|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
น้ำเน่า บทที่ 7-9
ว่าไงจูนเอกรับโทรศัพท์มือถือที่จูนโทรมา
เอก ว่างคุยไหม จูนถามด้วยความเกรงใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาทำงาน
คุยได้ มีอะไรเหรอจูน
พรุ่งนี้เอกกลับบ้านที่หัวหินใช่ไหม กลับกี่โมงเหรอจูนรู้แต่ถามเพื่อความแน่ใจ เนื่องจากตอนแรกจูนจะนัดเอกมาคุยเรื่องงานแต่งงานของจูนกับพี่บอล แต่เอกปฎิเสธเพราะต้องกลับบ้าน น้ำเสียงของจูนเหมือนคนที่กำลังไม่สบายใจเพราะการพูดของจูนจากปกติที่พูดแบบสดใสร่าเริง แต่
วันนี้น้ำเสียงที่เอกได้ยินกลับราบเรียบไม่มีสีสัน
คิดว่าจะออกจากคอนโดซักแปดโมง ทำไมเหรอ
พรุ่งนี้มารับจูนที่บ้าน ตอนแปดโมงครึ่งแล้วกันจูนจะไปด้วย แค่นี้นะจูนไปทำงานต่อแล้วจูนรีบวางสายทันทีที่พูดเสร็จโดยที่เอกไม่ทันได้ถาม ยิ่งปล่อยให้เอกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้งทำให้เอกสะดุ้งจากความคิดเรื่องของจูน
ว่าไงตรี เอกตั้งสติคุยกับน้องชายคนเล็กซึ่งนานๆเค้าจะโทรมาสักที
พี่เอกพรุ่งนี้พี่กลับบ้านใช่ไหม ตรีถามเอกทำเหมือนเพิ่งจะรู้ว่าเอกกลับบ้าน ซึ่งตรีรู้ว่าเอกกลับบ้านแน่นอนแต่ไม่รู้เวลาที่จะกลับแค่นั้น
อืม.....ใช่มีอะไรเหรอ
ดีเลยพรุ่งนี้พี่เอกไปรับลูกค้าด้วยคนเดียวตอนเก้าโมงครึ่ง เค้าชื่อคุณเดือนฉาย ที่เก่านะพี่ตามปกติแล้วถ้ามีลูกค้าจากกรุงเทพฯ แล้วเอกกลับบ้านพอดี ที่บ้านจะให้เอกพาลูกค้ามาด้วย โดยที่ประจำที่ทางบ้านเอกจะนัดก็คือหน้าเซ็นทรัลปิ่นเกล้า เป็นที่รู้กัน เอกเงียบไปครู่หนึ่งเพราะต้องคิดถึงเวลาที่จะต้องไปรับจูนด้วย
ได้ตรี แต่คราวหน้าบอกให้เร็วกว่านี้หน่อย ดีนะที่เวลาไม่ทับกันเอกคำนวณดูแล้วว่าไปรับจูนที่สุขุมวิทแล้วมาที่ปิ่นเกล้า ทันเวลาพอดี เอกเอาโทรศัพท์ที่แหนบหูมาดู เพราะได้ยินเสียงเหมือนมีโทรศัพท์อีกสายเข้ามา
แค่นี้นะตรีมีสายซ้อนเอกวางสายตรี แล้วกดรับโทรศัพท์อีกสายที่เข้ามา
ว่าไงโท
พี่เอกเย็นวันนี้ว่างไหมโทถามเอกทันที
มีอะไรเหรอ เอกถามกลับ
แค่อยากชวนพี่ไปเที่ยว ดูเหมือนช่วงนี้เซ็งๆ ไปไหมพี่
ได้งั้นเย็นนี้เจอกันที่คอนโดก่อนแล้วค่อยว่ากัน แค่นี้นะพี่ทำงานก่อนเอกรีบวางสายแล้วนิ่งไปชั่วขณะ
ช่วงนี้เป็นไรว่ะ ชอบมีอะไรแปลกๆเอกบ่นพรึมพร่ำอยู่คนเดียว
ที่ลานจอดรถสนามบินภายในประเทศ เด่นพาพี่สาวขึ้นรถหลังจากที่ไปรับเดือนจากประตูผู้โดยสารขาออก ช่วงเดินมาที่รถทั้งคู่แทบไม่ได้คุยอะไรกับเลยเพราะต้องเดินฝ่าฝูงชนออกมา
พี่คิดถึงผมขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่าพ่อแม่ส่งมาให้ดูเด่นเพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่วันเดือนก็มากรุงเทพฯทำให้เด่นสงสัย
พี่ลาพักร้อนมาเที่ยวนะ พรุ่งนี้จะไปหัวหินเดือนบอกแบบเซ็งๆ
พรุ่งนี้ไปหัวหิน แล้วพี่จะไปยังไง ให้ไปส่งไหม แล้วจองห้องพักหรือยังเด่นถามด้วยความเป็นห่วง
เรียบร้อยแล้วพี่ให้รุ่นน้องที่ทำงานจองไว้หมดแล้ว พรุ่งนี้พี่มีคนมารับที่เซ็นทรัลนะ อย่าลืมสิพี่ทำงานโรงแรมเรื่องจองแบบนี้เตรียมไว้หมดแล้วพนักงานโรงแรมส่วนใหญ่เรื่องที่ต้องจองห้องพัก หรือจองเรื่องการเดินทางเป็นเรื่องที่ทำกันอยู่ประจำ เพราะว่าบางทีลูกค้าที่เชียงใหม่อาจจะต้องเดินทางไปจังหวัดอื่น แล้วให้ทางโรงแรมเป็นคนช่วยจองให้
แล้วคืนนี้พี่นอนกับผมที่อพาร์มเม้นท์ก็ได้
ไม่เป็นไรพี่ไปนอนบ้านเพื่อน เด่นจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องงานต้องมารอพี่กลับห้อง แล้วไปส่งพี่ตั้งแต่เช้าจะได้นอนพักเยอะๆ ดูสิจะเหมือนหมีแพนด้าอยู่แล้วเดือนตอบเพราะว่าได้คิดแล้วว่าคืนนี้จะไปนอนไหน
งั้นก็แล้วแต่ คืนนี้ไปเที่ยวที่ร้านผมไหม อยู่แถวเอกมัย
