Bloggang.com : wechange : เทศกาลรำลึกวีรชน

เทศกาลรำลึกวีรชน

โก่งกายสำรากบนซากฝัน
ไม่มีหรอกความฝันในวันนี้
ไม่มีหรอกความหวังและความดี
มีก็แต่คำพูดอันหรูงาม (ผมรักประชาชนครับ)

ล้มตายไปหมดแล้วเจ้าขุนทอง
ฟ้าสีทองก็อย่าหมายอย่าได้ถาม (มีแต่ตะวันสีแดงแถวพัฒนาการ)
สาย สีมา ,หนูแหวน ตกตายตาม (แล้วฉันจะอยู่กับใคร)
เหลือเพียงคำโอ้อวดไม่ได้เรื่อง

จำรัส จิตร อิศรา เปลื้อง อินถา
โกมล เช สุภา ปรีดี นกสีเหลือง
พวกท่านตายไปดูเปล่าเปลือง (ผมมันเลว ฮือ ฮือ...)
ตํานานเรื่องราวไร้ใครสานสู้

หลับเถิดนายผีและวีรชนอื่น
อย่าได้ตื่นขึ้นมาอย่ารับรู้
ประเทศชาติประชาชนยังอดสู
มีอยู่แต่ความเน่าความฟอนเฟะ

เทศกาลรำลึกวีรชน (14 ตุลา 6ตุลา พฤษภา และล่าสุด.. รำลึกนายผี)
บางคนมากินเหล้ามาทำเท่ (เมาแล้วก็ตีกัน)
มีศิลปลอมศิลปนศิลเป (ศิลปินดีๆ ก็มีนะครับ)
อุดมเกอุดมการอุดมกู (อุดมการกินไม่ได้แต่ขายได้)

หมดแล้วเสรีชนคนสร้างสรรค์ (สังคมอันงดงามอยู่ไหนไม่รู้)
หมดแล้วตำนานการต่อสู้ (แต่ตำนานเก่าๆ ยังขายได้)
เหลือแต่ทุนนิยมไว้ให้เชิดชู (เรื่องอะไรจะสู้จนตัวตาย)
ใครจะอยู่ใครจะตายก็ไม่สน

จักรวรรดินิยมถูกชมชื่น (ไอเอ็มเอฟครองเมืองแล้วเพื่อนเอ๋ย)
ชาวประชายังขมขื่นทุกแห่งหน (ว่างๆ จะเอาเสื้อผ้ามาบริจาคให้)
เสียงร่ำร้องครวญครางของคนจน (ผ่านมากี่สิบปีก็เหมือนเดิม)
ไม่มีคนสนใจเหมือนดังเก่า (จะกี่สมัชชาก็ไม่สน)

โก่งกายสำรากบนซากฝัน (โอ้ก...)
กอดคอกันออกมาจากร้านเหล้า (ประชาชนจงเจริญ)
กินกันดิ้นกันซบกันยันเช้า (ยันตะวันแดงเลย)
พรุ่งนี้เราเจอกันอีก ...ที่ผับเดิม (โอ๊ก.. แหวะ)

แด่นักสู้เพื่อประชาชนในร้านเหล้า

บทนี้เคยลงใน ปาจารยสาร หลายปีมาแล้ว เขียนด้วยอารมณ์หงุดหงิด หมั่นไส้ ผิดหวัง รำคาญ กับคนที่อ้างตนว่าเป็นนักสู้เพื่อประชาชน
ถึงวันนี้ปี 49 แล้ว ผมก็ยังรู้สึกคล้ายเดิม แม้ว่าความเกรี้ยวกราดจะลดลงไปมาก...

Create Date : 31 กรกฎาคม 2549

Last Update : 3 สิงหาคม 2549 21:23:14 น.

1 comments

Counter : 201 Pageviews.

ใช่....ความจริงแม่งก็เป็นอย่างนี้....

โดย: พรายพิรุณ IP: 58.9.7.68 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:18:20 น.