ความไว้ใจของผู้ปกครองกับการใส่ใจของครู ไปด้วยกันได้  นอกจากบ้านที่อบอุ่นมีพ่อแม่พี่น้องแล้ว โรงเรียนก็เป็นสถานที่หนึ่งที่เด็กใช้เวลาอยู่ด้วยเกือบทั้งวัน ในหนึ่งเทอมนั้นก็ร่วมสามเดือนเลยทีเดียว ความสัมพันธ์ของครูก็ไม่ต่างอะไรกับญาติคนหนึ่งที่เด็กได้มีปฏิสัมพันธ์ด้วยอย่างใกล้ชิด ใจเด็ก1ใจ ต่อครู1คน แต่ใจครู1ใจต่อเด็กร่วม30คน ช่างเป็นตัวเลขที่ดูแล้วน่ากลัวเสียเหลือเกิน ทำให้ผู้ปกครองต้องกลับมาทบทวนและอยากใกล้ชิดกับครูมากขึ้นเพื่อสร้างสัมพันธ์และหวังสักนิดเพียงเพื่อให้ดูแลบุตรเราอย่างใกล้ชิดสักนิด แต่ทว่าด้วยจำนวนเด็กในห้องมากเท่าไร จำนวนผู้ปกครอง ก็มากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นภาระครูจึงเสมือนทำงาน2 เท่า ความใส่ใจในตัวเด็กแต่ละคนจริงๆก็นับว่าทำยากมากหากต้องใกล้ชิดถึงขั้นทะนุถนอมเอาใจ ความคาดหวังอย่างไรที่นับว่าผู้ปกครอง ปรารถนาให้ครูใส่ใจสักเพียงนิดก็คงพอ 1 เรื่องสุขลักษณะต่างๆ ตั้งแต่การดูแลเรื่องการขับถ่าย การทำความสะอาดมือ ปากหลังรับประทานข้าวแล้ว เรื่องนี้ในส่วนหนึ่งผู้ปกครองคงได้สอนมาบ้างแล้วในช่วงวัย 2-3 ปีที่ต้องให้บุตรหัดช่วยเหลือตัวเองเบื้องต้น หากแต่เมื่อเข้าสู่สถาบันการศึกษาแล้วนั้น คงต้องยอมรับถึงความแตกต่างของสุขภัณฑ์ต่างๆที่ไม่เหมือนที่บ้าน หากแต่คาดหวังให้ครูช่วยต่อยอดให้ก็คงเท่านั้น 2. เรื่องการเรียนการสอน จริงอยู่ที่ว่าหลักสูตรต่างๆนั้น ผู้ปกครอง ต้องยอมรับได้อยู่แล้วตั้งแต่ตอนเลือกสถาบันให้บุตรมาแล้ว หากแต่ผู้ปกครอง เองก็ควรต้องศึกษาไปกับบุตรด้วยเช่นกัน ดูการบ้านลูกอย่างสม่ำเสมอเพื่อเรียนรู้แนวทางการเรียนการสอน มิใช่ว่า ฉันเคยเรียนมาแบบนี้ก็คงต้องแบบนี้ แต่หลักสูตรในปัจจุบันก็เปลี่ยนไปตามความเหมาะสม ระยะห่างปีการศึกษาของผู้ปกครอง เองกับบุตรคงมีไม่ต่ำกว่า 20 ปี ผู้ปกครอง จึงควรยอมรับในหลักสูตรนั้น ในทางกลับกันก็เช่นกัน ครูที่โรงเรียนควรชี้แจงแนวทางการสอนให้ผู้ปกครอง เข้าใจในเบื้องต้นเพื่อให้ทั้งครูและผู้ปกครองได้ร่วมสอน ตรวจตรา ให้ไปในแนวทางเดียวกัน ซึ่งคงไม่นับรวมถึงสถาบันการศึกษานอกโรงเรียน อาจมีผู้ปกครอง หลายท่านที่พยายามเอาแนวการเรียนการสอนนอกโรงเรียนมาประยุกต์ให้เด็กสามารถทำข้อสอบในห้องเรียนได้ เพราะนั่นคงหมายถึง เด็กจะไม่สามารถปรับตัวได้มากนัก หากทั้ง 3ฝ่ายพุ่งเป้าไปที่สมองเด็กคนเดียว ความคาดหวังหลักๆ ควรเป็นไปตามขั้นตอนที่ ผู้ปกครอง ได้สอนมาจากที่บ้านส่วนหนึ่ง ต่อเนื่องไปกับหลักสูตรในห้องเรียน