4 ธ.ค. 2554



    สามปีแล้วที่ผมไม่ได้เข้ามาที่บล๊อกแกง

    วันนี้พอมีเวลาพักหายใจจากงานบ้าง ลูกก็กำลังนอนกลางวันอยู่ ก็เลยลองเข้ามาดูหน่อยว่าเป็นอย่างไร

    ได้เห็นเพื่อนบล๊อกเข้ามาทิ้งข้อความเอาไว้แม้ว่าผมจะไม่ได้เข้ามาอ่านเลยก็รู้สึกดีใจครับที่ยังนึกถึงกันอยู่ ผมเองก็ยังคิดถึงการเขียนบล๊อกและเพื่อนในบล๊อกอยู่ตลอดเวลา แต่ด้วยงานที่มันมากมายเหลือเกิน รวมทั้งพอไม่ได้ทำงานก็ต้องให้เวลากับลูก ก็เลยต้องทิ้งบล๊อกไป

    ไล่อ่านชื่อเพื่อนบล๊อกด้านขวาแล้วก็นั่งนึกว่าคนนี้เป็นอย่างไร อยู่ที่ไหน มีบุคลิกอย่างไร ชอบทำอะไร ก็เพลินแล้วครับ เหมือนมีภาพแฟลชแบ็คแบบในหนังวิ่งเข้ามาในหัว

    ทุกวันนี้อาศัยติดต่อและติดตามข่าวสารระหว่างเพื่อนฝูงและคนรู้จักผ่านทางเฟซบุ๊คเป็นหลัก เฟซบุ๊คมันฉาบฉวยรวดเร็วดีครับ เข้าไปเขียนๆ อ่านๆ แล้วก็ออกมาทำงานต่อ บรรยากาศไม่มีทางละเมียดละไมเหมือนอ่านเขียนบล๊อกหรอกครับ แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเราให้เวลากับงานและลูกเป็นหลักไปแล้ว

    ที่จริงวันนี้ไม่น่าจะมีเวลาว่างหรอกครับ แต่บังเอิญว่านักศึกษาทั้งหลายใจดีครับ มหาวิทยาลัยเลื่อนเปิดเทอมจากต้นเดือนพฤศจิกายนมาเป็นต้นเดือนธันวาคมเนื่องจากปัญหาน้ำท่วม เราเองก็พยายามกระตุ้นให้นักศึกษาเร่งทำโปรเจ็กต์ปีสี่ในช่วงนี้ เพราะมีเวลาทำเต็มๆ เดือน โดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องเรียนในห้องเรียนและเรื่องสอบในวิชาอื่น แต่เหมือนนักศึกษาเขาจะกลัวว่าอาจารย์จะเหนื่อย เลยปล่อยให้อาจารย์เก็บงานโน่นนี่นั่น ไม่มาทำโปรเจ็กต์กันเลย จนผมมีเวลาได้เข้ามาดูในบล๊อกแกงนี่แหละครับ

    เตือนแล้วว่าเขาเลื่อนเปิดเทอมแต่ไม่เลื่อนปิดเทอม ท้ายๆ เทอมก็คงต้องตัวใครตัวมันล่ะครับ ไม่รู้ว่าทำไมคนไทยยังทิ้งนิสัย "ไม่ชอบวางแผนชีวิตล่วงหน้า-ชอบไปตายเอาดาบหน้า-วันนี้ขอสบายไว้ก่อน" ไปเสียที

    (นานๆ เข้ามาทีก็ยังไม่วายทิ้งนิสัยขี้บ่นไปไม่ได้...)

    ส่งข้อความทักทายกันแค่นี้ก่อนนะครับ ไม่รู้ว่าจะได้มีเวลาเข้ามาเขียนอะไร หรือแวะไปทักทายใครบ้างหรือไม่ ตอนนี้ก็โฉบไปโฉบมาในเฟซบุ๊คเป็นหลักครับ ถ้ายังนึกถึงกันอยู่ก็แวะไปเยี่ยมกันได้ที่ลิงค์ด้านล่างนะครับ เข้าไปแล้วก็บอกกันบ้างนะครับว่าเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันจากบล๊อกแกง จะได้ไป "Add friend" กันที่นั่นเอาไว้ด้วย

//www.facebook.com/people/Thosapon-Katejanekarn/100002928501564