แพทย์เป็นอาชีพที่หลายคนใฝ่ฝัน แม้กระทั่งในวงการบันเทิงก็ยังมีหมอหนุ่มหมอสาวออกมาอยู่เรื่อยๆ ล่าสุดมีอีกหนึ่งศิลปินวัยรุ่นที่เจริญรอยตามรุ่นพี่ในวงการ ด้วยการสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล

มิณทร์ ยงสุวิมล หรือ มิณทร์ กามิกาเซ่ ด้วยวัยเพียง 16 ปีเท่านั้น ! ... วันนี้ Life on Campus จะมาล้วงลึกชีวิต (ว่าที่) นักศึกษาแพทย์สุดหล่อแบบทุกซอกทุกมุมจนสะอาดเอี่ยมไปเลย

จากเด็กชอบร้องเพลงกลายเป็นศิลปิน

ชื่อ มิณทร์ ยงสุวิมล อาจไม่ค่อยคุ้นหูสำหรับใครหลายๆ คน แต่หากมีต่อท้ายด้วย ‘กามิกาเซ่’ และยิ่งถ้ารู้ว่าหนุ่มคนนี้เคยชนะการประกวดร้องเพลงในรายการ เดอะเทรนเนอร์ ปั้นฝันสนั่นเวที ปี 2 ภาพเด็กน้อยอายุ 10 กว่าปีที่เต้นพลิ้วจนสาวใจละลายคงผุดขึ้นในมโนภาพของทุกคน

“มิณทร์เห็นรุ่นพี่ในโรงเรียนขึ้นแสดงละครเวทีแล้วมีการร้องเพลง ซึ่งมันเพราะมาก เลยรู้สึกอยากเท่เหมือนพวกเขา เลยเรียนร้องเพลง ระหว่างที่เรียนก็มาออดิชั่นที่อาร์เอส ช่วงรอผลคุณครูที่สอนร้องเพลงก็แนะนำให้ไปลองหาประสบการณ์ ก็เลยมาออดิชั่นรายการเดอะเทรนเนอร์ ปี 2 ผ่านมา 5 - 6 ปีแล้ว”


ปัจจุบันแม้มิณทร์จะเป็นศิลปินเดี่ยวที่มีชื่อเสียงในสังกัด กามิกาเซ่ ในเครือของอาร์เอส แต่ก็ไม่เคยลืมสิ่งที่ได้รับจากเวทีการประกวดในครั้งนั้น

"ได้อะไรหลายอย่างเพราะเราต้องพยายามฝึกให้เข้ากับเพลงหลายสไตล์บนเวที โดยโจทย์ของรายการจะเป็นสไตล์เพลงที่แตกต่างกันไปในแต่ละอาทิตย์ ส่วนตัวมิณทร์ชอบป๊อบแดนซ์ แต่ก็จะเจอโจทย์เพลงลูกทุ่งซึ่งอาจไม่เคยร้อง ไม่เคยฟัง ก็ต้องพยายามฝึกฝนให้ทันระยะเวลาในหนึ่งอาทิตย์ที่เขากำหนดให้”

เด็กนานาชาติ ICS

ในช่วงมัธยมศึกษามิณทร์เรียนที่โรงเรียนประชาคมนานาชาติ หรือ International Community School (ICS) เพราะคุณพ่อคุณแม่เห็นว่า อนาคตน่าจะมีโอกาสได้ใช้ภาษา และทางโรงเรียนก็มีการสอบเก็บคะแนน SAT เป็นระยะ ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียน


“จริงๆ โรงเรียนไทยกับอินเตอร์ก็คล้ายกัน แต่จะมีความแตกต่างตรงเรื่องเพื่อน เพราะอินเตอร์จะมีต่างชาติ ดังนั้นวัฒนธรรมและภาษาจะหลากหลายกว่า สื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ แต่ชาวต่างชาติบางส่วนพูดก็ไทยได้

วัฒนธรรมแปลกๆ จะเจอในวันที่เป็นเทศกาลที่จะมีการให้ทุกคนโชว์วัฒนธรรมจากเชื้อชาติตนเอง เป็นเทศกาลเล็กๆ ของแต่ละเชื้อชาติ อย่างไทยโดยทั่วไปก็มี การแสดงรำ การโชว์ร้องเพลงไทย เล่นดนตรีไทย”


ส่วนเรื่องการเรียนจะมีอิสระกว่าโรงเรียนไทย สามารถเลือกวิชาเรียนที่ชอบได้ โดยกำหนดหน่วยกิจว่า วิชาไหนบังคับ วิชาไหนวิชาเลือก อยากเรียนเพิ่มเติมด้านใดก็เลือกเองได้ ไม่มีสายแยกชัดเจนแบบโรงเรียนไทย

