นิก กอไผ่ - ลาวเจริญศรี



O เบญจางค์ประดิษฐ์น้อม - - - นอบกร
นบดิลกชิเนนทร - - - อธิกไท้
คุณพระยิ่งอาภรณ์ - - - พาดห่ม-
คลุมทั่วตรีภพไว้ - - - ระหว่างถ้อยธรรมกถา ๚ะ๛

O กอปรประนมนัขน้อม - - - บังคัล
คุณพระไตรปิฎกธรร- - - - มุตม์แม้น-
สายธารอมฤตบรร- - - - โลมอาบ-
โซมซาบจิตทั่วแคว้น - - - ใฝ่เฝ้าเสาะแสวง ๚ะ๛

O นบบาทสาวกเชื้อ - - - ชินวงศ์
ถ้วนหมู่สมมุติสงฆ์ - - - สืบไว้-
ซึ่งองค์มรรค, ธำรง - - - หลักสัจจ์ แท้นา
เผยแผ่พุทธธรรมให้ - - - ถูกถ้วนกระบวนความ ๚ะ๛

O นบผู้กำเนิดเอื้อ - - - อาตมา
คุณยิ่งคุณใดหา - - - เทียบได้
อาจารย์อุปัชฌาย์ - - - ถ้วนหมู่
คุณท่านก่อเค้าให้ - - - ห่วงรู้รอยธรรม ๚ะ๛

O เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น - - - พันแสง
ควรแต่พระธรรมแสดง - - - ค่ำเช้า
กลับเป็นธูปเทียนแฝง - - - ฝากโลก-
ให้จิตคอยใฝ่เฝ้า - - - เก็บสร้างสั่งสม ๚ะ๛

O โบสถ์ระเบียงมรฑปพื้น - - - ไพหาร
งามวิจิตรพิสดาร - - - ยิ่งแล้ว
ช่อฟ้ายอดเฟื้อยปาน - - - พุ่งฝ่า พรหมฤๅ
ทองปิดองค์พระแผ้ว - - - ผ่องเนื้อธรรมไฉน ๚ะ๛

O กบสองมือก้มกราบ - - - องค์พระ
จิตเพ่งตั้งฉันทะ - - - เอ่ยถ้อย
ยศศักดิ์ทรัพย์ฐานะ - - - นึกอยู่
เอาต่อรองเชื่อมร้อย - - - ร่มเนื้อนาบุญ ๚ะ๛

O ทำบุญหวังสู่เบื้อง - - - บนสรวง
ควันธูปเปลวเทียนบวง- - - - บอกฟ้า
ปิดทองรูปพระทวง - - - บุญท่าน แล้วแฮ
สุข-รื่นรมย์ทั้งหล้า - - - แวดล้อมเถิดหรือ ๚ะ๛

O ไหว้พระมือผ่านล้อม - - - ลูบผม
ใจรื่นด้วยเรื่องสม- - - - มุติสร้าง
มิจฉาฝ่าอารมณ์ - - - รุดเร่ง
พาจิตลอยเคว้งคว้าง - - - ระหว่างถ้อยเดียรถีย์ ๚ะ๛

O ภาพการจำพรากพ้น - - - เวียงวัง
ค่อยแจ่มชัดขึ้นประนัง - - - ชุลิตน้อม
พรหมจรรย์ย่อมเพื่อฝัง - - - ฝ่ายโลก ล่วงแล
โลกที่กายจิตพร้อม - - - ผ่านรู้, ปรารมภ์ ๚ะ๛

O รูปองค์ที่ใต้ร่ม - - - โพธิ์พฤกษ์
ในคาบยามค่ำดึก - - - สงัดล้อม
ดวงจิตใคร่ครวญตรึก- - - - ตรองโลก
ตราบจิตแจ้งถ้วน, พร้อม - - - วิโมกข์แย้มเยือนสมัย ๚ะ๛

O ที่โคนโพธิ์ร่มครึ้ม, - - - ครวญความ
พร้อมรูปจันทร์เพ็ญวาม - - - วาบแจ้ง
คือภาพพุทธะในยาม - - - สยบโลก
อวิชชา, สังขาร, แล้ง - - - ลบสิ้นปลาตสูญ ๚ะ๛

O ดินฟ้าสาคเรศล้วน - - - บันลือ
เมื่อพุทธธรรมกรรพือ - - - พากย์พร้อง
ยื้อยุดฉุดยึดถือ - - - ทอนถ่าย
ผ่านสัจจะโลมต้อง - - - แต่งแต้มบัวตม ๚ะ๛

O โลก, เหตุแห่งโลก, ทั้ง- - - - ความดับ โลกแล
อีกเที่ยวทางสำหรับ - - - ดับนั้น
คือแก่นหลักให้จับ - - - จูงผ่าน โลกแล
โลกที่คอยบีบคั้น - - - จิตให้ - ละห้อยหา ๚ะ๛

O ยี่สิบห้าศตวรรษพ้น - - - ผ่านยุค
แม้น-แว่วเสียงคอยปลุก - - - ปลอบไห้
หากเสียงโศกซมทุกข์- - - - ทนกลบ สิ้นฤๅ
พร้อมจิตหลงกราบไหว้ - - - รูปปั้นดินเผา ๚ะ๛

O ยี่สิบห้าศตวรรษพ้น - - - ผ่านยาม
เหลือมดเท็จให้ตาม - - - ตรึกรู้
พฤติมิจฉาลาม - - - ท่วมโลก
แต่เมื่อบัวต่ำคู้ - - - ยอดโค้งเกลือกตม ๚ะ๛

O สอบด้วยไตรลักษณ์ให้ - - - เห็นแล
อนิจจัง-คือโลกแปร - - - เปลี่ยนได้
ทุกขัง-วกเวียนกระแส - - - เกิดดับ
อนัตตา-ย่อมว่าง, ไร้ - - - รูป-ทั้งนามธรรม ๚ะ๛

O ไตรภูมิ, ยกอรรถเลี้ยว - - - พาหลง
สืบทอดหลักพราหมณ์ลง - - - ระหว่างถ้อย
น้ำลึกยากหยั่งลง- - - - สุดลึก นั่นแล
ตื้นกว่ามากกว่า, น้อย - - - กว่า-ร้อยรูเข็ม ๚ะ๛

O ดวงมาน, พวงมาศ, น้อม - - - นำคะนึง
ธรรมพระเมื่อแจ้งถึง - - - แก่นถ้อย
มรรคาฝ่านรก, จึง - - - แจ้งแก่ จิตแล
ชาติภพหยุดเชื่อมร้อย - - - ดับเชื้ออวิชชา ๚ะ๛