วันนี้อยู่ๆก็คิดถึงบล็อกมากกกกก...ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรู้สึกผิดที่ทิ้งไปนาน หรือเป็นเพราะความง่วงที่อดนอนมาสองคืนติดกัน

ช่วงนี้อยู่ๆก็ทำงานนิตติ้งออกมาหลายชิ้นเลย เสร็จบ้าง...ไม่เสร็จ (ซะที) บ้าง

กระเป๋าใบนี้เป็นผลงานที่รู้สึกชอบเป็นพิเศษ ทั้งๆที่ได้มาเพราะความบังเอิญ ทั้งความตั้งใจที่จะถัก ทั้งสีไหมพรมและ รูปแบบของกระเป๋า

เริ่มจากอยู่ๆก็ไปได้ไหม  Frill Yarn มาจากไดโซะ ตื่นเต้นว่าเป็นของแปลกใหม่ (ทั้งๆที่เค้าฮิตกันมาเป็นปีแล้ว...ไม่รู้ไปอยู่ไหนมา 555) ก็เอามาลองถัก มันย้วยๆสวยดี แต่ไม่อยากทำเป็นผ้าพันคอตามแบบที่เค้าให้มา

บวกกับไอเดียอันแสนบรรเจิดจากพี่แจง ... เราก็วางแผนจะทำเป็นระบายกระเป๋าในทันใด

รื้อๆค้นๆกรุไหมพรมที่สู้อุตส่าห์ซื้อสะสมไว้ (เพียบ) ก็ได้ไหมสีม่วงสวย ที่สีเข้ากันอย่างสุดๆ พร้อมผ้าลายพร้อยสีม่วงที่ได้จากร้านหน้าปากซอยมาเมื่อไม่กี่วัน (บังเอิญ 2) เราก็เริ่มถักเป็นเป๋าสี่เหลี่ยมทรงหากิน โดยกะว่าจะเอาเจ้า  Frill Yarn (ที่มีชื่อเล่นว่า ไหมแผ่น) มาทำเป็นระบายให้สวยแจ่ม

พอถักเข้าจริงๆ เธอก็ม้วนหงิกงอจนไม่ว่าจะจับมาวางท่าไหนก็เป็นระบายที่ไม่สวยเอาซะเลย ด้วยอารมณ์ ... ไม่ล่ายหลั่งจาย... เลยวุ้ย ก็เลยจับมันม้วนๆ ประชดชีวิต เธอออยากม้วนชิมิ ม้วนไปเลยนะ ม้วนไปม้วนมา เออ... สวยแฮะ (บังเอิญ 3)

ได้ดอกไม้มา ยังไงฉันก็จะเอาเธอติดกระเป๋า ไอ้เป๋าทรงหากินใบเดิม ก็เลยต้องมีฝาปิดเพิ่มเพื่อให้ดอกไม้แสนสวยมีที่อยู่ แล้วที่เคยตั้งใจว่าจะติดซิป ก็เลยกลายเป็นติดสายกระเป๋าเอาไว้คล้องแขน ให้ดูเป็นคุณน้าย...คุณนาย

เรื่องทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้แล...

สรุปว่า...บล็อกนี้เป็นบล็อกโชว์ผลงาน หรือบล็อกเรียงความก็ไม่รู้ค่ะ แบบว่า...ก็อยากเล่าอ่ะ 555

รูปสุดท้าย...เป็นรูปที่ปูเป้ถ่ายให้ สวย...มากกกกก ชอบจริงๆ ขอบคุณมากๆนะคะ