ตุหรัดตุเหร่ ๑
ตุหรัดตุเหร่..
ไปเที่ยวเมืองย่าโม
ช่วงนี้ว่างๆจากงานหนัง.. สืบเนื่องจากพิษเศรษฐกิจเข้าไป บริษัททำหนังก็โดนจำกัดงบประมาณ ตอนนี้ก็มีแต่หนังทุนน้อย ประกอบกับเด็กรุ่นใหม่ๆก็เพิ่มขึ้น จนจะไล่หลังคนรุ่นกลางเก่ากลางใหม่อย่างข้าพเจ้าแทบจะเรียกว่า หายใจและขี่อยู่บนต้นคอกันเลยเชียว ที่มีมาติดต่อก็..หนังทุนเยอะไป ผกก.ก็โดนเบรคหัวทิ่ม ,รอ งบใหม่อยู่ ,ปรับบทใหม่บ้าง ,ดาราที่เคยมาคุยมาแคส ก็..ปรับเปลี่ยนใหม่บ้าง..สรุปเราคนทำงาน คือ รอ ไปเรื่อยๆ..
แต่..คนขี้เกียจเอ้ย คนขยันอย่างข้าพเจ้าไม่ตายง่ายๆดอก..อิอิ ช่วงนี้งานอีเวนท์ผุดขึ้นมาหยั่งก๊ะเห็ดโคนที่เมืองกาญจน์..(กรุณาออกเสียงแบบตาคำ-เพชรพระอุมา)
ก็เลยพอว่างจากงานหนัง.. ก็ได้ไปโผล่หน้ากับงาน อีเวนท์ มาบ้าง
แต่ทำม้ายทำไม.. ข้าพเจ้าจะต้องเจอกับ อีเวนท์ย้อนยุค ด้วยนะ.. เฮอะ.. (มีใครเคยคิดมุมนี้บ้างงงงงงงงง)
เสมือนเป็นตราแปะหน้าผากข้าพเจ้าไปแล้ว ว่าย้อนยุคเรียกใช้บริการคนนี้ได้ (ป.ล. เค้าแซวเล่นเน้อ..พี่ๆและท่านผู้จ้างวานทั้งหลาย-ขอบคุณและระทึกเอ้ยระลึกอยู่เสมอๆ) ทำหนังก็ได้หนังย้อนยุค (สุริโยทัย,คืนบาปพรมพิราม,ฅนไฟบิน,ตำนานสมเด็จฯ - เก่าจังวุ้ย) ได้จ็อบมาก็จ็อบย้อนยุคอีก
แง้... ขออิช้านทำแบบงานปัจจุบันได้ไหมเจ้าคะ จะตามแฟชันวีคไม่ทันอยู่แล้ววว.. คริคริ
ล่าสุด..ก็นานแล้ว (เมื่อมี.ค.-เม.ย.) ได้ไปงาน แสง สี เสียง โคราช งานย่าโม ที่เราๆ คุณๆรู้จัก ท่านย่าโมกันดี ในฐานะวีรสตรีที่ปกป้องบ้านเมืองให้รอดพ้นจาก เจ้าลาว(ในสมัยนั้น) และในฐานะที่เป็นหลานย่าโมด้วย (บ้านคุณปู่-คุณย่าของข้าพเจ้า) เลยรู้สึกดีใจและขนลุกอย่างบอกไม่ถูก เมื่อตอนที่รุ่นพี่มาแจ้งข่าวว่าข้าพเจ้าได้ไปงานนี้..
งานมีหลายวันด้วย ได้ไปอยู่เมืองโคราชยาวเลย สิริรวม ครึ่งเดือนพอดี น้องๆถ่ายหนังเลยก็ว่าได้.. อย่ากระนั้นเลย เก็บกระเป๋าแปลงกายเป็นแบคแพกเกอร์อีกครั้ง (เอ่อ..ไม่รู้เป็นอย่างไร จ็อบอีเวนท์ก็ต่างจังหวัดคล้ายๆไปถ่ายหนังทู้กกกทีเหมือนกัน-ตอนนู้นก็ไปพิษณุโลก,ไปอยุธยา,เมืองกาญจน์ แล้วก็มาโคราชนี่แหละ) ..
