เหมือนฝนที่พัดผ่าน ให้ความชุ่มชื่นก็จากไป
เธอแค่เพียงผ่าน เข้ามาทักทายก็จากไป
บางเวลาจะหาความเข้าใจ ไม่มีใครเลยแม้ในความฝัน
กาลเวลาปลอบโยนฉันให้เข้าใจ ไม่มีเธออยู่ตรงนี้

พื้นที่ว่างเปล่า โอบล้อมตัวฉันอยู่ทุกวัน
พื้นที่ว่างเปล่า ไม่มีเธอไม่มีความหมาย

คงมีแค่ความทรงจำ ที่ทำให้ฉันพอมีเรี่ยวแรง
พอที่จะประคองความฝัน ว่าสักวันจะมาถึง

บางเวลาจะหาความเข้าใจ ไม่มีใครแม้ในความฝัน
กาลเวลาปลอบโยนฉันให้เข้าใจ ไม่มีเธออยู่ตรงนี้

Loneliness is walking down the road with me
on the the day when you were gone,
the world seems empty and dark

ปล. ตกใจกับจำนวนคนชมมั่กๆ .... ระบบเสียรึป่าวคะ bloggang ....
ทำไมวันนี้มันขึ้นพรวดๆ แบบน่าตกใจแบบนี้ล่ะ งงจ่ะ ....
แต่เสียแบบนี้ดีนะคะ รู้สึกอบอุ่นดี ผู้ชมหนาแน่น เอิ๊กๆ...
เป็นธรรมดาของการยึดติด อุอุ ถ้าเพิ่มพรวดๆนี่ไม่แจ้งความผิดปกติ
แต่ว่าถ้าหายไปหมดนี่รีบเมล์ไปหาบล็อกแก็งค์ทันที หุหุ...
วันนี้มาพล่ามอะไรเนี่ย....

แปะเพลงฝากค่ะ หลับฝันดีนะ ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่านค่ะ