“มิณทร์ถนัดคณิตศาสตร์มากที่สุด ส่วนวิชาที่อ่อนจะเป็นแนวสังคมศาสตร์ เพราะไม่ค่อยชอบ ถึงจะสนุกกับการเรียนประวัติศาสตร์ แต่จะไม่ชอบถ้าเกิดต้องโดนทดสอบเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ที่ไม่สามารถเชื่อมโยงกับชีวิตประจำวันได้”

แม้ว่าจะมีวิชาที่ไม่ถนัดแต่มิณทร์ก็ไม่นิ่งนอนใจ หาความรู้เพิ่มเติมโดยการอ่านหนังสือหรือการดูสารคดี บ่อยครั้งก็สมมุติว่าตนเองเป็นตัวละครในประวัติศาสตร์ เพื่อจะได้รู้ว่าหากอยู่ในสถานการณ์เหล่านั้นจะมีความคิดอย่างไร

และด้วยความขยันหมั่นเพียร ที่มักจะหยิบการบ้านมาทำหรืออ่านหนังสือในช่วงพักกลางวัน ระหว่างรอทำงาน หรือนั่งรถจึงทำให้เขามีผลการเรียนดีเยี่ยม ได้เกรดเฉลี่ยสะสมถึง 3.8 ถือเป็นส่วนประกอบสำคัญที่เพิ่มความอยากในการเรียนแพทย์

“คิดมาตั้งนานแล้วว่าอยากเรียนหมอแต่ก็ไม่ได้ฟันธงว่าจะต้องเดินตามเส้นทางนี้ จนเห็นว่าเกรดที่ได้โอเค เลยเกิดความคิดขึ้นว่า การเป็นหมอมันอาจจะไม่ได้ยากแบบทึคนเขาว่ากันหรือเปล่า ซึ่งพอได้ไปลองทำข้อสอบจริงๆ แล้ว ก็พบว่ายากมาก (หัวเราะ) จนรู้สึกว่าทำอะไรอยู่ แต่มันก็กลายเป็นแรงบันดาลใจกำลังใจที่ทำให้รู้สึกฮึดขึ้นมา”

เรียนหมอเพื่อรอยยิ้มของคนไข้

min.yongsuvimolจะ Vitamin A D E K หรือ B C ผมก็มีครบแล้ว แต่ที่ผมขาดคือ Vitamin YOU

“ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นอะไร...นอกจากนักร้องและหมอ”


เป็นคำตอบของมิณทร์เมื่อทีมงานถามถึงอนาคตด้านอื่น เขาเล่าว่า ตั้งแต่จำความได้ก็อยากประกอบอาชีพแพทย์มาโดยตลอด โดยได้แรงบันดาลใจมาจากการไปเฝ้าคุณตาคุณยายที่โรงพยาบาลในวัยเด็ก


“เวลาที่ไปโรงพยาบาล เพื่อเฝ้าคุณตาคุณยาย จะใช้เวลาอยู่โรงพยาบาลนานมากและค่อนข้างบ่อย เนื่องจากพวกท่านเป็นหลายโรค ก็เกิดความรู้สึกว่าอยากมีความรู้และสามารถดูแลคนที่เรารักได้ด้วยตนเอง

และที่สำคัญเวลาไปหาหมอแต่ละครั้ง ภาพที่เห็นเวลาคนไข้ขอบคุณหมอตอนออกจากโรงพยาบาล มันเป็นความรู้สึกจากใจจริง ผ่านทางสีหน้า ท่าทาง คำพูด ทั้งผู้ป่วยและญาติ เป็นสิ่งที่มิณทร์อยากได้”


แต่การเป็นแพทย์ตามที่หวังก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะนอกจากความมุ่งมั่นและคะแนนเฉลี่ยสะสมที่ดีเยี่ยมแล้ว มิณทร์ยังต้องฝ่าด่านการทดสอบหลายด่าน


“ขั้นแรก สมัครระบบรับตรงของคณะแพทย์ก่อน ก็คือ กสพท. ซึ่งสนามแรกที่จะเจอ คือ ความถนัดแพทย์ แบ่งเป็น 3 พาร์ท คือ เชาว์ จริยธรรม และการเชื่อมโยง บอกเลยว่ายากมาก ตอนแรกอาจจะคิดว่าตอบถูก