ไปสิ แต่พาพี่ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันก่อนนะเดือนแทบจะไม่ได้ทานอะไรจนเมื่อมาเจอเด่นก็เลยนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว ทำงานเป็นไงบ้างเหรอเดือนถามด้วยความเป็นห่วงน้องชาย
ก็ดีครับพี่ รายได้ดีกว่าที่เชียงใหม่ แล้วที่สำคัญสาวๆก็เยอะด้วยครับพี่ทั้งคู่มุ่งหน้าเข้าไปในเมืองตามถนนวิภาวดีรังสิต
ช่วงค่ำเอกกับโทซึ่งนัดกันไว้เพื่อจะไปเที่ยวกันตามภาษาพี่น้อง ระหว่างที่เดินเข้าไปในร้าน เอกก็สังเกตเห็นรถที่เพิ่งเข้ามาแล้วผ่านไป แต่เนื่องจากรถจอดกันจนเต็มลานและข้างนอกก็มืดมากทำให้คนที่ขับรถสวนเอกไป ไม่ทันได้เห็นว่าเป็นเอก
รถพี่บอลนี่หว่า มาคนเดียวด้วย เอกทัก
อืม......รีบเข้าไปก่อนพี่ เดี๋ยวค่อยไปทักข้างใน ไม่ได้จองโต๊ะมาด้วย ถ้าช้าจะเต็มเอานะพี่ชายโทรีบดึงตัวเอกไปทันทีขณะที่เอกยังหันมองตามรถของพี่บอล สักพักหลังจากที่เอกกับโทเข้าไปหาที่นั่งสั่งอาหารและเครื่องดื่มแล้ว เอกก็พยายามมองหาพี่บอลเพื่อเข้าไปทักทายตามปกติที่เคยได้เจอกันประจำ
มองอะไรพี่โทตะโกนถาม เนื่องจากเสียงเพลงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
ดูว่าพี่บอลแกนั่งตรงไหน
จะไปชกเค้าเหรอ ข้อหามาแย่งแฟนโทกวนขึ้นมาทันที
บ้าเหรอ พอดีพี่เรื่องสงสัยนิดหน่อย งั้นเดี๋ยวมานะไปเข้าห้องน้ำก่อนเรื่องที่เอกสงสัยก็คือว่าทำไมวันนี้พี่บอลมาคนเดียวปกติพี่บอลกับจูนจะติดกันเหมือนตังเม และอีกเรื่องก็คือทำไมพรุ่งนี้จูนถึงต้องการจะไปหัวหินกับเอก พอดีจังหวะที่เอกเดินเข้าห้องน้ำก็สวนกับพี่บอลที่หน้าห้องน้ำ
พี่บอลหวัดดีครับเอกยกมือไหว้ทันทีที่เจอ
อ้าว.......เอกพี่บอลถึงกับสะดุ้งเหมือนทำอะไรผิด หลังจากตั้งสติได้พี่บอลก็ดึงเอกหลบจากทางเข้าห้องน้ำ มากับใครเหรอเอก
มากับน้องครับ แล้วพี่นั่งอยู่ตรงไหน ผมเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วจะเดินไปหาเพื่อจะได้ไม่ต้องมายืนหน้าห้องน้ำนานเอกเลยรีบยื่นข้อเสนอ
โซฟาด้านข้างร้านตรงนั้นนะพี่บอลชี้นิ้วผ่านหน้าเวที ไปยังโซฟาที่อยู่ข้างกระจก ซึ่งหลังกระจกมองออกไปจะเป็นที่ทางร้านจัดไว้อย่างสวยงาม
ซักพัก ผมเดินไปหานะครับ ขอเข้าห้องน้ำก่อนหลังจากที่เข้าห้องน้ำเสร็จเอกเดินไปหาโทเพื่อบอกว่าจะต้องไปนั่งที่โต๊ะพี่บอลสักพัก พร้อมถือแก้วติดมือไปด้วย เมื่อเอกเดินมาถึงโต๊ะพี่บอลก็เห็นพี่บอลดื่มเหล้าอย่างหนัก เพราะว่าเหล้าที่พี่บอลนั้นไม่ได้ผสมอะไรเลยนอกจากน้ำแข็ง เอกเห็นเลยรู้ว่าพี่บอลต้องกลุ้มใจแน่นอน
พี่บอลวันนี้ดื่มหนักนะครับเอกนั่งลงแล้วมองออกไปรอบๆ ผู้คนเต็มร้านต่างสนุกสนานกัน
พอดีพี่ทะเลาะกับจูนว่ะเอก สงสัยจะไม่ได้แต่งกันแล้วพี่บอลเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเทเหล้าจากขวดลงสู่แก้วที่เพิ่งดื่มไปหมดตอนที่เอกมาถึง เอกถึงกับวางแก้วกระแทกกับโต๊ะที่เป็นกระจกดังเปรี้ยง
ว่าไงพี่ เอกเริ่มคิดถึงจูนที่จะไปหัวหินกับเค้าในวันพรุ่งนี้ แล้วเรื่องที่พี่บอลมาคนเดียวในวันนี้ เรื่องเป็นไงเหรอครับ
พอดีจูนเค้าจับได้ว่าพี่มีกิ๊ก เค้าเลยบอกเลิกกับพี่ นี่ก็หายไปเลยโทรไปก็ไม่รับสาย ไปที่บ้านเค้าก็ว่าไม่อยู่ แต่พี่ว่าน่าจะอยู่ที่บ้านว่ะเอกพี่บอลดื่มเหล้าอีกหลังจากที่พูดเสร็จ เอกเริ่มกังวลเรื่องที่พี่บอลบอก และอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญก็คือถ้าพี่รู้ว่าพรุ่งนี้จูนไปกับเอกที่หัวหิน ไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป เอกเลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อเนื่องจากเรื่องแบบนี้คุยไปก็มีแต่เสียอย่างเดียว