เป็นธรรมดาของจ็อบประเภทนี้(ย้อนยุค) ข้าพเจ้าต้องไปเริ่มต้นที่เมืองกาญจน์(ถิ่นที่คุ้นเคย) เพราะต้องไปขอยืมชุดจากนเรศวรฯ แล้วค่อยตีรถต่อไปที่โคราช พักหนึ่งคืนแล้วก็ตลุยงานกันเลยยยย..
เริ่มงานวันแรก(ซ้อมใหญ่) ทีมงานไปบรวงสรวงย่าโมก่อนที่อนุสาวรีย์ท่านฯ คนเยอะมาก คือแยกไม่ออกว่ากลุ่มคนที่มาสักการะเป็นปกติ กับทีมงานที่มาบวงสรวง แต่ก็ได้เห็นอาการแปลกๆ ของคนที่มาสักการะด้วย คือ..(ขอเรียกว่าของขึ้นนะคะ) เป็นผู้หญิง แต่งกายคล้ายสาวออฟฟิซ แต่อยู่ดีๆก็ถอดรองเท้าแล้วขึ้นไป(ถวาย?)ร่ายรำให้ ย่าโม คิดดูตอนสิบโมง สิบเอ็ดโมง พื้นหินอ่อนรอบๆอนุสาวรีย์ท่านฯจะร้อนเพียงใด ข้าพเจ้าได้แต่ดูและให้ฉงนว่าเกิดอะไรขึ้นหนอ..
เสร็จจากการบวงสรวง..ก็ให้แยกย้ายกันไปพัก แต่ฝ่ายกำกับ , เสื้อผ้า และทีมอาร์ต อย่าได้คิดเลย ต้องกลับมาเตรียมงานต่อเพื่อให้ทันกับการซ้อมใหญ่ (รันทรู-วิ่งอีกแล้วตรู ^ ^ ) ซ้อมใหญ่ ใส่ชุดจริง(แผนกเสื้อผ้า) ถืออาวุธจริง(ฝ่ายอาร์ต) เพื่อที่จะเชคคิวได้ว่าฝ่ายไหนมีปัญหาอย่างไร.. แต่.. เท่าที่ข้าพเจ้าเห็นอยู่..ก็ ซ้อมมันทู้กกวัน เปลี่ยนบทตลอดเวลา (คนนั้นไม่ชอบ, คนนี้จะเอาแบบนี้, มีเปลี่ยนคน, ฟ้าฝนไม่เป็นใจ)...เฮ้อออ...เหนื่อยไปหมด ทุกชั้น ทุกแผนก..
ขอเล่าเรื่องความน่ารักของนักแสดงหน่อยนึงดีกว่า..มีอยู่วัน..น่าจะวันซ้อมใหญ่น่ะ ข้าพเจ้าต้องมาคุยสรุปเรื่องชุดในวันจริง และวันต่อๆไป... และน้องพิม-พิมพรรณ ชลายนต์คุป นางเอกของเรื่องต้องยืนอยู่ด้วยเพื่อรับฟัง (นักแสดงคนอื่นกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้ว) แต่ในขณะนั้นก็จะมีคนดู(เค้าเปิดให้ชมในวันซ้อม)เข้ามาขอถ่ายรูปเป็นระยะ ระยะ สลับกับต้องฟังที่สรุปเรื่องชุดด้วย จนสรุปเรื่องชุดเสร็จแล้ว จำนวนคนที่มาขอถ่ายรูปก็เหมือนจะเพิ่มขึ้น ข้าพเจ้าเก็บชุดเข้าถุงสูทแล้ว น้องยังโดนถ่ายรูปอยู่เลย พลางส่งสายตาอ้อนวอนมาทางข้าพเจ้าประมาณว่าอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะพี่ ตอนนั้นไม่มีทีมงาน (เด็กเสตท) เหลืออยู่ตรงนั้นแล้ว น้องเค้าก็ยังยิ้มและให้ถ่ายรูปต่อ แต่ที่ข้าพเจ้าเห็นๆก็แต่ละครอบครัว ก็.. ถ่ายเสร็จ อ่า.. ขออีกรูป กันเหนียว.. กว่าจะครบแต่ละกลุ่ม คงไม่ต่ำกว่า ๓ ภาพขึ้น น้องเค้าก็ยังยิ้มให้ถ่ายรูปอยู่..
