Bloggang.com : Heavystrokeman - Episode02:ความสับสนและสิ้นหวัง

Episode02:ความสับสนและสิ้นหวัง

🧠ซีรีย์เมื่อฉันเป็นโรคทางสมอง🧠
EPISODE 02:ความสับสนและสิ้นหวัง

...สัญญาณไซเรนเสียงดัง กับไฟสีแดงส้ม ที่มาพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่ขับเคลื่อนด้วยความเร่งรีบ เป็นที่เข้าใจกันทุกคนแล้วว่า เมื่อเห็นสัญญาณนี้จะต้องมีเหตุฉุกเฉิน ไม่เจ็บป่วยหนักก็คงมีอุบัติเหตุที่ร้ายแรง ตอนนี้สัญญานนี้กำลังดังเข้ามาในหมู่บ้านของผม เสียงกำลังเข้ามาใกล้บริเวณหน้าบ้านของผมแล้ว ในตอนนั้นรถฉุกเฉินได้เข้ามาจอดอย่างเร่งด่วนถึงบ้านของผมแล้ว

“อาการเป็นมาประมาณกี่ชั่วโมงแล้วครับ” เสียงเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินสอบถามภรรยาของผม เพื่อประเมินอาการของผมในสิ่งที่เกิดขึ้น จะได้เตรียมอุปกรณ์ที่เหมาะสม
“จากที่รู้จนตอนนี้ก็ประมาณกว่าแปดชั่วโมงแล้วค่ะ”เสียงภรรยาของผมที่ตอบด้วยความเป็นห่วงและกังวล

(ตอนนั้นเราถูกทางเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินตำหนิเล็กน้อย ว่าทำไมถึงตัดสินใจเรียกช้า ซึ่งเราก็เข้าใจพวกเขาว่าที่ตำหนินั้น ก็เพราะพวกเขาเป็นห่วงเราไม่อยากให้อาการหนักกว่านี้แล้ว) จากนั้นพวกเขาก็นำผมขึ้นรถเปลเพื่อขึ้นรถฉุกเฉินนำตัวส่งโรงพยาบาลต่อไป

จากนั้นรถฉุกเฉินพร้อมเปิดสัญญาณไซเรน เริ่มเคลื่อนรถออกไปจากหมู่บ้าน เพื่อไปโรงพยาบาลประจำจังหวัดในตัวเมือง ตัวผมตอนนี้ได้นอนอยูในรถ พร้อมกับสายอุปกรณ์การแพทย์ในการปฐมพยาบาลเบื้องต้น ระหว่างที่รถกำลังวิ่งไปเพื่อไปจุดหมาย ผมมองผ่านไปนอกกระจก มองบนถนนที่วิ่งไปนั้นมีแต่ความวุ่นวายของรถบนถนน เพราะทุกคนต่างพยายามดิ้นรนในชีวิต อาจทั้งไปทำงาน พาบุตรหลานไปโรงเรียน หารายได้เพื่อจุนเจือครอบครัว แต่ภายในจิตใจของผมตอนนี้นั้น มันกลับมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว พร้อมกับคำถามความสงสัยต่างๆในหัว ว่าทำไมตัวผมต้องมาเจอแบบนี้

แม้ว่าตัวผมจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ใช่คนที่ตั้งใจเป็นคนเลว ผมก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง หลายสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต การต่อสู้เพื่อใช้ชีวิตให้รอด ความเจ็บปวด ความทุกข์ ที่ผมเจอมามันยังไม่มากพออีกเหรอ ผมคงจะไม่มีแรงที่จะเดินและสู้ต่อไปอีกแล้ว
หรือว่านี่มันคือ ผลกรรม(ผลจากการกระทำ) จากความบาปที่เราอาจเคยทำในอดีตที่ผ่านมา แต่ในใจผมมันก็รู้สึกสับสนและค้านในใจ ซึ่งภายในใจผมช่วงนั้นเชื่อว่า ในทุกเรื่องที่ผมเคยทำผิดพลาดไป พระผู้สร้างจักรวาลทรงรับรู้เสมอว่า มันไม่ได้มาจากการที่ตัวผมตั้งใจทำในสิ่งแย่ๆ เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ขอการอภัย กลับใจ เรียนรู้ปรับปรุงแก้ไขเริ่มต้นใหม่

ผมก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนๆหนึ่งเอง และผมเชื่อว่าในโลกใบนี้มันยังมีคนที่ตั้งใจที่จะทำสิ่งชั่วร้ายที่ไม่ดีอีกมากมาย ถ้าคนกลุ่มนั้นเขาต้องเจอทุกข์หนัก แบบนั้นสิถึงจะถูกต้อง แต่สุดท้ายผมดันกลายเป็นคนที่ต้องเจอ มันไม่ถูกต้องนะ!! (คิดแบบนี้ไม่ดีครับ อย่าเอาตัวอย่างนะ

)

จากนั้นรถฉุกเฉินก็ส่งผมถึงจุดหมายโดยปลอดภัย...

หมายเหตุ: ในตอนนั้นรากฐานความเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของผมที่มาจากความเชื่อทางจิตวิญญาณแบบศาสนาที่ผมนับถือ ค่อนข้างทำให้ตัวผมมีความเชื่อฝังในส่วนลึกไปอย่างมากๆเลยว่า ทุกความเจ็บป่วยมาจากความบาป โดยเฉพาะความเจ็บป่วยหนัก เป็นเพราะความบาปเท่านั้น ด้วยอะไรหลายอย่างที่ทำให้ตอนนั้นมันเชื่อแบบนั้น

ซึ่งการที่ผมเชื่อแบบนั้น ผมได้เรียนรู้พบว่า พอเราป่วยพอเราทุกข์ มันกลับยิ่งซ้ำเติมตัวเราลงไปหนักขึ้นอีก ซึ่งในตอนนี้ที่ผมกำลังเขียนอยู่นั้น หลักความเชื่อด้านจิตวิญญาณผมได้เปลี่ยนไปแล้ว ซึ่งมันทำให้ตัวผมมีความสุขขึ้นอย่างมากมาย ดีขึ้นทั้งจิตใจและร่างกายเลยทีเดียว..

เขียนโดย Heavy