ใจเย็นๆพี่ เรื่องแบบนี้ผมว่าค่อยๆคุยกันจะดีกว่า เอกพยายามพูดเพื่อให้พี่บอลใจเย็นๆ
โทษทีนะที่พี่ไม่รู้จะคุยอะไรต่อเป็นสัญญาณว่าพี่บอลต้องการอยู่คนเดียว
งั้นพี่บอลนั่งคนเดียวได้นะ ผมไปนั่งกับน้องก่อนเอกรีบลุกขึ้นหลังจากที่พี่บอลพยักหน้า แล้วเดินไปที่โต๊ะที่โทกำลังนั่งรออยู่
หลังจากที่เด่นเล่นดนตรีมาได้ 45 นาที ก็ได้เวลาที่วงดนตรีต้องพัก 15 นาที เด่นก็ลงมาหาเดือนที่นั่งรออยู่คนเดียว เสียงเพลงจากดนตรีที่ดีเจเปิดดังขึ้นเรื่อยๆ เพราะยิ่งเริ่มดึกเสียงคนในร้านก็ยิ่งดังขึ้น
เป็นไงพี่เดือนใช้ได้ไหม เด่นถามหลังจากที่เดินมาถึงที่โต๊ะ
ก็ดีนะ สนุกดีจริงๆแล้วเดือนก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากเพราะว่าเดือนยังมีความรู้สึกที่เหงาๆ ถึงแม้ว่าบรรยากาศรอบข้างจะสนุกก็ตาม
นี่ถ้าซ้อมอีกหน่อยคงจะสนุกกว่านี้แน่นอน ตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนยังไม่ค่อยเข้าขากันเท่าไหร่เด่นจบน้ำเปล่าที่ไม่มีน้ำแข็งในแก้ว
จ๊ะ น้องพี่เก่งอยู่แล้ว นี่พักกี่นาทีเหรอ
พัก 15 นาที เล่นอีก 45 นาที มีไรเหรอพี่เด่นถาม
งั้นพอเด่นขึ้นไปเล่น แล้วพี่กลับเลย เพราะเพื่อนเค้าจะรอ พรุ่งนี้ยังต้องตื่นแต่เช้า
เอกนั่งคุยกับโทจนเวลามาถึงเที่ยงคืน วงดนตรีที่พักก็เริ่มขึ้นไปเล่นต่อ เอกดูเวลาแล้วก็คิดว่าจะต้องหยุดไม่งั้นยาวแล้วพรุ่งนี้จะไม่สามารถตื่นแต่เช้าได้
ต้องกลับแล้วว่ะโท เที่ยงคืนแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นไปหัวหินด้วย แฮงค์ๆขึ้นมาแม่รู้จะว่าอีก
แล้วแต่พี่เอกแล้วกัน ผมก็เริ่มตึงๆแล้วเหมือนกันหลังจากที่โทพูดเสร็จก็เรียกพนักงานคิดเงิน หลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อย ช่วงระหว่างเดินออกไปจากร้านเอกมองไปที่โต๊ะที่พี่บอล แล้วก็โล่งใจเพราะโต๊ะนั้นได้เปลี่ยนคนนั่งเป็นคนอื่น พี่บอลคงกลับไปแล้ว แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้ว่าจะขับรถเป็นอย่างไรบ้าง
เด่นเล่นดนตรีกับเพื่อนที่วงอย่างสนุก เด่นส่งสายตาพร้อมกับยิ้ม มองไปที่โต๊ะที่เดือนนั่ง แต่ตอนนี้โต๊ะเดือนเป็นสาวๆวัยรุ่น 3 คนส่วนเดือนกลับไปแล้วตอนที่เด่นขึ้นมาเล่นในช่วงที่สอง หลังจากที่เด่นเล่นดนตรีจนเลิกเด่นก็เดินมายังโต๊ะที่สาวๆวัยรุ่น 3 คนนั่งอยู่ เมื่อร้านปิดเด่นก็เดินออกไปกับสาวๆ พร้อมกับบรรดานักเที่ยวที่ค่อยๆทยอยออกจากร้านไปทีละโต๊ะ หน้าร้านบรรดาพนักงานที่โบกรถทำงานกันแข็งขัน เอกมัยรถก็ยังติดเหมือนช่วงกลางวันแต่สักพักก็ถนนที่คึกคักก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม ไฟที่ร้านค่อยๆหรี่ลง อากาศช่วงตี2 เริ่มเย็น เหมาะแก่การนอนอยู่ใต้ผ้าห่มที่อบอุ่นกับใครบางคนที่ผ่านเข้ามา
อากาศในเช้าวันใหม่ที่ค่อยๆร้อนขึ้นหลังจากที่แสงแดดฉายแสงแรง เอกขับรถลัดลัดเลาะตามถนนในซอยกลาง ย่านสุขุมวิท ก่อนที่จะถึงบ้านจูนเอกได้โทรหาจูนเพื่อที่จะบอกว่าเค้าได้ใกล้ถึงแล้วแต่ก็ไม่สามารถติดต่อที่เบอร์โทรศัพท์มือถือได้ เมื่อเอกถึงบ้านจูนด้วยความที่เอกเคยมาที่บ้านจูนบ่อยสมัยเมื่อเอกเคยเป็นแฟนกับจูน คนรับใช้ที่บ้านจูนเมื่อเห็นก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นรถเอก จึงกดประตูรีโมทเปิดให้เอกทันทีหลังจากที่เอกบีบแตรที่หน้าบ้าน เมื่อเอกขับรถเข้าไปในบ้านภาพที่เอกเห็นทันทีก็คือจูนได้เดินถือกระเป๋าใบใหญ่เดินออกมาจากบ้าน เอกวนรถเข้าไปรับที่หน้าบ้าน หลังจากที่จูนปิดประตูบานไม้สักคู่ใหญ่ จูนค่อยหันหน้ามามองที่เอก น้ำตาที่เอ่อในดวงตาอันกลมโตค่อยๆไหลรินลงมา เอกจอดรถตรงหน้าจูนพร้อมกับที่จูนเช็ดน้ำตา เหมือนว่าจะไม่ให้เอกเห็นสภาพที่ตัวเองได้ร้องไห้มาทั้งคืน
