Bloggang.com : คนบนดิน : ลูกนก..ลูกกา

ลูกนก..ลูกกา

<center>

ลูกนกตันนี้(ก่อนหน้านี้มี 2 ตัว) พ่อฉันเจอมันในสวน จำได้ว่าเมื่อเสาร์ อาทิตย์ที่แล้วพ่อให้คนมาโค่นต้นส้มโอในสวนทิ้ง หลังจานั้นก็ไม่ได้สนใจมันอีก จนผ่านไปวันหรือสองวันฉันไม่แน่ใจนัก พ่อของฉันเข้าไปในสวนอีกครั้ง ซักพักฉันและน้องๆก็ตามพ่อเข้าไป นั่งเล่นอยู่ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงนกร้อง พ่อบอกว่าเป็นเสียงของลูกนก พ่อเก็บมันได้บริเวณไต้ต้นส้มโอที่เพิ่งโค่นทิ้งไปเมื่อวันสองวันก่อน แล้วพ่อก็บอกต่ำแหน่งที่เก็บลูกนกแก่เรา ตอนเราไปถึงเห็นที่ตัวของลูกนกมีมดอยู่เต็มไปหมด เราช่วยกันเอามดเหล่านั้นออก ฉันว่ามันน่าสงสารมากเลยนะตัวยังเล็กนิดเดียวอยู่เลย มันอาปากร้องตลอดเวลาคงจะเป็นเพราะความหิว พ่อบอกกับเราว่ามันคงหล่นลงมาเมื่อวัน สองวันก่อน คิดว่าคงยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วันนั้น พ่อบอกให้เราไปซื้ออาหารมาละลายน้ำให้มัน แล้วก็ย้ำว่าอย่าให้มันกินเยอะเพราะว่ามันอดอาหารมานาน กินเยอะๆเดี๋ยวมันจะตาย

ฉันกับน้องพาลูกนกกลับบ้าน อย่างที่บอก จริงๆแล้วมันมี 2ตัวค่ะ แต่ด้วยความโง่แบบสุดชีวิตของฉัน ทำให้ลูกนกอีกตัวต้องตาย ฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นฉันคิดไปได้ยังไง หลังจากให้อาหารเรียบร้อย ฉันเอาลูกนกใส่ในรังที่ได้มาพร้อมกับลูกนกพวกนั้นแล้วก็พามันไปวางไว้บนต้นส้มโอหลังบ้าน ตอนนั้นคิดแต่ว่าถ้ามันได้อยูในที่ๆคล้ายที่เก่ามันคงมีความสุข แต่ที่ไหนได้ฉันกลับไปดูอีกที่ มีลูกนกเหลืออยู่แค่ตัวเดียว ฉันสันนิฐานว่าอีกตัวมันคงกระโดดออกจากรังฆ่าตัวตายเพราะคิดถึงแม่มันมั้ง แต่ที่ฉันงงมากคือศพผู้เสียชีวิตมันได้หายไปจากสถานที่เกิดเหตุ
จะหายไปด้วยสาเหตุอันได้ฉันก็ไม่ทราบได้ (ที่บ้านเลี้ยงหมาไว้หลายตัว) แต่พอจะเดาได้ค่ะ

หลังจากนั้นฉันก็เอาลูกนกตัวที่เหลือมาใส่กรงเลี้ยงไว้ที่บ้าน เลี้ยงจนมันคุ้นมากเลยค่ะ กลางวันฉันจะเอามันออกมาปล่อยเล่นแล้วจะเอามันเค้ากรงตอนเย็นเป็นยังงี้มาเป็นระยะเวลาหลายเดือนค่ะ มันก็ไม่ยอมหนีไปไหน ฉันรักมันนะ เล่นกับมันทุกวัน หานู้นหานี้มาให้มันกินตลอด

แล้วไม่นานฉันก็ขึ้นมากรุงเทพฯ ฉันกลับไปบ้านอีกครั้งก็ไม่เห็นมันแล้วค่ะ แม่บอกว่าแม่เห็นว่ามันโตแล้ว บางทีมันอาจจะไม่อยากอยู่ในกรงก็ได้ แม่เลยปล่อยมันไป ฉันคิดว่าว่ามันคงตายแล้ว ไม่งั้นมันคงไม่ไปไหนไกลคงวนเวียนอยูแถวบ้านเรานี่แหละ ฉันรู้สึกแปลกๆในใจ มันเหมือนวันที่ฉันทำให้นกอีกตัวต้องตาย

