|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
"มาม๊ะ มาม้าาา เรามารักกันม้าาาา" ถึงคราวเลือกคู่ของวิศวกรสาวไทย หน้าใส ปากหมา
ดองกลุ่มบล็อกนี้มาเป็นชาติ เพิ่งจะมีอารมณ์เขียนเพราะว่าช่วงนี้บ่จี๊อย่างแรง ไม่มีเงินออกไปแรด ออกไปช้อปปิ้งนอกบ้าน ต้องแรดไปแรดมากับอินเตอร์เนท window ช้อปปิ้งตามอีเบย์นี่แหละ จากสาวไฮโซ ก็กลายเป็นไฮซิ้ม หรือว่า Hi E ซิ้ม อย่างไม่น่าเชื่อ...
เอ้าาา มาเข้าเรื่อง.. จากบทวิเคราะห์ขั้นเทพตอนที่แล้ว "ผู้ชายของฉัน" กับบทวิเคราะห์ขั้นเทพ ในช่วงทดลองงานนี้ อีหัวเหม่งเลยถูกยกระดับ Friend and Benefit มาเป็น "Special friend and benefit" เพื่อที่จะถูกโปรโมทให้เป็น Boyfriend ของอีสาวไทยหน้าใส ปากหมา.. อีเหม่งมันก็ทำตัวน่้ารักน่าชัง โทรหาทุกเช้า สาย บ่าย เย็น แม้กระทั่งกรูขี้ในส้วม มันก็ยังโทรหา (กรูไม่โทรไปโว้ยยย ของกรูยังระบบเติมเงินอยู่... ไม่มีทางซะล่ะ.. )
หลังจากกลับจากบ้านพ่ออีเบนที่ยอร์กไชน์ อีเบนก็บอกเป็นนัยๆว่า ตอนนี้เขากรูหดจนกำลังจะกลับมาเป็นคนแล้ว ให้มรึงกรุณาไสหัวออกจากแฟลตกรู เกาะกรูกินมาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย ให้ไปหาควายตัวใหม่เกาะซะ.. ..จ้าาา เพื่อนรักจ๋าาา ตามที่ตกลงกันก่อนหน้านี้ ที่ให้กรูเป็นเหลือบแค่ 1 อาทิตย์ แค่นี้กรูก็ขอบคุณมรึงจะแย่อยู่แล้ว กรูเองก็กำลังจะไสหัวไปเป็นเหลือบเพื่อนที่ Bournemouth เร็วๆนี้แล้วจ้าาาา...
แล้วก็โทรบอกอีหัวเหม่ง นี่ๆ ชั้นจะไปเป็นเหลือบที่ ฺBournemouth สักสองอาทิตย์นะ ก่อนเริ่มงานสักสามสีวันชั้นจะกลับมาเป็นเหลือบ-ลอนดอน เพื่อหาห้องเช่า (ยังไม่รู้ว่าใครจะยอมให้เกาะ แต่ถ้าไม่มีใคร ก็คงต้องเป็นอีเบนอีกเหมือนเดิม ฮี่ฮี่.. ) ช่วงนี้ก็คงไม่ได้เจอกันนะ...
อีหัวเหม่งคงจะสมเพชอีนี่มาก ตะลอนเกาะแดกอยู่ร่ำไป ก็เลยขันอาสาเป็นควายให้เหลือบโลโซอย่างเดี๊ยนเกาะรับประทาน... เธอไม่ต้องไปหรอก มาอยู่บ้านเช่าชั้นเนี่ย มีห้องนอนแขกอยู่ห้องนึง เพื่อนๆชั้นก็น่ารักนะ.. (เออ ตอนนั้นน่ะน่ารัก ตอนนี้น่ะน่าถีบมากเลยนะแฟลตเมทมึงเนี่ย... ) อีกอย่าง เธอจะได้หัดขึ้นรถเมล์ แล้วก็เริ่มหาห้องตอนนี้เลยไง ไม่เห็นต้องจ่ายค่ารถไฟไป Bournemouth เลย (อ้าาาวว เห็นว่ากรูงก แล้วคิดจะเอาเรื่องเสียเงินมาโน้มน้าวกรูล่ะสิ..) แล้วถ้าอยากไปเยี่ยมเพื่อน เสาร์อาทิตย์ไอขับรถพาไปก็ได้..
Can I?? ทันทีค่ะ ไม่มีปฏิเสธ.. เพราะก็กำลังคิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าอีเพื่อนที่ Bournemouth มันถีบหัวส่งกรูนี่ กรูคงจอดสนิท... ว่าแล้วก็รีบเก็บข้าวของ เตรียมสะบัดดาก จากอีเบนอย่างด่วน อีหัวเหม่งจะมารับแล้ว...
ถามว่า ทำไมไม่เช่าโรงแรมอยู่ ก็อุเหม่.. คนมันยังไม่เริ่มงานนี่คะ ตอนนั้นค่าเงิน 65-70 บาทต่อปอนด์เนี่ย ค่าโรงแรมก็เล่นเอาทั้งขนบน "ขนล่าง" ร่วงเป็นแถบๆน่ะสิ.. แถมมาใหม่ๆ ก็ช็อคกับราคาเงินปอนด์อยู่ไม่ใช่น้อย.. 
