Bloggang.com : หนูตัวยุ่ง : ชุลมุนวุ่นรักฉบับแวมไพร์ ตอนที่ 4

ชีวิตก็เหมือนก้อนหิน..ลื่นบ้างก็ไม่เเปลก !!

ธันวาคม 2550

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

22 ธันวาคม 2550

ชุลมุนวุ่นรักฉบับแวมไพร์ ตอนที่ 4

ชุลมุนวุ่นรักฉบับแวมไพร์ ตอนที่ 4

" นี่ไอจังทำไมทำหน้าแบบนั้นฮะ " จะไม่ให้ทำหน้าแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อสองคนนั่นกำลังนั่งจ้องฉันตั้งแต่เดินเข้าห้องเรียนมาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่วางตาเลยอ่ะ

" นี่ๆ เธอรู้สึกเหมือนกับฉันรึเปล่าว่าสองคนนั่นมองเธอมานานแล้วนะ " นั่นไง นี่ขนาดยัยไมโกะผู้คลั่งไคล้ผู้ชายมากมายซะจนไม่มีเวลาสนใจใครยังรู้เลยว่าฉันกำลังถูกสองคนนั่นจ้องอยู่

" หรือว่าเค้าจะชอบเธอน่ะ "

" จะบ้ารึไงกันยะ " อ้าวเฮ้ย นี่ฉันลืมตัวแหกปากออกมาได้ยังไงกันเนี่ย น่าขายหน้าชะมัด นี่ยัยไมโกะใช้สมองหรือใช้เท้าคิดฟะ

" แล้วจะไปไหนน่ะไอจัง "

" ไปข้างนอกน่ะขี้เกียจนั่งรออาจารย์นานๆ " ว่าแล้วฉันก็เดินออกจากห้องทันทีแต่ก็ไม่วายแอบเหล่ไปมองสองคนนั่นเหมือนกันแหละว่าจะแอบตามมารึเปล่า วันนี้ฉันยิ่งไม่ได้พกกระเทียมมาด้วย

เฮ้อ !!

" ไหนบอกว่าแค่ออกไปข้างนอกไงที่นี่เค้าเรียกดาดฟ้าไม่ใช่เรอะ "

นี่ๆๆๆๆๆ !!!!

" เป็นบ้าอะไรของเจ้าน่ะ จู่ๆก็เป็นโรคติดอ่างขึ้นมารึไง " ก็จะไม่ให้ฉันติดอ่างได้ไงกันล่ะในเมื่อเจ้าหัวน้ำตาลนั่นดันขึ้นไปนั่งอยู่บนกำแพงนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่สำคัญฉันเห็นเขี้ยวของหมอนั่นที่งอกออกมาได้เต็มๆเลยล่ะ

''เมื่อคืนข้าขอโทษนะ พอดีเป็นห่วงเคียวนิดหน่อยก็เลยพลั้งปากว่าเจ้าแรงไปหน่อย' ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี ความจริงพอฉันรู้ว่าหมอนั่นกลัวฉันก็เลยตั้งใจจะแกล้งหมอนั่นจริงๆนั่นแหละ

" ข้ามีเรื่องจะขอร้องเจ้า "

" ขอร้องอะไร อย่าบอกนะว่านายจะขอดูดเลือดฉันน่ะ " ฉันรีบเอามือดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดคอทันที

แล้วฉันจะรอดรึเปล่านะยิ่งอยู่กับหมอนี่ตามลำพังด้วย

" ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกน่า "

" แล้วนายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ฮะ " ฉันทั้งถามทั้งสั่นไปในเวลาเดียวกัน ทำไมคนที่ดวงซวยคนนั้นจะต้องมาเป็นฉันด้วยนะ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยหมอนั่นมีเขี้ยวยาวๆด้วยอ่า

" ข้ากับเคียวมีเวลาปกป้องเจ้าให้ได้ภายในหนึ่งเดือน " แล้วจะมาบอกฉันทำไมกันยะ นายจะปกป้องใครหรือทำอะไรมันก็เรื่องของพวกนายนะไม่เกี่ยวกับฉันซักหน่อย

" ถึงตอนนั้นพวกเราจะต้องพาเจ้าไปยังโลกของเราเพื่อขอพร "

" แล้วทำไมจะต้องพาฉันไปที่นั่นด้วย แล้วถ้าฉันไปพวกนายจะฆ่าฉันรึเปล่ายังไม่รู้เลย "

" นี่เจ้า'

