BlogGang.com : : มูแอน - 28/12/47 วันว่างระหว่างสอบ

28/12/47 วันว่างระหว่างสอบ

เนื่องจากในโรงเรียนของเรามีนักเรียนจำนวนมาก ทำให้การจัดสอบนักเรียนทั้งหมดในวันหนึ่ง ๆ พร้อมกันเป็นไปไม่ได้ จึงต้องมีการแบ่งนักเรียนออกเป็นส่วน ๆ แล้วผลัดกันมาสอบ ผลพลอยได้อย่างหนึ่งของวิธีแก้ปัญหาวิธีนี้คือ ทำให้ในช่วงสอบ นักเรียนจะมีวันว่าง ๆ อยู่ 2-3 วัน สำหรับอยู่บ้านอ่านหนังสือ

อย่างที่ได้บอกไปแล้ว วันนี้ก็เลยได้อยู่บ้าน อ่านหนังสือ ตื่นมาสิบโมงก็ทำบะหมี่กิน อ่านหนังสือบ้างเล่นเนทบ้าง(ส่วนใหญ่จะเล่นเนทแล้วไม่ยอมอ่านหนังสือแฮะ... พฤติกรรมเลวทรามเด็กดีห้ามเลียนแบบ) ไปเรื่อย ๆ จนหมดวัน แล้วก็นอน ตามปกติทุกประการดังนั้นแล...

วันที่ 28 ธันวาคม 2547
SPECIAL DREAMER's EDITION

เธอบอกผมไว้ตั้งหลายวันแล้วว่าอยากให้ติวหนังสือให้...
แม้เอาเข้าจริงผมเองก็ยังไม่เคยมีโอกาสติวให้เธอเป็นเรื่องเป็นราวเลยสักครั้ง

จนเมื่อวาน(วันสอบ)นี้เอง เธอบอกว่า อยากให้ติวเลขให้หน่อย (ช่วงนั้นเรียนเรื่องการเรียนสับเปลี่ยน) วันนี้เลยได้ตื่นเช้าทั้งที่เป็นช่วงหยุด

จากเวลาตื่น 0800 เสียเวลาให้กับการกินข้าวเช้าและอาบน้ำแต่งตัวชุดนักเรียนไปจนถึง 1000 เลยออกจากบ้าน ณ ตอนนั้น เวลานั้น พุ่งตรงไปยังป้ายรถเมล์เพื่อขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน (แม้วันนี้จะหยุดแต่การไปโรงเรียนจะใส่ชุดอื่นที่ไม่ใช่ชุดนักเรียนไปในวันที่เขาถือว่ามีการสอบนี้ก็ใช่ที่) กว่าจะถึงโรงเรียนก็เป็นเวลาประมาณ 1030 ได้

เวลา 1030 ... เด็กส่วนใหญ่ยังสอบกันอยู่ ใต้อาคาร 4 อันเป็นจุดนัดเลยมีแต่พวกที่นัดกันมาติว แต่ผมมองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เห็นเธอมาเลยแฮะ

จะมาได้ไง... เวลานัดมัน 1100 อีกตั้งครึ่งชั่วโมง

ว่าแล้วก็จัดการฆ่าเวลาด้วยคลอเร็ทสีฟ้า จับใส่ปากไปเรื่อย ๆ มือก็เปิดหนังสืออ่านสังคมรอไปเรื่อย (วันพรุ่งนี้สอบเลข, สังคม, อังกฤษเชิงวิเคราะห์) จน 1100 กว่า ๆ นั่นแหละ ผมถึงเห็นเธอ

เธอเดินมาจากฝั่งหลังโรงเรียน แต่ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแฮะ เป็นเสื้อสีเขียว ๆ กางเกงขาสามส่วนสีออกครีม ๆ สะพายกระเป๋าลูกนั้นแหละ พอผมเห็นเธอผมก็โบกมือให้ ตอนแรกเธอก็ไม่เห็นหรอก แต่พอสักพักมองเห็นก็เร่งฝีเท้าเข้ามาทางโต๊ะที่ผมนั่งอยู่

"ทำไมใส่ชุดนักเรียนล่ะ?" เป็นคำพูดแรกที่ต่อท้ายคำทักทายของเธอ

"นึกว่ามาโรงเรียนต้องใส่ชุดนักเรียนน่ะ แล้วนี่ยามเขาไม่ว่าเหรอ?"

