วันที่ ๑ - เพราะโควิท...ฉันจึงติดอยู่แต่ในบ้าน
๒๓ มีนาคม - วันแรกของการอยู่บ้านเนื่องจากห้างปิดชั่วคราว และร้านกาแฟที่เราทำงานพาร์ทไทม์อยู่มีพนักงานมากเกินความจำเป็น พาร์ทไทม์อย่างเราจึงถูกสั่งให้หยุด เรื่องที่ดีคือ เราไม่เสี่ยงติดเชื้อ แต่เงินเราก็ไม่ได้น่ะสิ!!! เงินอันน้อยนิดหายวับไปกับตา แต่...คนอย่างเราไม่มานั่งเศร้า สลด หดหู่ใจให้เสียเวลานานซะหรอก อีกอย่างเราก็คิดไว้แล้วว่าเราต้องเข้าสู่สถานการณ์นี้แน่นอน ดังนั้นเราจึงวางแผนคร่าวๆในใจว่าถ้าต้องหยุด เราจะทำอะไรบ้างเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ช่วงเวลาการหยุดยาวอันมีค่าของเราไป เราจะขอเล่าเรื่องราวการใช้ชีวิตในวันนี้ของเราสู่เพื่อนพ้องน้องพี่ได้อ่านกันเล่นๆละกันค่ะ นี่คือกิจกรรมที่เราวางแผนว่าจะทำไหนๆก็มีเวลามากก็เลยว่าจะหัดเย็บเสื้อแขนกุดอีกหนึ่งตัว และหัดเย็บกางเกงขายาวด้วยผ้าลินินที่ซื้อมาจากร้านผ้าร้อยเยน ที่ไชน่าเวิลด์ ,อ่านหนังสือ (ปฐพีเพลิงคือเล่มที่เราอ่านค้างไว้ ส่วนยามสายฝนโปรยปรายคือเล่มที่คิดว่าจะเอามาอ่าน ,ดูแลต้นไม้,ดูหนัง ภารกิจวันแรกของเรา เริ่มต้นราวเจ็ดโมงเช้า ตื่นมารดน้ำต้นไม้ในสวนก่อน ในภาวะโรคระบาดอย่างนี้ สวนของเรามีอะไรกินได้บ้างน้า กระเจี๊ยบค่ะ ปลูกเองกับมือจากเมล็ดแก่ที่ได้ตอนแม่ซื้อกระเจี๊ยบมาให้ต้มน้ำ เมล็ดๆน้อยด้านในแก่แล้ว จัดการเด็ดมาสามดอกค่ะ แล้วเดี๋ยวเอาไปเพาะเพิ่ม พอมองๆไปด้านในก็เห็นแต่ว่านหางจระเข้อันอวบอิ่ม ปลูกไว้เสริมสวยค่ะ เอามาทาหน้าทาตัวได้ ไม่เปลืองครีม ใบชะพลูอันเงางาม แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรกินตั้งแต่ปลูกมาได้ใช้ไปแค่สองครั้งคือให้แม่เอาไปวัดคู่กับยำแหนมที่ใบชะพลูแม่ค้าเหี่ยวเกินทน กับป้าเด็ดไปทำแกง โดยเราเริ่มปลูกจากกิ่งที่กินเหลือจากยำแหนมนี่ล่ะค่ะ จนตอนนี้เต็มไปหมดแล้ว ส่องมาเจอกะเพราที่เติบโตให้ได้กิน เลมอนที่เพาะเมล็ดมาก็โตแค่นี้ ส่วนมะนาว...ให้ลูกหนเดียวแล้วหายเงียบแต่ส้มจี้ดที่ซื้อจากจตุจักรยังออกลูกไม่เคยหยุดเลยจ้า ขยันออก ดอกก็หอมด้วย ฟักที่มาเติบโตในกระถางกระเจี๊ยบตอนไหนไม่รู้ปลูกกระเจี๊ยบแถมฟักค่ะ โตดี๊ดี โตจนแซงกระเจี๊ยบเราเลยจับมาลงดิน แล้วพ่อก็จัดการทำที่ทางให้น้องเลื้อย แถมมีต้นมะละกอที่กำลังออกลูกขนาดกำลังกินอยู่ข้างๆ ผักสวนครัวยังกินไม่ค่อยได้ ดูต้นไม้อย่างพรมญี่ปุ่นก็ชื่นใจ ลอตใหม่ของเราลายสวยมากกก วาดตั้งแต่เช้ายันเย็นที่แสงเริ่มหมดเราหลับไปไม่รู้กี่รอบกว่าที่จะร่างแบบนี่เสร็จ แถมไม่เคยทำมาก่อนทำตั้งแต่เช้ายันหกโมง พอตัดแบบออกมาก็ไม่รู้อีกว่าจะเย็บยังไงต่อ เพราะส่วนแบบหน้ากับหลังมันไม่เท่ากัน เย็บก็ไม่เป็น ในยูทูปที่สอนก็สอนแค่ร่างแบบ คนมือใหม่อย่างเราสู้อุตส่าห์ดูวนหลายสิบรอบ ดูตั้งแต่เมื่อคืน พยายามทำความเข้าใจ แต่พอทำจริงเท่านั้นแหละ แทบจะทึ้งหัว เขวี้ยงของ กรีดร้องให้ลั่นบ้าน แต่ก็พยายามสงบใจลุกไปนอนเตียงแทน...แล้วก็ไปหาไรกิน เดินชมต้นไม้นิดหน่อย กลับมาสู้ต่อ สู้ไปได้หน่อยโมโหหนักกว่าเดิม นอนอีกรอบ! เวลาจะลงมือทำความคิดมันดี คิดว่าเราต้องหาทางทำให้สำเร็จ แก้ปัญหาได้ แต่จากสภาพที่เกิดขึ้นกับเราในวันนี้ เราเลยคิดว่าหรือเราจะทำไม่สำเร็จวะ? วันนี้ทั้งวันก็เสียไปเปล่าๆกับแบบเวรที่ผิดพลาด ทำอะไรไม่ได้เนี่ยนะ แล้วก็เกิดด้านขาวในใจทันใด "แกได้ลองลงมือทำนะเว้ย การหยุดคราวนี้อาจจะเป็นฟ้าลิขิตให้เจออะไรใหม่ๆ" แล้วเราก็ลงมือตัดผ้ามาลองเย็บในทันใด ในเฮือกสุดท้ายก่อนด้านมืดจะครอบงำจิตใจอีกครั้ง ...แล้ววิ่งเข้าครัวไปหาข้าวเย็นกิน สรุปภารกิจในวันนี้ของเราคือ"วาดแบบกางเกงขายาวตัวหลวม ใส่ยางยืด" อ่านหนังสือ (เล่มปฐพี่เพลิงที่อ่านค้าง เพราะถ้าอ่านเล่มใหม่แล้วใจจะกังวลอยากอ่านต่อถ้าดันติดลม) ดูแลสวน แล้วพรุ่งนี้เราจะเริ่มเย็บแต่เช้า หวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ไม่คลั่งตายไปซะก่อน สำหรับวันนี้สวัสดีค่ะ
Create Date : 23 มีนาคม 2563 |
Last Update : 23 มีนาคม 2563 21:41:00 น. |
|
0 comments
|
Counter : 465 Pageviews. |
 |
|