หมอนั่นเอาหัวเกาหัว แล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอด

'ถ้าข้าจะฆ่าเจ้าข้าคงฆ่าไปนานแล้วล่ะ คงไม่ปล่อยให้เจ้ามาแหกปากต่อปากต่อคำแบบนี้หรอก " โอ๊ะ เจ้าปีศาจหัวน้ำตาลนั่นกำลังว่าฉันเหรอเนี่ย หนอย

" แล้วทำไมหมอนั่นไม่มาขอร้องฉันเองล่ะ "

" ข้าน่ะอยู่ใกล้กับเจ้าได้โดยที่ไม่เป็นอะไรแต่ว่าเคียว... "

" ทำไมหมอนั่นเป็นอะไร เป็นปีศาจเข้าขั้นบ้ารึไง " นี่ฉันกำลังบ้าอยู่รึเปล่านะ มาด่าปีศาจอยู่ได้ประเดี๋ยวโดนหักคอดูดเลือดขึ้นมาจะทำยังไงกันฟะ

" เคียวมีเลือดของเทพอยู่ครึ่งหนึ่งซึ่งก็เหมือนกับเจ้าแต่ต่างกันตรงที่เคียวมีเลือดอีกครึ่งเป็นแวมไพร์ส่วนเจ้า..เลือดอีกครึ่งเป็นมนุษย์ "

" แล้วนายล่ะ "

" ข้ามีเลือดของแวมไพร์ทั้งหมด " อย่างนั้นหรอกเหรอ ดูทำท่าเข้าสิมั่นใจจริงนะพ่อคู๊ณ อืม..หมอนั่นมีเลือดของเทพอยู่ด้วยงั้นเหรอ

" แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องเชื่อคนอย่างนายด้วยฮะ " โอ๊ย ไม่ฟงไม่ฟังอะไรมันแล้ว เกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาปั่นประสาทว่าฉันเป็นองค์หญิงอะไรบ้าๆนั่นด้วยนะแล้วยังจะพาฉันไปไหนอีกก็ไม่รู้ เจ้าปีศาจปัญญาอ่อนเอ๊ย ฉันไม่สนใจจะอยู่ฟังแล้วโว๊ย

" ถ้าเจ้าไม่ช่วยแล้วใครจะช่วยพวกเรากันล่ะ "

" ไม่รู้ย่ะ ไม่ใช่ธุระอะไรของชั้นซักหน่อย " แล้วฉันก็ชิ่งหมอนั่นลงมาจากดาดฟ้าทันที อะไรกันคนธรรมดาอย่างฉันเนี่ยนะจะเป็นองค์หญิงได้ ไม่มีทาง ยังไงซะฉันจะต้องอยู่ห่างจากสองคนนั่นให้มากที่สุดเลยคอยดู

" ลัลๆๆลา " เย้ วันนี้ช่างเป็นวันที่สบายใจที่สุดในโลกเลย อากาศตอนเช้าที่แสนจะสดชื่น

" ทำไมเหมือนมีใครแอบมองอยู่ก็ไม่รู้สิ " เอาแล้วไง นี่ฉันกลายเป็นคนวิตกจริตไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ

คงไม่มีอะไรหรอกมั๊งสงสัยคงจะคิดมากไปเอง ก็ถ้าเป็นสองคนนั่นคงจะเป็นไปได้ยากเพราะหลังจากวันที่ฉันปฏิเสธไปสองคนนั้นก็ไม่มารบกวนอีกแถมยังไม่มาเรียนเลย นี่ก็สามวันแล้วนะสงสัยคงจะตรอมใจตายไปแล้วมั๊ง โฮะโฮะ

บรืนนนนนนนน !!!

เอี๊ยด !!!

" มานี่ซิน้องสาวเรามีอะไรต้องคุยกันนะ "

" ไม่....ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ พวกนายเป็นใครอย่าทำอะไรฉันนะ ปล่อยเซ่ " ผู้ชายที่ไหนฟะมีกันตั้งสามคนกำลังจะลากฉันขึ้นรถตู้สีดำโดยที่มีอีกคนกำลังจอดรถรออยู่ อย่าบอกนะว่าจะลากฉันไปข่มขืนแล้วฆ่าน่ะ แง

" บอกให้ปล่อยยังไงล่ะ ช่วยด้วย "

เพียะ !!! ไอ้ทุเรศนี่นายกล้าดียังไงมาตบหน้าของฉันฟะ เจ็บโว๊ยยยยยยยย

" ปล่อยนะไอ้โรคจิต "

หนอย !!

