ถึงคราวต้องหนีกรุงกันแล้ว....ลั้นลา หัวใจติดปีก ครานี้จะไปแม่กลางหลวง อยู่ที่ กม. 26 ระหว่างทางขึ้นดอยอินทนนท์...

วิธีการเดินทางสำหรับผู้ที่ไม่มีรถ จากรุงเทพฯ ให้นั่งรถไปลงที่อำเภอจอมทอง แล้วนั่งรถสองแถวจอมทอง อินทนนท์ ลงที่กม. 26 เดินเข้าไปประมาณ 1 กิโลเมตรก็จะถึงที่พัก แต่สำหรับคนที่ไม่ปกติ ก็นั่งรถทัวร์ไปเหมือนกับคนอื่น ๆ นั่นแหละ แต่ถึงจอมทองแล้วไม่ต้องลง ให้ไปลงที่บ้านพักของเจ้าหน้าที่ของบริษัทฯ รถบขส. ที่นั่งมา แล้วเดินขึ้นเนิน น้อย ๆ ไปประมาณสองร้อยเมตรนิด ๆ ก็จะถึงด่านเก็บค่าธรรมเนียมขึ้นอุทยาน อย่าลืมจ่ายค่าธรรมเนียมให้เรียบร้อย คนละ 20 บาท ด้านขวามือก็จะมีตู้ไปรษณีย์ รอรับโปสการ์ดสวย ๆ ไปส่งให้ถึงบ้าน





จากนั้นวานเจ้าหน้าที่อุทยานโบกรถให้ไปส่งที่กม. 26 แต่ด้วยความที่เจ้าหน้าที่เห็นเป็นหญิงสาวอันแสนจะบอบบาง 55 ก็ลยรอที่จะโบกรถที่มีหลังคาให้ แต่ไม่ทันใจ แอบเนียนโบกเองซะเลย แต่ไปโบกรถกรุงเทพฯ แล้วเค้าจะรู้มั้ยเนี่ย กม. 26 ที่ต้องลงอยู่ช่วงไหน เจ้าหน้าที่ก็ใจดีบอกรายละเอียดให้อีก กระโดดขึ้นรถติดปีกลั้นลาจริง ๆ เพราะอากาศเย็นมาก ๆ หลังจากสายฝนโปรยปรายผ่านไป สำนึกได้ก็เมื่ออยู่บนรถว่าถ้าฝนตกจะทำยังงัย แต่โชคก็เข้าข้างฝนไม่ตกจนถึงที่หมาย เล็งหลักกิโล ที่กม. 26 กันตาแทบถลน

ดูหลักกิโลกันตามรูปนะ ให้ดูที่เป็น กม. 26 ใช่เลยเป้าหมายกระโดลงทันที



จะเห็นศาลาพักใจ กับป้ายบอกระยะทางและสถานที่ เดินลงไปตามป้าย



เดินลงไปตามทางเรื่อย ไม่ต้องตื่นตะหนกต๊กกะใจ พอสุดทางปูนก็จะเป็นนาข้าวสวย ๆ



เดินไปเรื่อย ๆ เดี่ยวก็จะมีบ้านเรือน



เดินไปสุดถนนก็จะเจอ อินทนนท์ คีรีมายา ของคุณสมศักดิ์



เจอคุณสมศักดิ์พอดี แต่งานเข้า แงแง คุณสมศักดิ์ บอกไม่มีรายชื่อที่จองบ้าน ไหงเป็นงั้นละนั่น โทรคุยตลอด บอกคับ ๆ มาเลย ก็มาเลยแล้ว แล้วบ้านที่จองละอยู่หนายหนา แต่ในที่สุดก็มีฑูตสันตวไมตรีเข้ามาไกล่เกลี่ยช่วยกู้ชีพให้คืนนี้มีที่นอน ม่ายนั้นละคืนนี้มีหนาว...มีที่นอนก็ยังหนาวเลย







