ความสุขทุกวัน ตั้งแต่เล็กจนโตและเริ่มแก่ถูกสอนให้เป็นคนดี ทำดี แล้วได้ดี ช่วงเวลาที่ผ่านมา.... บางครั้งก็ อดสงสัยไม่ได้ว่า มันจริงหรือเปล่าที่คนเราทำดีแล้วได้ดี โดยเฉพาะตอนต้นๆของชีวิต... แต่ตอนนี้....หายสงสัยแล้ว.... เวลาล่วงมามาก...มีทั้งสุขและทุกข์คลุกเคล้ากันเสมอ รู้แต่ว่า อยู่ท่ามกลางสิ่งที่ดีๆรอบกาย..... คนรอบข้างว่าเราเป็นคนที่โชคดี..... จริงๆๆด้วย.... เรามีครอบครัวที่ดี.... มีพี่ น้อง และเพื่อนที่ดี ..... ดีจนกระทั่งไม่เคยเห็นน้ำตาของความทุกข์ของคน รอบข้างเลย...จนกระทั่งวันนี้.... ฝรั่งผู้ชายอายุประมาณห้าสิบกว่าๆ ที่เขาเป็นคนช่างพูด ช่างคุย และร่าเริง รักใน การมีชีวิตอยู่ เรามักจะเม้าส์กันทุกทีที่เจอะกัน เค้าเป็นอเมริกัน มาเมืองไทย เพราะค่าครองชีพถูก เมืองไทยสะดวกสบาย และคนไทยน่ารัก แต่ความที่รักชีวิต อยากมีชีวิตที่สดใสและดูหน่มเสมอ อุตส่าห์ไปทำศัลยกรรม ดึงหน้าให้ตึงขึ้น แล้วมาอวดความหนุ่มเสมอให้เห็นทุกครั้งที่เจอ แต่ว่าคราวนี้....เมื่อสองอาทิตย์ที่ แล้วก็เปิดพุงให้ดู เราคิดว่าจะไปดูดไขมันซะอีก เปล่าหรอก.... ยังเล่าอย่างร่าเริง ไปผ่าตัดมา แต่ไปผ่ามะเร็งมา ถามเราว่ารู้จักโรคนี้ไหม ... เราบอกว่า เออ ..รู้จัก ซิ เธอไปผ่าที่ไหมล่ะ อ้อ ไม่ต้องห่วง โรงบาลชั้นหนึ่ง เธอรู้ไหม คนเป็น หมอที่ เมืองไทยต้องเก่งมากๆเลยน่ะ ถึงจะเรียนหมอได้ เจ้าหนุ่มดีใจ จริงๆหรอ ... ประเทศฉัน ใครเรียนก็ได้ ถ้าเขาชอบน่ะ เออๆๆ ฉันรู้เหมือนกัน วันต่อมา นี่เธอ วันนี้ ฉันจะไปหาหมอน่ะ เออๆๆ แล้วบอกด้วยล่ะ หวังว่าหมอคงบอกเรื่องดีๆๆล่ะ เช้านี้ เราเจอกัน เป็นไงบ้าง หมอ บอกว่าไง.... เป็นครั้งแรกที่เขาดูซีเรียล หมอบอกว่า แอเรียล ...หา แปลว่าอะไรฟ่ะ แปลว่า ลาก่อน ซิ ตอนนี้ฉันงงบ้าง ตกลง เธอต้องไปหาหมออีกหรือเปล่า ไม่ต้องแล้ว เขาบอกบ๊ายๆๆฉันแล้ว น้ำตาลูกผู้ชายที่รักในการมีชีวิตอยู่เป็นพันปี เอ่อมาที่ขอบตา แล้ว เราเงียบทั้งคู่ ฉันเริ่มเป็นใบ้ เขาเริ่มใส่แว่นดำ ฉันไม่เคยอึ้งนานแบบนี้ ไม่รู้จะพูดอังกฤษแบบไหนว้า เขาโบกมือ เดินจากไป ฉันอึ้งกิมกี่แบบนั้น เริ่มนึกว่าเราไม่เจอน้ำตามาปีกว่าแล้ว เพิ่งมาเจอวันนี้แหละ ทำไมชีวิต มันเศร้าได้ถึงพียงนี้น่ะ เร่มต้นแค่นี้ก่อนดีกว่า แล้วเราจะค่อยๆรู้จักกัน   Create Date : 12 กันยายน 2550 10 comments Last Update : 12 กันยายน 2550 14:27:18 น. Counter : 1566 Pageviews. Share Tweet