ผ่านไปอีกสักระยะ..แต่คราวนี้ น้องหันมาทางข้าพเจ้า แล้วพูดว่า พี่บิน..(เรียกชื่อข้าพเจ้าน่ะ) อย่าพึ่งไปนะ เดินกลับด้วยกัน (ระยะทางจากสนามกีฬา กับห้องเปลี่ยนชุดไกลอยู่..) ข้าพเจ้าก็รอสักพัก จนเห็นว่าไม่มีทีท่าเสร็จสักที สงสารก็สงสาร เลยบอกคนที่มาขอถ่ายรูปว่า ขอโทษนะคะ..เดี๋ยวน้องต้องไปเปลี่ยนชุดกลับอีกนะคะ ขอโทษด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้วันจริง ทีมงานจะเปิดจังหวะให้ถ่ายรูปกับนักแสดงตอนท้ายการแสดงนะคะ..(แอบสวมวิญญาณเด็กเสตท)
ค่ะ/ครับ เดี๋ยวๆขออีกรูปค่ะ/ครับ กันเหนียว..
เจ้าพิมก็ใจเย็น ถ่ายรูป ยิ้มไปพลางขอบคุณค่ะ.. ขอบคุณค่ะ.. จนข้าพเจ้าว่า..ชักนานเกิน เลยบอกว่า ขอโทษนะคะ..พรุ่งนี้วันจริงจะเปิดช่วงให้ถ่ายรูปนะคะ ตอนนี้ขอน้องกลับไปเปลี่ยนชุดก่อน เดี๋ยวน้องตกรถนะคะ มีรถรอส่งนักแสดงกลับกรุงเทพอยู่..(แอบโกหกอะ..แหะแหะ)
เจ้าพิมก็..บอกกับคนที่มาขอถ่ายรูป..ค่ะ ค่ะ ขอบคุณนะคะ พรุ่งนี้มาถ่ายพิมอีกได้เลยค่ะ ขอพิมไปเปลี่ยนชุดนะคะ เดี๋ยวพิมตกรถ นะคะ เมื่อนั้นแหละถึงค่อยอำลากันไปด้วยความอาวรณ์อีกแชะสองแชะ..
ที่ว่าน่ารักคือ ตอนเดินกลับ นึกว่าน้องเค้าจะบ่นเรื่องคนถ่ายรูปไม่เสร็จเสียที หรือ ทีมงานหายไปไหน.. เปล่าค่ะ.. น้องเค้าก็เดินกลับด้วยกัน แล้วพลางเล่าเรื่องว่า วันนี้ซ้อมกับอาเอก (พี่เอก สรพงษ์ ที่จะมาในวันใหญ่) อาเอกน่ารัก สอนพิมอย่างนั้น อย่างนี้..
น้องเค้าก็ปลื้มที่รุ่นใหญ่(มากๆ) ยังให้ความเอ็นดูเด็ก ข้าพเจ้าฟังแล้วก็ดีใจแทนด้วย..