ที่นอนก็ได้แล้ว แต่กองทัพเดินด้วยท้อง เมื่อกี้ที่ผ่านเข้ามาร้านข้าวเค้าบอกปิด 5 วัน อึ๋ย แล้วจะรอดได้งัยที่นี่ไม่มีข้าวขายด้วย ใครก็ได้ช่วยที โอ๊ย โอ๊ย แล้วฑูตสันตวไมตรีก็แปลงร่างเป็นอัศวินขี่ม้าขาว บอกกลางวันจะทำกับข้าวให้ทาน จริง ๆ นะ อย่าล้อเล่นเอาจริง ๆ (แต่จริง ๆ แล้ว เค้ามีอาหารมาส่งด้วยให้โทรสั่งตามเมนูที่มีไว้ให้ โทรศัพท์สัญญาณก็หดหายแล้วจะเอาอะไรโทรสั่งละเนี่ย ปัญหานี้เก็บไว้ก่อน) ตอนนี้คุณสมศักดิ์พาไปทานกาแฟก่อน ถ้าเดินก็แฮกน้อย ๆ เพราะยังไม่คุ้น แต่ถ้าคุ้นแล้วเดินสบาย ๆ จากที่พักไปที่ทานกาแฟ กาแฟที่นี่ทานฟรี ไม่มีอั้น ไม่มีชาร์จ ชื่อร้านกาแฟน่ารักมาก โถ่บิเบ่ แปลว่า นกพญาไฟ (นกพญาไฟ ตัวผู้มีสีแดงส่วนตัวเมียสีเหลือง สีสดมาก ๆ วาดภาพไว้พอได้ยินชื่อ ตัวต้องใหญ่แน่ ๆ เลย แต่พอเห็นตัวจริงตัวไม่ใหญ่ สีสวยมาก ๆ)



เครื่องบดกาแฟ สมัยโบราณ คุณสมศักดิ์บอกมีคนขอซื้อหลายคนแต่ไม่ขาย ใช้เครื่องบดสมัยใหม่ กาแฟไม่หอมเท่าบดด้วยเครื่องนี้



กาแฟที่ได้รสชาติหอมสุด ๆ ได้กลิ่นก็ชื่นใจแล้ว



ต้นกาแฟปลูกไว้ตามธรรมชาติ



นั่ง ๆ เดิน ๆ เวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบ ถ่ายรูป ไปเรื่อย ๆ อย่าลืมเดินขึ้นไปบนหมู่บ้านด้วยนะ ไปดูวิถีชีวิตชาวบ้านเรียบ ๆ ง่าย ๆ แต่ตอนนี้เจริญมาก ๆ แล้ว เพราะไฟฟ้าเข้าถึง บางบ้านก็มีตู้เย็น มีทีวีดูกันแล้ว











ดอกท้อ คล้ายดอกซากุระมาก ๆ















เที่ยงพอดิบพอดี อัศวินขี่ม้าขาวถามจะทานข้าวมั้ย รออยู่นะคำถามนี้ บอกไปกัน กลัวหรือเปล่าจะพาไป กลัวที่ไหน ไปไหนก็ไปกันคับผม ไม่มีอะไรต้องกลัว น้องเค้าทดสอบความรู้สึก กระโดดขึ้นรถด้วยความยินดี รอดแน่ ๆ ไม่อดแล้ว จะไปที่ไหนมีให้เลือกด้วย อุทยาน หรือ โครงการ ไปโครงการหลวงเลย เข้ามาโครงการหลวงครั้งสุดท้ายเมื่อหลายปีที่แล้ว ตอนนี้เจริญมาก ๆ สั่งอาหารกันดีกว่าอย่างแรก

