||||||||||||||