หวัดดีจูนเอกพูดหลังจากที่จูนเข้ามานั่งในรถ แต่จูนไม่ตอบอะไรและหันหน้าออกไปทางกระจก เอกจึงไม่รอให้จูนพูดอะไรต่อ เอกจะต้องไปรับลูกค้าที่เซ็นทรัล ตรีโทรมาบอกเอกให้ไปรับ ถ้าจูนยังง่วงนอนอยู่ก็นอนไปแล้วกัน เอกไม่รู้จะทำอย่างไรกับสภาพที่จูนเป็นอยู่ แต่ก็พยายามทำตัวให้จูนเห็นว่าไม่รู้เรื่องที่จูนบอกเลิกกับพี่บอล เอกค่อยขับรถออกจากบ้านจูนเพื่อจะไปรับลูกค้าตามที่นัดเอาไว้
พอดีจูนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ มีเรื่องจะเล่าให้เอกฟัง แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนจูนเริ่มเอ่ยปากออกมา
เริ่มตั้งแต่สมัยที่จูนเกิดไหม จะได้ละเอียดดีเอกพยายามจะทำให้จูนอารมณ์ดีก่อนที่เล่าเรื่องหนักใจขึ้นมา แต่จูนไม่มีปฏิกริยาตอบรับ เอกค่อยๆหุบยิ้ม มีอะไรเหรอจูน เอกเริ่มพูดจริงจังมากขึ้นหลังจากที่ล้อเล่นไปแล้วจูนไม่ดีขึ้น
จำได้ไหมว่า คราวที่แล้วจูนนัดเอกไปทานกาแฟกันนะ ที่พี่บอลไปต่างจังหวัดจูนเริ่มเปลี่ยนเสียงจากเสียงพูดใสๆเป็นเสียงที่สั่นซึ่งสั่นไปถึงหัวใจเอก
จำได้ เอกความจำดีเอกตอบไปเพื่อที่จะทำให้บรรยากาศภายในรถดีขึ้น
เมื่อวานตอนเช้าพี่บอลมารับจูนไปทำงาน
ตอนที่จูนลงจากรถ จูนหยิบไดอารี่พี่บอลติดมือมาด้วยจูนยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา แล้วงียบไป
ไดอารี่สีอะไรเหรอ สีแดงหรือสีเทาเอกกวนจูนอีกแต่จูนหันควับมาทางเอก ใจเย็นๆจูน เอกกำลังไปรับลูกค้าพอเค้าเห็นจูน เค้าจะ.........เอกต้องเงียบทันทีเพราะเสียงกรี๊ดของจูนดังขึ้นมา
เอกจะกวนประสาทจูนไปถึงไหน
จ๊ะๆๆๆ เอกขอโทษ เงียบก็ได้ แต่ก่อนที่จูนจะเล่าจูนต้องเงียบก่อนนะคนดี จูนหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดน้ำตา เสียงสะอื้นค่อยๆเบาลงเบาลง สุดท้ายเสียงก็เงียบลงพร้อมกับหันหน้ามาทางเอกแต่ดวงตาของจูนก็ยังมีประกายของน้ำตาอยู่
จูนตั้งสติได้แล้ว คือจูนไปเจอซีดีในไดอารี่พี่บอล จูนก็เลยเอาไปเปิดดู ปรากฎว่าเป็นซีดีที่พี่บอลมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วเอกจะให้จูนทำอย่างไร จูนเลิกกับพี่บอลแล้วหลังจากที่จูนพูดเสร็จทั้งเอกและจูนก็นั่งเงียบทั้งคู่ไม่มีคำถาม ไม่มีคำตอบออกมาจากคนทั้งคู่ พอเอกขับรถมาถึงหน้าห้าง เอกเห็นเดือนซึ่งยืนรออยู่ที่หน้าห้างเอกก็มั่นใจว่าเป็นลูกค้าที่ตรีบอกให้ไปรับ เอกจึงจอดรถและลงไปถามเดือน หลังจากที่เอกแนะนำตัวกับเดือนเรียบร้อยเอกจึงยกกระเป๋าของเดือนขึ้นรถ เดือนก็เข้าใจว่าวันนี้มีคนมาด้วยอีกคน ระหว่างที่เดินทางทั้งสามต่างไม่พูดจาอะไรกันมีแต่เสียงเพลงเศร้าๆที่ทุกคนฟังแล้วก็ทำให้จิตใจยิ่งว้าวุ่น จูนค่อยๆหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาที่ไหลออกมาแทบจะเป็นสายเลือด เดือนมองออกไปนอกหน้าต่างดูทิวทัศน์ภายนอกเพื่อฆ่าเวลาระหว่างที่เดินทางไปหัวหิน ส่วนเอกถึงแม้ภายนอกจะดูเหมือนว่าตั้งใจขับรถแต่ภายในก็มีเรื่องให้คิดอยู่ตลอดเวลา รถวิ่งไปตามเส้นทางปิ่นเกล้า-นครไชยศรี ผ่านนครปฐม ราชบุรี เส้นทางนี้เอกชอบใช้เดินทางกลับบ้านถึงแม้หลายคนจะคิดว่าระยะทางไกลกว่าเส้นทางพระราม 2 แต่ถ้าพูดถึงถนนหนทางที่ดีกว่าและไม่ค่อยมีรถบรรทุก ทำให้ระยะทางที่มากกว่าก็ทำให้เอกไปถึงวังมะนาวได้เร็วกว่าไปเส้นทางพระราม 2 เมื่อรถถึงเขาย้อยเอกก็แวะเข้าที่สถานีบริการน้ำมัน เพื่อให้ทุกคนได้พักสักครู่ก่อนที่จะเดินทางต่อไปที่หัวหินโดยที่เอกไม่ต้องถามคนในรถ หลังจากที่ทุกคนขึ้นรถมาแล้ว เดือนพยายามที่จะพูดคุยกับคนในรถระหว่างที่รถค่อยๆออกมาสู่ถนนใหญ่ เพราะเดือนเข้าใจว่าการที่เดือนเป็นลูกค้าอาจจะทำให้ทั้งเอกและจูนไม่กล้าที่จะพูดคุยกันเพราะว่าอาจจะเป็นการรบกวนลูกค้า
