Bloggang.com : oonrak_baby : วันที่สอง ...เชียงคาน...วันฝนพรำ...รับอรุณ

วันที่สอง ...เชียงคาน...วันฝนพรำ...รับอรุณ

พรำตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้ก็ยังเปาะแปะ ให้ใจหายเล่น ตื่นตี 5 กว่า จะไปตลาดซื้อข้าวเหนียว ฟังเสียงฝนแล้วถอดใจ นอนต่อ...ไม่ได้บอกว่าไม่อยากตื่นนะ แต่เป็นเพราะฝนตก เกือบ ๆ หกโมง ลงไปถ่ายรูปพระออกบิณฑบาตดีกว่า ถึงฝนจะตกพระท่านก็ยังต้องออกบิณฑบาต เพราะเป็นกิจของสงฆ์ที่พึงกระทำ ในเชียงคานมีวัด 9 วัด พระจะออกบิณฑบาตร โดยแบ่งออกเป็นสายตามซอยต่าง ๆ ไม่เดินรวมกันทั้งหมด ชาวบ้านทุกซอยจะได้ใส่บาตรพระกันได้อย่างทั่วถึง ถ้าหากต้องการใส่บาตรพระทุกวัด ต้องไปใส่ที่ตลาด บริเวณที่พักอาศัยก็จะเห็นคุณตาคุณยาย ออกมายืนรอใส่บาตร โดยจะใส่เพียงข้าวเหนียวเท่านั้น ส่วนกับข้าวจะไปถวายที่วัด มาคราวนี้ไม่ได้ใส่บาตรข้าวเหนียว ไม่เป็นไรติดไว้ก่อน

ไปเดินตลาดเช้ากันดีกว่า สำรวจตลาดกันพอประมาณ ได้เห็นอะไรที่ไม่รู้จักเยอะเลย

แวะทานข้าวปุ้นน้ำแจ่วในตลาด รสชาติที่ยังไม่ปรุงก็อร่อยเหมือนกับก๋วยเตี๋ยว เพียงแต่เป็นเส้นขนมจีน เนื้อหมูใช้ขาหมูหลัง แล้วก็ใส่เครื่องในหมู ที่สำคัญมีกะปิให้ด้วยแต่ไม่กล้าใส่ เดี่ยวกินไม่ได้

อิ่มท้องแล้วเผาผลาญพลังงานกันหน่อย ด้วยการเดินตลาดอีกรอบ ตลาดไม่ใหญ่แต่ก็มีอะไรให้ดูเพลินตา ไปเจอนางแบบตัวน้อยนั่งขายของกับแม่ที่ตลาดด้วย

ผ่านไปเจออะไรแปลก ๆ เลยเอามาฝาก ลูกเล็ก ๆ คล้ายมะเขือพวง ชาวบ้านเรียกหมากแค่น(สะกดผิดก็ขออภัย พยายามเทียบเสียงแล้วค่ะ) รสชาติเผ็ดชาติดปลายลิ้นนานมาก เอาไว้ใส่หมกหน่อไม้หรือแกงหน่อไม้ จะหอม อร่อย ส่วนเขียว ๆ สาหร่ายน้ำจืด เป็นแผ่น ๆ สีดำ ๆ ม่วง ๆ คือ ครั่งจากยางไม้ มีน้องปูนากำลังไต่ถัง บางตัวก็หมดแรงนอนหงายท้องไปแล้ว

ชื่นชมตลาดกันพอสมควร ไปแก่งคุดคู้กันดีกว่า ปั่นจักรยานไปหลังจากสอบถามเส้นทางแล้ว เช้านี้พระอาทิตย์ทำงานไม่มากนัก ปั่นไปสบาย ๆ ระยะทางจากที่พักไปแก่งคุดคู้ประมาณ 5 กิโลเมตร ผ่านวัดท่าแขก แต่โบสถ์ยังบูรณะ ก็เลยไม่ได้แวะ ผ่านชุมชนโอท็อป ทำมะพร้าวแก้วเป็นของฝาก ขากลับเดี่ยวค่อยกลับมาแวะเพราะไม่อยากสายกลัวร้อน ปั่นจักรยานไปอีกนิด ก็ถึงแก่งคุดคู้แล้ว ... มาในเดือนนี้เป็นหน้าน้ำจะไม่เห็นแก่ง แต่จากที่ฝนตกเมื่อคืนทำให้เช้านี้บริเวณแม่น้ำโขงฝั่งลาวเต็มไปด้วยหมอก สวยไปอีกแบบ ถ้าหากจะให้มองเห็นแก่งที่อยู่กลางแม่น้ำต้องมาเดือนกุมภาพันธ์-พฤษภาคม