แกงจืดเห็ดปุยฝ้าย หมูสับ อร่อยสุด ๆ เห็ดน่ารักสมชื่อปุยฝ้าย



ไก่ทอดกระเทียม สอบผ่านสบาย ๆ



กะหล่ำปลีทอดน้ำปลา อาหารยอดฮิตที่นี่ก็มี



สุดท้ายเมนูยอดฮิต ไข่เจียวแหนม



สามคน สี่อย่าง แทบแย่กว่าจะหมด อาหารอร่อยทุกอย่าง สบายท้องแล้วจะไปไหน อัศวินขี่ม้าขาวเริ่มแปลงร่างเป็นไกด์ แต่แล้วสายฝนก็เริ่มทำงานอีกครั้ง... จะไปพระตำหนักมั้ย ยัง งง งง อยู่กับคำว่าพระตำหนัก ในที่สุดก็นึกขึ้นได้พระธาตุเมทนีดล อ๋อ ไปสิ ไปไหนไปกัน จริง ๆ แล้วอยากไปแม่แจ่ม เพราะเคยเห็นที่เค้าโพสต์กันไว้ให้ห้อง BP สวยดี อยากเห็นนาข้าว อยากไป แต่ถ้าไม่มีรถไปเอง ต้องนั่งสองแถว ระยะทางเกือบสามสิบกิโล เอาเรื่องอยู่นะเนี่ย ถนนเป็นภูเขาโค้งซ้าย โค้งขวา น้อง ๆ ปายอยู่เหมือนกัน



และแล้วอัศวินขี่ม้าขาว ที่ได้แปลงร่างเป็นไกด์ ก็พาไปแม่แจ่ม โอ้เย (อยากบอกว่าถึงไม่พาไปไหน แค่พาไปทานข้าวก็ประทับใจอัศวิน...ไม่รู้ลืมแล้วจ้า ยิ่งพาไปยิ่งประทับใจสุด ๆ )

วิวระหว่างทางอินทนนท์ ไปแม่แจ่ม นาข้าวสีเขียวตัดกับสีน้ำตาลของไร่ข้าวโพด





ถึงแล้วแม่แจ่ม...กับนาข้าว แม่แจ่มเป็นเมืองเล็ก ๆ น่ารัก ที่มีอะไรดี ๆ รอให้มาเยี่ยมชมกัน







บรรยากาศวัดสวย ๆ ในแม่แจ่ม









นาข้าวสวย ๆ ระหว่างทางไปวัดพุทธเอ้น








ขับรถวนไปวนมาในแม่แจ่มอยู่สักพัก ก็ไปวัดพุทธเอ้นกัน วันนี้มีถ่ายรายการทีวี ที่วัดนี้กันด้วย ชื่อรายการเที่ยวเมืองไทย... จำไม่ได้ ออกอากาศทาง Thai PBS วันเสาร์ประมาณ 10 โมงเช้า
วันนี้เป็นวัดเก่าแก่







โบสถ์กลางน้ำ ซึ่งเดิมใช้สำหรับบวชพระ แต่ปัจจุบันยกเลิกการบวชแบบนี้ไปแล้ว สำหรับสุภาพสตรีห้ามเข้า







เจดีย์ภายในวัด



พระอุโบสถ กำลังบูรณะ ซึ่งร่องรอยเดิมยังคงให้เห็นถึงความสวยงาม







ศาลาหลังนี้สร้างไว้บริเวณบ่อน้ำ ซึ่งชาวบ้านจะมาเอาน้ำที่นี่ไปใช้บริโภค



ถังที่เห็นแขวนรอบรถ เอามาเพื่อใส่น้ำกลับไปใช้



ชาวบ้านจะมารองน้ำที่ไหลออกมาทางนี้




ไปต่อกันที่วัดกองกาน แต่ยังไม่ทันถึงวัด สายฝนก็กระหน่ำพรมน้ำมนต์ชุดใหญ่



ไกด์บอกว่าไม่เป็นไรขับรถชมวิวไปเรื่อย ๆ ไปทุกที่ทีมีทางจริง ๆ ถนนเลนเดียวเข้าหมู่บ้านรถสวนไม่ได้ก็ไป แต่ขอบอกว่าคุ้มจริง ๆ ที่ได้เข้ามาเพราะนาขั้นบันไดมีให้เห็นตลอดทาง และสวยมาก ๆ ด้วย ภาพที่ถ่ายมาสวยไม่ถึงครึ่งของภาพที่อยู่ในความทรงจำ



































ลาแม่แจ่มพร้อมสายฝนที่ยังคงโปรยปราย

พรุ่งนี้อัศวินขี่ม้าขาวจะไปดอยผาหมอน มีบ้านเล็ก ๆ น่ารัก ๆ กับนาข้าวขั้นบันได จากนั้นก็จะไปน้ำตกรักจัง...รอก่อนนะ แล้วจะรีบมาจ๊ะ

กดที่นี่ ไปเที่ยวดอยผาหมอนกันนะ