รวบรวมความกล้า ไปเซอร์ไพรส์กับเพื่อนครู ขอน้องพยาบาลตากสินแต่งงานกลางที่ประชุมฯ
"ขออภัยทุกท่านครับ ผมขอรบกวนเวลาสัก 7-8 นาที ที่ผมและเพื่อนๆ ครูโรงเรียนเซนต์คาเบรียลมาในวันนี้ เพื่อที่ต้องการให้น้องสิรินรักษ์รู้ว่า ผมรักน้องเค้าอย่างจริงจัง และจริงใจ ไม่โลเล และให้ทุกท่านได้เห็นถึงความรักของผมที่มีต่อน้องเค้าด้วยครับ ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมา ไม่มีแม้สักวันเดียวที่ผมจะหยุดคิดถึงน้องได้ นอกจากคุณแม่และผู้มีพระคุณท่านอื่นๆ ของผมแล้ว น้องเป็นคนสำคัญอีกคนหนึ่งซึ่ง ณ ขณะนี้ผมรักที่สุดในชีวิต และขอให้มั่นใจว่าผมจะรักน้องตลอดไปจนลมหายใจสุดท้ายของผม แต่งงานกันเถอะนะคนดี..."
นี่คือบทที่ท่องทั้งคืนและจำได้ขึ้นใจก่อนจะไปพูดกลางห้องประชุม แต่พอไปถึง..ลืมหมดเลยครับ..(เขินมากๆ) ดีที่พกใส่กระเป๋าไว้ เลยต้องหยิบขึ้นมาอ่าน..(อายมากๆ...แต่ไม่รู้จะทำยังไง ^^) ตกลงน้องพยาบาลคนดีของผม (พูดได้เต็มปากเลยนะเนี่ย) ตอบตกลงครับ... ต่อไปก็เตรียมพาแม่ผมไปพูดคุยกับทางคุณพ่อคุณแม่ของน้องเค้าต่อไปครับ... ดีใจจริงๆ ^^ ขอขอบพระคุณท่าน ผอ. พญ.กิตติยา ศรีเลิศฟ้า ที่ได้ให้ความช่วยเหลือ แนะนำ ร่วมทั้งพี่ๆ หัวหน้าพยาบาล น้องพยาบาล เพื่อนครู น้องครู ฯลฯ ทุกๆ ท่าน ที่ร่วมให้ความช่วยเหลือ ร่วมมือ ทำให้สิ่งเล็กๆ ที่ได้ทำในวันนี้เพียงไม่กี่นาที ได้กลายเป็นสิ่งใหญ่ๆ ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผมและน้องสิรินรักษ์ ได้จดจำไปจนชั่วชีวิต ขอขอบพระคุณทุกท่านมาด้วยใจคารวะเป็นอย่างสูงครับ...
ป.ล. แต่งงานกันเมื่อไร รับรองมาบอกแน่นอนครับ...ส่วนตอนนี้ ขอครูตัวน้อยๆ คนนี้เก็บหอมรอมริบอีกสักระยะ แล้วจะรีบยกขันหมากไปสู่ขออย่างเป็นทางการโดยเร็ววันครับ...เพราะตอนนี้ก็สามสิบกว่า­แล้ว เพื่อนๆ น้องๆ ก็มีลูกโตๆ กันหมดแล้ว... โดนเหน็บแนบทู้กกกวัน...ไม่เป็นไรครับ...ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม และผู้หญิง 6 น้ำที่ผมตามหา...ก็มาเจอจนได้...ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับ ^^)