ของจริง VS ของปลอม
 ๒๑-๐๕-๐๘: ๒๒.๐๐ น.
พยายามหาเหตุผลในสิ่งที่พูด ว่าประเด็นคืออะไร ให้ไป แต่ห่วงเศรษฐกิจโลก ไม่ให้ไป เพราะห่วง?!
เฮ่อ ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้อยากออกไปจากที่นี่เร็วขึ้น ยิ่งไปไกลได้ยิ่งดี
จะไปตจว หรือ ตปท หรือ บวชชี ก็ได้พร้อมแล้ว
ในเมื่อสิ่งที่ต้องการไม่ได้มา ก็หนีออกจากตรงนั้นไปให้หมดเรื่อง ไม่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่เราไม่ชอบ สิ่งที่ไม่สมหวัง และสิ่งที่ทำให้ตัวเป็นทุกข์
ไปหาที่เงียบๆ สงบ ไม่ต้องมีใครสนใจใคร ไม่ต้องแคร์ว่าใครจะเป็นยังไง อยู่เอง ทำมาหากินเอง ไม่ไปเดือดร้อนใคร
จะว่าไปก็เหมือนเกิดมาผิดที่ผิดทาง เป็นเด็กตจว คงดีเสียกว่า ถึงแม้อะไรๆ มันดูพัฒนาช้ากว่ากทม. ก็ตามเถอะ
จากนี้คงหางานตปท โฟกัสไปเลย นึกแล้วก็อิจฉา aa จังได้เดินทางไปนั่นมานี่ อยู่สบายๆ เดี่ยวๆ ไม่ต้องมีภาระอะไร ค่ำไหนนอนนั่น เฮ่อ
จะซื้อคอนโดดีมั๊ยนะ จะอยู่เอง หรือเช่าก็เถอะ
อยากมีที่ตจว จังทำรีสอร์ทเล็กๆ อยู่กับธรรมชาติ คงสงบเงียบพิลึก
ถ้าได้ทำงานตปท ก็คงดี จะได้เก็บตังค์กลับมาทำธุรกิจ เปิดร้านเป็นของตัวเอง
เก็บตังค์ซื้อที่่ทำรีสอร์ท
สุดท้ายชีวิตก็มีเท่านี้ แต่ก็มิได้นำพา เฮ่อ
เกิดมาทำไมกัน เกิดมาเพื่อเผชิญทุกข์ จะรวยล้นฟ้าได้ทุกสิ่งอย่าง ก็ไม่ใช่ ยากจนข้นแค้น ลำบากลำเค็ญ อดอยากก็ไม่ ต้องการให้เรียนรู้อะไรกัน เหมือนจะมีแต่ก็ไม่มี เหมือนจะได้แต่ก็ไม่ได้
จะโดนผูกมัดอะไรนักหนากับคนๆ นี้ คงมีวิธีคิดเดียว คือ เวรกรรม แต่ชาติปางไหน? ที่ต้องมีคนๆ นี้เข้ามาชี้เป็นชี้ตายให้ทุกครั้ง
อยากหนีออกจากวังวนที่เป็นอยู่ ไม่อยากก่อร่างสร้างกรรมกับใครๆ เลย ไม่อยากเกิดมาเพื่อพบเจอกับสิ่งเหล่านี้เลย ให้ตายเถอะ
เมื่อไหร่จะจบซักทีวะ!!!!!!!!!!!!
::: :: :
เขียนเองก็รู้ตัวว่าสับสนเอง ทุกข์เพราะอยากมีอยากเป็น และทุกข์เพราะไม่อยากมีไม่อยากเป็น
และรู้ว่าอะไรคือทางพ้นทุกข์ แต่บางครั้งการได้ระบายออก ก็ทำให้เราได้เห็นตัวกิเลสตัวจริงเหมือนกัน
และรู้อีกว่าเราทำอะไรมันไม่ได้เลย บังคับชีวิตให้เป็นไปตามใจไม่ได้เลย ถึงได้มีคนบอกว่าชีวิตไม่ได้เป็นของเรา ชีวิตเป็นของธรรมชาติ เป็นสิ่งมีอยู่โดยธรรมชาติ และสุดท้ายเราก็ต้องคืนชีวิตสู่ธรรมชาติ สู่โลก โลกก็ยังเป็นของสมมุติ สุดท้ายมันก็ไม่มี โลกคือของปลอมมันถูกจิตเราสร้างขึ้น จิตประเภทเดียวกัน ลักษณะที่เคยประสบคล้ายคลึงก็มาอยู่ร่วมกัน มาอยู่ร่วมโลกเดียวกัน
เราก็บ้าจี้ตามกระแสโลก เศรษฐกิจ สังคม การเมืองเปลี่ยนแปลงเร็ว อย่างกับพลิกหน้ากระดาษ ดูแล้วไม่เข้าท่าเอาเสียเลย
แต่ แล้วไงจะทำไงได้ เราเลือกเกิดเอง เลือกที่จะมาเกิดแบบนี้เอง แล้วทำอะไรก็ไม่ได้ มีแต่กรรมที่คอยจัดสรร เป็นยังไงล่ะ เห็นรึยัง เห็นของแท้ เห็นเพชรที่อยู่ข้างในรึยัง เห็นคำว่าพุทธะบ้างมั๊ย
รู้ก็ให้รู้ถึงที่สุด รู้ให้มันจบกระบวนท่ากันไป รู้เยอะๆ เห็นเยอะๆ ดูมันไป ดูมันไปเยอะๆ ไม่มีอะไร ดูแค่กายกับจิต เพราะมันมีแค่นี้จริงๆ ตามที่หลวงพ่อ บอกมันไม่มีอะไรเลย
สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไร สิ่งรอบตัวที่กระทบตา หู จมูก ลิ้น ร่างกาย และใจ ก็คือของนอกตัว เพราะฉะนั้น คำว่ารู้ก็สักแต่รู้ เห็นก็สักแต่ว่าเห็น ได้กลิ่นก็สักแต่ว่าได้กลิ่น ก็เป็นของจริง แม้กระทั่งใจที่ถูกกระทบแล้วปรุงมันมาเป็นอารมณ์ ก็ให้สักแต่ว่ารู้ไป
โอ๊ยยยยยย เขียนมาซะยืดยาว พอนึกถึงเรื่องเมื่อกี๊แล้วก็หงุดหงิด
เนี่ยแหละของจริง!!!!!!!!!!
. . .
::: เป็นบันทึกที่ถูกเขียนขึ้นเมื่อคืนวาน กลับมาอ่านอีกทีก็ตลกดี เป็นความรู้สึกชั่วขณะจริงๆ . . .
Create Date : 22 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 8:30:55 น. |
|
10 comments
|
Counter : 592 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: pumpond วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:15:09 น. |
|
|
|
โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:28:06 น. |
|
|
|
โดย: porranat วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:03:40 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:18:40 น. |
|
|
|
โดย: \\ton\\ วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:54:06 น. |
|
|
|
โดย: MeMoM วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:59:28 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:25:43 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:12:43 น. |
|
|
|
โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:29:14 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:17:43 น. |
|
|
|
| |
|
|
ที่สงบๆ ไม่ใช่ที่ที่ห่างไกลสุดขอบฟ้า
แต่อยู่ในใจเรานี่เอง ขอเพียงใจสงบอยู่ที่ไหนก็สงบ พูดง่าย แต่ทำยากมาก พูยังทำไม่ได้เหมือนกัน ยังหนีอยู่
เป็นกำลังใจให้ค่ะ