มาถึง ณ จุดนี้ คงไม่มีใครไม่รู้ว่าที่เพื่อนร่วมประเทศของเรา ถูกเคราะห์ซ้ำกรรมซัด โดนอุทกภัยเข้าทำความเสียหายอย่างใหญ่หลวง....

เราอยู่จุดนี้  แม้ว่าจะอยู่ไกลจากความเดือดร้อนของพี่น้องประชาชนจังหวัดอื่นๆ แต่ก็รู้สึกสงสารผู้โชคร้ายจับใจ....การใช้ชีวิตช่วงนี้ของพวกเค้ามันช่างยากลำบากเหลือเกิน...

และตอนนี้ปัญหาที่ยังคาใจอยู่คือ  แล้วทำยังไง มวลน้ำมหาศาลนี้มันจะหายไปจากที่ที่มันท่วมอยู่ได้....ใครๆก็รู้ว่า น้ำเป็นสสารชนิดหนึ่ง  ที่มันไม่สามารถสลายหายไปเองง่ายๆ  และยิ่งน้ำก้อนใหญ่ขนาดนี้ การจะทำให้มันพร่องได้  ก็คือต้องทำให้มันไหลไปทางอื่น

ทีนี้ว่าใครจะแจ๊กพ๊อต เจอมันไหลไปหาล่ะ ???

ตอนนี้เค้าว่ากทม.ยังรับมือได้ เพราะว่าคันกั้นน้ำสูงเกือบ 3 เมตร ในขณะที่น้ำขณะนี้สูงเกือบ 2 เมตร  แต่ไอ้ที่ท่วมแน่ๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คือชุมชนที่อยู่ริมน้ำ  บ้านคนที่อาศัยแถวลุ่มน้ำเจ้าพระยา  อันนี้ต้องเตรียมตัวอพยพได้เลย เพราะอยูนอกคันกั้นน้ำของกทม.  โดนแน่ๆเต็มๆ....ฟังแล้วนึกถึงว่าถ้าเป็นบ้านเรา กำลังจะท่วมมิดหัว....คิดแล้วเครียดแทน

ตอนนี้ทื่รพ. เราก็โดนผลกระทบในเรื่องการสั่งยาแล้วอ่ะ  กล่าวคือ โรงงานยาที่อยู่แถวบางปะอิน อยุธยา  กำลังจะปิดโรงงาน และขนของออกมาจากโรงงาน เพราะน้ำกำลังจะข้ามสะพานลอยมาหาแล้ว ทำให้เราจะสั่งยาได้วันนี้เป็นวันสุดท้าย  และจะสั่งไม่ได้ไปอีกนานนนน แค่ไหนก็ไม่รู้......อยากจะร้องเจี๊ยก.....ตายห่าน.....เราใช้ยาบริษัทนี้เยอะด้วย ก็เลยต้องตุนยาไว้เยอะๆๆ   ตอนนี้สั่งไปแล้ว  แต่ก็เสียวๆว่าถึงสั่งไปแล้ว  แต่ถ้าเค้ามาส่งไม่ได้เราก็ตายเลย....ตอนนี้ต้องนั่งลุ้นอยู่ว่ายาจะมาส่งหรือเปล่า

ทำไมชีวิตการทำงานของอิชั้น ต้องมาเจอเหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้บ่อยครั้งด้วย หนก่อนที่มีเสื้อแดงปะทะกับทหารในกทม.  ยาไม่มาส่งที่รพ.อิชั้นเป็นอาทิตย์ๆ   ไม่มียาจะใช้เลย ต้องขวนวายหายาในจังหวัดชลบุรีแทบตาย ไม่รู้จะหนนี้จะกระอักเท่าคราวก่อนหรือเปล่า  ยังไงก็ภาวนาให้สถานการณ์เข้าสู่สภาวะปกติไวๆนะ