<<
พฤศจิกายน 2558
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
12 พฤศจิกายน 2558
 

TheWandererAsia | อาหารไทยต้นตำรับ...ฝีมือแม่

“ฝีมือแม่” ร้านอาหารเล็กๆที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นแบบเกินร้อย อยู่ในจังหวัดสระบุรี จากฝีมือการปรุงของพี่น้องทั้ง 5 สาว ที่ลงครัวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ช่วยกันหยิบจับแบ่งหน้าที่การปรุง การจัดตกแต่งจาน การแกะสลัก ประดิษฐ์ประดอยอาหารในทุกๆจาน จนรู้สึกได้จริงๆว่าเหมือนเรากำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่บ้านญาติพี่น้องของครอบครัวของเรา 



















คุณป้าทั้ง 5 เป็นกันเอง ร่าเริงแจ่มใส อารมณ์ดี เราได้ยินเสียงทำครัวไปหัวเราะไป บางทีก็อาจมีดุๆกันเองบ้าง ก็เพราะคุณป้าอยากให้ลูกค้าได้ลองลิ้มชิมรสอาหารเร็วๆแต่ต้องยอมรับว่า การทำอาหารด้วยตัวเองแบบนี้ แถมมีความละเมียดละไมมากๆตามรูปแบบของคุณป้าทั้ง5 คงต้องรอเวลาสักนิด ดังนั้นใครมาร้านนี้ขออย่าเร่งคุณป้าเลยนะคะ



















การเดินทางมาร้านผีมือแม่ในวันนี้หากไม่มีคนแนะนำ เราคงมาไม่ถูก ซึ่งเราได้เพื่อนใหม่ที่น่ารัก ชื่อ แม็กซ์ช่วยพามาค่ะ เราขับรถตามแม็กซ์มาเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งมองเข้ามาตอนแรกก็คิดว่า เป็นบ้านธรรมดา แต่พอลงมาดูใกล้ๆรู้สึกวูบแรกถึงความอบอุ่นตั้งแต่ป้ายหน้าร้าน 


จากนั้นเราเริ่มเดินสำรวจไปทุกซอกทุกมุมที่เดินได้ก็เห็นมุมนั่งเล่นเก๋ๆ



















ส่วนมุมนี้เหมาะมากกับการถ่ายรูป 



















จำนวนโต๊ะมีไม่มาก 



















บรรยากาศของร้าน ร่มรื่น เขียวขจีโดยคุณป้าทั้ง 5 จัดสรรพื้นที่ส่วนหนึ่งของบ้านทำเป็นร้านอาหารคุณป้าอยู่ที่นี่และเปิดเป็นร้านอาหารเล็กๆ ตกแต่งแบบเรียบง่าย เก้าอี้ไม้แบบโบราณถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆตามแบบวัยรุ่นสมัยนี้ก็คือ สไตล์เรโทร (RetroStyle) นั่นเอง ปัจจุบันร้านนี้ยังไม่เป็นที่รับรู้ในวงกว้างมากนัก ซึ่งคุณป้าเองก็คงไม่ต้องการให้มีคนมามากจนเกินจะรองรับได้เพราะเป้าหมายการเปิดร้านของคุณป้า ไม่ใช่การทำธุรกิจเพียงอย่างเดียว ปกติคุณป้าต้องทำอาหารเพื่อรับประทานกันในครอบครัวอยู่แล้วดังนั้นจึงทำเพิ่มเพื่อขายอีกสักหน่อย ลูกค้าที่มาที่นี่ส่วนใหญ่จึงเป็นลูกค้าประจำที่ติดใจในรสชาติอาหาร 


อาหารที่เราได้ชิมในวันนี้ เริ่มต้นด้วย ก๋วยเตี๋ยวบก (รูปซ้ายบน) ซึ่งมองเผินๆ ตอนแรกนึกว่าปอเปี๊ยะสด เราปล่อยไก่ตัวเบ้อเร้อ เพราะทายผิด

ลาบหมูทอด (รูปกลาง ก้อนกลมๆ) รสชาติเข้มข้นมากๆ ค่อนข้างเผ็ด แต่อร่อยแบบไม่เคยทานที่ไหนมาก่อน (ไม่ได้เว่อร์ แต่พูดจริง)

ต้มจิ๋ว (รูปซ้ายล่าง) เมนูนี้บอกตามตรงว่า ไม่เคยรู้จักมาก่อน รสชาติกลมกล่อม เป็นแกงชนิดหนึ่งที่เป็นมากกว่าแกงจืด แต่ไม่จี๊ดจ๊าดขนาดต้มยำ

น้ำพริกปลาอินทรีย์ทอด (รูปขวา) ทานกับเครื่องเคียง ผักนานาชนิด และไข่ต้ม



















ถุงทอง ทอดกรอบๆพร้อมเนื้อในที่ถูกปรุงรสชาติได้อย่างกลมกล่อม จัดวางผักได้อย่างน่ารักประทาน





















ขนมจีบรูปตัวนก นี่หละเด็ดสุดตรงที่การปั้นเป็นรูปตัวนก (ภายนอกก็สวย ได้เข้าไปอยู่ในปากก็อร่อย แถมลงท้องไปก็อิ่ม)



