ถึงไหนแล้วค่ะ คุณเอก อีกไกลไหมค่ะ เดือนเริ่มตั้งคำถามแบบพื้นๆก่อนที่จะเริ่มสนทนาเรื่องอื่นต่อไป
เขาย้อยแล้วครับ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้วครับเอกตอบทันที
จะไม่แนะนำเพื่อนคุณเอกให้เดือนรู้จักเหรอค่ะ ไม่ต้องเกรงใจว่าเดือนเป็นลูกค้านะค่ะ เห็นนั่งเงียบกันหมดเลย เดือนก็ชวนคุยไม่เก่งเหมือนกัน
จูนนี่คุณเดือน คุณเดือนนี่จูนครับเอกเริ่มแนะนำจูนให้เดือนรู้จัก
หวัดดีค่ะคุณจูนเดือนชิงลงมือทักทายก่อน
หวัดดีค่ะคุณเดือน โทษทีนะค่ะที่จูนไม่ได้ทักทายคุณเดือนตั้งแต่ตอนแรก พอดีจูนไม่ค่อยสบายค่ะ ปกติแล้วจูนไม่ค่อยจะคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่ และอีกอย่างเอกก็พยายามให้จูนเงียบหรือออกห่างจากลูกค้าตอนเวลาที่จูนไปเที่ยวบ้านเอกที่หัวหินตั้งแต่สมัยที่เอกกับจูนเป็นแฟนกัน เพราะนิสัยคุณหนูของจูนนั้นถ้าเกิดไปทำอะไรไม่ดีกับลูกค้าที่บ้านเอกอาจจะทำให้เสียลูกค้าไปก็เป็นได้ ซึ่งการพูดของจูนนั้นทำให้เดือนทราบว่าจูนไม่ได้ไม่สบายอย่างที่ว่า แต่อาจจะมีเรื่องที่ไม่สบายใจมากกว่า
คุณเดือนเป็นคนที่ไหนเหรอครับเอกเริ่มถามหลังจากที่ปล่อยให้สองสาวทักทายกัน
เดือนเป็นคนเชียงใหม่ค่ะ พอดีลาพักร้อนมาเที่ยวและมาเยี่ยมน้องชายที่เพิ่งมาทำงานกรุงเทพฯด้วยค่ะ
บังเอิญจริงๆเพื่อนผมที่พักอยู่ด้วยกัน ตอนนี้เค้าก็ไปทำงานเชียงใหม่ เป็นไงครับที่เชียงใหม่วุ่นวายไหมครับได้ข่าวว่าน้ำท่วม ข่าวเชียงใหม่น้ำท่วมใครๆก็รู้เพราะว่าปีนี้น้ำท่วมมาแล้วสองครั้ง
ช่วงนี้ก็เงียบ เดือนถึงว่างมาเที่ยวหัวหินนี่แหละ จริงๆแล้วเอกอยากพูดคุยกับเดือนมากกว่านี้ตามนิสัยที่เอกเค้าคุยเก่ง แต่เอกก็ยังไม่ลืมว่าที่เค้ามากับเดือนในวันนี้เป็นงานของที่บ้าน ขอโทษนะค่ะ คุณเอกนี่เป็นเจ้าของบังกะโลเหรอค่ะ
ปล่าวครับ เป็นของแม่ผมครับ ผมทำงานที่กรุงเทพฯครับ พอดีถ้ามีลูกค้าจะไปเที่ยวแล้วตรงกับวันที่ผมกลับ น้องชายคนเล็กผมก็จะให้มารับเพื่ออำนวยความสะดวกลูกค้านะครับ คุณเดือนมาเที่ยวกรุงเทพฯหรือหัวหินบ่อยไหมครับ เอกเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เดือนได้รู้สึกถึงการโต้ตอบ
ช่วงหลังนี้ไม่ค่อยได้มาค่ะ ไม่เหมือนสมัยเรียน ปิดเทอมต้องหาที่เที่ยวกับเพื่อนๆตลอด ตอนนี้ทำงานไม่ค่อยมีเวลาว่าง เราว่างเพื่อนก็ไม่ว่าง เหมือนคราวนี้เพื่อนๆไม่ว่างเลยต้องมาเที่ยวคนเดียว เดือนอ้างเหตุผลอีกแบบหนึ่งเพราะการที่มาเที่ยวคนเดียว ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยยิ่งเป็นเรื่องแปลก
เก่งนะครับมาเที่ยวคนเดียว เอกชมไปตามพิธี จริงๆแล้วสมัยนี้การที่ผู้หญิงไปเที่ยวคนเดียวก็เป็นเรื่องปกติ เพราะที่บังกะโลหัวหินชอบมีหนุ่มๆสาวๆมาเที่ยวคนเดียวประจำซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นลูกค้าที่เก่าที่เคยมาพัก หรืออาจจะเป็นเพราะบรรยากาศที่เป็นกันเองของที่บ้านเอกทำให้ทุกคนที่มาคนเดียวเมื่อมาอยู่ก็รู้สึกเหมือนอยู่บ้านตัวเอง แล้วคุณเดือนเคยมาที่บังกะโลแม่ผมไหมครับ
ไม่เคยค่ะ พอดีรุ่นน้องเดือนเป็นคนจองให้ เพราะที่ที่เดือนเคยพักเดือนจำไม่ได้แล้ว ไม่ได้มาตั้งเจ็ด-แปดปีแล้ว
นานมากตอนนี้หัวหินก็เปลี่ยนไปเยอะ ตึกรามบ้านช่องก็ผุดขึ้นมาเหมือนดอกเห็ด เจริญขึ้นเยอะเอกยิ้มด้วยความรู้สึกถึงความเจริญที่ทำให้หัวหินเปลี่ยนไป
ตึกเยอะๆแล้วจะสวยเหรอค่ะ ปกติเดือนอยู่กับธรรมชาติพอเห็นที่มีคนแออัด เต็มไปด้วยตึกเหมือนกรุงเทพฯ เดือนจะรู้สึกเวียนหัว ไม่สบายตัว ปกติเดือนมากรุงเทพฯทีไรอยู่ได้ไม่เกินสามวันก็อยากจะกลับบ้านแล้วรู้สึกอึดอัดไปหมด
เหรอครับ พอดีผมทำงานก่อสร้าง ผมจึงชอบ
