เดินหาผ่านผู้คน ฝูงชนมากมาย แต่ไม่รู้จักใคร ยิ่งรู้สึกแปลกหน้า หายังไม่เจอ คิดว่าวันใด วันหนึ่ง เราจะเจอคนของเราได้ที่ไหนน้า เฝ้าคิดถึง คำนึงว่าวันหนึ่งคนที่ใช่ จะเดินเข้ามา แต่เราไม่เคยทำตัวเองให้เป็นคนที่ใช่เพื่อเข้าหา คนที่ใช่...คนที่ดี ที่เหมือนกัน อย่างน้อยเราหนึ่งคน.....ที่สร้างขึ้นได้ไม่ยาก แล้ววันเวลาจะพาคนที่ใช่เช่นกันมายืนร่วมกัน
คนที่ใช่ สองคนมาเจอกัน ก็กลายเป็นคนที่ใช่ระหว่างกัน
ร่วมสร้างความฝันที่ต้องการเป็นความจริงตลอดไป.....มีคนที่ใช่ที่นี่ หรือมีความเจ็บปวดเกิดขึ้นแล้ววิ่งตามหาจนเป็นเรื่องปกติ.....เคยชิน แล้วมาร้องไห้ผิดหวัง แต่ถ้าเจอคนไม่ใช่จะร้องไห้ก็ร้องให้พอ.....ถ้าตามหาจนเหนื่อย หยุดเพื่อเดินก้าวต่อไป จากนี้ไม่ต้องมโนกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ปล่อยให้เป็นอดีต เพื่อเจอคนที่ใช่กับเรา คนมันจะใช่ก็ใช่ คนไม่ใช่ก็หาใหม่ ชีวิตคุณใช้ให้คุ้มทุกด้านพอ
