ฝนนะไปรถไฟใต้ดินที่หัวลำโพงบ่อยๆ
แต่ไม่เคยแวบผ่านไปเห็นแกลเลอรี่นี้เลย

^
^ แกลเลอรี่เพิ่งเปิดเดือนที่แล้วเองฝน แล้วถ้าโลเลไม่บอกก่อนว่าข้างล่างเป็นร้านกาแฟ พี่ก็คงงงๆ เล็กน้อย มันอยู่ติดถนนตรงสี่แยกเลย อยู่ชั้นสอง ตัวดีโอบี นี่ต้องมองจากฝั่งหัวลำโพงจะเด่นชัดมาก

ขอบคุณสำหรับแผนที่นะพี่
วันนี้เดี๋ยวหนูออกไปโฉบดูซะหน่อย

ฟังแล้วอยากไปดูจัง ไม่รู้ว่าเค้าปิดกี่ทุ่ม หนูต้องหาเวลาไปดูให้ได้แหละ

หนูไม่ได้ย้ายไดอารี่มาอยู่บล๊อคแก๊งหรอกค่ะ หนูยังใช้เฟซบุคอยู่ แต่เรื่องที่เขียนมันเอาไปลงเฟซบุคไม่ได้ เพราะอีไลอ่านภาษาไทยออก

เดี๋ยวไว้ถ้าชีวิตหนูไม่มีเรื่องอีไลทุกลมหายใจ (อ้วก)แบบนี้ หนูจะไปอัพงานเขียนลงเฟซบุคนะคะ

จะไปดูให้ได้เชียว เ ห็นตัวอย่างที่พี่เอามาแปะแล้วชอบ

ดีใจ มีร้านกาแฟ+แกลเลอรี่เปิดมาอีก มีที่ให้สิงเ พิ่มแล้ว :o)

ไปด้วย ไปด้วย

อ๋ออออ เร็วๆ นี้ผ่านไปตรงสี่แยกนั้น 2 ครั้งแล้วรถติด ก็สงสัยทั้ง 2 ครั้งว่าไอ้ตึกเก๋ๆ นี้คืออะไร ถามคุณแม่ที่เป็นเจ้าถิ่นแม่ก็บอกแค่ว่าแต่ก่อนมันเป็นธนาคาร ที่แท้ก็คือแกลอรี่นี่เอง

ภาพเพนต์ติ้งสีน้ำมันงามเชียวครับ และชุด Dinner นั่นก็จี๊ดและเหงาจังเลย

ป.ล. งั้นผมตามไปบอกให้เพื่อนบล็อกเกอร์ที่สนใจลองแวะไปดูหนังสือเมืองเย็นที่บู้ธพี่นะครับ

น่าสนใจมากๆเลยค่ะ
ถ้ามีโอกาสจะแวะไปดูค่ะ
ที่เป็นวิดีโอ ทำไมเห็นเป็นตัวคนลางๆอ่ะคะ เป็นเทคนิคเหรอ

^
^ ใช่แล้วค่ะ เป็นเทคนิค
มีเธอคนเดียวกันสามคนอยู่ในวิดีโอชิ้นนี้น่ะค่ะ

ไปดูมาแล้วเหมือนกัน

ชอบภาพกระต่ายอ่ะ

ก็ไปดูได้แค่เสาร์-อาทิตย์นี้สิเนี่ย (สำหรับคนทำงานประจำอย่างเรา )

ชวนใครไปดีหว่า ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน หรือวันอาทิตย์กลับมาเร็วหน่อย แล้วก็ไปดูดีน้า

เห็นที่พี่บรรยายและเอาตัวอย่างบางส่วนมาให้ดูแล้วอยากดูมากๆ เลยอะค่ะพี่

"สุดศิริ ปุยอ๊อก"

ผมว่าผมคงจำชื่อนี้ไปได้ตลอดชีวิตเลยครับพี่ โดยเฉพาะนามสกุลนั่น

ไว้หาโอกาสไปนอนค้างกรุงเทพฯมั่งดีกว่า รู้สึกว่าเราจะพลาดอะไรดีๆไปเยอะแล้ว

ดีใจมากเลย ที่พี่ได้ไปชม ฮ่าๆๆ
เธอเป็นศิลปินหญิงที่น่าสนใจมากๆเลย

ผมว่าจะไปดูอีกรอบ ครับ

น่าสนใจดีค่ะพี่ ถ้าผ่านๆจะแวะไปบ้าง

ชอบงานสีน้ำมันแบบเรียลลิสติกแบบนี้ค่ะพี่ แต่ไม่ชอบภาพวิวน่ะค่ะ ชอบแบบออกมินิมัลลิส หรือเป็นเซอร์เรียลอะไรไปหน่อย เหมือนเจ้คนนี้เลย ผู้หญิงเก่งอีกคนแล้ววว ชอบงานของเธอ

นามสกุลเขาแปลกดี

ไม่รู้จะเม้นอะไรดีแล้วอะครับ (เป็นบ่อยเมื่อเข้ามาบล็อคนี้ 55+)

แต่พูดถึงร้านกาแฟ เมื่อวานตอนลงจากที่ทำงานไปหาข้าวเที่ยงรับประทาน เห็นคนต่อแถวในร้านสตาร์บัคกันยาวเหยียด เราก็นึกว่ามีโปรโมชั่นหรือแจกฟรีอะไร ปรากฏว่าเค้าเข้าคิวซื้อกันตามปกตินี้แหละครับ?! ไอ้เราก็คิดในใจว่าทำไมหนอ... ทำไมไม่เดินไปอีกสักสิบเมตรเพื่อไปซื้อที่บู๊ตขายกาแฟ ที่ถูกกว่ากันประมาณ 3 เท่าตัว รสชาติก็ไม่ได้แตกต่างกันมากมาย สงสัยว่าการได้ถือแก้วสตาร์บัค จะเป็นอะไรที่กิ๊บเก๋ยูเรก้ามากกว่ากระมัง...

เมื่อกระบวนการทางความคิดจบสิ้นลงแล้ว ผมก็เดินเข้าไปต่อแถว (อ่ะ ไม่ใช่ล่ะ 555+)

^
^ ตอบได้ว่ากาแฟรสชาติต่่างกันค่ะ บู้ทที่ขายกาแฟกับสตาร์บั๊ก
กาแฟสตาร์บั๊ก รสชาติดีจริงๆ

แต่ว่าเมื่อคิดถึงราคาแล้ว ก็ได้แต่คิดว่าอย่าดีกว่า เงินทองของหายาก

ขอบคุณที่แวะไปชนแก้ว...อุ้ยไม่ใช่ แวะไปเม้มนะคะ

ไม่แน่...ในอนาคตเรา
คนคอเดียวกัน อาจได้ร่วมโต๊ะนะคะ

สงสัยลิ้นเราคงเป็นลิ้นจรเข้ (เอ๊ะ เขียนไงหว่า...) ก็เลยไม่รู้ถึงความแตกต่าง ระหว่างเอสเพรสโซ่กับโอเลี้ยง หุหุ

ปอลอ. ขอไว้อาลัยแด่การจากไปของ รงษ์ วงษ์สวรรค์ ด้วยครับ...Gone but not forgotten

เคยเห็นตอนไปทำงาน แต่กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ปาไปห้าทุ่มกว่าละ

พลาดทุกงาน TwT

ผมได้เรียนกับ อ นิ่มด้วยคัฟ

อาจารย์สอนสนุกมากเข้าใจง่าย