ชื่นชมบรรยากาศพอสมควร ปั่นจักรยานกลับออกมาแวะชุมชนโอท็อปมะพร้าวแก้ว แวะดูวิธีการทำมะพร้าวแก้วกันดีกว่า

ขากลับปั่นจักรยานกลับใช้เวลานิดเดียว รู้สึกเร็วมากไม่เหมือนขาไปที่เมื่อไหร่จะถึงซะที ท้องเริ่มทำงาน ตกลงกันไว้ว่าจะไปกินตัวด๋องแด่งให้ได้... ด๋องแด่ง ก็คือเส้นขนมจีนตัวสั้น ๆ อ้วน ๆ คล้าย ๆ ลอดช่องโบราณ แต่ถ้าโบราณกว่าตัวด๋องแด่ง เค้าเรียกหัวไก่ อันนี้ใช้มือบีบให้เป็นตัว ไม่ต้องใช้ตัวช่วยเหมือนด๋องแด่ง กับเส้นขนมจีนที่ต้องใช้ที่กด ร้านที่เล็งไว้แต่เมื่อวานชื่อร้านกุมารทอง วันนี้ไปเป็นลูกค้ารายแรกของร้าน เพราะเมื่อวานผ่านไปตอนบ่ายหมดแล้ว สั่งส้มตำด๋องแด่ง คุณยายบอกที่ร้าน มีข้าวปุ้นร้อนด้วย ก็ยังสงสัยอยู่ว่าหน้าตาเป็นยังงัย เลยสั่งมาให้หายสงสัยซะ

ส้มตำด๋องแด่งก็เหมือนตำซั่ว เพียงแต่เปลี่ยนจากเส้นขนมจีน เป็นตัวด๋องแด่ง ใส่ผักลวก ตัวด๋องแด่งเหนียวหนึบมาก คุณยายบอกว่าถ้าเป็นหัวไก่จะเหนียวกว่านี้อีก

มาดูข้าวปุ้นฮ้อน สั่งขนาดของเส้นได้ด้วยจะเอาเส้นใหญ่ เส้นเล็ก ขึ้นอยู่กับการกดเส้น บอกคุณยายชอบเส้นเล็กๆ ได้เส้นเล็ก จริง ๆ เกือบเหมือนเส้นสลิ่มเลย ต้องปรุงน้ำยำเองนะ ใส่พริกคั่วที่ร้านเตรียมไว้ให้ น้ำปลา น้ำตาล ที่ขาดไม่ได้ผงชูรส นิดหน่อย คนให้น้ำตาลละลาย รอเข้าวปุ้นที่เอาขึ้นจากหม้อต้ม คลุกเคล้ากัน ใส่ผักลวกตามชอบ ขอบอกแซบหลาย ข้าวปู้นร้อนๆจานใหญ่ของน้องโต๊ะข้าง ๆ ที่เค้ามาทาน ขอเค้าถ่ายรูปเพราะทำไม่ได้อย่างนั้น

