|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
.....UK highly skilled work permit, งานวิศวกร แอนด์ ผู้ชาย ข้อยได้มาแบบ จั่งซี่ ๆๆ.....
ด้วยความเริ่ด สวย ใส เดี๊ยนก็ได้มาซึ่ง "ไฮโซ work permit" อันนี้เนี่ย ไฮโซจริงๆ เนื่องจากว่าไม่ต้องมีงาน offer และไม่ต้องให้นายจ้างออกให้ พูดกันง่ายๆก็คือ work permit แบบอัญเชิญมาตายเอาดาบหน้า อยู่ได้สองปี แต่ถ้ามาแล้วไม่ได้งานไฮโซๆ เงินเดือนไม่ถึงเกณฑ์ รัฐบาลอังกฤษก็จะกระทำการ "ถีบหัวส่ง" ทีหลัง....
ตอนนั้นเป็นช่วงแห่งการตัดสินใจ งานที่เมืองไทยก็กำลังรุ่ง โอกาสโปรโมทมะร่อมมะร่อ เงินเดือนก็ถือว่าดีมากๆ มีบ้าน มีรถ เพราะถ้าทิ้งทุกอย่างมาที่นี่ ก็เหมือนเริ่มจากศูนย์ใหม่ งานต้องมาหาเอาใหม่ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะได้งานไฮโซๆ อย่างตอนอยู่เมืองไทยไหม หรือชั้นจะต้องมานั่งล้างจานเสริ์ฟอาหาร บ้านก็ต้องมาแชร์ ถ้ามาแล้วไม่มีงานดีๆทำ เงินเก็บก็หมด กลับเมืองไทยเดี๊ยนก็จะไม่เหลืออะไร... แต่เอาวะ อายุยังไม่เยอะ กลับไปนับหนึ่งที่เมืองไทยใหม่ยังไม่สาย เจ้านายเก่าก็ให้โอกาส แต่ตอนนี้ โอกาสมา กูคว้าก่อน เหมือนล๊อตโต้ล่ะวะ...
คิดได้ดังนั้น ก็รีบ submit visa ช่วงที่รอผลวีซ่าเดี๊ยนก็เข้าสมัครงานตาม job website ของอังกฤษแต่ก็ไม่หวังอะไร เพราะคิดว่าไม่มีใครเค้าจะเรียกอีสาวไทยสัมภาษณ์งานข้ามประเทศเป็นแน่ คงต้องเป็นตอนที่อีสาวมาถึงเมืองผู้ดี ถึงจะมีคิวเรียกตัว (ประหนึ่งว่า ประกวดนางงาม อิอิ.... )
มันก็ได้เรื่องตรงที่ มีบริษัทบ้าจี้ สนใจสาวงามจากไทยแลนด์ ถึงขั้นโทรสัมภาษณ์งานข้ามประเทศ แม้ว่าอีสาวยังไม่ทันกำหนดวันบิน แล้วด้วยมนต์สเหน่น้ำลายของอีสาวจากดินแดนที่ราบสูง บริษัทตกลงรับเข้าทำงานด้วยตำแหน่งไฮโซ้ ไฮโซ Strategic planning engineer... ที่ทำงานก็ไม่ได้ไกลจากลอนดอนมากนัก... มันเป็นความโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ...
แต่ งานเข้าหล่ะสิ ก็อีสาวดันปากหมาบอกเค้าว่า available in 2 wks ซึ่งอีนี่ยังไม่ทันเตรียมอะไรสักอย่าง ไม่มีแม้แต่ตั๋วเครื่องบิน งานเก่าก็ยังไม่ลาออก บ้านก็ยังไม่ขาย วู้ยย สุดแสนจะโกลาหล...
หลังจากที่ตัดสินใจแน่วแน่ว่า go inter ประกอบกับ อีหญ้าหน้ากระโห้ได้ถีบหัวส่ง อีสาวก็ตามสูตร อันนี้เลยค่ะ เดทติ้งเวปไซต์ หาเพื่อนที่อยู่ลอนดอนอย่างเดียว เนื่องจากไม่รู้จักใครเลย อย่างน้อยต้องหาคนมารับที่สนามบิน ต้องเอาคืนฝรั่งมันบ้าง มาเมืองไทย มันแชทเพื่อ Holiday GF อย่างเดี๊ยนรึ ก็แชทเพื่อ Friend with benefit เหมือนกัน เดี๊ยนลงในโพรไฟล์ไปเลย หาเพื่อนเท่านั้น เน้นอายุใกล้เคียง เพราะไม่ได้หาพ่อ ไม่หาแฟน แต่ถ้าถูกใจ ไม่แน่ ถ้าแกจะเป็นผู้โชคดี.. ฮ่าฮ่า... อยู่ดงฝรั่งทั้งที ชั้นต้องเลือกเอาสิ่งที่ดีที่สุดย่ะ...
ในที่สุดก็ได้เพื่อนในลอนดอนรุ่นราวคราวเดียวกันมาสามหน่อ..