ดูตึกสวยๆที่ขึ้นมาใหม่นะครับ เวลาผมไปเที่ยวที่ไหนผมจะเลือกไปเที่ยวที่ที่มีตึกสวยๆนะครับ
คุณเอกเป็นวิศวกรเหรอค่ะเดือนรีบถามหลังจากที่เดือนได้ยินถึงลักษณะงาน แล้วสิ่งที่ผุดขึ้นมาในห้วของเดือนทันทีก็คือเข้ซึ่งเป็นวิศวกรเหมือนกัน เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับเดือนจนทำให้เดือนต้องมาหัวหินในวันนี้ สีหน้าของเดือนเริ่มเปลี่ยนไป
ครับ ผมจบวิศวะโยธาครับเอกสังเกตว่าเดือนหันออกไปมองข้างนอกหน้าต่างจากกระจกมองหลัง และท่าทีเหมือนว่าจะหยุดสนทนา ทำให้เอกยุติการสนทนากับเดือนแล้วมองกลับมาที่จูนซึ่งนอนหลับมาตลอดทาง ขับมาอีกไม่นานเอกก็พาสาวสวยทั้งสองคนมาถึงบ้าน ตรีเมื่อเห็นรถเอกเข้ามาก็รีบจัดแจงพาเดือนเข้าสู่ห้องพัก ส่วนเอกพาจูนไปยังที่บ้านซึ่งอยู่ทางด้านหลังของบังกะโล
ช่วงเที่ยงบริเวณสยามสแควร์ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากที่ช่วงเช้าสว่างจ้า กลับเป็นสีเทาเหมือนว่าความทุกข์ใจกำลังเข้ามา โทกำลังดูดน้ำจากแก้วน้ำที่มาพร้อมกับอาหารฟาสต์ฟู้ด เงาของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งโทไม่ต้องมองก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นแฟนของเค้าเข้ามาพร้อมกับเสียงลมหายใจเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้ได้วิ่งมาเป็นระยะหลายกิโลเมตร หญิงนั่งลงด้านข้างโทพร้อมกับจับมือโทที่กำลังถือแก้วดูดน้ำอยู่ เหมือนบอกว่าให้ละจากแก้วที่กำลังสนใจชักชั่วครู่
โท น้ำท้อง
สวนที่บังกะโลของแม่เอกมีต้นไม้หลากหลายชนิด ทั้งไม้ยืนต้น และไม้ดอก ต้นไม้ส่วนใหญ่ที่อยู่ในสวน แม่จะเป็นคนปลูกด้วยตัวเอง เวลาว่างช่วงบ่ายแม่เอกก็จะลงมาที่สวนซึ่งตำแหน่งของสวนจะอยู่ที่ใจกลางบังกะโลซึ่งบังกะโลทุกหลังสามารถมองเห็น และบ่ายนี้ก็เช่นกันแม่กับตรีกำลังกวาดใบไม้ ตัดแต่งต้นไม้ หลังจากที่ไม่สามารถลงทำสวนได้เนื่องจากฝนตกแทบทุกวัน ส่วนเดือนเมื่อออกมายืนที่ระเบียงก็มองออกไปที่สวนภาพตรงหน้าที่เดือนเห็นทำให้เดือนเริ่มคลายอารมณ์ เดือนเดินออกมาจากระเบียงมุ่งหน้าไปหาแม่และตรี
เป็นไงครับคุณเดือน ห้องพักมีอะไรขาดตกบกพร่องไหมตรีถามทันทีที่เดือนเข้ามาใกล้
เยี่ยมเลยค่ะคุณตรี
นี่แม่ผมครับ คุณเดือนตรีแนะนำแม่ที่นั่งตัดกิ่งชาอยู่
หวัดดีค่ะคุณป้า ต้นไม้สวยดีนะค่ะ
หวัดดีค่ะ คุณเดือนเดินทางเหนื่อยไหม เห็นตรีบอกว่ามาจากเชียงใหม่ใช่ไหมค่ะแม่ถามเพราะเห็นท่าทางเดือนดูอ่อนล้า
หายเหนื่อยแล้วค่ะ ยิ่งได้ทานอาหารเที่ยงที่นี่อร่อยมาก
ฝีมือแม่ผมเองตรีแทรกมาทันที หลังจากนั้นเค้าก็ลุกไปที่ห้องครัวทันทีเพื่อไปหยิบน้ำมาให้แม่และเดือน
คุณป้ามีลูกชายสองคนเหรอค่ะ นิสัยดีทั้งคู่เลยเดือนถามหลังจากที่ตรีเดินออกไป
มีลูกชายสามคน และมีลูกบุญธรรมที่เป็นเพื่อนเอกอีกคนค่ะแม่ละจากงานแล้วหันมาคุยกับเดือน จบวิศวะกันทุกคนเลยค่ะแม่พูดด้วยความภูมิใจ คุณเดือนได้เดินไปทะเลยังค่ะ ช่วงนี้ถึงแม้จะมีฝนแต่ทะเลก็สวยไปอีกแบบแม่ชี้เส้นทางที่จะไปทะเลซึ่งต้องเดินข้ามถนน เลียบซอยคอนโดมิเนียมก็จะถึงที่ชายหาด
งั้นเดือนขอตัวนะค่ะเดือนค่อยๆเดินออกไปทางชายหาดที่แม่บอก ส่วนตรีก็ค่อยๆเดินมาพร้อมกับถาดน้ำ
อ้าว...คุณเดือนหล่ะแม่ อุตส่าห์เอาน้ำมาเผื่อ ตรีเทน้ำยื่นให้แม่
แม่ว่าคุณเดือนเค้าต้องมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจแน่นอน
อกหักไงแม่ ดูก็รู้ตรีตอบมาทันทีที่แม่บอก
รู้ได้ไง แม่หยุดดื่มน้ำแล้วหันมามองตรี
ง่ายมาก เช็คจากเน็ทไงแม่ เดี๋ยวนี้อยากรู้อะไรก็ไปถามจากเน็ท เหมือนกระจกวิเศษบอกข้าเถิดในสโนว์ไวท์ไงแม่ ก่อนที่แม่จะละมือจากแก้วน้ำเพื่อจะมาเขกหัว ตรีก็รีบวิ่งออกมาทันที ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแม่ เดี๋ยวมา
