............................
ช่วงนี้สายฝนโปรยปรายทุกวันเลยครับ หนักบ้าง เบาบ้าง ลมกรรโชกแรงบ้าง บางทีก็แอบสร้างความวิตกกังวลให้เกิดกับใจของเราเหมือนกัน ว่าจะเกิดพายุพัดบ้านพังไหม น้ำจะท่วมหรือป่าว ไปทำงานรถจะติดไหม ต้นไม้จะเน่าตายไหม กับคำถามที่มาจากจิตที่คิดฟุ่งกระจายไปตามแรงวิตก
อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น หากเราไม่สามารถตั้งสติได้ก็คงยากนักที่จะพบกับความสุข การมองอะไรรอบกายให้มีความสุขแม้อยู่ท่ามกลางความทุกข์นั้นหลายท่านบอกว่ายากนักที่จะสามารถทำได้
จริงครับ มันคงไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะเท่ากับเป็นการพยายามโกหกตัวเอง เพราะเราพยายามโกหกตัวเองหรือที่เขาเรียกว่าปลอบใจตัวเองก็คงจะได้ เราจึงยากนักที่จะมีความสุขจากแก่นแท้ของความเข้าใจชีวิต
ยามฉันรู้สึกเย็น..ก็เป็นสุข
บางครั้งทุกข์เพราะเย็นไป..ไร้อุ่นเหลือ
สุขทุกข์ปะปนจุนเจือ
ฉันเชื่อ...สุขมีทุกข์เติมเต็มกันและกัน
.......
รักษาตามอาการ... คือประโยคที่ผมใช้กับทุกเรื่องที่มันเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถกำหนดหรือคาดเดาได้ เพราะการไปปล่อยจิตคิดฟุ้งซ่านกับเรื่องที่มันยังไม่เกิดขึ้นโดยเอาสภาพการณ์ปัจจบันไปผสานกับความทรงจำที่เลวร้ายในอดีตแล้วแปลค่าในจิตคิดว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น มันต้องเป็นอย่างนี้ ความล่มสลายแห่งความสุขมันจึงเกิดขึ้น เพราะใจมันไปคิดว่าจะไม่มีความสุขไปเสียแล้ว
กล้วยไม้ดิน ...ผมมีสองสีครับคือสีเหลืองแต้มแดงนี้ กับสีชมพูเข้ม เคยอัพบล็อคไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่สีชมพูนั้นอยู่ ๆก็เน่าตายไปเหลือต้นสองต้นที่รอการเจริญเติบโตงอกงามอีกครั้ง ซึ่งผิดกับสีเหลืองแต้มแดงนี้ที่งอกงามได้ดีจริง ๆและออกดอกอย่างต่อเนื่อง เป็นกล้วยไม้ดินที่ทำให้ผมมีความสุขได้ตลอดเลยทีเดียว
ช่วงนี้ออกดอกเยอะมากเลย แม้สายฝนจะโปรยปรายแทบทุกวันแต่มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับเจ้ากล้วยไม้ดินกอนี้เลย มันยังคงออกดอกและงอกงามเสมอต้นเสมอปลายดูสดใสมากมายเชียว
"ไม่มีสิ่งใดใดสมบูรณ์พร้อม"
อยู่ที่สิ่งนั้นจะแสดงความงดงามท่ามกลางสิ่งที่ตนเป็นออกมาได้มากน้อยแค่ไหน
และไม่ทำร้ายทำลายสิ่งใดใด นี่คือสิ่งที่ฉันเชื่อและยังคงเชื่ออยู่อย่างนี้
...ฉันไม่ยึดติดภาพลักษณ์ที่เธอมี
...ฉันขอมองที่คุณค่าภายในที่เธอเป็น
...........
.................................
............................
.............
ห่างหายไปจากบล็อคนานเลยครับ ด้วยเหตุสูญเสียพี่ชายไปเมื่อวันที่ ๒๗ กันยายน ที่ผ่านมา
และได้ฌาปนกิจไปเมื่อวันที่ ๓ ตุลาคม ๕๕
ณ วัดธาตุทอง กรุงเทพ
ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์ ทุกสรรพสิ่งสูญสิ้นไปตามกาลเวลา
บล็อคหน้าผมตั้งใจจะเขียนถึงพี่ชายสักบล็อค
พี่ชายซึ่งเป็นเสมือนแบบอย่าง และเป็นความภาคภูมิใจของผมตั้งแต่เยาว์วัย
"เป็นได้แค่ครึ่งของพี่ ผมก็นับว่าโชคดีแล้วชาตินี้"
........
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือนทักทาย
แม้เจ้าของบล็อคจะไม่ได้แวะเวียนไปเยี่ยมเยือนใคร
และช่วงหลังก็ไม่ค่อยได้อัพบล็อคเลย
แต่ก็มีหลายท่านเข้ามาเยี่ยมชมมากมายหากดูเพจวิว
ต่อจากนี้จะพยายามอัพบล็อคอย่างสม่ำเสมอ
ขอบคุณจากใจจริง ๆครับ