ในลมหนาว มีไออุ่น ฉันเดินด้วยเท้าเปล่า หลงอยู่บนพื้นหญ้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้เล็ก เล็ก สีขาว ฉันแปลกใจที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้กว้างไกลจนสุดลูกหู ลูกตา จนไม่ว่าฉันจะหันไปมองทางไหนก็ไม่สามารถเห็นปลายทางของมันได้ ลมที่พัดอ่อน อ่อน ก็เริ่มโบกพัดแรงขึ้น เพียงพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกว่าปลายกระโปรงสีขาวของฉัน พริ้วกระทบกับขาถี่เพียงใด และมากพอจะทำให้ฉันขี้เกียจจับผม ที่ปลิวสยายไม่เป็นทิศเป็นทางของฉันเสียแล้ว ฉันเดินบนทุ่งดอกไม้นั้นอย่างไร้จุดหมาย เท้าของฉันเริ่มเจ็บ ดวงตาของฉันเริ่มอ่อนล้า และมือของฉันเริ่มสั่นด้วยความหนาวเย็น ในเวลาที่ฉันกำลังเหว่หว้าจนสุดขั้วหัวใจ ฉันก็กลับได้พบกับความอบอุ่นอีกครั้งหนึ่ง .. มือของใครอีกคนที่ใหญ่พอ ได้ยื่นมาจับ และเกาะกุมมือที่เริ่มเย็นเฉียบของฉันไว้ ฉันหันไปมองเขาที่ก้าวขึ้นมาหยุดยืนอยู่ข้างไหล่ของฉัน ในวินาทีนั้น ถึงแม้เท้าของฉันจะยังเจ็บ ดวงตาของฉันจะยังคงเหนื่อยล้า แต่ฉันกลับรู้สึกว่า.. ไม่ต้องกลัวสิ่งใดอีกเลย ..   Create Date : 17 ธันวาคม 2549 1 comments Last Update : 17 ธันวาคม 2549 15:14:53 น. Counter : 955 Pageviews. Share Tweet

ความอบอุ่นมันเกิดขึ้นที่จิตใจ เพียงแค่มี ใครสักคนจับมือเราเอาไว้ มีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: บัวริมบึง 17 ธันวาคม 2549 16:39:23 น.