อิ่มท้อง...แล้ว พักผ่อนก็แล้ว แวะไปหาคุณยายก้อยให้ยองเส้นให้แหลวซะหน่อย ปวดไปทั้งตัวแล้ว คุณยายก้อยลองจับเส้นดูไม่เท่าไหร่ กดนิดกดน้อยร้องโอดโอย คุณยายบอกไม่นวดให้หรอก ให้คุณป้าอีกคนนวด ส่วนคุณยายขอเลือกแบบกดแล้วไม่ร้องแทน... นวดเสร็จตัวเบาสบาย ระหว่างนวดก็คุยกันไปเดือนหน้าจะมีคาราวานมาที่เชียงคานจัดโดย ททท. มีการประชุมผู้ประกอบการ เพื่อเตรียมความพร้อมของทุกฝ่าย รวมถึงสิ่งที่ทุกฝ่ายต้องคำนึงถึงก็คือ จะทำอย่างไรให้เชียงคานไม่เปลี่ยนแปลงไป ในทิศทางที่ไม่มีใครต้องการ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี เพราะทุกคนที่มาเยือนเชียงคาน ต่างคาดหวังจะเห็นเชียงคานในมุมมองที่สงบ สบาย ๆ

พระอาทิตย์แสงสุดท้ายของวัน กับป้ายที่เพิ่งค้นพบ

ดีใจกับเชียงคานที่หลาย ๆ ฝ่ายคำนึงถึง ใช้เวลาสองวัน สบาย ๆ ในเชียงคาน หนาวนี้จะมาเยือนอีกครั้ง หลงรักเชียงคานเข้าแล้ว
เชียงคานมีมนต์เสน่ห์ที่ ที่อื่นไม่มี ใครได้ไปเยือนก็มักจะหลงมนต์เข้าให้

เดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยแอร์เมืองเลย เป็นรถที่น่ากลัวมาก รถ ป1 ที่จอดตลอดทาง แถมรถเสียด้วย จาก ป1 ต้องเปลี่ยนเป็นรถ ป2 ซ้ำร้ายที่นั่งที่เหลือยังขายให้หมด ขนาดเป็นป1ยังจอดซะ แล้วแปลงร่างเป็น ป2 จะไม่จอดตลอดทางได้งัย คนขับรถยังไม่แฮบปี้เลยบ่นตลอดทาง แย่จัง ผู้โดยสารก็ไม่มีโอกาสได้นอน จอดทุก ๆ ชั่วโมง เดี่ยวเปิดไฟ แล้วก็จอด ได้เริ่มนอนกันที่โคราชตอนตี1ครึ่ง พอตี3กว่า เข้าเขตนวนคร เปิดไฟปลุกแล้ว... โอยพระเจ้าช่วย...ใครก็คงช่วยไม่ได้ แต่ขนาดเสียเวลาจอดยังสามารถถึงกรุงเทพเวลาที่กำหนด ตี 4 ครึ่ง สามารถซะขนาดนั้น คิดแล้วกันว่าน่าตื่นเต้นมั้ย

อย่าลืมไปอ่านเชียงคานวันแรกด้วยนะค่ะ มีมนต์ไม่แพ้วันนี้ค่ะ

Create Date : 17 สิงหาคม 2552

Last Update : 22 สิงหาคม 2552 11:12:26 น.

16 comments

Counter : 869 Pageviews.

น่าไปเที่ยวจังเลยค่ะ

โดย: ลำน้ำซอง

วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:21:30:39 น.

เคยไปเชียงคานครั้งหนึ่ง..นานมาแล้ว..

แล้วก็หลงรัก.. เมืองริมโขง.. ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เฮ้อ..มนตร์เสน่ห์เมืองริมโขง..

โดย: poongie

วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:21:33:19 น.

อยากกลับไปที่เชียงคานอีกครั้ง เป็นที่ สงบเรียบๆดีจัง

โดย: d_regen

วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:22:07:06 น.

ส้มตำ ขนมจีนร้อน มะพร้าวแก้วที่เชียงคานอร่อยที่สุดในโลกเลย

โดย: เมืองหนาว IP: 115.67.86.203 วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:22:23:59 น.

น่าไปเที่ยวจัง ดูธรรมชาติดี

โดย: kwan_3023

วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:8:03:44 น.

สวัสดีครับแวะมาเยี่ยมบล็อกคุณครับ น่าสนใจ สวยดีครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
แวะเยี่ยมเราบ้างนะครับ ในเรื่องของประเพณี วัฒนธรรม วิถีชีวิตของชาวชนเผ่าอาข่าที่แฝงไว้ซึ่งความสวยงาม และเคารพในธรรมชาติ
ผู้ประสานงาน somsakbannok@yahoo.com
Tel 081-7655352 ;053-737373
www.hilltribeguide.com

โดย: พรานไพร ณ.ดอยบ่อ (guide doi

) วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:9:40:19 น.

