วันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปเยี่ยมน้องชายที่ค่ายทหาร
เนื่องจากคุณน้องติดเกณฑ์ทหาร แต่ผัดผ่อนมานาน กว่าจะได้ไปฝีก ก็แก่ซะ แต่ก็นะ หน้าที่ชายไทย ต้องรับใช้ชาติ
ครั้งนี้เค้าให้ญาติเยี่ยมครั้งแรก หลังเข้ารับการฝึก 1 เดือน
ตอนไป เราไปกันทั้งบ้าน มีพ่อ แม่ เรา ต่างก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ มันจะบ่นไม่ยอมฝึกไหมเนี่ย เพราะปกติคุณเธอคุณหนูมาก
เจอกัน เออ แหะ มันยังคงเป็นคนอยู่ แต่ผอม แล้วก็ดำมากกกก
PS. จากนี้เป็นบทสนทนาของเรากะน้อง แปลจากคำเมืองเป็นภาษากลางแย้ว
น้องชาย " พอทนได้พี่ เหนื่อยกาย แต่ไม่เหนื่อยใจ"
เรา " ดีแล้ว แล้วไหงผอมงี้ล่ะ ไม่ค่อยได้ทานข้าวเหรอแก"
น้อง " ทาน แ่ต่ไม่ค่อยอิ่ม ต้องไปซื้อกินเพิ่ม แต่ไม่มีตังส์ เลยไปเซ็นแปะเค้าไว้ เค้าคิดมื้อละ 25บาท เงินเดือนออกแล้วเค้าจะหักเอง"
ลืมบอก น้องบอกว่าที่นี่เค้าไม่ให้มีเงินติดตัวเลยอ่ะ จะใช้อะไร ให้ไปเซ็นชื่อไว้ เงินเดือนออก เค้าก็จะหักไปตามนั้น
น้อง " เพื่อน ๆ ที่นี่น่าสงสารนะ บางคนที่บ้านจนมากเลย เค้าเป็นเสาหลักของครอบครัว สมัครมาเป็นทหารเพราะหวังเงินเดือน พวกนี้ถึงกินข้าวไม่อิ่มจะไม่ไปเซ็นแปะค่าข้าวไว้เลยทนเอา พี่คิดดูสิ วันนะ 25 บาท 10 วัน แค่ 250 บาทเอง เค้าก็อดทน ทานไม่อิ่มจะเอาแรงที่ไหนฝึก ฝึกโหดจะตาย เป็นผมนะ ไม่สนหรอก ท้องต้องอิ่มก่อน เงินแค่นี้เอง "
เราฟังแล้วฉุนน่ะ เพราะน้องเรามันก้อยังไม่มีรายได้เลย ก่อนมาเกณฑ์ทหารก็ขอเงินพ่อแม่อยู่
เรา " พี่ว่าเค้าไม่ได้น่าสงสารเลยนะ เค้าน่านับถือมากกว่า คนน่าสงสารคือไม่มีทางเลือก ยังไงก็ไม่มีกิน คนคนนี้เค้ามีเงินเดือน แต่เค้ายอมอด เพื่อครอบครัว เพื่อพ่อแม่ได้กินอิ่ม มันไม่ใช่เงินแค่ 250 บาทนะ แต่มันตั้ง 250 บาทตังหาก เงินนี้สำหรับแกอาจจะแค่ค่าตั๋วหนัง แต่สำหรับเค้าอาจหมายถึงค่ารถไปรพ.ของพ่อแม่ ค่าชุดนักเรียนของลูกเค้าก็ได้ พี่ไม่ชอบเลยที่่แกดูถูกเงินแบบนี้"
น้องชาย "..................."