แกงเลียง กลมกล่อมจนแยกไม่ออกว่าคุณป้าใส่อะไรลงไปบ้าง





















แกงจืดฟัก ต้องยอมรับน้ำซุปของที่นี่สูตรเด็ดจริงๆ ที่สำคัญคุณป้านำฟักมาแกะสลัก เล่นเอาคนไม่กล้าทานเพราะมัวแต่เสียดายฟักแกะสลัก



























ส้มตำไทย ต้องบอกว่า ชอบที่สุดเห็นหน้าตาแบบนี้ อย่าคิดว่า จืดชืด ไม่น่าจะอร่อย แต่ขอบอกว่า อร่อยมากและไม่เคยทานที่ไหนมาก่อนจริงๆ (ไม่ใช่ส้มตำข้างทาง แต่ก็มิใช่ส้มตำในโรงแรมเช่นกัน)



























ยำถั่วพลู น้ำพริกของคุณป้ามีสูตรเฉพาะแค่เอามาคลุกข้าวก็อร่อยมากๆแล้ว



















ตบท้ายด้วย สาคูบัวลอย น้ำกะทิหอมๆ คุณป้านำสาคูมาปั้นเป็นเม็ดแบบบัวลอยเคี้ยวแล้วหนึบๆ หอมกลิ่นน้ำกะทิ



























ทั้งหมดนี้ ต้องขอออกตัวก่อนว่าตัวเองไม่ใช่นักชิม ไม่ได้รู้เรื่องการทำอาหารมากมายนัก แถมเป็นคนทานยากมากๆ หาของที่ชอบและถูกปากได้ยาก แต่พอได้ทานรสมือของคุณป้าทั้ง 5 ยอมรับว่ามื้อนี้เจริญอาหาร อิ่มท้องจนพุงกาง และที่แย่ที่สุดคือ ทำให้เราทานยากมากขึ้นเพราะหาทานที่ไหนก็ไม่ได้รสชาติแบบร้านฝีมือแม่ คงต้องขับรถไปหาคุณป้าทั้ง 5 บ่อยๆ


นอกจากนี้คุณป้ายังมีขนมที่ทำเองอีกด้วยนะคะ ต้องลองชิมจึงจะรู้ถึงความแตกต่าง





































ตบท้ายด้วยสิ่งที่ได้รับที่มากกว่าอาหารอร่อย มีคำพูดหนึ่งที่ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นและอยากให้ทุกครอบครัวเป็นแบบนี้ ปกติการที่เราอยู่ใกล้ชิดกันในครอบครัวยิ่งใกล้ก็ยิ่งมีโอกาสทะเลาะกัน เหมือนลิ้นกับฟัน คุณป้าก็เช่นกัน แม้จะเห็นว่ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่บางมุมก็มีไม่พอใจ ความเห็นไม่ลงตัว ทะเลาะกันบ้าง แต่ป้าบอกว่าป้าเป็นพี่น้องกัน ไม่ว่าจะทะเลาะกันอย่างไร เราก็อยู่ด้วยกันจนตายนั่นแหละ(ฟังแล้วชื่นใจ อิ่มใจไปกับป้าทั้ง 5) เพราะสภาพสังคมในปัจจุบัน ที่ต่างคนต่างทำงานต่างแก่งแย่งแข่งขัน จนทำให้ทุกคนลืมนึกถึงคนในครอบครัว เอาแต่ดิ้นรนตั้งหน้าตั้งตาหาเงิน เพื่อความอยู่รอด เพื่อการดำรงชีวิตอยู่ความอบอุ่นและความสัมพันธ์จากคนในครอบครัว จึงลดน้อยลง กลายเป็นความห่างเหินจนกลายเป็นคนแปลกหน้า

มาร้านฝีมือแม่แล้วได้อะไรดีๆกลับมาคิดหลายอย่างร้านนี้จึงเป็นเสมือนแม่เหล็กที่ดึงดูดความรู้สึกให้เราอยากกลับไปอีก ถือเป็นอีกหนึ่งมุมดีๆของสังคมโดยเฉพาะสถาบันครอบครัว


Join me on my page:  https://www.facebook.com/TheWandererAsia




Create Date : 12 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2558 23:41:40 น. 2 comments
Counter : 8243 Pageviews.  
 
 
 
 
อ่อยมากๆไปลองทานมาล่ะ
 
 

โดย: ชัยภัทร IP: 182.232.156.158 วันที่: 13 ตุลาคม 2559 เวลา:1:59:04 น.  

 
 
 
ยำถั่ว(พู)
 
 

โดย: Hui IP: 122.155.46.85 วันที่: 22 กันยายน 2562 เวลา:11:47:22 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

TheWandererAsia
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




การเดินทางไม่ได้หมายถึงการท่องเที่ยวเพียงอย่างเดียว แค่คุณตื่นไปทำงานทุกวัน ก็เรียกว่า การเดินทางได้เช่นกัน ลองสังเกตุเส้นทางจากบ้านไปที่ทำงาน เชื่อไหมว่า ไม่มีสักวันที่เหมือนกัน เช่นเดียวกับจิตใจและความคิดของคน ย่อมเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
[Add TheWandererAsia's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com