และแล้วพวกเราก็มาถึงบ้านพี่ติ๊กซะที บ้านพี่ติ๊กอยู่ที่ อำเภอลี้ จังหวัดลำพูนค่ะ ที่นี่มีการทำสวนลำไยกันมาก เมื่อประมาณ ๙ ปีก่อน เราเคยมาทอดผ้าป่าที่วัดลี้หลวงนี้เหมือนกัน ตอนนั้นเป็นหน้าลำไยพอดี คุณพ่อพี่ติ๊กพาพวกเรานั่งรถไปชิมลำไยที่สวน ปลิดจากต้นสดๆ เลยค่ะ ที่เราชอบมากคือลำไยสีชมพู แต่ก่อนก็ไม่ทราบว่าทำไมถึงเรียกแบบนั้น แต่พอเราไปเก็บลูกสดๆ มารับประทาน ตอนแกะเปลือกออกจะเห็นเลยค่ะว่ามีลายสีชมพูอยู่ที่เนื้อลำไยด้วย

     เนื่องจากคราวนี้ที่วัดลี้หลวงจะมีการฉลองวิหาร ซึ่งเป็นงานบุญใหญ่ บรรยากาศของทั้งหมู่บ้านครึกครื้นมาก แต่ละบ้านเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไว้ให้ผู้มาร่วมทำบุญ ที่นิยมกันอีกอย่างก็คือคาราโอเกะค่ะ ร้องประชันกันทั้งบ้านเหนือบ้านใต้เลยทีเดียว งานบุญอย่างนี้เราก็จะได้เห็นความร่วมมือร่วมใจกันของชาวบ้าน บางคนที่ไปทำงานที่อื่นก็กลับมาพบปะเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส เสียงตะโกนทักทายกันดังอยู่ตลอดเวลา บ้างก็เดินเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้เพื่อนำเงินมาช่วยทำบุญ ที่บ้านพี่ติ๊ก คุณพ่อก็แต่งตัวหล่อนั่งเป็นประธานของบ้านเพื่อต้อนรับผู้จะมาร่วมทำบุญค่ะ

     ปอยหลวงเป็นประเพณีเฉลิมฉลองเสนาสนะที่สร้างขึ้นในวัด เช่น โบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ เพื่อถวายทานให้เป็นสมบัติในพระศาสนา การที่เรียกว่าปอยหลวง เพราะเป็ฯงานใหญที่ต้องอาศัยความร่วมมือจากผู้คนจำนวนมาก มีกิจกรรมต่างๆ ทั้งทางศาสนาและด้านมหรสพความบันเทิง ทั้งยังต้องอำนวยความสะดวกและให้การบริการแก่แขกต่างหมู่บ้านที่มาช่วยงาน

     สิ่งสำคัญที่อาจถือเป็นหัวใจของปอยหลวงคือต้นครัวทานหรือครัวตาน ซึ่งชาวบ้านที่จัดงานและชาวบ้านจากต่างหมู่บ้านจะนำมาถวายทานกันแทบทุกครอบครัว

การแห่ครัวตาน เป็นประเพณีที่ชาวบ้านนำเอาสิ่งของ เครื่องอุปโภค บริโภค จตุปัจจัยไทยทาน นำไปถวายวัด ในการทำครัวตานชาวบ้านจะปรึกษากันว่าจะใช้สิ่งใดเป็นเครื่องไทยทาน เมื่อตกลงกันได้แล้วก็มาคิดรูปแบบ มีสล่าเป็นผู้ออกแบบ จากนั้นก็จะช่วยกันตกแต่งครัวตานให้สวยงาม

     เช้าวันนี้เราก็มาช่วยแต่งต้นครัวตานกัน อาศัยความตัวยาวของเราเลยได้ขึ้นไปแต่งบนยอดสูงสุด เกิดชาติหน้าจะได้ตัวยาวอย่างนี้อีกค่ะ

     แต่งครัวตานเสร็จแล้วเราก็เดินไปดูบรรยากาศที่วัดลี้หลวงกันค่ะ








     ภาพวิหารหลังใหม่ที่ทางวัดจัดงานฉลองค่ะ

     ครัวตานของบ้านอื่นๆ คะ

     ซุ้มหน้าต่างวิหารที่เรา น้าๆ และน้องๆ ร่วมกันสร้างถวายค่ะ ที่เราจองไว้จะเป็นซุ้มปีชวดเนื่องจากเป็นปีเกิดของเรากับคุณแม่ แต่ทางช่างของวัดนำป้ายไปติดผิด โดยนำไปติดที่ซุ้มปีมะเส็งซะนี่ ชื่อคุณยายเราก็เขียนผิด คิดไว้ว่าถ้าโอกาสและปัจจัยในกระเป๋าเอื้ออำนวยเมื่อไหร่ ก็จะทำป้ายหินอ่อนไปติดแทนค่ะ

     เสียดายที่เราไม่มีโอกาสอยู่ในพิธีแห่ครัวตานเนื่องจากจะกลับมาทำงานไม่ทัน แต่ได้มาร่วมทำบุญใหญ่ในงานนี้เราก็มีความสุขมากแล้วค่ะ