เก็บเรื่องมาเล่า
ชนา ชลาศัย




งานค้นคว้าของ ทองแถม นาถจำนง รวบรวมบทความ, บทสัมภาษณ์ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่เกี่ยวกับการวิพากษ์วิจารณ์นักเขียน และหนังสือหนังหา

สำนักพิมพ์มิ่งมิตร จัดพิมพ์เพื่อร่วมฉลองวาระ 100 ปีชาตกาล ที่องค์การยูเนสโกยกย่อง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปรา โมช เป็น "บุคคลสำคัญของโลก" ในปี 2554 นี้

หนังสือแบ่งเป็น 3 ภาค

ภาคแรก เป็นการวิจารณ์นักเขียนต่างประ เทศ อาทิ แมรี คอเรลลี, ซอมเมอร์เซ็ท มอห์ม, เอียน เฟลมมิ่ง, อาร์เธอร์ มิลเลอร์ ฯลฯ

ภาค 2 วิจารณ์นักเขียนไทย อาทิ สุนทรภู่, สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ, ยาขอบ, ชิต บุรทัต

ที่น่าสนใจ คือ บทความวิพากษ์วิจารณ์ข่าวฮือฮาในแวดวงวรรณกรรมเมืองไทยเมื่อปี 2515 กรณีบุคคลนาม "นายชอบ" อ้างตัวเป็น ม.จ.อากาศดำเกิง รพีพัฒน์ เจ้าชายนักประพันธ์ที่สิ้นชีพิตักษัยไปแล้วในฮ่องกงเมื่อปี 2474

และ ภาค 3 คึกฤทธิ์วิจารณ์ตนเอง

ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นนักหนังสือ พิมพ์และศิลปินนักเขียน มีผลงานมากกว่าร้อยเล่ม

ปี 2527 ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ร่วมอภิปรายกับนักเขียนดังสมัยนั้น หัวข้อ "อะไรคือวรรณกรรม ?" แสดงทัศนะเกี่ยวกับการให้รางวัลทางวรรณกรรมน่าสนใจ

"การให้รางวัลทางวรรณกรรมแทนที่จะส่งเสริมกระแสวัฒนธรรมทางหนังสือ กลับไปส่งเสริมการแสวงหาผลประโยชน์เฉพาะบุคคล สำนักพิมพ์ต้องการพิมพ์แต่งานที่ได้รับรางวัล หรือที่มีแนวโน้มว่าจะได้รางวัล นักเขียนพยายามหาสูตรเขียนเรื่องและหาวิธีการเพื่อให้ได้รางวัล ฝ่ายนักอ่านก็คอยซื้อหนังสือที่ได้รับรางวัลนั้นมาอ่าน หรือเพียงแต่มาประดับตู้เท่านั้น

นี่เป็นความเห็นที่น่าหนักใจ เพราะมันออกจะจริง กระผมไม่เอนเอียง ฟังดูออกจะจริงอย่างที่เขาว่าเสียแล้วละครับ"

ทุกวันนี้สถานการณ์วรรณกรรมไทยแทบจะไม่เปลี่ยนไปจากทัศนะของม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เมื่อ 37 ปีก่อนแต่อย่าง ใดเลย!

ที่มา ข่าวสดออนไลน์