แถมอีกเรื่องละกัน น้องกบ-พิมลรัตน์ พิศลยบุตร เล่นเป็น นางสาวบุญเหลือ (วีรสตรีอีกคนที่เสียสละชีวิตในเหตุการณ์นั้น) น้องกบ ก็จะคุยโทรศัพท์ (ซึ่งก็ไม่แปลก นักแสดงจะมีสายเข้าเยอะอยู่แล้ว) มีอยู่คืนหนึ่ง น้องกบคงจะหาที่คุยแบบเงียบๆอยู่ (หลังเวทีจะวุ่นวายและมืด) น้องเลยไปนั่งอยู่หลังฉากที่เป็นตั่ง ในเซตที่พร้อมของพร็อบ เชิงเทียน ตั่งตัวเล็กตัวน้อย ที่ลดหลั่นตามลำดับชั้นไป น้องก็คุยปกติของเค้าน่ะแหละ แต่ตรงนั้นมันมืดไง นักแสดงและทีมงาน จะมารออยู่ตรงประตูแรกที่จะออก (ขององก์ ๑) มีไฟสว่างหน่อย
ทีนี้ ไอ่น้องเด็กเสตทคนหนึ่งวิ่งมากระหืดกระหอบเล่า.. พี่ๆๆ ..ผมนึกว่า งานนี้เล่นผมแล้ว ผมไปเช็คของที่ประตูโน้น(ที่น้องกบนั่งโทร.อยู่) กำลังเอาไฟฉายส่องๆดูของ ผมเห็นผู้หญิงผมยาวนั่งหันหลังให้ผม..โอย..ผมนึกว่างานเข้าผมแล้ว..ที่แท้น้องกบเค้ามานั่งคุยโทร.อยู่ เล่นเอาผมใจหายเลยพี่..
ฮ่าๆให้ลองนึกภาพตาม วูบแรก ก็ให้ตกใจได้เหมือนกันนะ..(มุมมืดๆ มีผู้หญิงผมยาวห่มสไบนั่งหันหลังให้)..
จริงๆก็มีเรื่องราวเยอะแยะประทับใจก็หลายเรื่อง สนุกๆ ระหว่างทีมงาน, นักแสดงหลังเวที หรือในห้องแต่งตัว ก็ขอเล่าแบบพอหอมปากหอมคอนะคะ..
อีกอัน..อีเวนท์(ย้อนยุค T__T ) ที่อยุธยาก็สนุกดี พึ่งได้เจอแบบ วันเดียวเสร็จ ไปถึงสายๆ เตรียมของ..บ่ายๆเริ่มแต่งตัว สามทุ่มเสร็จ!!..ไวปานวอก..ถ่ายรูปอะไรได้ไม่ทันเลย.. รู้อย่างเดียวว่า..ประทับใจพิธีกรหญิงมาก คุณพิม-ซอนย่า.. คนบ้าอะไรหุ่นดีชะมัด เห็นหุ่นแล้วนึกถึงตัวเองตอน ม.๔เลย เอวเท่านั้น..(แต่อกไม่เห็นเท่านั้นเลย ตอนนี้ก็ยังไม่เท่าอยู่..ฮ่าฮ่า) .. เห็นแล้วอยากจะเอาไม้ปั้นมาปาดเอวและพุงของตัวเองตอนนี้จริงๆ..(ถ้าสมมุติตัวเองเป็นดินเหนียวนะ)
นึกภาพออกกันมั้ยคะ..เวลาเราไปโอบตัวนักแสดงหรือพิธีกรตอนแต่งตัว แล้วสะท้อนตัวเรา..เฮ้อออ..
คุณพิม-ซอนย่า น่ารักค่ะ..ความโปรของเธอ ความที่เป็นนางแบบ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าแต่งตัวให้ได้ไวมาก เพราะไม่มีแบบว่า.. พี่คะ..มันไม่โป๊ไปหรอคะ, พี่คะ..หนูว่า..., พี่คะ..มันจะหลุดมั้ยคะ..(ไม่หลุดหรอกค่ะ..ถ้าหลุดพี่ก็ตายในหน้าที่เหมือนกัน) .., พี่คะ.. คนนั้นเค้าจะชอบหนูมั้ยคะ..อึ่ยย..ไม่ใช่แล้ว....อื่นๆอีกมากมาย..แหะแหะ..