เดือนเดินข้ามถนนจากหน้าบังกะโล ค่อยสูดอากาศที่ทางภาคเหนือไม่มี กลิ่มไอความเค็มของทะเลค่อยๆแรงขึ้น แสดงให้เห็นความแตกต่างของอากาศที่ฝั่งบังกะโลกับฝั่งชายหาด เพียงแค่ข้ามถนน เสียงคลื่นที่ซัดเข้ามาที่หาด กับสีที่เข้มของท้องฟ้าและทะเล ทำให้ทะเลดูแปลกตาไปตามที่แม่เอกบอก เดือนถอดรองเท้าเมื่อถึงชายหาด
บรรยากาศดีไหมครับคุณเดือนเสียงเอกทักทันทีที่เดือนถอดรองเท้าเสร็จ ภาพที่เห็นเอกกำลังจูงสุนัขตัวใหญ่ขนสีทองมันเป็นประกาย
กัดไหมค่ะ เดือนผวาแทบล้มเมื่อเห็นสุนัขตัวใหญ่เข้ามาใกล้
ไม่กัดหรอกครับ ชื่อเจ้าบิ๊กครับเจ้าบิ๊กเป็นสุนัขเพศผู้พันธุ์ โกลเด้น รีทีฟเวอร์ บิ๊กค่อยๆเข้าไปเลียขาเดือนทันทีที่เอกพูดเสร็จ บิ๊ก นั่ง นั่ง เอกออกคำสั่งทันทีที่บิ๊กกำลังเลียอยู่ โทษทีนะครับมันเห็นใครสวยๆไม่ได้ เอกเผลอพูดออกไปทันที เพราะเจ้าบิ๊กจะเข้าไปเคลียคลอกับผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่
ไม่เป็นไรค่ะ แสดงว่าเจ้าบิ๊กมันตาถึงนะค่ะเดือนพูดออกไปพร้อมกับหัวเราะ เอกโล่งใจที่เดือนไม่ว่าอะไรที่ได้เผลอพูด เอกเลยหัวเราะกลบเกลื่อนไปด้วย
เดินเล่นไหมครับ ผมเดินเป็นเพื่อน
เดือนพยักหน้าตอบรับ เจ้าบิ๊กก็วิ่งอยู่ข้างๆเดือนเหมือนกับว่าเดือนเป็นเจ้าของที่เลี้ยงมันมาตั้งแต่เกิด ทั้งสามเดินเลียบชายหาดไปทางเขาตะเกียบ
คุณจูนหล่ะค่ะ เดือนนึกได้ว่าวันนี้มีจูนมาด้วย
ยังนอนอยู่ครับ เย็นๆคงตื่น สงสัยจะเพลีย เอกยกข้อมือซ้ายขึ้นมาดู เหมือนรู้ว่าจูนจะตื่นตอนกี่โมง
เย็นนี้ไปไหนดีค่ะ คุณเอกแนะนำหน่อยได้ไหมค่ะ
หัวค่ำผมจะไปที่ตลาดฉัตรไชยไปด้วยกันไหมครับ จูนเค้าชอบไปเดินเล่นนะครับ
ไม่ไปเป็น กขค.เหรอค่ะ เดือนเกรงใจเพราะเอกคงอาจจะอยากไปเดินกับแฟน
ไม่หรอกครับ ผมกับจูนตอนนี้เป็นเพื่อนกันครับ ไปหลายๆคนจะได้สนุก เอกพยายามจะเปลี่ยนความคิดเดือนให้เห็นว่าเป็นแค่เพื่อน แล้วพรุ่งนี้คุณเดือนมีโปรแกรมไปไหนไม่ครับ
ยังค่ะมีที่ไหนแนะนำไหมค่ะ
เขาสามร้อยยอดดีไหมครับ มีขึ้นเขาชมวิว หรือเที่ยวถ้ำ ล่องแม่น้ำ
แต่เดือนไปคนเดียวคงไม่สนุก คิดว่าอาจจะอยู่ที่บังกะโลอ่านหนังสือดีกว่าเดือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามาเที่ยวคนเดียว และถ้ารบกวนเอกอีกก็คงจะไม่ดี
งั้นพรุ่งนี้จูนเค้าอยากไปไหน แล้วผมจะมาชวนคุณเดือนแล้วกันเอกกับเดือนเดินไปตามหาดที่ทอดยาวไปถึงเขาตะเกียบ โดยความรู้สึกเหมือนหนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มทำความรู้จักกัน
กรุงเทพฯในช่วงเย็นวันหยุดก็ไม่ต่างอะไรจากวันทำงาน เพราะรถตามท้องถนนได้ออกมาอวดโฉมกันบ้างก็กลับบ้าน บ้างก็พาครอบครัวมาทานข้าวเย็น แต่รถของโทแทบจะขับรถไร้จุดหมาย หลังจากที่พูดคุยกับน้ำกันในรถเรื่องที่น้ำท้อง และโทก็พาน้ำส่งกลับที่บ้านก่อนอาหารเย็น โดยที่สัญญากับน้ำว่าจะหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน เพื่อที่จะให้น้ำสงบจิตใจไว้ก่อนที่จะทำให้ร่างกายที่มีลูกในครรภ์แย่ลงไปกว่านี้ สุดท้ายหลังจากที่โทขับรถวนไปวนมา เหมือนกับการที่คิดจะแก้ปัญหา โทก็กลับมาที่คอนโดมิเนียม
กลับมาเร็วจัง เข้ทักทายทันทีที่โทเปิดประตูเข้ามา
พระเจ้า พี่เข้กลับมาก็ดี โทรีบอุทานทันทีที่เห็นเข้ ทั้งๆที่น่าจะถามว่า กลับมาเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่ทันแล้ว พี่ผมเรื่องปรึกษาหน่อย แต่พี่อย่าเพิ่งไปบอกพี่เอกนะ
ไปทำเค้าท้องมาเหรอ ตกใจใหญ่เลย เข้ชอบพูดแบบนี้อยู่แล้วตามนิสัยหนุ่มเจ้าสำราญ
ใช่ พี่โทตอบทันทีที่เข้พูดจบ
เย้ย ไม่ต้องรับมุขกันขนาดนั้นก็ได้ มีอะไรว่ามาเข้กลับมาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