" ไม่ได้ยินที่เค้าบอกรึไงไอ้เบื้อก " เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านบนของกำแพง ผู้ชายร่างสูงใหญ่คนนั้นถึงกับกำมือแน่นเพราะโดนว่าอย่างแรง สมน้ำหน้าไอ้เบื้อกๆๆ 555+

" แกเป็นใคร "

" ไม่สำคัญเท่ากับที่พวกเจ้าต้องเอามือสกปรกๆออกจากยัยนั่นซะ "

ตุบ !!! ผู้ชายผมสีดำขลับกระโดดลงมาจากกำแพงสูงนั่น แสงที่สาดเข้ามากระทบใบหน้าทำเอาฉันถึงกับอึ้งพูดไม่ออก

" ปล่อยยัยนั่นซะ "

" งั้นคงต้องเจอกันหน่อยแล้วล่ะเจ้าหนู " และแล้วก็เป็นวินาทีของการต่อสู้ระหว่างผู้ชายร่างสูงท่าทางน่ากลัวนั่นกับหมอนั่นที่กำลังกระโดหลบไปมาด้วยความคล่องแคล่ว

" ตอนนี้เพิ่งจะเช้าแดดยังไม่แรงเท่าไหร่ แต่อีกไม่นานพวกเจ้าจะต้องอยู่ไม่ได้แน่ " หมอนั่นพูดพร้อมกับกระโดดหลบหมัดอย่างรวดเร็วจนอีกฝ่ายถึงกับเหนื่อยหอบ หมอนั่นไวยังกะลูกลิงเลยแฮะ

" ปล่อยยัยนั่นไปแล้วข้าจะไว้ชีวิต " แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังสาดส่องลงมาเริ่มแรงขึ้นตามระยะเวลาที่กำลังดำเนินไป คู่ต่อสู้ที่กำลังวิ่งเข้าหาหมอนั่นเริ่มมีท่าทีเหนื่อยอ่อน เหงื่อมากมายไหลอาบลงมาตามร่างกายจากนั้นไม่นานก็กลายเป็นสีดำและดูเหมือนจะค่อยๆไหม้ทีละนิดๆ

" ข้าบอกแล้วไงว่าให้ปล่อยยัยนั่นซะ " ผู้ชายคนที่กำลังจับตัวของฉันค่อยๆปล่อยมือช้าๆและพากันขึ้นรถตู้สีดำคันนั้นขับออกไปโดยเร็ว

แฮ่กๆๆ !!!

" ขอบใจนายมากนะ "

หมอนั่นหันมามองและเอามือปาดเหงื่อเล็กน้อยก่อนจะทำท่าเหมือนจะเดินกลับ

" เดี๋ยว นายไม่ไปเรียนเหรอ "

" ไม่ "

" ทำไม นายไม่กลัวสอบตกรึไง "

" กลัวทำไม ในเมื่อโลกของข้าไม่ต้องเรียนหนังสือของโลกมนุษย์ "

" แล้วนายมาที่นี่ทำไม "

" ก็เพื่อจะได้ปกป้องเจ้ายังไงล่ะ " แล้วหมอนั่นก็กระโดดหายไปในทันใด

" ปกป้องฉัน...อย่างนั้นเหรอ "

( เมืออุราโคส )

" ท่านเซเรย์ทำไมท่านจะต้องใช้คนพวกนั้นด้วย "

" ทำไมล่ะลากัส เราบอกแล้วไงว่าเรายังไม่อยากเสียแรงกับองค์หญิงผู้นั้น "

" แล้วจะให้เจ้าสองคนนั่นได้ตัวองค์หญิงไปอย่างนั้นรึ "

" ไม่...ตอนนี้มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเจ้าหญิงยังไม่มีประโยชน์กับเราในตอนนี้หรอกลากัส หลังจากนี้ต่างหากที่เราจะต้องแย่งตัวองค์หญิงมา "

''แต่ดูเหมือนว่าคนของเราจะทำพลาด''

"งั้นรึ ถ้าอย่างนั้นข้าคงจะต้องส่งคนที่มีฝีมือมากกว่านี้แล้วล่ะ"

ที่ปราสาทของหมอนั่น
" โธ่เอ๊ย " แล้วฉันก็ต้องหอบสังขารมาที่ปราสาทของปีศาจสองคนนั่นอีกจนได้ทั้งที่เคยประกาศเอาไว้แล้วว่าจะไม่มาอีก

เพราะพวกเพื่อนบ้านั่นแท้ๆเล๊ยยยยยย

" รกเป็นบ้าเลย อะไรกันเนี่ย " ฉันจำได้ว่าวันที่มาที่นี่วันแรกมันยังไม่รกเท่านี้เลยนี่นา

ฮี่บ !!!