"ไม่หนิ" เธอตอบหน้าตาเฉยแล้ววางกระเป๋านั่งลง "มานานหรือยังเนี่ยะ?"

"ก็นิดหน่อย อ่านสังคมไปเรื่อยอยู่... เริ่มเลยมั้ย"

"ก็ดีมั้ง"

...ติวเลขไปสองชั่วโมง...
เวลาปัจจุบัน 1300

ผมเป็นคนถามก่อน
"เหนื่อยยัง?"

"ไม่ใช่น้อยเลยแหละ" เธอตอบ "แต่เนื้อหามันยังไม่หมดไม่ใช่เหรอ?"

"หมดแล้ว!" ผมแย้ง "นี่ทำแต่แบบฝึกหัดมาจนจะจบแล้ว อีกเจ็ดข้อเอง"

"จริงดิ"

"อื้อ ลุยให้จบเลย แล้ววันนี้พอแค่นี้ดีกว่า"

"ไม่ๆ ขอ Concentrate(การอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์) ด้วย"

"หา?" O_O
"ถึงไงก็ต้องพักกินข้าวก่อน นี่บ่ายแล้วนะ"

"โอเค งั้นอีกเจ็ดข้อ"

ไม่ช้าไม่นานเจ็ดข้อที่เหลือนั่นก็ผ่านพ้นไป ผมกับเธอเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกหลังโรงเรียนไปหาอะไรกิน ซึ่งผมเดาไว้แต่แรกแล้วว่าคงไม่พ้นเป็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำปีเตอร์ ผมสั่งบะหมี่ยำพิเศษ เธอสั่งเหมือนกัน

กว่าจะกินเสร็จก็เกือบบ่ายสอง เราก็เดินเข้าโรงเรียน แต่ครั้งนี้ไม่ได้ไปถึงอาคารสี่ เพราะคนเริ่มเยอะแล้ว โต๊ะที่นั่งอยู่เมื่อกี้ก็คงมีคนมาจับจองอย่างรวดเร็ว เลยไปแค่ม้านั่งหน้าอาคารเจ็ดดีกว่า เผอิญโชคดีได้ที่นั่งตรงที่ต้นไม้บังเลยไม่โดนแดดมากนัก

การอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์เป็นวิชาที่ไม่มีเนื้อหาสาระมากมายอะไร ที่หนักหนาจริง ๆ คือแบบฝึกหัดเสียมากกว่า Passage ยาว ๆ ถามคำถามสองสามข้อนี่ของถนัดของคนออกข้อสอบจริง ๆ

ชั่วโมงกว่า คือเวลาที่เสียไปกับการอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์

ครึ่งชั่วโมงกว่า คือเวลาที่เสียไปกับการพูดคุยเรื่องสัพเพเหระ

รวม ๆ แล้วก็เกือบสี่โมง ผมกับเธอเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกนอกโรงเรียน

ทะลุสวนสันติภาพ

เลียบถนนตรงไปยังอนุสาวรีย์

ขึ้นสะพานตรงไปยังรถไฟฟ้า

เราลากันตรงที่ซื้อตั๋ว เธอขึ้นรถไฟฟ้าไป ผมลงบันไดฝั่งราชวิถี

แล้วตรงรี่กลับบ้าน

Create Date : 03 มกราคม 2548

Last Update : 3 มกราคม 2548 11:25:53 น.

1 comments

Counter : 422 Pageviews.