ก็ไม่ได้อยากดุน้องนะ แต่อยากให้มันมีความคิดกว่านี้ ตัวเองก็ยังหาเงินไม่ได้ ป่านนี้ยังไม่ทำงานอะไรเลย ที่สำคัญเราไม่ชอบคนที่ดูถูกเงินอ่ะ
จริง ๆ การเล่าของน้อง มันก็ไม่ได้ดูถูกใครอะไรนะ เหมือนจะเล่าเรื่องคนน่าสงสาร (ในความคิดของมัน) แต่เราสะดุดตรงคำว่า แค่ 250 บาทนี่แหละ
แม่บอกว่า เรากับน้องเป็นพี่น้องกัน แต่คิดไม่เหมือนกันเลย
เราว่าคงเป็นการเลี้ยงดู บอกตรง ๆ พ่อกับแม่สปอยล์ลูกมากเลยล่ะ ตามใจมากตั้งแต่เด็ก แต่เรามาเรียนต่างจังหวัดตั้งแต่ ม.1 ต้องช่วยตัวเองตลอด แต่น้องอยู่กับแม่จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยลำบาก มันจะเหมือนกันได้ไง
เรารักน้องนะ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ได้แต่ค่อย ๆ สอน ไม่รู้มันจะฟังแค่ไหน
เราไม่ได้เป็นคนดีนักหรอก แต่ก็อยากเป็นจัง คนดี
เนื่องจากคุณน้องติดเกณฑ์ทหาร แต่ผัดผ่อนมานาน กว่าจะได้ไปฝีก ก็แก่ซะ แต่ก็นะ หน้าที่ชายไทย ต้องรับใช้ชาติ
ครั้งนี้เค้าให้ญาติเยี่ยมครั้งแรก หลังเข้ารับการฝึก 1 เดือน
ตอนไป เราไปกันทั้งบ้าน มีพ่อ แม่ เรา ต่างก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ มันจะบ่นไม่ยอมฝึกไหมเนี่ย เพราะปกติคุณเธอคุณหนูมาก
เจอกัน เออ แหะ มันยังคงเป็นคนอยู่ แต่ผอม แล้วก็ดำมากกกก
PS. จากนี้เป็นบทสนทนาของเรากะน้อง แปลจากคำเมืองเป็นภาษากลางแย้ว
น้องชาย " พอทนได้พี่ เหนื่อยกาย แต่ไม่เหนื่อยใจ"
เรา " ดีแล้ว แล้วไหงผอมงี้ล่ะ ไม่ค่อยได้ทานข้าวเหรอแก"
น้อง " ทาน แ่ต่ไม่ค่อยอิ่ม ต้องไปซื้อกินเพิ่ม แต่ไม่มีตังส์ เลยไปเซ็นแปะเค้าไว้ เค้าคิดมื้อละ 25บาท เงินเดือนออกแล้วเค้าจะหักเอง"
ลืมบอก น้องบอกว่าที่นี่เค้าไม่ให้มีเงินติดตัวเลยอ่ะ จะใช้อะไร ให้ไปเซ็นชื่อไว้ เงินเดือนออก เค้าก็จะหักไปตามนั้น
น้อง " เพื่อน ๆ ที่นี่น่าสงสารนะ บางคนที่บ้านจนมากเลย เค้าเป็นเสาหลักของครอบครัว สมัครมาเป็นทหารเพราะหวังเงินเดือน พวกนี้ถึงกินข้าวไม่อิ่มจะไม่ไปเซ็นแปะค่าข้าวไว้เลยทนเอา พี่คิดดูสิ วันนะ 25 บาท 10 วัน แค่ 250 บาทเอง เค้าก็อดทน ทานไม่อิ่มจะเอาแรงที่ไหนฝึก ฝึกโหดจะตาย เป็นผมนะ ไม่สนหรอก ท้องต้องอิ่มก่อน เงินแค่นี้เอง "
เราฟังแล้วฉุนน่ะ เพราะน้องเรามันก้อยังไม่มีรายได้เลย ก่อนมาเกณฑ์ทหารก็ขอเงินพ่อแม่อยู่
เรา " พี่ว่าเค้าไม่ได้น่าสงสารเลยนะ เค้าน่านับถือมากกว่า คนน่าสงสารคือไม่มีทางเลือก ยังไงก็ไม่มีกิน คนคนนี้เค้ามีเงินเดือน แต่เค้ายอมอด เพื่อครอบครัว เพื่อพ่อแม่ได้กินอิ่ม มันไม่ใช่เงินแค่ 250 บาทนะ แต่มันตั้ง 250 บาทตังหาก เงินนี้สำหรับแกอาจจะแค่ค่าตั๋วหนัง แต่สำหรับเค้าอาจหมายถึงค่ารถไปรพ.ของพ่อแม่ ค่าชุดนักเรียนของลูกเค้าก็ได้ พี่ไม่ชอบเลยที่่แกดูถูกเงินแบบนี้"
น้องชาย "..................."
