ผญามวน (ชาย) .... อ้ายนี้อยากถามข่าวน้ำ ถามข่าวถึงปลา อยากถามข่าวนา ถามข่าวถึงเข้า(ข้าว) อ้ายอยากถามข่าวน้อง ว่ามีผัวแล้วหรือบ่ หรือว่ามีแต่ชู้ ผัวสิซ้อนหากบ่มี (หญิง) ..... น้องนี้ปอดอ้อยซ้อยเสมอดังตองตัด ผัดแต่เป็นหญิงมา บ่มีชายมาเกี้ยว ผัดแต่สอนลอนขึ้น บ่มีเครือสิเกี้ยวพุ่ม ผัดแต่เป็นพุ่มไม้เครือสิเกี้ยวกะบ่มี ไกลมื้อนี้ มื้ออื่นสิมาหา คันแม้นชีวายัง สิด่วนมาหาเจ้า ไกลตอนเซ้า ไกลกันท่อข้อมือ ไกลมื้อฮือ ไกลกันท่อนิ้วก้อย ไกลมื้อเล็กมื้อน้อย กะเลยซำลำบ่เห็น หล้าเอย" เซื้อซาติแฮ้งอย่าเหม็นสาบกุยกัน เกิดเป็นคนอีสานให้ฮักแพงกันไว้ ไผเฮ็ดดีให้ซ่อยยู้ ซอยซูอย่าย่านเหลิน ไผเฮ็ดผิดให้ซอยเว้า ไขแก้ดอกซอยกัน...พี่น้องเอย สิบ ปี ล่ำ ซาว ปี ล่ำ บ๊อเหน หน่า เพิ๊น ว๊า ไกล สิบ ปี ได๊ ซาว ปี ได๊ ไผ สิ ลืม ถิ่ม กะ ตาม ซ่าง ให่ เจ้า วาง ว๊าง ไว่ ใจ๋ เจ้า ใหญ่ คือ ภูเขา ให่เจ้า เอา ความหลัง สั๊ง สม มา จาว ต้าน เด้อ หล่า คำ คันเจ้าได้ขี่ซ่าง กั้งฮ่มสัปทน อย่าสิลืมคนจน งอยโพนเกาฮิ้น คันเจ้าได้ขี่ซ่าง กั้งฮ่มเป็นพญา อย่าสิลืมชาวนา ขี่ควายคอนกล้า คันเจ้าได้ขี่ซ่าง อย่าลืมหมู่หมูหมา ห่ากะโมยมาลัก สิเห่าหอนให้มันย่าน ลางเทือกวงฟานเต้น นำดงสิได้ไล่ ลางเทือได้ต่อนซิ้น ยังสิได้อ่าวคุณได๋ .พี่น้องเอย พี่นี้เทียมดังพายเรือข้ามทะเลหลวงบ่มีฝั่ง หาที่จอดบ่ได้เห็นก้ำฝั่งแดน นั้นแล้ว บ่คือดังนั้นคือดังจอกอยู่น้ำรากหยั่งบ่เถิงดิน ไหลวนไปวนมาโลดบ่มีเฟือยค้าง ว่าซิค้างเฟือยรกย่านเพิ่นถาง ว่าซิค้างเฟือยบางก็ย่านเพิ่นไล่ ใจอ้ายว่าซิมาอยู่ค้างดอมน้องเพิ่งบุญ นี้แล้ว อ้ายกะเนาหนห้อง ร้อยเอ็ดคำก้ำบ้านอยู่ พุ้นแหล้ว ใจประสงค์อยากได้ชู้ กะเลยล้ำล่วงมา น้องเอย อย่ามาตกกล้าไว้ เพิงโพนให้น้ำแช่ อย่ามาหว่านกล้าไว้ ในน้ำให้ปลวกกิน หลายถ้อน อ้ายนั่นเกลี้ยงฮอดใน ใสฮอดกระดูก เกลี้ยงฮอดลูกอ่อนน้อย หลานสิห้อยกะบ่มี นั่นแหล้ว การศึษาของอ้าย กะจบเพียงปอสี่ โตกะดำขี่หลี่ บ่สมเจ้าผู้มั่งมี ดอกตี้ "ทุกข์ยากฮ้าย เขินขาดแลงงาย พริกอยู่เฮือนเหนือ หมากเขืออยู่เฮือนใต้ หัวสิงใคอยู่เฮือนเพิ่น ขอข้าวได้เกลือจ้ำกะบ่มี" "เกิดเป็นคนต้องสู้ บู๋ไปตามชาติ แม่นสิลำบากฮ้าย ให้ทนสู้ต่อไป" "ทุกข์ยากฮ้าย ให้ได้อยู่นำกัน กอยมันมี จั่งค่อยหามาเลี้ยง" ฮู้ว่าบุญโตหน่อย สมภารโตมันต่ำ ตัวกะต่ำเตี้ย หลบลี้อยู่เดียว" เจ้าผู้เครือผักส้ม บ่สมเครือผักไส่ ข้อยผู้ฮ้ายบ่สมเจ้าผู้ดี น้องอย่ามาติแถลงเว้า เอาเลามาปลูก บ่แหม่นเซื้อซาติอ้อยกินได้กะบ่หวาน เกลี้ยงแต่นอก ทางในเป็นหมากเดื่อ หวานนอกเนื้อ ในส้มจั่งหมากนาว" เป็นจังใด๋แหล่ว มีดีอยู่แน่บ่ ขอจงนักปราชญ์เจ้า แนะนำบ้างแน่เด้อ ผมผญายั่งหน่อย สิขอขอยแก้โตใหม่ คงสิได้พบพ้อ หากบุญข่อยอยู่ ยัง....