๙๙๙๙๙๙ เจิม ๙๙๙๙๙๙ สวัสดีค่ะ ป้ายี่เข่ง ทำไมเปิดบ้านด้วยเรื่องที่เศร้าจังเลยค่ะ อยากรู้ต่อค่ะ ว่าเรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไร น่าเห็นใจมากเลยค่ะป้า เศร้าจังเลย ฮื่อ ๆ   โดย: kateking(แม่คิงคอง) IP: 124.121.127.96 12 กันยายน 2550 14:58:46 น.

ป้ายี่เข่งค่ะ วันนี้หมดเนื้อหมดตัวเลย ทั้งเสื้อ ทั้งกระโปรง แถมกระเป๋าอีกตะหาก .... ชีวิตคนเราสั้นนิดเดียว ทำดีต่อกันไว้เยอะๆจะดีกว่า เนอะ   โดย: oreocream 12 กันยายน 2550 18:37:28 น.

ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ แต่ที่แน่ๆ ทำดีแล้วสบายใจค่ะ   โดย: โบค่ะ (bodiamond1 ) 12 กันยายน 2550 20:32:16 น.

หวัดดีค่ะพี่ คอยติดตามตอนต่อไปค่ะ   โดย: MONROVIA 13 กันยายน 2550 9:43:21 น.

โอ้โฮ....จะมีตอนต่อไปไหมเนี่ย ความจริงอยากเล่าเรื่องสุขมากกว่า ทำไม มันทุกข์ไปได้ยังไง สาวน้อย หลานรักยัยoreocream ต้องมาสอนป้าอัพหน่อยล่ะ   โดย: ยี่เข่งม่วง 13 กันยายน 2550 12:12:51 น.

บอกเขาว่าคุณอยากทำอะไรทำไปเลย ..อยู่อย่างมีความสุขทุกวันนะ ..ไม่ต้องคิดอะไร ให้กำลังใจเขา และ ทำสิ่งที่มีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ร่วมกันเช่น พากันไปเดินเล่น นั่งกินกาแฟด้วยกัน คุยกันเรื่องสนุก ๆ ..อะไรแบบนี้แหละค่ะ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เจอกับใครคงทำใจได้ยาก อาจจะบอกให้เขาทำโน่นทำนี่ ปลอบใจเขา ..แต่ก็นะ เฮ้อ   โดย: Natti นัทตี้ IP: 84.226.147.242 19 กันยายน 2550 1:02:57 น.

ขอบคุณทุกคนน่ะค่ะที่เข้ามาเยี่ยมชมบล็อค ฝรั่งเขาไปแล้วค่ะโดยไม่รำ่ลา คงไม่ได้เจอกันแล้วค่ะ คงไปหาที่สงบๆเตรียมตัว เขากล้าหาญมากน่ะค่ะ สันโดษ ไม่ต้องการคำปลอบใจ เพียงแต่อยากรู้ว่า เขาจะเตรียมอย่างไรกับการตายเท่านั้น แต่ไม่เจอกันแล้ว   โดย: ยี่เข่งม่วง IP: 203.156.89.85 19 กันยายน 2550 11:12:12 น.

เอ๊ะ แต่เค้าเจอนู๋เค้าก็บอกนะ ว่าเค้าจะไปสมุย อิอิ ....   โดย: oreocream 19 กันยายน 2550 22:10:51 น.

มาอัพบลอคหน่อยเร็วววว คิดถึงนะค้า   โดย: oreocream 20 กันยายน 2550 23:46:38 น.

สวัสดีครับ ผมแวะเข้าชวนทำของเล่นที่ blog ครับ   โดย: veerar 11 ตุลาคม 2550 23:19:58 น.