เพราะไม่อยากให้เรื่องนี้ผ่านไปเพียงเพราะเธอเป็นแค่ "แมว" ไม่ได้อัพบล็อกนี้นานมากๆแล้ว วันนี้ได้ฤกษ์อัพที ... มันเป็นเรื่องที่เราไม่อยากปล่อยให้มันให้ผ่านไปเฉยๆ อยากจะขอพื้นที่เล็กๆ ระบายก็แค่นั้น เมื่อวันที่ 15 ธันวาคมที่ผ่านมา เราได้เสียแมวรัก และแมวที่ดีที่สุดในโลกไป เราร้องไห้เสียใจ แทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนเลยทีเดียว เราเองก็ไม่เคยคิดว่า เราจะต้องมาเสียใจมากมายอะไรกับแมวตัวหนึ่งมากขนาดนี้ ... ทองหยิบเป็นแมวตัวเมียสีเทาสลับขาว เรารับทองหยิบมาพร้อมกับทองหยอดในปี 2007 ทองหยอดจะเป็นแมวที่เก็บตัวไม่ค่อยลงมาเจอคนเท่าไร เก็บตัวอยู่แต่บนบ้าน ต่างจากทองหยิบที่เธอออกจะซ่า แรด และชอบออกมาเดินแคทวอร์คข้างล่างบ่อยๆ ทองหยิบชอบมานอนตรงลังเบียร์ ไม่ก็เก้าอี้ในเคาเตอร์ วันดีคืนดีฤดูร้อนคุณเธอก็มานอนตากแอร์ข้างใน เวลาเราทำงานดึกๆ ตี 2-3 ไม่ขึ้นบ้านก็มีเจ้าทองหยิบนี่แหระที่นอนอยู่เกาอี้ข้างๆคอยเป็นเพื่อน เมื่อ 3 ปีก่อนทองหยิบลูกตายในท้อง อาการปางตาย เราพามันไปหาหมอ พอเรียกชื่อมันมันก็เงยหัวมาหาเราทันที เป็นภาพที่เห็นแล้วสงสารมันมาก ถึงแม้มันไม่มีแรง มันก็พยายามที่จะเงยหน้ามามองเรา คราวนั้นทองหยิบรักษาตัวเกือบครึ่งเดือน พอหายมาได้ก็เหมือนกลายเป็นแมวที่น่ารัก พูดอะไรก็ฟัง เวลาดุทองหยิบที่ชอบเอาจิงเหลน เข้ามาในบ้าน มันจะหมอบและฟังเราเหมือนรู้สึกผิด เวลาเราไปต่างจังหวัดกลับมาที่บ้าน ทองหยิบก็จะวิ่งมารับ หรือกระทั่งเวลาไปตลาดคุณเธอก็จะมารอที่ประตูกระจก ซึ่งพอขับรถมาเราก็เห็นได้ทันที เวลาคุณเธอหนีออกไปเที่ยวตี 2-3 เวลาเรามาเข้าห้องน้ำคุณเธอก็จะมาร้องต้องหน้าต่างให้เปิดประตูเข้าไปให้ เมื่อสองเดือนที่แล้ว อยู่ดีๆทองหยิบก็มีอาการแปลกๆคือซึมและไม่กินข้าว เราพาไปหาหมอ หมอบอกว่าเขาเป็นพยาธิในเม็ดเลือด และก็เอายามากินรักษาอยู่หนึ่งเดือนก่อนเราจะไปประเทศจีนหนึ่งสัปดาห์ คุณหมอก็บอกว่าตอนนี้ทองหยิบปกติแล้ว วันที่เรากลับมาจากจีน เปิดประตูจะขึ้นบ้าน ทองหยิบก็ยืนรอตรงบันไดรอรับเรา แต่หลังจากวันนั้นทองหยิบก็เริ่มกลับไปมีอาการแปลกๆคือ ซึมและไม่กินข้าวเลย ถึงขนาดเราต้องบังคับให้กิน ซื้อแบรนด์ ซื้อโจ๊กมาให้ กินยาแล้วทองหยิบก็ไม่ดีขึ้นกลับซึมลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนทองหยิบจะจากไปสามวัน ทองหยิบแอบเข้ามานอนในห้องเราสองวัน แต่เราก็ไล่ให้ออกไปเพราะเราเป็นภูมิแพ้ ส่วนตัวก็แอบแปลกใจเพราะทองหยิบไม่เคยที่จะมานอนห้องเราเลย หนึ่งวันก่อนที่ทองหยิบเสีย ทองหยิบหายออกไปจากบ้าน เราตามหาไปจนทั่วแม้กระทั่งไปขอเพื่อนบ้านช่วยหา แต่สุดท้ายก็ไร้วี่แวว วันต่อมา คุณแม่นิมนต์พระมาที่บ้าน ซึ่งถือเป็นครั้งแรกของบ้านเรา เพื่อนบ้านที่เราให้ช่วยหาทองหยิบก็อุ้มทองหยิบมาใ้ห้ในสภาพที่แย่มาก หลังจากรับพรจากหลวงปู่เราก็รีบขับรถพาทองหยิบไปหาหมอทันที แต่ไปหาอีกหมอหนึ่งเพราะคุณหมอประจำต้องไปเข้ากรมปศุสัตว์ คุณหมอบอกว่าต้องเจาะเลือดดู เพราะไม่สามารถบอกอาการได้ ตอนทองหยิบเจาะเลือดน้ำตาเราแทบไหล เรารู้สึกได้เลยว่า เราเอาทองหยิบมาทรมานรึเปล่า? ทองหยิบร้องเสียงดังมาก ตอนเจาะออกมาเลือดจางมาก หมอบอกให้รอผลหนึ่งชั่วโมง เราไปส่งทองหยิบเข้ากรง และลูกหัวมันเบาๆว่า "หายเร็วๆนะลูกนะ แล้วแม่จะมาหาใหม่" สายตาทองหยิบมันเหมือนบอกลาเราในตอนนั้นแล้ว หนึ่งชั่วโมงต่อมาคุณหมอบอกว่าทองหยิบมีปริมาณเม็ดเลือดที่ต่ำมากต้องโกรกไฟและแอดมินอยู่ที่นี่ เราจะมาเยี่ยมเมื่อไรก็ได้ วันนั้นเป็นวันเงินเดือนเดือนประจำวีคออก เรารีบคิดเงินเดือน แล้วรีบไปเยี่ยมทองหยิบตอนบ่าย 2 ทันทีที่เราเปิดประตูเข้าไป หมอเห็นหน้าเราก็บอกเลยว่า "แมวน้องไม่รอดนะ" เราตอบไปแบบเบลอๆว่า "เขาเสียแล้วเหรอค่ะ? " หมอบอก "ครับ" เราแทบไม่อยากเชื่อหู เรายังสะกัดตัวเองที่จะไม่ให้น้ำตาไหล เดินไปหาทองหยิบ ตามันยังไม่ปิด เราก็ไปปิดตาให้มัน แล้วบอกว่า "ไปดีนะลูกนะ" แล้วบอกผู้ช่วยหมอว่า เดี๋ยวหนูมานะค่ะ เราเดินออกไปหน้าคลีนิค โทรไปหาคนรู้จักที่เขารักแมว แล้วระเบิดอารมณ์ออกมาว่า "ทองหยิบมันตายแล้ว" ในขณะที่เรารอให้พี่เขามารับ เราไ่ม่อยากให้หมอต้องมาเห็นเราร้องไห้อะไรขนาดนั้น เราตัดสินใจเดินไปข้างบ้านหมอซึ่งเป็นคนรู้จักกับเราขอเวลาซักครู่ในการทำใจ ซึ่งเขาก็ช่วยปลอบใจเราดีมาก เราต้องขอบคุณเขาส่วนหนึ่งที่ทำให้เราผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ หมอเอาทองหยิบใส่กล่องมาให้ มันเหมือนแค่หลับไปแค่นั้นเอง เราเอาทองหยิบไปฝังไว้ที่ดินของเรา ฝังไปทั้งน้ำตา ได้แต่บอกมันว่า ขอให้มันไปสบายไปเกิดเป็นคน ขอให้กรรมของเราจบกันแต่เพียงเท่านี้ คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืน นอนไม่หลับ ได้แต่โทษตัวเอง ทำไมฉันมันโง่เง่าอะไรแบบนี้ ทองหยิบอุตส่าห์กลับมา คงอยากมาตายที่บ้าน อยากมาอยู่กับเราวินาทีสุดท้าย ทำไมฉันส่งทองหยิบไปตายที่โรงหมอ ส่งมันไปทรมาน ไปเจ็บตัวทำไมฉันมันเป็นเจ้าของที่แย่แบบนี้ ตอนมันอยู่ก็ชอบว่ามัน ทำไม่ดีกับมัน ทำไมไม่รู้แลมันให้มากกว่านี้ ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน ยิ่งเสียใจ ในใจมีแต่แง่ลบและโทษตัวเอง เหมือนชีวิตเราขาดอะไรไปซักอย่าง ได้แต่คิดว่าต่อไปคงไม่มีใครรอรับเราเวลากลับมาบ้าน ไม่มีใครนั่งเป็นเพื่อนเราทำงานจนดึกดื่น ไม่มีใครกินต้มยำปลากระป๋อง ต้มยำปลากับเราด้วย (ทองหยิบชอบให้เราเอาเนื้อปลาให้กิน แล้วเวลาไม่ทันใจก็จะสะกิดเรียก) เรายอมรับว่าทองหยิบตาย เราก็เสียเซลฟ์ไปเลยเหมือนกัน กว่าจะกลับมาปกติมาคิดได้อะไรหลายๆอย่างก็เกือบสัปดาห์ และตอนนี้ก็ยอมรับว่ายังไม่ปกติดีเท่าไร พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นอยู่ แม่บอกว่าทองหยิบโชคดี เพราะเป็นวันที่หลวงปู่มานิมนต์ที่บ้านพอดี เหมือนพอมันได้รับพรแล้ว มันก็ได้ไปสบายทันที (ที่น่าแปลกคือบ้านเราไม่เคยมีการนิมนต์พระมาที่บ้าน และเป็นวันนั้นพอดี) เราอยากบอกทองหยิบว่าเราขอโทษ ที่เป็นเจ้าของที่งี่เง่าไม่ได้เรื่อง ใช้ไม่ได้ เลี้ยงแกไม่ดีเอาซะเลย แต่เจ้าของคนนี้รักแกจริงๆ และฉันเหงามากที่ตอนนี้ไม่มีแกอีกต่อไปแล้ว ฉันจะไ่ม่พยายามโหยหา และเรียกแก เพราะฉันอยากให้แกไปอย่างไม่มีห่วง อยากใ้ห้แกไปเกิด และฉันไม่ใช่คนที่รั้งแกไว้ เราไม่อยากให้เรื่องนี้ผ่านไป โดยไม่ได้ระบายอะไรเลย เราเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าสายใยระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างคนกับแมวมันจะเป็นอะไรที่มากขนาดนี้ ถ้าเรารู้สึกผูกพันกับใครซักคน ซักอย่างนานๆ มันเป็นเรื่องยากที่ซักวันจะต้องเห็นเขาเดินจากไป เราไม่อยากให้เรื่องระหว่างเรากับทองหยิบผ่านไปเพียงเพราะมันเป็นแค่แมว เพราะสำหรับเราแล้ว มันเป็นมากกว่าแมว ขอบคุณนะที่ครั้งหนึ่งในชีวิตเราได้มาเจอและใช้ชีวิตร่วมกัน หลับให้สบายนะ ทองหยิบ ฉันจะไม่ลืมแกเลย.....   Create Date : 24 ธันวาคม 2554 6 comments Last Update : 24 ธันวาคม 2554 2:37:21 น. Counter : 6702 Pageviews. Share Tweet

