Bloggang.com : MoNiSsArUn : Beansprout & Firehead หยิน และ หยาง บนลายเส้นไม่รู้จบ

Beansprout & Firehead หยิน และ หยาง บนลายเส้นไม่รู้จบ

แม้จะล่าช้าไปบ้าง แต่คิดว่าหลายๆคนยังคงไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ ผมจึงอยากแนะนำให้หลายๆคนลองสัมผัส กับ "การ์ตูน" เล่มนี้ดู

“ทรงศีล ทิวสมบุญ” ชื่อนี้อาจไม่เป็นที่คุ้นหูของใครหลายคน ผมก็คนหนึ่งที่ไม่รู้จักศิลปินนักทำภาพประกอบผู้นี้นัก แต่ที่ทำให้ผมต้องสะดุดเหมือนถูกต้องมนต์ในงานของเขานาม “ถั่วงอกและหัวไฟในความบ้าคลั่งอันไม่รู้สิ้นสุด”

วรรณกรรมร่วมสมัย กึ่งเรื่องสั้นประกอบภาพ กึ่งการ์ตูน กับลายเส้นที่แฝงไปด้วยเสน่ห์แบบแปลกๆ ตลกอย่างร้ายๆ ก้าวร้าวในความอ่อนโยน สมหวังแต่เต็มไปด้วยความหดหู่

ทรงศีล ถือกำเนิดในปี 2524 การเกิดของเขาเข้าขั้นที่เรียกว่ามหัศจรรย์ ในความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ เมื่อห่วงคุมกำเนิดที่มีโอกาสผิดพลาดเพียง 1 ใน 1,000,000 ไม่อาจจะหยุดยั้งชีวิตของเขาได้ ทรงศีลมีชีวิตขึ้นมาเพื่อเป็นศิลปินโดยเฉพาะ ผลงานชิ้นแรกของเขากลั่นมาจากปากกาลูกลื่นบนใบหน้าตุ๊กตาแต่งบ้าน

เขาเข้าเรียนในสถานศึกษาเกี่ยวกับศิลปะ ต่อเนื่องเรื่อยมาจนจบการศึกษาจากคณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากรในปี 2547

ปัจจุบันนั้น ทรงศีล ทิวสมบุญ กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการวาดภาพประกอบการ์ตูน และเป็นอาจารย์สอนพิเศษทางด้านศิลปะ

หนังสือเรื่อง “ถั่วงอกและหัวไฟในความบ้าคลั่งอันไม่รู้สิ้นสุด” ไม่อาจจะเรียกว่าเป็นการ์ตูนได้อย่างเต็มปากเต็มคำ หนังสือเล่มนี้เปรียบเสมือนปรัชญาบนลายเส้นเสียมากกว่า หนังสือเล่มนี้ได้รับการตีพิมพ์ในโครงการ add (a day direct ) ซึ่งเป็นโครงการจัดพิมพ์หนังสือแปลกและดี ของนิตยสาร aday

“ถั่วงอกและหัวไฟในความบ้าคลั่งอันไม่รู้สิ้นสุด” มีเนื้อหาที่พูดถึงการเดินทางของเด็กกำพร้าสองคนที่มีนิสัยแตกต่างกันสุดขั้ว ถั่วงอก ( Beansprout ) คือตัวแทนของความโอนโยน หัวไฟ ( Firehead ) คือตัวแทนของความก้าวร้าว โดยมี บุบบิบ สุนัขที่ไม่ได้เรียกว่าสัตว์เลี้ยงแต่เป็น “เพื่อน” ของหัวไฟ และมีถั่วงอกเป็นลิ่วล้อ ทั้งสามไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเร่ร่อน แต่พวกเขากำลังเดินทาง

การดำเนินเรื่องที่ไม่หวือหวา แต่มีเรื่องราวและเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดสอดแทรกอยู่ตลอด เรื่องราวเต็มไปด้วยปริศนา และที่มาที่ไปของหลายๆเหตุการณ์ การพูดถึงสังคมในปัจจุบันแฝงลงไปบนภาพการ์ตูน ที่ถ้าดูแต่ภาพคงไม่เข้าใจ การแบ่งแยก ความงมงาย และความฝัน ถูกสอดแทรกโดยตลอด ถึงตอนนี้ผมอ่านจบไปแล้ว ก็ยังคงไม่เข้าใจความหมายบางคำที่ผู้เขียนสื่อออกมายังไม่ได้ ยังไม่ได้คำตอบของเรื่องนี้ที่ถ่องแท้

ความหดหู่ของลายเส้นที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน บนความสวยงามในลายเส้นอันดำมืด ทำให้รอยยิ้มเกิดขึ้นมุมปากได้อย่างไม่เคอะเขิน ความสนุกไม่ได้อยู่ที่ภาพหรือภาษา เกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราใช้ใจอ่านทุกถ้อยคำ ทุกรายละเอียด

หนังสือเล่มนี้ให้อะไรกับชีวิตได้มากมาย เรื่องราวและคำพูดทั้งหมดเป็นอะไรที่ต้องใช้ความคิดในการอ่านควบคู่ไปด้วยอย่างมาก หากเราไม่เข้าใจในภาพ หรือภาษาที่สร้างสรรค์ออกมา ภาษาเป็นเสมือนความหมายทางตรง ส่วนภาพเปรียบเสมือนความหมายทางอ้อม ที่เราต้องตีความมันออกมา
มีอยู่ประโยคหนึ่งที่ผมอ่านแล้วรู้สึกชอบมาก เป็นตอนที่ถั่วงอกได้ออกเดินทางไปพร้อมกับหัวไฟ โดยกล่าวไว้ว่า

“เมื่อรูปแบบการใช้ชีวิตเปลี่ยนไป ความหมายของวันเวลา ก็ดูจะเหมือนเปลี่ยนไปด้วย”

คงจะดี ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นที่แพร่หลาย เพราะเป็นหนังสือที่อ่านง่าย แต่เข้าใจยากทางความคิด เป็นหนังสือที่เหน็บแนมสังคมได้อย่างเจ็บปวดภายใต้ลายเส้น
เพราะในความมืดย่อมมีแสงสว่างเสมอ...

ขอบคุณภาพจาก yoopeeup.deviantart.com

Create Date : 26 กันยายน 2550

Last Update : 26 กันยายน 2550 20:31:50 น.

10 comments

Counter : 2571 Pageviews.