ป้าเค้าชื่อคำแก้ว บ่จ้ายก้อย เพราะโดนฝ่าเท้าแกมาแล้ว
วันแรกโดนพาดพิงถึง ระวังจะโดนฟ้องเรียกค่าเสียหาย
ให้พาไปใหม่นะครับท่าน

โดย: kirojung IP: 125.25.134.107 วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:14:06:40 น.

อ้าวเหรอ ป้าคำแก้ว เห็นแทนตัวเองว่ายายก้อยนะ เป็นคุณยายกายสิทธิ์ โหด มัน ฮา พี่ที่ไปด้วยก็โดนฝ่าเท้ามาด้วยเช่นกัน ประเภทร้องโอยไม่อาว ไม่ต้องฟ้องร้อง เพราะตกลงกันไว้ จะไปเยือนใหม่ ไม่ต้องรอเรียกค่าเสียหายอิอิ

โดย: oonrak_baby

วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:16:13:23 น.

ได้คำตอบที่ถูกต้อง แล้ว ชื่อ "คำก้อย" ยืนยันจนถึงนอนยัน เพราะดูนามบัตรแล้วก่ะ อิอิ งานนี้ไม่โดนเรียกค่าเสียหายแน่ ๆ 55555 ยืนยัน วันว่างจะไปเยือน ยายก้อยอีกครา

โดย: oonrak_baby

วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:18:54:57 น.

เคยไปเที่ยวเชียงคานเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วน่ะค่ะ เงียบดีแต่ ณ ตอนนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะคะ ว่าจะลองกลับไปเที่ยวอีกครั้งน่ะค่ะ

โดย: Jujastar

วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:8:12:42 น.

ดูภาพแล้ว *** ตาร้อนม๊ากๆ แต่ถ้าให้เราไปด้วย เฮ้าต้องตายตั้งแต่ขี่จักรยานสีแดง กก แรกแหงๆ

โดย: benny IP: 125.25.125.212 วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:16:17:18 น.

อยากกินขนมจีนตัวด๋องแด่งจัง
เราเห็นเค้าทำมะพร้าวแก้วที่แก่งคุดคู้ เหมือนก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่เน๊อะ

โดย: อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที

วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:21:17:17 น.

ดอดไปเที่ยวเชียงคานตั้งแต่เมื่อใดล่ะนี่
มีตัวด๋องแด๋งด้วย... น่ากินจัง

หมากแค่น ที่พูดถึง.. (ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสะกดยังไง ตอนที่เจอ เค้าก็บอกประมาณนี้ แค่น.. จะออกเสียงจมูกบี้หน่อยๆ ) เจอฤทธิ์ของมันตอนไปถีบจักรยานแถวเมืองน่าน เล่นเอาลิ้นชาไปเป็นชั่วโมงเลย

โดย: แบกเป้เที่ยว

วันที่: 20 สิงหาคม 2552 เวลา:15:32:09 น.

ปลายตุลานี้เจอกันที่เชียงคานคร๊าบ

โดย: ไอฟายน้อย (Ces

) วันที่: 21 สิงหาคม 2552 เวลา:16:21:47 น.

เวลาไปเที่ยวนึกถึงคนอยู่ข้างหลังบ้างนะ น่าสงสารออก

โดย: จ๋อยหงอย IP: 125.24.73.114 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:17:05:53 น.

เกลียดอาหารที่ใส่ผงชูรสที่สุดเลย ที่เชียงคานนิยมผงชูรสกันมาก ตอนแรกไม่รู้กินเข้าไปคำแรกจะอ้วกให้ได้ อาหารเหลือเต็มโต๊ะ ไม่มีใครกินได้ ร้านข้าวแกงปักษ์ใต้ เข็ดมาก

โดย: มีนา IP: 125.26.210.60 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:50:28 น.