และการเรียนการสอนนอกโรงเรียนนั้น ควรพิจารณาที่วัตถุประสงค์ที่เป็นการส่งเสริมเท่านั้น ดังนั้นภาระหนักที่สุดดูท่าจะอยู่ครูประจำชั้นที่ต้องประเมินผลการเรียนเด็ก ยิ่งผู้ปกครอง เน้นหนักการเรียนเท่าไร ความคาดหวังกับครูกับเด็กก็มากเท่านั้น จึงควรปล่อยให้เป็นธรรมชาติ หมายถึง ระดับสมองของลูกว่ารับได้มากเท่าไร มากไปน้อยไปเท่าไร ผลการเรียนมิได้เป็นตัววัดความฉลาดซะทีเดียวหากแต่การประยุกต์โจทย์ต่างหากที่สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้เมื่อเติบโดขึ้น จึงควรทำความเข้าใจใหม่ในเรื่องของการคาดหวังกับครูผู้สอนแต่เพียงผู้เดียว 3. ความปลอดภัย นับว่าเป็นเรื่องที่เป็นคาดหวังอย่างที่สุด เมื่อลูกห่างอกพ่อแม่ไป ความคิดต่างๆนานา มามากมายนับไม่ถ้วนที่จะต้องเอามาเป็นเรื่องที่เรียกกันว่า ความเป็นห่วง หากครูผู้สอนผู้ดูแลสามารถทำให้ไว้ใจได้ ก็นับว่าโชคดีมากที่เราต้องฝาก1 ชีวิตที่สำคัญไว้กับครู แต่หากไม่ ในที่นี้แม้แต่เรื่องเดียวที่ผู้ปกครองพบเจอ อาทิ ลูกมาฟ้องว่าวันนี้ไม่ได้เข้าห้องน้ำ เลือดกำเดาไหลจากการขาดน้ำ เป็นต้นก็จะทำให้ความเป็นห่วงนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความไม่ไว้ใจ ครูผู้ดุแลจึงควรทำอย่างเต็มที่ให้ผู้ปกครองสามารถวางใจที่ฝากดวงใจไว้กับโรงเรียน ในช่วงเวลาการเรียนการสอนนั้น แต่ละนาที ชั่วโมง กว่าจะถึงมือถึงอกผู้ปกครอง ความเป็นห่วงนั้นคงนับไม่ถ้วน ความปลอดภัยจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมากพอๆกัน ผลกระทบต่างๆจากความหวังดี ที่ผู้ปกครอง เลือกโรงเรียนที่ดีทีสุด จนไปถึงเรื่องของความใส่ใจของครูผู้ดูแลนั้นคงไม่ใช่ใครหากแต่เด็กต่างหากที่จะได้รับผลกระทบโดยตรง ความคาดหวังที่ผู้ปกครองพึงมีจึงควรอยู่ในระดับที่เป็นกลาง ไม่มากไปจนกดดันครูผู้ดูแลและไม่น้อยไปจนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ความไม่น่าไว้ใจพึงมีได้เพื่อแก้ไข ปรับปรุง แต่ไม่ใช่ก้าวก่าย ในส่วนของครูผู้สอนก็ควรที่จะสร้างความน่าเชื่อถือให้ได้มากที่สุด ทั้งในเกียรติของคำว่าครู ซึ่งเป็นปูชนียบุคคลและเป็นผู้ซึ่งผู้ปกครอง ไว้ใจ ผลที่ได้ไม่ได้ตกที่ใครหากแต่เป็นเด็กที่พร้อมยอมรับการใส่จากทั้งสองฝ่าย ความคาดหวังกับการสร้างความน่าเชื่อถือจึงควรเดินไปในแนวทางเดียวกันเพื่อผลประโยชน์ที่มากที่สุดที่ร่วมมอบให้กับเด็ก พัดลม USB สบู่อาหรับขิง
|
Group Blog All Blog
Link |
||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