ฯ ชื่อว่าแนวความเว้าของคนมันเกินง่าย ได้เทิงหงายและคว่ำความเว้าบ่อยู่ความเขาฮักเขาก็ย่อง เขาซังเขาก็ว่า คือดั่งบักเค้าเม้า หมาเฒ่าเห่าแต่เขาคันเฮาทำดีแล้ว เขาซังก็ตามซ่าง คันเฮาเฮ็ดแม่นแล้ว หยันหย่อก็ซ่างเขา เขาสิพากันท้วง ทั้งเมืองก็บ่เงี่ยง เขาสิติทั้งค่าย ขายหน้าก็บ่อายเกี้ยงแต่นอกทางในเป็นหมากเดื่อ หวานนอก เนื้อในส้มดั่งหมากนาว เว้าชู้ต่างบ้านปานฝากไข่ไว้นำกา ฝากปลาไว้นำแมวฝากแหลวไว้นำไก่น้อย ฝากก้อยไว้นำหมาขี้เฮื้อน มันสิม้ามเมื่อใด พี่หากใจประสงค์ปล้ำยูงยางไม้ใหญ่ คันแม่นพร้าบ่บ่าน ขวานบ่เป้ ไม้บ่ล้ม อวนอ้ายบ่เซา ใจหนึ่งว่าอยากงมปลาปิ้งกลางทะเลให้เขาซ่า สาเด ใจหนึ่งว่าอยากถมแม่น้ำให้เป็นพื้นแผ่นเดียว ใจหนึ่งว่าอยากหย้อแม่น้ำให้เป็นแผ่นดินเดียว คราวสองคืนสามคืนอยากหย้อเป็นคราวมื้อ ใจประสงค์แล้วเมืองแกวกะดั้นฮอด ใจประสงค์ยอดแก้วในถ้ำกะก่นหา ตกกะเทินได้จ้ำสิเป็นแกงหรือป่นกะตามถ่อน มีตั้งแต่สิคุ้ยเหมิดถ้วยจั่งสิเซา ย้อนว่ามักเขาแล้วเขาบ่สนกะตามซาง ตกลงว่าได้สู้บ่มีถอยให้เขาด่า นับแต่สิเดินหน้า ถอยก้นแหม่นบ่มี ครั้นได้ลงเฮือแล้วสิพายไปให้เถิงฝั่ง ครั้นแหม่นฝั่งบ่กว้างตัวเจ้าให้ส่อยพาย ข่อยนี้คนขี้ฮ้ายสิลี้อยู่คือกบ เห็นคนมาป๋อมปิแล๋มลงน้ำ ข่อยนี้คือดั่งปลาเข็งข่อนหนองนาน้ำเขินขาด คันแม่นฝนบ่มาหยาดให้ สิตายแล้งแดดเผา เจ้าเอย คองคอยเจ้า คือกบเขียดคอยฝน คือคนจนคอยรวยย่านแต่ตายบ่เห็นซ้ำ คันเจ้าได้กินข้าวให้ฝากไปนำกา คันเจ้าได้กินปลาให้ฝากไปนำแฮ้ง คันเจ้ากินซี้นแห้ง ให้เจ้าแกว่งนำลม แด่เนอ คันเจ้ามีผู้เฝ้า อย่าลืมชายผู้นั่งล่าง คันเจ้ามีคู่สร้าง อย่าลืมอ้ายผู้ฮักแพง เจ้าเด๋อ   Create Date : 05 เมษายน 2548 2 comments Last Update : 19 เมษายน 2548 5:44:32 น. Counter : 6395 Pageviews. Share Tweet

คนเพิ่นย้องท้องถิ่นดินอิสาน ว่ามีของโบราณอยู่เต็มภายพื้น เฮามาพากันสร้างรักษาสืบต่อ ของดีมีอยู่แล้ว อย่าไลถิ่มป่าวดาย... เด้อพี่น้องเด้อ.. ** มาซวนไปเล่นสงกรานต์เด้อครับเด้อ..   โดย: ปอย_ฝ้าย_นาย_พัง_คี IP: 61.90.14.92 5 เมษายน 2548 19:45:04 น.

โอยน้อ อาจารย์เอ๊ย... ข่อยนี้แต่งบ่เป็นแหล่ว แนวเกิดเป็นลูกเคิ่ง เคิ่งพ่อแม่คนละก้ำ รับจ้างหาบคอน... เพิ่นบ่สอนศิลป์ให้ แนวได๋กะต้องอ่าน ไปมหาสารคาม ข้ามไปทางฝ่ายพู้น จั่งได้ซื้ออ่านเอา... ขออาจารย์สอนให้ เป็นจังได๋น้อการแต่ง คันข้อยแต่งเป็นแล้ว สิซอยสร้างสืบผญา...อาจารย์เอ๊ย !   โดย: เข็ม IP: 114.128.192.169 17 ตุลาคม 2552 20:34:36 น.