เพี่ยงความทรงจำ

เพียงความทรงจำ


แก้วเซรามิคทรงสูงในมือฉันยังกรุ่นกลิ่นกาแฟหอม ๆ อยู่ ไอบาง ๆ ลอยออกมายามฉันกุมแก้วใบโปรดไว้ด้วย มือทั้งสองข้าง พลางทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง



มุมเดิมที่ฉันโปรดปรานนักหนา เก้าอี้นุ่ม ๆ ตัวเดิม โต๊ะเล็กข้าง ๆ ยังคงวางโน๊ตบุ๊คตัวโปรดที่ถูกปล่อยให้เปิดเพลงไปเรื่อย ๆ เหมือนเดิม ฉันเอนตัวลงพิงพนักเก้าอี้นั้น พลางหลับตาลงช้า ๆ เพื่อซึมซับเอาความอบอุ่นในบรรยากาศอันคุ้นเคยไว้กับตัว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ แต่ฉันกลับมีความสุขเหลือเกิน


คุณจะยังจำบรรยากาศของเราได้เหมือนกันไหมคะ ... คำถาม... ที่ฉันคงไม่มีวันได้คำตอบ เพราะ เรา... คงไม่มีโอกาศแบ่งปันบรรยากาสอันอบอุ่นนี้ด้วยกันอีกแล้ว



เกือบปีแล้วนะคะ ที่ เรารู้จักกันมา เคยโกรธ และเกลียดคุณมากมาย แต่... ตอนนี้ฉันคิดถึง เรา ค่ะ ฉันยังยิ้มได้เสมอเมื่อคิดถึงคุณ คุณคงไม่อยากเชื่อใช่มั๊ยคะ? แต่ฉันยิ้มได้จริง ๆ ค่ะ



เสียดายจังนะคะที่เราไม่ได้อยู่กันด้วยดีเลย รอยน้ำตาและความปวดร้าวเหล่านั้น เชื่อไหมคะ... ฉันแทบจะลืมเลือนไปจนหมดแล้ว ข่าวเพียงเล็กน้อยที่ได้รับจากเพื่อนของเรา ทำให้ทราบว่าคุณมีความสุขดี แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วจริง ๆ ค่ะ ดีใจ... ที่เธอดูแลคุณได้ดีกว่าที่ฉันเคยทำ ดีใจ... ที่คุณมีความสุข และดีใจ... ที่ยังยิ้มได้กับเรื่องเก่า ๆ ของเรา ไม่ว่าคุณจะคิดเหมือนกันหรือเปล่า ฉันก็ไม่สนใจอยากได้คำตอบอีกแล้ว เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีเหลือเกินแล้วค่ะ



มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่ผู้หญิงยุ่งเหยิงอย่างฉันจะมีเวลาอยู่กับตัวเองแบบนี้ วันนี้เป็นโอกาศดีทีเดียว ด้านนอกนั้นฝนเริ่มตกปรอย ๆ แล้ว อากาศอวลไปด้วยความชุ่มชื่นของสายฝน ฉันเคยคิดว่าหัวใจของตัวเองได้แห้งผาก เพราะปราศจากความรัก ความห่วงหาจากคุณแล้ว แต่....



เปล่าเลยค่ะ เรื่องราวของเราในอดีตยังคงหล่อเลี้ยงหัวใจฉันอยู่ตลอดมา และคงจะหล่อเลี้ยงไปจนกว่า จะมีใครซักคน ใครซักคนที่จะมาทำหน้าที่แทนคุณ

ใครซักคนที่ จะรักฉันบ้าง รัก ฉัน จริง ๆ ซักคน

Create Date : 28 พฤษภาคม 2553
Last Update : 28 พฤษภาคม 2553 12:34:32 น.		1 comments
Counter : 364 Pageviews.
Share Tweet