แต่เพราะมันเป็นวิชาที่ไม่ตายตัว คำตอบเราอาจจะไม่ตรงกับที่คนออกข้อสอบคิดไว้ว่าแพทย์ควรจะตอบแบบไหนก็ได้ ซึ่งโดยทั่วไปไม่มีใครตอบแบบคนดี 100 % ได้ เราก็จะตอบเป็นตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง คะแนนมันเลยไม่ตายตัว”


“หลังจากนั้นก็เป็นสนามที่สอง สนาม 9 วิชา ซึ่งถ้าสอบแพทย์ก็จะสอบแค่ 7 ตัว มี เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ ไทย สังคม อังกฤษและเลข พอสอบของกสพท.เสร็จก็จะมีสอบ O-NET ม.6 เพื่อวัดมาตรฐานเด็ก ถ้าเกิดเป็นคณะแพทย์จะตัดเกณฑ์ที่ 60 % แล้วก็รอประกาศผลว่าได้ที่ไหน

พอได้ก็ยังต้องสอบจิตวิทยา สัมภาษณ์ ตรวจเลือด ตรวจร่างกายอีก ซึ่งการสัมภาษณ์จะมีคำถามที่ไม่เหมือนกัน โดยอ้างอิงจากประวัติส่วนตัวของผู้สมัครหรือสุ่มคำถามที่อยากรู้ มันเลยไม่ตายตัวว่าชุดคำถามจะเป็นแบบไหน”

โดยมิณทร์สามารถสอบผ่านมาได้ด้วยคะแนน 67.544 คะแนน ติดคณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดลในที่สุด เจ้าตัวได้เผยเคล็บลับง่ายๆ ที่ใช้ในการอ่านหนังสือและเตรียมตัวสอบที่ใครก็ทำได้

“จริงๆ ก็เป็นสิ่งที่มิณทร์ทำปกติอยู่แล้ว ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม ถ้าเป็นวิชาคำนวนจะเอาแบบฝึกหัดเก่ามานั่งทำจนจับจุดได้ว่าโจทย์พยายามจะบอกอะไร ต้องการหลอกถามหรือสื่ออะไร

ถ้าเป็นวิชา เช่น ชีวะ สังคม ภาษา ก็จะเน้นการทบทวนทุกวัน รื้อฟื้นความรู้เก่าๆ แล้วค่อยมาทบทวน มันจะทำให้ต่อยอดได้ง่าย ช่วงสอบแพทย์ก็ไม่ต่าง ใช้เทคนิคเดียวกัน แต่จะเพิ่มวิชามาเป็นวิชา ฟิสิกส์”

มิณทร์เพิ่มเติมว่ายังมีการเตรียมตัวด้วยการไปเรียนกวดวิชา หรือไปศูนย์หนังสือ หาหนังสือที่น่าสนใจและหนังสือที่คิดว่าทำไม่ค่อยได้มาทำ เพราะรู้สึกว่าถ้าอยากพัฒนาให้เก่งขึ้นควรจะหาหนังสือที่ยากขึ้นมาอีกระดับหนึ่งจะดีกว่า


สุดท้ายนี้มิณทร์ได้ฝากผลงานว่ากำลังจะมีซิงเกิ้ลพิเศษออกมาแต่จะขอเก็บไว้เป็นเซอร์ไพร์สและฝากกำลังใจถึงคนที่มีความฝันอยากจะเป็นแพทย์เหมือนกับตน


“สำหรับคณะแพทย์ ไม่จำเป็นจะต้องเก่งตั้งแต่เกิดถึงจะเรียนได้ มันขึ้นอยู่กับความพยายาม ความตั้งใจ และความมุ่งมั่น ถ้าเกิดว่าชอบแพทย์ มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าเราต้องชอบเลขหรือชีวะ แพทย์มันเกี่ยวกับการช่วยเหลือคน ได้เอาความรู้ไปช่วยเหลือคนที่ลำบาก อยากให้ดูที่ตัวอาชีพมากกว่า”


นอกจากนี้เขายังมองว่าทุกคณะมีโอกาสประสบความสำเร็จเท่ากันหมด ขึ้นอยู่กับว่าจะเอาชนะตัวเองได้มากแค่ไหน สิ่งสำคัญที่สุดในการเตรียมตัวสอบก็คือ การตั้งเป้าหมายและพยายามเดินตาม ทุกครั้งไม่จำเป็นต้องสำเร็จ ทุกคนมีขี้เกียจ เหนื่อย ล้า ง่วงนอน แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ การได้พยายามและสู้กับตนเอง