หน่อที่ 1 อีเบน หล่อมาก แชทกะมันตั้้งแต่มันไปเที่ยวเมืองไทยครั้งแรกกับครอบครัว เดี๊ยนก็ไปอ้อล้อกะครอบครัวเค้าตอนอยู่เมืองไทย อีนี่มันเอาเดี๊ยนเป็นไม้กันหมาเนื่องจากไปเมืองไทยครั้งแรกยังกลัวสาวไทย ครั้งสองครั้งสามเนี่ยกลายเป็นมิสเตอร์ "ฟันดะ" ไปซะงั้น อันนี้พ่อมันอยากให้เดี๊ยนเป็นลูกสะใภ้อย่างแรง แต่เสียใจไม่ "คลิก"
หน่อที่ 2 อี scruffy ตำรวจ เพราะมันเป็นตำรวจเดี๊ยนเลยคิดว่าปลอดภัย มันอยากมีแฟนเป็นคนไทยหุ่นสะบึ้มๆอย่างเดี๊ยนค่ะ มาตรฐานสูงแต่ไม่ดูหนังหน้า ชอบมาตอแหลแดกอาหารไทยฝีมือเดี๊ยน มาทีไรเอาเดี๊ยนจนไปเลยค่ะ ก็มันเล่นฟาดข้าวหมดหม้อหุงข้าวใบใหญ่ เดี๊ยนยุส่งกะเพื่อนสาวไทยหลายคนแล้วไม่สำเร็จ คิดว่าชาติที่แล้วมันคงทำบุญมาน้อย เลยคงสภาพโสดยันปัจจุบัน.. ใครสนใจเอาไปเลี้ยงได้นะคะ แค่คลุกน้ำพริกกระปิกับข้าวสวยหนึ่งกะมังก็พอ มันเลี้ยงง่าย...
หน่อสุดท้าย เป็นอีเหม่ง แม้มันจะหัวเหม่งดูอายุเฉียดพ่อก็ตาม (จริงๆ แล้วมากกว่าเดี๊ยนปีเดียว.. ) แต่ดูท่าทางมันจะมีผลประโยชน์ที่สุด รู้เวปโทรฟรี รู้นี่นั่น ท่าทางฉลาด ดูไฮโซ และดูกระเป๋าหนักมากที่สุด (อันนี้สำคัญ..ฮ่าฮ่า..) เพราะฉะนั้น คบมันค่ะ...
อ้าวววว แล้วอีสามตัวนี้ใครจะมารับตรูที่สนามบิน แล้วตรูจะไปซุกหัวอยู่ที่ไหนช่วงตรูหาห้องเช่า ต้อง To be continued เด้อค่ะ
| Create Date : 24 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 24 ธันวาคม 2552 5:57:24 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 1718 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Thairabian  วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:6:56:51 น. |
|
|
|
| โดย: CrackyDong วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:6:58:34 น. |
|
|
|
| โดย: chabori วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:8:22:23 น. |
|
|
|
| โดย: เกรซายน์ วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:15:00:03 น. |
|
|
|
| โดย: เกรซายน์ วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:16:08:32 น. |
|
|
|
| โดย: Thairabian วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:19:27:06 น. |
|
|
|
| โดย: arlendil วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:22:00:00 น. |
|
|
|
| โดย: Thairabian วันที่: 2 มกราคม 2553 เวลา:21:53:51 น. |
|
|
|
| โดย: สวย IP: 180.183.171.151 วันที่: 3 กันยายน 2555 เวลา:17:47:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
London United Kingdom
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
เกิดอยู่บ้านน๊อก บ้านนอก อยากจะมาบางกอกเพราะอยากขาว (ปรกติขาวอยู่แล้ว เจื๊อกไม่พอใจ ฮ่าฮ่า) ก็เลยเอนสะท้านเข้ามาเรียนคณะวิศวะ แม่อยากให้เป็นหมอ แต่อีนี่เห็นเลือดแล้วลมจับ ก็เลยต้องมาเป็นวิศวกรสาวสวย
ครั้นพอทำงาน เป็นวิศวกรออกแบบรถ แต่ด้วยความปากหมาและเซลว์จัด ไปเหยียบตาปลาเมียน้อยนายญี่ปุ่น ก็เลยรุ่งริ่ง ได้สัจธรรมว่า อย่างตรูเนี่ยต้องบริษัทฝรั่งเท่านั้น (เพราะปากหมา)
เปลี่ยนมาทำบริษัทฝรั่ง ต้องดีลงานกับลูกค้าฝรั่ง แขก แอฟริกัน ก็เลยใฝ่สูงอยากจะไฮโซ อยากจะกินขนมปัง มันฝรั่ง แทนส้มตำ ลาบ ก้อย อยากจะชุบตัวเมืองนอกเหมือนเค้าว่ากัน วาสนาตัวเองก็ต่ำต้อย ไม่ได้ผัวฝรั่งมาชุบเลี้ยง ก็เลยถีบตัวเองมาทำงานเมืองฝรั่ง
ท้ายที่สุด ก็ไม่ได้ไฮโซสมใจ เพราะทนกินไม่ได้ไอ้มันฝรั่ง หันไปจกกระติ๊บข้าวเหนียว กับส้มตำปลาร้าเหมือนเดิม
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
) 
ที่ทำงานก็ไม่ได้ไกลจากลอนดอนมากนัก... มันเป็นความโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ...
) แต่ดูท่าทางมันจะมีผลประโยชน์ที่สุด รู้เวปโทรฟรี รู้นี่นั่น ท่าทางฉลาด ดูไฮโซ และดูกระเป๋าหนักมากที่สุด (อันนี้สำคัญ..ฮ่าฮ่า..) เพราะฉะนั้น คบมันค่ะ...