เสียใจด้วยนะคะ ขอให้มันไปที่ชอบๆ ส่วนตัวเมื่อหลายปีก่อนเราเสียน้องหมาไป อยู่กันมา 24 ปี เสียใจมากๆ เหมือนกัน แรกๆ ร้องไห้ทุกวัน เจอหมาตัวไหนเหมือนมันก็ร้องไห้ หลังๆ ก็ยังเป็น ถ้าคิดถึงขึ้นมา เลยเข้าใจคุณนะคะ   โดย: tempopo 24 ธันวาคม 2554 8:29:21 น.

ขอบคุณมากนะค่ะ เราก็คิดว่าเขาไปดีแล้วนะค่ะ ตอนนี้ก็ยังเห็นภาพหลอนทองหยิบบ่อยๆ ตรงไหนมันเคยนั่ง เคยนอน เห็นแล้วคิดถึงมันตลอดทุกวันเลยค่ะ T_T   โดย: Nancarly 24 ธันวาคม 2554 22:46:40 น.

เอ่อ...คุณแนน ฟังน้องมลเล่ามาครั้งนึงก่อนไปหาคุณแนนมันไม่สะเทือนใจเท่าเพิ่งได้เข้ามาอ่านเองค่ะ น้ำตาไหลพรากจริงๆ (จนน้องข้างๆสงสัยว่าชีเป็นไร) สะเทือนใจสุดๆ ตอนนี้คุณแนนคงทำใจได้เยอะขึ้นแล้วเนอะ อย่าคิดมากไปค่ะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คืนนี้มาลุ้นหงส์กันนะคะ   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 28 มกราคม 2555 11:27:09 น.

เสียใจด้วยค่ะคุณแนน อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าคุณแนนรักทองหยิบมากจริงๆ แล้วมันเป็นน้องแมวที่สมควรรักมากๆ จริงๆ เหมือนกัน แต่อย่างน้อยเค้าก็ไปสบายแล้วเนอะคุณแนน แล้วเค้าอาจจะกลับมาอยู่กับคุณแนนอีกก็ได้ค่ะ   โดย: อุ่นตะวัน 11 กุมภาพันธ์ 2555 11:02:33 น.

ขอบคุณนะค่ะทุกท่าน ทั้งคุณจัน คุณอุ่น อ่านคอมเม้นท์แล้วซึ้งค่ะ น้ำตาจะไหลจริงๆ ขอบคุณมากๆเลย จริงๆค่ะ ^__________^   โดย: Nancarly 29 กุมภาพันธ์ 2555 2:57:42 น.

แวะมาหาน้องงงงงงง ที่นี่..ที่พี่ได้รู้จักน้องครั้งแรก ตั้งแต่ปี2552-2565 13ปีผ่านไปแล้ววววว มารำลึกอดีตในบล็อกค่ะ   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 22 กันยายน 2565 14:34:39 น.