ต่อนะคะ..คุณพิมแกก็ไม่หือไม่อืออะไร ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แถม..หวานคุยกับแฟนตลอดเวลาที่ข้าพเจ้าไปแต่งตัวให้ ให้อิจฉาเข้าไปอีก..จุ๊กจิ๊กๆ ที่รักๆ ช่วยหยิบรองเท้าสีนี้ให้ที่รักหน่อย , ดาร์ลิงก์ๆ หิวมั้ย..,ฯลฯ
ตอนแต่งตัวเสร็จ จะต้องใส่เครื่องประดับ ซึ่งทางเราเซตไว้ให้แล้ว เป็นแบบเครื่องทองสมัยก่อน ประกอบด้วย สร้อยคอ กำไลข้อมือ ตุ้มหู .., ข้อมือแกก็เล้กเล็ก แกยังมาเล่นมุก เลื่อนไปไว้ที่ต้นแขนอีกนะ แล้วก็ขำ ไอ่เรารึก็กลัวว่าจะเข้าข้อมือไม่ได้ มัวแต่ไปขันน๊อต กลัวแกจะเจ็บ.. คุณพิมก็บอก..เอามาลองพี่..ปรากฏสวมทางมือได้ง่ายมากซะงั้น..
ตุ้มหู เค้าก็ใส่ของเค้าอยู่ ก็หันมาบอกว่า ถอดได้นะพี่ เพราะอันนี้ของพิมเดี๋ยวมันจะไม่เข้าเซตทองอลังการของพี่ (พูดแบบขำๆ) แต่พิมหูอ่อนนะ ใส่แบบนี้แล้วหูมันจะยานมาก ใส่แล้วจะไม่สวย ไอ่เราก็ยืนคิดอยู่ พิมก็บอกมาว่า ลองมั้ยพี่ แล้วก็ลองให้ดูเลย.. เออแฮะ..ยานจริงๆ ไอ่เราก็เกรงใจ ให้เค้าเก็บหูไว้งานแฟชั่นที่มันเก๋ๆกว่านี้ดีกว่า เลยบอกว่างั้นไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องใส่(อันที่เราเซต).. คุณพิมแกถอดตุ้มหูแล้ว คงขี้เกียจใส่กลับมั้ง เลยบอกว่า..งั้นฝากไว้ที่พี่ละกัน ข้าพเจ้าก็ หูยยย..(จะดีเร้ออ..)แต่ก็พูดไปว่า..ได้ค่ะ แต่ฝากที่คุณวินไม่ดีกว่าหรือคะ (พลางเดินจะเอาไปให้) พิมบอกว่า..ฝากไว้ที่พี่แหละดีแล้ว คุณวินแกซุ่มซ่าม เดี๋ยวทำหาย..ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก..(หันไปถามคุณวิน) คุณวินแก ก็หันมาตอบแบบน่ารักอะ..อืออ..ครับ..ผมซุ่มซ่าม.. พิมก็หัวเราะ เห็นมั้ยพี่..ฝากไว้ที่พี่แหละดีแล้ว...เอ้า...งานเข้าตรูอีกงานเลย รักษาตุ้มหูคุณพิม ไม่งานเข้าได้ไงอะ ก็มันเป็นตุ้มหูเพชรนี่นา..
พิมพ์ไปพร้อมยิ้มไปด้วย(เมื่อนึกถึงวันนั้น) วู้ยยยย...อยากจะจับหอมแก้มทั้งคู่เลย..อิอิ
งานย่าโม
ผู้ช่วยทำงาน ข้าพเจ้าเดินถ่ายรูป..(นิสัย..)
นางเอกของงานนี้ พร้อมกับผ้านุ่งที่สวยมากๆ
ที่พิษณุโลกเกมส์
Create Date : 29 พฤษภาคม 2552 |
|
36 comments |
Last Update : 30 พฤษภาคม 2552 0:18:15 น. |
Counter : 4553 Pageviews. |
|
|
|
555..