คราวนี้ฉันบอกได้เลยว่าไม่มีทางหล่นลงมาจากรั้วสูงนั่นเด็ดขาด

ตุบ !!!

และแล้วฉันก็ตกลงมาได้อย่างสวยงาม แต่ะเอ๊ะ ทำไมขาของฉันถึงยังไม่ตกถึงพื้นล่ะ

ฟุ่บ !!

เจ้าหัวน้ำตาลนั่นปล่อยฉันลงที่พื้นหลังจากที่หิ้วมาจากหน้าประตูบ้าน

"เอ้า ว่ามา เจ้ามาทำอะไรที่นี่" ฉันเอามือดึงคอเสื้อซะจนติดกับต้นคอ อย่างน้อยๆฉันก็ยังมีเวลาเอาตัวรอดจากปีศาจสองคนนั่นทันบ้างละนะ

" เคียะ.. "

" มีอะไร " แว๊ก มันมาทางไหนฟะ ตกอกตกใจหมด

" ฉะ..ฉันมาดูว่านายเป็นอะไรรึเปล่า "

" เปล่า ข้าสบายดี " สบายดีอย่างนั้นเหรอ ฉันสังเกตรู้หรอกน่าว่านายกำลังหน้าซีดเชียว สงสัยไม่ได้ทานอะไรเลยละมั๊งเนี่ย

" เจ้ามีธุระอะไรกับข้างั้นเหรอ " เสียงห้วนๆแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาของหมอนั่นทำเอาซะขนลุกขนพองไปทั้งตัว หมอนั่นไม่สบตากับฉันเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านี้นายก็ไม่ได้สบตาอยู่แล้วนี่เนอะ

" เพื่อนๆให้มาตามพวกนายไปเรียน "

" งั้นเหรอ ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาบอก " อะไรของหมอนั่นฟะ เย็นชาชะมัด

" แล้วทำไมพวกนายไม่ตัดหญ้าซะบ้างล่ะรกยังกับอะไรดี "

" ไม่จำเป็น อีกไม่นานพวกเราก็จะไม่อยู่แล้ว "

" ทำไม ก็พวกนายมาที่นี่เพื่อ... " ช่างเถอะ บางทีถ้าสองคนนี่กลับไปยังโลกของตัวเองฉันก็อาจจะไม่เจออะไรแปลกอย่างเมื่อเช้าก็เป็นได้นี่นะ

" ถ้างั้นก็ขอให้พวกนายไปดีละกันนะเดี๋ยวฉันจะบอกเพื่อนๆให้ว่าพวกนายย้ายบ้านไปที่อื่นแล้ว "

( ที่บ้าน )

เยสๆ อะไรมันจะดีใจแบบนี้นะจู่ๆสองคนนั่นก็ตัดใจกลับไปยังโลกของตัวเองแล้ว ต่อไปนี้ฉันก็ไม่ต้องกังวลกลัวว่าใครจะมากัดคอดูดเลือดอีกแล้ว ยะฮู้

" ดีใจอะไรของเจ้า "

" ก็ดีใจที่นะ..นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงฮะ " หมอนั่นเอามือจับขอบหน้าต่างและทำท่าจะกระโดดลงมา

" ก็บอกแล้วไงว่าพวกเราจะไม่อยู่ที่บ้านหลังนั้นแล้ว " หลังนั้น ปราสาทเก่าๆโทรมๆนั่นน่ะนะ แล้วมันจะมาบอกฉันทำซากอะไรฟะ

"นายมาลาฉันอย่างนั้นสิ"
"......."

" เอาเหอะนะที่ผ่านมาฉันจะอโหสิให้ยังไงซะนายก็รีบกลับไปที่เมืองของนายเถอะฉันจะทำการบ้านแล้ว " เหอๆๆๆ ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้นะ

" ใครบอกเจ้าว่าข้าจะกลับไปที่เมืองของข้า "

" นายหมายความว่าไง "

" พวกเราจะมาอยู่ที่นี่ต่างหากล่ะ "

" ว่ายังไงนะ..... "

Create Date : 22 ธันวาคม 2550

Last Update : 22 ธันวาคม 2550 19:33:16 น.

1 comments

Counter : 268 Pageviews.