กระตุ้นความอยากเขียน
คนเราก็แปลก มารู้ตัวว่า การเขียนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้ ตอนบินมาอยู่ไกลบ้านตัวเอง ในเวลา ที่หาหนังสือภาษาตัวเองอ่านยากที่สุด และยิ่งเวลาได้เขียน ก็ค้นพบว่า การหยุดตัวเอง เป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้จริงๆ ช่วงนี้ เลยเคาะสนิม ปัดฝุ่น จับความฝันที่กระจัดกระจายมาวางให้เป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง[/color] ฉันปล่อยให้ความคิดถึงเดินทาง
ให้โลกเปล่าว่าง... รู้สึกมีค่าขึ้นมาอีกครั้ง จิบกาแฟ มองรูปเธอ กอดตัวเองตามลำพัง
ปล่อยตัวเองไปกับความหลัง...แล้วหลับตา
ความรักยังโอบกอดฉันเหมือนวันเก่า แม้โลกจะเจือสีเหงากับการไม่มี"เรา"ตรงหน้า
ทุกนาทีที่เวียนหมุน...ความคิดถึงยังเจือกรุ่นในกาลเวลา
เธอคือความทรงจำล้ำค่า...ที่ทำให้ความรักตรงหน้าหายใจ
...
กลิ่นความรักยังบางเบาในสัมผัส อ้อมกอดยังอุ่นชัดแม้จะจับต้องไม่ได้
ฉันสร้าง"ภาพของเรา"หมุนความเหงาให้ผ่านไป
กอดความอ่อนไหว...ปล่อยความทรงจำรินไหล...ยาวนาน ...
หวานไหวในความรู้สึก...เดียวดาย
การคิดถึงเธอคือเงื่อนไขสุดท้าย...ผ่านคืนที่ร้าวฉาน "ภาพของเธอ" "ภาพของเรา" เป็นเพียงฉันที่จินตนาการ
เมื่อวินาทีสุดท้ายผันผ่าน...ก็เหลือเพียงฉันกับโลกว่างเปล่าไว้หายใจ
Free TextEditor
Create Date : 13 มิถุนายน 2553 |
|
1 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2553 21:25:31 น. |
Counter : 4334 Pageviews. |
 |
|