BlogGang.com : : buddhi - กลับมาแล้วครับ มาเล่าเรื่องผมดีกว่า

DIFFERENT PEOPLE, DIFFERENT CHARACTERS................. SHARE THEM

Group Blog

STORY TELLERS

All Blogs

กลับมาแล้วครับ มาเล่าเรื่องผมดีกว่า

ขอโทษทีครับ ไม่ค่อยว่างเลยครับเพราะงานยุ่ง ต่อไปนี้สัญญาว่าจะมา update blog ของตัวเองบ่อยๆนะครับ

เรื่องของผมไม่รู้ว่ามีใครสนใจหรือเปล่า แต่ผมว่าเรื่องผมน่าสนใจนะ ลองติดตามก็แล้วกัน

ผมเป็นใคร ทำไมถึงกล้าพูดอย่างนั้น เอาเป็นว่าผม...

1. เป็นหมอครับ (Medical doctor)

2. เป็นหมอสาขา เวชศาสตร์ฟื้นฟู เรียกว่าเป็น "แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู"

3. จบการศึกษาจากพระมงกุฎฯ ฉะนั้นเคยเป็น"หมอทหาร"ครับ เป็นทั้งหมอ และ ทหาร จริงๆนะครับ

4. ไปเป็นหมอทหารบ้านนอกกับกองพันทหารราบพร้อมรบอยู่หลายปีครับ

5. เข้ามาเรียนเฉพาะทางเวชศาสตร์ฟื้นฟูที่พระมงกุฎฯ และทำงานที่นี่

6. ตอนนี้เปลี่ยนwayแล้ว มาทำงานที่มูลนิธิขาเทียมในสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีที่จ.เชียงใหม่

7. มันส์สุด ก็ตอนที่เป็นหมอทหารบ้านนอก ได้ไป mission ต่างประเทศด้วยครับ (ประเทศ IRQ ครับ)

8. ชอบเพลงหลายแนว ที่ชอบสุดคือ Bluegrass, 80's Rock และ Traditional Pop ครับ

9. ชอบท่องเที่ยวผจญภัยเป็นที่สุด ทั้งในและนอกประเทศ โดยเฉพาะไปมาแล้ว 75 จังหวัดทั่วไทย และอินโดจีน

ฯลฯ

วันนี้จะลองเล่าให้ฟังในแง่แรกก่อนก็คือเรื่องอาชีพหมอและเวชศาสตร์ฟื้นฟูครับ

ผมประกอบอาชีพเป็นหมอครับ สาขาเวชศาสตร์ฟื้นฟู สงสัยกันไหมว่าคืออะไร

เวชศาสตร์ฟื้นฟูเป็นสาขาหนึ่งทางการแพทย์ จริงๆแล้วใหญ่กว่าสาขาอื่นหลายสาขาครับ เพราะmissionทางการแพทย์โดยWHOกำหนดไว้ว่ามี 4 ด้านคือ ส่งเสริมสุขภาพ-ป้องกันโรค-รักษาโรค-และ-ฟื้นฟูสมรรถภาพ ผมไม่ได้โม้นะเนี่ย

ในเมืองนอก สาขานี้เป็นที่นิยมและสำคัญมาก แต่ในเมืองไทยไม่ค่อยมีใครรู้จัก เมืองนอกจะเรียกว่า Rehabilitation Medicine ครับ

หน้าที่คือ ฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายและทางจิตใจให้แก่คนทุกคนที่เจ็บป่วยและผู้พิการ ฉะนั้นเวลาเรียนและทำงานต้องเรียนมากกว่าสาขาอื่นๆ และที่สำคัญสาขานี้เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างสาขาแพทย์กับวิทยาศาสตร์สาขาฟิสิกส์และวิศวกรรม เนื่องจากต้องทำอะไรหลายๆอย่างเช่น ขาเทียม แขนเทียม ไฟฟ้าวินิจฉัย(ตรวจด้วยไฟฟ้า) เวชศาสตร์กีฬาเพื่อเพิ่มสมรรถภาพ ฯลฯ

ถามว่าทำไมถึงเรียน คำตอบคือท้าทายดีครับ ใครเก่งจริงต้องมาลองเรียนดูซิ จะรู้ว่าเป็นไง

คนไข้ที่ดูแลมีทั้งผู้พิการแขนขาขาด ผู้พิการทางสมอง เด็กสมองพิการ ผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกจากโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ป่วยอัมพาตครึ่งตัวจากไขสันหลังบาดเจ็บ ผู้ป่วยสมองได้รับบาดเจ็บ ผู้ป่วยเจ็บปวดเรื้อรัง นักกีฬาที่ต้องการเพิ่มความสามารถ นักกีฬาที่บาดเจ็บ ผู้ป่วยหลังผ่าตัดทุกๆชนิดโดยเฉพาะกระดูกและข้อ ผูป่วยโรคทางระบบประสทา ผู้ป่วยโรคข้อและกล้ามเนื้อ ผู้ป่วยโรคหอบหืด ผู้ป่วยโรคหัวใจ แม่ที่ตั้งครรภ์ ผู้ป่วยระยะสุดท้าย(เช่นมะเร็ง เอดส์) คนแก่ ฯลฯ โอ้ยจาระไนไม่หมด แถมยังต้องตรวจไฟฟ้าวินิจฉัยอีก (ใช้ไฟฟ้ากระตุ้นเส้นประสาทเพื่อดูโรคของระบบประสาท และใช้เข็มจิ้มตรวจกล้ามเนื้อเพื่อดูโรคของระบบประสาทและกล้ามเนื้อ) แค่คิดก็เหนื่อยไหมครับ

วิธีการบำบัดรักษาและฟื้นฟู เราก็ใช้ศาสตร์ทุกอย่างในโลกมารวมกัน หมอที่เป็นแพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟูในเมืองไทยต้องทำให้ได้หมด

ผมเอง ก็ยังทำได้นะ แต่ที่ผมชอบในงานเวชศาสตร์ฟื้นฟูก็คือ แขนขาเทียมและเครื่องประคอง(เรียกว่า"กายอุปกรณ์) เวชศาสตร์ฟื้นฟูกุมาร(ก็เด็กนั่นแหละ) ไฟฟ้าวินิจฉัย(อย่างที่บอกข้างบน) และเวชศาสตร์การกีฬา(นักกีฬาต่างๆ และผู้ป่วยที่ต้องออกกำลัง)

แต่งานที่ผมรับตำแหน่งทุกวันนี้ทำให้ scope ผมแคบลงหล่ะ ก็ผมทำงานอยู่มูลนิธิขาเทียม ในสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี นี่ครับ ก็เลยเน้นหนักที่งานกายอุปกรณ์นั่นเอง

ว่างๆจะมาเล่าต่อ เพราะยังเหลือเรื่องอีกแยะ ทั้งที่ทำงาน ดนตรีที่ชอบ งานอดิเรก งานสมัยก่อนและภารกิจต่างประเทศ ฯลฯ

คราวหน้าจะมาเรื่องกายอุปกรณ์ และมูลนิธิฯครับ

ใครสนใจถามอะไรก็เชิญครับ ถามมาได้เลย หรือแค่อยากทักทายก็เชิญครับ

วันนี้ไปก่อนนะครับ