ความทรงจำที่ผ่านมา

ข้อความข้างล่างนี้เป็นแค่มุมหนึ่งของความเศร้าที่ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องมี และถ้าวันหนึ่งเราผ่านมันมาได้ ความเศร้าเหล่านั้นก็เป็นได้แค่อดีต
แค่ความทรงจำที่ไม่สามารถทำร้ายเราได้อีกต่อไป
ถ้าตอนนี้คุณคือคนหนึ่งที่กำลังเศร้า ท้อแท้ ผ่านมันมาให้ได้น่ะค่ะ

น้ำตาหรือตาน้ำ

อยู่ดีๆน้ำตาเราก็ไหล....ไหล....แล้วก็ไหล

มันไหลได้ทุกที่....................ทุกเวลา

ไม่เว้นแม้แต่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีคนนับสิบ

เราเหงา...เหงาทั้งๆที่เรามีพี่...มีน้องนั่งอยู่ข้างๆเรา....ในร้าน

ความเหงามันเข้ามาฆ่าความสุขเราไปเมื่อไหร่ไม่รู้

รู้แต่ว่าวันนี้....ความสุขของเราหดหายลงไปทุกที

จนเราคิดว่าวันหนึ่ง เราอาจจะไม่มีความสุขหลงเหลืออยู่เลยก็ได้

เราเริ่มกลัว..........กลัวความเหงา







เหนื่อยเพราะรัก

ชีวิตคุณอยู่แต่ในกรอบสี่เหลี่ยมหรือเปล่า

แต่สำหรับเรา ไม่มีคำว่ากรอบ ออกมาจากการกระทำของแม่เรา

มันมีแต่เส้นประ เส้นประที่ลากมาเป็นกรอบ

เราคิดว่า เราสามารถออกมาเมื่อไหร่ก็ได้

แต่จนวันนี้ 27ปีเต็ม เราไม่เคยก้าวออกมานอกเส้นประสี่เหลี่ยมนี้ได้เลย แม้แต่ขาเดียว

เหตุผลจริงๆมันวนเวียนอยู่แค่ไม่กี่อย่างหรอก

ถ้าเราออกมา..............แม่เราก็เป็นห่วง

ถ้าเราออกมา..............แม่เราก็เสียใจ

ถ้าเราออกมา..............แม่เราก็ผิดหวัง

เราอยู่ในนี้...ในกรอบ....นานเหลือเกิน

นานจนเราไม่รู้ว่า........ถ้าวันหนึ่งเราออกมานอกเส้นประ

เราจะมีชีวิตอยู่ข้างนอกนี้ได้หรือไม่

ชีวิตเราข้างนอกจะเป็นอย่างไร

เรากลัว...เราเหนื่อย...เหนื่อยมาก มากจนเราไม่อย่ากคิดว่าจะอยู่หรือจะไป








ความสุขเล็กๆ

วันนี้ ความสุขแวะมาหาเราอีกครั้งมันมาตอนที่เราเดินเล่นอยู่ริมหาดกับแม่
สายตาเหลือบไปเห็นเด็กตัวเล็กๆ 2คน วิ่งแข่งกันจับปลาตัวเล็กๆที่ชาวประมงแกะทิ้งจากอวน ในขณะที่เค้าเก็บปลาแต่ละตัว เราได้ยินเสียงหัวเราะตลอดเวลา นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้หัวเราะออกมาจากความรู้สึกจริงๆแบบนี้
เรายิ้มและหัวเราะไปพร้อมๆกับเด็กเหล่านั้น
ความสุขกลับมาหาเราอีกครั้ง โดยที่เราไม่รู้ต้องขวนขวาย ไขว่ขว้า
มันมาเอง มาพร้อมกับเด็ก 2คน มาหาเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในตัวเรา
เด็กคนที่เราคิดว่าเราได้เก็บมันฝังลงไปลึก...ลึกจนเราคิดว่าเราลืมเด็ก คนนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ







........เหนื่อยใจจัง......

เหนื่อย...............ที่ต้องเป็นคนดี
เหนื่อย...............ที่ต้องทำตามใจคนอื่น
เหนี่อย...............ที่ต้องติดว่าใครคิดยังไง
เหนื่อย...............ที่ต้องคิดถึงความรู้สึกคนอื่น
เราอยากทำ...............ทำในสิ่งที่เราชอบ
เราอยากทำ...............ทำในสิ่งที่เราคิด
เราอยากทำ...............ทำในสิ่งที่เราฝัน
เราอยากทำ...............ทำในสิ่งที่เราตัดสินใจ
แต่ตอนนี้เราทำได้แค่..คิด..คิดในสิ่งที่เราฝัน
เพราะ.......เพราะอะไร
เพราะ.......เพราะเราเคยเป็นความฝันของคนที่เรารัก
เพราะ.......เพราะเราต้องเป็นความหวัง
สิ่งที่เราอยากทำมันไม่ใช้ความฝันและความหวังของคนที่เรารัก
.........เราคงต้องคิดฝันต่อไป

ต่อไป ต่อไป ต่อไป ต่อไป ต่อไป ต่อไป ต่อไป




Free TextEditor
จนกระทั้งเรามองมันไม่เห็นและอาจจะลืมมันไป

Create Date : 06 พฤษภาคม 2551		3 comments
Last Update : 27 กันยายน 2551 14:57:52 น.
Counter : 350 Pageviews.
Share Tweet