และแล้ววว สาวเจ้าจากดินแดนที่ราบสูงก็หิ้วชะลอมเดินเข้าบ้านคุณชายหัวเหม่ง.. (ใจง๊ายย ใจง่ายยย เน๊อะกรูเนี่ย ) วาดฝันว่า กรูจะเป็นน้องพจ ของท่านชายหัวเหม่ง... สัปดาห์แรก อีหัวเหม่งก็สวมวิญญาณป๋า พาไปแดกดินเน่อร์นอกบ้านทุกวัน เห็นมันรูดการ์ดปื๊ดๆๆ... แรกๆ ก็ดีอกดีใจ ตีอกชกลม จะได้เป็นเลดี้อิสซึ่น (อีสาน อ่านแบบไฮโซวว) หลังๆ อีสาวไทยก็เริ่มได้คิด ถ้าเราเป็นแฟนกันแล้วมรึงถลุงเงินเป็นเบี้ยนี่ กรูก็ไม่เอาว่ะ...ก็เลยบอกว่า ไม่ต้องไปแดกนอกบ้านแล้ว.. บ่แซบ... ข้อยมันลิ้นอิสซึ่น...ทำกับข้าวแดกเองนี่แหละ (จริงๆ กรูงกเฟ้ยยยย... ฮ่าฮ่า... )
เสาร์อาทิตย์ ลอร์ดหัวเหม่งก็พาออกไปตะลอนๆทัวร์ เวลาผ่านไป สาวเจ้าเริ่มใจอ่อน (เอ.. ที่ตรูใจอ่อนเพราะของฟรีรึเปล่าวะ ไม่แน่ใจ...กร๊ากกก) หรือกรูจะรับมันเป็นแฟนดีเนี่ย ก็อยากเป็นเลดี้อิสซึ่นเต็มตัวอยู่ไม่ใช่รึ จากที่เคยนอนห้องนอนแขก ก็คิดการใหญ่จะมานอนห้องลอร์ดหัวเหม่ง (กำลังจะติดเรท 18+ only) แต่ช้าก่อนนน หญิงอนามัยอย่างเดี๊ยนมีหรือจะตัดสินใจอะไรง่ายๆ ไม่มีใบเซอร์ความสะอาดก็เลิกพูดนะจ๊ะ...
ว่าที่เลดี้อิสซึ่น : อ่ะ อีหัวเหม่ง ถ้าแกอยากเป็นแฟนชั้น ต้องไปตรวจเลือดนะยะ ฝรั่งไว้ใจไม่ได้...ฮ่าฮ่า... ลอร์ดหัวเหม่ง : งั้นเธอ ก็ต้องไปด้วย เพราะเรื่องอะไรชั้นจะเจ็บคนเดียว.. แฟร์ๆ.. (แน๊..มีหัวหมอ )
วันนั้น เดี๊ยนโดนเจาะไปห้าเข็มค่ะ เนื่องจากอากาศหนาวบวกกับนิสัยสัตว์เลือดเย็นในร่างกาย.... เลือดของน้องวรนุชมันก็ไหลบ้างไม่ไหลบ้าง.... เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จะมีแฟนเป็นฝรั่งทั้งที ช่างยากเย็นแสนเข็น เล่นเอากรูแขนพรุนไปเลย!!!
Create Date : 08 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 9 พฤษภาคม 2553 17:26:09 น. |
|
17 comments
|
Counter : 1243 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: KanomAroi IP: 122.102.197.66 วันที่: 8 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:39:19 น. |
|
|
|
โดย: Mon IP: 94.208.37.192 วันที่: 8 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:37:15 น. |
|
|
|
โดย: j a r n i k วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:05:27 น. |
|
|
|
โดย: แบม (Chip_biscuit ) วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:5:14:07 น. |
|
|
|
โดย: บ้านสามออ วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:26:24 น. |
|
|
|
โดย: j a r n i k วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:06:40 น. |
|
|
|
โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil ) วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:43:45 น. |
|
|
|
โดย: Thairabian วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:09:37 น. |
|
|
|
โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:32:55 น. |
|
|
|
โดย: keakai (tossagun1 ) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:2:54:08 น. |
|
|
|
โดย: corallie วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:50:10 น. |
|
|
|
โดย: natto (natto-kita ) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:25:24 น. |
|
|
|
โดย: nuknuk IP: 83.78.115.87 วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:17:35 น. |
|
|
|
โดย: nat_nene วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:32:12 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
London United Kingdom
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

|
เกิดอยู่บ้านน๊อก บ้านนอก อยากจะมาบางกอกเพราะอยากขาว (ปรกติขาวอยู่แล้ว เจื๊อกไม่พอใจ ฮ่าฮ่า) ก็เลยเอนสะท้านเข้ามาเรียนคณะวิศวะ แม่อยากให้เป็นหมอ แต่อีนี่เห็นเลือดแล้วลมจับ ก็เลยต้องมาเป็นวิศวกรสาวสวย
ครั้นพอทำงาน เป็นวิศวกรออกแบบรถ แต่ด้วยความปากหมาและเซลว์จัด ไปเหยียบตาปลาเมียน้อยนายญี่ปุ่น ก็เลยรุ่งริ่ง ได้สัจธรรมว่า อย่างตรูเนี่ยต้องบริษัทฝรั่งเท่านั้น (เพราะปากหมา) เปลี่ยนมาทำบริษัทฝรั่ง ต้องดีลงานกับลูกค้าฝรั่ง แขก แอฟริกัน ก็เลยใฝ่สูงอยากจะไฮโซ อยากจะกินขนมปัง มันฝรั่ง แทนส้มตำ ลาบ ก้อย อยากจะชุบตัวเมืองนอกเหมือนเค้าว่ากัน วาสนาตัวเองก็ต่ำต้อย ไม่ได้ผัวฝรั่งมาชุบเลี้ยง ก็เลยถีบตัวเองมาทำงานเมืองฝรั่ง
ท้ายที่สุด ก็ไม่ได้ไฮโซสมใจ เพราะทนกินไม่ได้ไอ้มันฝรั่ง หันไปจกกระติ๊บข้าวเหนียว กับส้มตำปลาร้าเหมือนเดิม
|
|
|
|
|
|
|