วันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปเยี่ยมน้องชายที่ค่ายทหาร
เนื่องจากคุณน้องติดเกณฑ์ทหาร แต่ผัดผ่อนมานาน กว่าจะได้ไปฝีก ก็แก่ซะ แต่ก็นะ หน้าที่ชายไทย ต้องรับใช้ชาติ

ครั้งนี้เค้าให้ญาติเยี่ยมครั้งแรก หลังเข้ารับการฝึก 1 เดือน
ตอนไป เราไปกันทั้งบ้าน มีพ่อ แม่ เรา ต่างก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ มันจะบ่นไม่ยอมฝึกไหมเนี่ย เพราะปกติคุณเธอคุณหนูมาก

เจอกัน เออ แหะ มันยังคงเป็นคนอยู่ แต่ผอม แล้วก็ดำมากกกก
PS. จากนี้เป็นบทสนทนาของเรากะน้อง แปลจากคำเมืองเป็นภาษากลางแย้ว
น้องชาย " พอทนได้พี่ เหนื่อยกาย แต่ไม่เหนื่อยใจ"
เรา " ดีแล้ว แล้วไหงผอมงี้ล่ะ ไม่ค่อยได้ทานข้าวเหรอแก"
น้อง " ทาน แ่ต่ไม่ค่อยอิ่ม ต้องไปซื้อกินเพิ่ม แต่ไม่มีตังส์ เลยไปเซ็นแปะเค้าไว้ เค้าคิดมื้อละ 25บาท เงินเดือนออกแล้วเค้าจะหักเอง"

ลืมบอก น้องบอกว่าที่นี่เค้าไม่ให้มีเงินติดตัวเลยอ่ะ จะใช้อะไร ให้ไปเซ็นชื่อไว้ เงินเดือนออก เค้าก็จะหักไปตามนั้น

น้อง " เพื่อน ๆ ที่นี่น่าสงสารนะ บางคนที่บ้านจนมากเลย เค้าเป็นเสาหลักของครอบครัว สมัครมาเป็นทหารเพราะหวังเงินเดือน พวกนี้ถึงกินข้าวไม่อิ่มจะไม่ไปเซ็นแปะค่าข้าวไว้เลยทนเอา พี่คิดดูสิ วันนะ 25 บาท 10 วัน แค่ 250 บาทเอง เค้าก็อดทน ทานไม่อิ่มจะเอาแรงที่ไหนฝึก ฝึกโหดจะตาย เป็นผมนะ ไม่สนหรอก ท้องต้องอิ่มก่อน เงินแค่นี้เอง "

เราฟังแล้วฉุนน่ะ เพราะน้องเรามันก้อยังไม่มีรายได้เลย ก่อนมาเกณฑ์ทหารก็ขอเงินพ่อแม่อยู่

เรา " พี่ว่าเค้าไม่ได้น่าสงสารเลยนะ เค้าน่านับถือมากกว่า คนน่าสงสารคือไม่มีทางเลือก ยังไงก็ไม่มีกิน คนคนนี้เค้ามีเงินเดือน แต่เค้ายอมอด เพื่อครอบครัว เพื่อพ่อแม่ได้กินอิ่ม มันไม่ใช่เงินแค่ 250 บาทนะ แต่มันตั้ง 250 บาทตังหาก เงินนี้สำหรับแกอาจจะแค่ค่าตั๋วหนัง แต่สำหรับเค้าอาจหมายถึงค่ารถไปรพ.ของพ่อแม่ ค่าชุดนักเรียนของลูกเค้าก็ได้ พี่ไม่ชอบเลยที่่แกดูถูกเงินแบบนี้"
น้องชาย "..................."

ก็ไม่ได้อยากดุน้องนะ แต่อยากให้มันมีความคิดกว่านี้ ตัวเองก็ยังหาเงินไม่ได้ ป่านนี้ยังไม่ทำงานอะไรเลย ที่สำคัญเราไม่ชอบคนที่ดูถูกเงินอ่ะ
จริง ๆ การเล่าของน้อง มันก็ไม่ได้ดูถูกใครอะไรนะ เหมือนจะเล่าเรื่องคนน่าสงสาร (ในความคิดของมัน) แต่เราสะดุดตรงคำว่า แค่ 250 บาทนี่แหละ

แม่บอกว่า เรากับน้องเป็นพี่น้องกัน แต่คิดไม่เหมือนกันเลย
เราว่าคงเป็นการเลี้ยงดู บอกตรง ๆ พ่อกับแม่สปอยล์ลูกมากเลยล่ะ ตามใจมากตั้งแต่เด็ก แต่เรามาเรียนต่างจังหวัดตั้งแต่ ม.1 ต้องช่วยตัวเองตลอด แต่น้องอยู่กับแม่จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยลำบาก มันจะเหมือนกันได้ไง

เรารักน้องนะ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ได้แต่ค่อย ๆ สอน ไม่รู้มันจะฟังแค่ไหน
เราไม่ได้เป็นคนดีนักหรอก แต่ก็อยากเป็นจัง คนดี