ก็ไม่ได้อยากดุน้องนะ แต่อยากให้มันมีความคิดกว่านี้ ตัวเองก็ยังหาเงินไม่ได้ ป่านนี้ยังไม่ทำงานอะไรเลย ที่สำคัญเราไม่ชอบคนที่ดูถูกเงินอ่ะ
จริง ๆ การเล่าของน้อง มันก็ไม่ได้ดูถูกใครอะไรนะ เหมือนจะเล่าเรื่องคนน่าสงสาร (ในความคิดของมัน) แต่เราสะดุดตรงคำว่า แค่ 250 บาทนี่แหละ
แม่บอกว่า เรากับน้องเป็นพี่น้องกัน แต่คิดไม่เหมือนกันเลย
เราว่าคงเป็นการเลี้ยงดู บอกตรง ๆ พ่อกับแม่สปอยล์ลูกมากเลยล่ะ ตามใจมากตั้งแต่เด็ก แต่เรามาเรียนต่างจังหวัดตั้งแต่ ม.1 ต้องช่วยตัวเองตลอด แต่น้องอยู่กับแม่จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยลำบาก มันจะเหมือนกันได้ไง
เรารักน้องนะ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ได้แต่ค่อย ๆ สอน ไม่รู้มันจะฟังแค่ไหน
เราไม่ได้เป็นคนดีนักหรอก แต่ก็อยากเป็นจัง คนดี
Create Date :09 มิถุนายน 2553
Last Update :9 มิถุนายน 2553 10:13:37 น.
Counter : Pageviews.
Comments :9
- Comment
อ่านแล้วสะท้อนใจจัง เมื่อไหร่คนไทยเราจะกินอิ่มนอนหลับ อยู่กันได้แบบพอเพียงกันทุกครอบครัวก็ไม่รู้นะคะ เงินก้อนเล็ก ๆ ของเราอาจเป็นเงินก้อนใหญ่ที่มีค่ามากสำหรับคนบางคนอย่างที่ จขบ.ว่าไว้นั่นล่ะค่ะ..สะท้อนใจเนอะ
โดย: i'm not superman
โดย: บ้านสามออ
เที่ยงเน้ หม่ำไรดีค่ะ อิอิ
โดย: MomTaWan
แต่สำหรับเรา เราเข้าใจเลยค่ะ เพราะสำหรับเรา "ตั้ง 250 บาท" เหมือนกันค่ะ
โดย: mooaoun IP: 61.91.115.243 9 มิถุนายน 2553 11:38:59 น.
ในกรณีนี้มันตั้ง 250 บาท
คุณสอนน้องถูกแล้วค่ะ
โดย: madame_vann
คุณนุ้ยน่ารักจังคะ ดีแล้วคะสอนน้องแบบนั้น
ถึงจะเป็นเงินจำนวนน้อยนิด แต่สำหรับบางคนมันอาจจะมีค่ามากก็ได้เนอะ
เรายังโชคดีกว่าคนอื่นๆอีกตั้งเยอะ ยังสบายกว่าหลายๆคน
บางคนลำบากกว่าเรามาก
อ่านแล้วก็คิดเหมือนคุณนุ้ยเลย
โดย: daddymom
โดย: skylion
โดย: โยเกิตมะนาว
แต่เราไปเรียนต่าง จว. ตั้งแต่ม.1
แถมทำไรก็ไม่ค่อยกล้าขอพ่อแม่
แต่น้องนี่สิ...
โดย: ForFanG