ตอนฉันเป็นเด็ก หรือแม้แต่นอนนี้ ฉันรู้สึกว่าฉันโดนบังคับ โดนขัง ให้อยู่แต่ในกรอบที่แม่และคนรอบข้างของฉันสร้างขึ้นมา ตอนนั้นฉันรู้ว่าทุกคนรักกและหวังดี แต่บางทีมันก็อึดอัดมากเหลือเกิน มากจนอยากที่หนีออกไปไกลๆ แต่ถ้าวันนั้นฉันหนีออกมา หร์อพ่อแม่ปล่อยฉันออกมาเหมือนนกตัวนั้น บางทีวันนี้ฉันคงไม่ได้มานั่งเขียนอะไรแบบนี้ให้คุณอ่านก็ได้

ฉันรู้ว่าตอนนี้เด็กวัยรุ่นหลายคนเป็นอย่างที่ฉันเคยเป็นมาก่อน คือความอึดอัดในใจ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับฉันอยากจะบอกว่าให้อดทนอีกหน่อย และเมื่อเวลาผ่านไป เราโตขึ้นข้อบังขับต่างๆเหล่านั้นก็จะลดน้อยลงไปเอง ถ้าเราอดทนรอได้อนาคตที่สดใส่กำลังรอเราอยู่ข้างหน้า

สำหรับพ่อแม่ทุกคน ที่บังเอิญ หรือตั้งใจเค้ามาอ่าน ฉันอยากจะบอกคุณว่าการที่คุณจะทำให้ลูดของคุณเดินตามกรอบหรือแนวทางที่คุณวางไว้ไม่ได้มีแค่การบังคับหรือกักขังแต่เพียงอย่างเดียว ยังมีอีกอย่างที่คุณทำได้ นั้นคือทำให้ลูกเห็นว่าคุณรักเค้าและทำให้ลูกรักคุณ รักแบบมีเหตุมีผลไม่ใช้หลับหูหลับตารัก

ในฐานะลูกคนหนึ่งฉันรักพ่อแม่ของฉันมากฉะนั้นก่อนฉันจะตัดสินใจทำอะไรซักอย่างฉันต้องคิดก่อนว่าพ่อแม่ของฉันจะรู้สึกอย่างไร ถ้ารู้ว่าท่านไม่ชอบฉันก็จะพยายามไม่ทำ ฉันรักพวกท่านเพราะอะไรฉันก็ยังไม่รู้

รักทั้งๆที่........ท่านไม่เคยซื้อตุ๊กตาให้ฉันซักตัวตั้งแต่เล็กจนโต
รักทั้งๆที่........ท่านไม่เคยซื้อโทรศัพย์รุ่นใหม่ลาสุดให้
รักทั้งๆที่........ท่านทำโทษฉันทุกครั้งที่ทำผิด
รักทั้งๆที่........ท่านไม่ได้เป็นคนหล่อคนสวยเลยซักนิด
รักทั้งๆที่........ท่านบ่นว่าฉันได้ทุกวัน
รักทั้งๆที่........ท่านทำอะไรตามใจอีกมากมาย

แต่ฉันก็ยังรัก คงเหมือนที่พวกท่านรักฉัน

รักทั้งๆที่........ฉันดื้อ เอาแต่ใจ หัวแข็ง ไม่เหมือนลูกชาวบ้านเค้า
รักทั้งๆที่........ฉันไม่ใช้คนที่เรียนดี แค่เอาตัวรอด
รักทั้งๆที่........ฉันขี้เกียจทำงานบ้านจะตาย
รักทั้งๆที่........ฉันเป็นเด็กเจ้าปัญหา เค้าใจยาก
รักทั้งๆที่........ฉันเถียงตลอดเวลาที่ฉันคิดว่าฉันไม่ผิด
รักทั้งๆที่........ฉันมีข้อเสียอีกตั้งหลายอย่าง

Create Date : 23 มีนาคม 2551

Last Update : 29 มีนาคม 2551 16:40:19 น.

1 comments

Counter : 442 Pageviews.

ขอบคุณค่ะเป็นข้อเขียนที่ดี
ที่อ่านแล้วบอกเล่าตัวตนคุณได้ดีค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:0:41:16 น.