น้ำท้อง พอคำพูดคำนี้สิ้นสุดบรรยากาศภายในห้องก็เงียบลงทันที เหมือนกับว่าฟ้าผ่าลงมาที่ห้องดังสนั่นแล้วทุกคนที่อยู่ในนี้หูอื้อไปทันทีที่เสียงฟ้าผ่าได้สงบลง
ตลาดฉัตรไชยหรือบางคนก็เรียกว่าโต้รุ่ง ช่วงวันหยุดจะเต็มไปด้วยผู้คนที่คับคลั่ง ปกติเอกไม่ค่อยจะชอบเดินเท่าไหร่ แต่วันนี้การที่เอกพาเดือนมาด้วยทำให้รู้สึกว่าที่มาเดินครั้งนี้พิเศษกว่าทุกครั้ง จูนกับเดือนเดินไปดูของด้วยกันทั้งคู่ต่างสนิทกันได้เร็ว อาจจะเป็นเพราะการเดินดูของแม้ไม่ได้ซื้อซึ่งเป็นนิสัยพื้นฐานของสาวๆ เอกเดินตามหลังแอบปลื้มใจไม่ได้ เพราะเมื่อเวลาหนุ่มๆเดินผ่านจูนกับเดือนก็จะหันมามองตาไม่กระพริบ หลังจากที่ทุกคนเดินกันจนครบเอกก็ชวนมานั่งที่ร้านกาแฟที่อยู่ตรงหัวมุมฝั่งตรงข้ามกับตลาด
เหนื่อยจังเลยจูนบอกกับทุกคน
นี่ถ้าตลาดใหญ่กว่านี้ เอกว่าจูนก็เดินได้อีก นี่ยังน้อยไปสำหรับจูน
คุณเอกแปลกนะค่ะ ปกติเดือนเห็นผู้ชายทั่วไปไม่ค่อยชอบเดินกันเท่าไหร่
ชินแล้วครับคุณเดือน โดนจูนบังคับให้เดินตั้งแต่สมัยหัดคลาน
เกินไป เกินไป เอก นั่นแม่เอกแล้ว จูนหันมามองทางเดือนแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย ทำไมคุณเดือนไม่ชวนแฟนมาด้วยหล่ะค่ะ
จูน เอกรีบห้าม ทำให้จูนนึกขึ้นมาได้ว่าเดือนเป็นลูกค้าบ้านเอก
ไม่เป็นไรค่ะ เดือนยังไม่มีแฟนค่ะ คุณเอกกับคุณจูนคุยกับเดือนได้คิดว่าเป็นเพื่อนก็แล้วกัน
สวยอย่างคุณเดือนยังไม่มีแฟนเหรอค่ะคราวนี้เอกมองหน้าจูนโดยส่งสายตาที่ให้เห็นว่าคำถามแบบนี้ไม่ควรถาม แต่จูนก็ไม่สนใจ เหมือนจูนเลยเพิ่งเลิกกับแฟนมา ตอนนี้ว่าง เรามาอยู่แก็งค์สาวโสดกันดีกว่า ผู้ชายนะห่างๆไว้ชอบทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ จูนหันมาแลบลิ้นใส่เอก
เห็นด้วยค่ะคุณจูน เดือนยิ้มพร้อมพยักหน้า
เอากันเข้าไป เป็นปี่เป็นแซคเลย
เป็นขลุ่ย จูนรีบแก้ให้เอกที่แกล้งพูดผิด เดือนอดที่จะหัวเราะไม่ได้ที่สองคนพูดคุยกันอย่างนี้
คุณเอกน่ารักดีนะคุณจูน นี่ถ้าคุณเอกยังไม่มีแฟนเดือนวางมัดจำทันที เดือนเริ่มที่จะปล่อยมุขบ้างหลังจากที่ไม่ได้คุยอะไรๆสนุกมานาน
งั้นเอามาสองร้อย ตอนนี้เอกเค้ายังว่างอยู่ค่ะจูนยกมือขึ้นมาขอเงิน แต่เดือนถึงกับเขินขึ้นมาเพราะว่าผู้ชายอย่างเอกน่าจะมีแฟนไปแล้ว เอกยิ้มให้เดือนเพราะคิดว่าเดือนคงจะพูดเล่น
เอกว่า เรากับบ้านกันดีกว่า แม่คงรออยู่เอกรีบตัดบทก่อนที่ทุกคนจะทำอะไรไม่ถูก
แป๊ปนะเอก จูนยังดื่มกาแฟไม่หมดเลย ใจเย็น ถ้าแม่ว่าอะไรจูนรับเองเหมือนเดิม
คุณจูนทำงานอะไรเหรอค่ะ คุยกันมาตั้งนานยังไม่รู้เลย
ไม่ช้อปปิ้ง ก็ไปสปา เอกรีบตอบแทนทันทีที่เดือนถามเสร็จ
บ้าเหรอ ทำงานที่บ้านค่ะอยู่ฝ่ายการตลาดเกี่ยวกับรถยนต์ค่ะ แล้วคุณเดือนหล่ะค่ะ
ทำงานโรงแรมที่เชียงใหม่ค่ะ เดือนหยิบนามบัตรที่มีเหลืออยู่ใบเดียวส่งให้จูน โทษทีค่ะ พอดีเดือนไม่ได้เตรียมนามบัตรมาเหลืออยู่ใบเดียว
ไม่เป็นไรครับคุณเดือน ให้สมาชิกคนในแก็งค์สาวโสดก่อนแล้วกัน เอกยกมือชี้ไปทางจูน กลับกันนะแม่เอกเค้าจะรอ
| Create Date : 25 เมษายน 2549 |
| Last Update : 25 เมษายน 2549 11:01:50 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 261 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tomeo (TOMeo  ) วันที่: 25 เมษายน 2549 เวลา:14:55:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
*มีตัวสะกดผิดอ่ะคับ เช่นตอนที่เดือนได้พวงกุญแจน่า*รัก(คำว่ารักหายไป) เป็นต้น คือมันผิดนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่อันนี้ผมอ่านแล้วรู้สึกว่าความหมายมันเปลี่ยนไปเลยอ่ะครับ ยังไงก็จะติดตามจนจบนะครับ