รับน้องรัก รักรับน้อง น้องรับรัก
บูม........... เฮ................... โฮ........................... เย้..................................... โย่ว...........................................
แล้วก็เริ่มขึ้นอีกปี กับเทศกาลรับน้องที่ผู้ใหญ่หลายคน (รวมถึงผู้น้อยบางคน) หวาดผวากันนักหนา เปิดเทอมที ก็มีข่าวที น้องป่วยบ้างหล่ะ เจ็บบ้างหล่ะ หรือบางรายโชคร้าย โดนพี่บ้าอำนาจใส่ ... ก็ตายกันบ้างหล่ะ ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับรุ่นพี่บ้าอำนาจพวกนี้เหมือนกัน เพราะถ้าเป็นรุ่นพี่ที่ทำกิจกรรมนี้กันจริงๆ (เน้น!! ว่าทำกันจริงๆ ตามศีลธรรมอันดีงาม) ตามประเพณีแล้ว การรับน้องของเรา คือสิ่งที่รุ่นพี่ผู้ทำกิจกรรมนั้นรอคอย รอคอยที่จะได้เจอน้องใหม่ รอคอยที่จะได้ทำความรู้จักน้อง รอคอยที่จะได้มีคนใส่ส่งมอบหนังสือที่กองอยู่เต็มบ้าน รอคอยที่จะได้เทคแคร์น้อง และสำหรับบางคน ... ก็รอคอยที่จะได้จีบน้องใหม่ (กันตามระเบียบ)
การรับน้องสำหรับเด็กปีสองที่ทำกิจกรรม คือสิ่งที่โดนรุ่นพี่เฝ้าฝึกฝนมาตลอดเวลา 3 เดือน คือสิ่งที่ต้องเสียสละเวลานอนอยู่บ้าน มาใช้ชีวิตที่มหา'ลัยแรมเดือน คือสิ่งที่ต้องเตรียมพร้อม ต้องประชุม ต้องหารือกันในทุกๆ ฝ่าย คือสิ่งที่ต้องวางแผน ต้องทำให้เป็นขั้นตอน ต้องปรึกษาพี่ ปรึกษาอาจารย์ เค้าจะยอมลำบากเพื่ออะไร .... ถ้าไม่ใช่เพื่อน้อง เพื่อให้น้องก้าวเข้ามา และออกไปอย่างสมบูรณ์แบบทีสุด สำหรับเด็กปีสอง การก้าวเข้ามาทำกิจกรรม ก็เสมือนการยื่นขาข้างหนึ่งเข้าไปในตะรางเรียบร้อยแล้ว โดยเฉพาะพี่ว้าก พี่พยาบาล ที่จะโดนเพ่งเล็งหนัก หากน้องเป็นอะไรไป ...ไม่คิดบ้างหรอ ว่าพี่พวกนี้ก็ไม่อยากมีปัญหาเหมือนกัน
การรับน้องสำหรับเด็กปีสามที่ทำกิจกรรม คือการฝึกฝนน้องปีสอง ให้พร้อมต้อนรับน้องปีหนึ่ง คือการประสานงานกับอาจารย์และน้อง คือการตัดสินใจแทนอาจารย์ในบางครั้ง คือการเป็นที่ปรึกษาให้ปีสอง คือการรับผิดชอบที่มากกว่า เพราะถือว่าคุณเป็นเฮดแล้วนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ครึ่งตัวก็เข้าไปอยู่ในตะรางเรียบร้อยแล้วเช่นกัน
การรับน้องสำหรับอาจารย์ที่ร่วมกิจกรรม คือแม่ทัพสูงสุด จะทำอะไร วันไหนกิจกรรมแรงแค่ไหน...ต้องรู้หมด คือที่ปรึกษาตลอด 24 ชั่วโมง ... ปัญหามันเคยเลือกเวลาด้วยหรอ คือการรับผิดชอบปัญหาทั้งหมด ... ถ้าเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่หมายถึงตะราง แต่หมายถึงอาชีพการงานในอนาคต คือการแสดงละครในบางครั้ง ... เพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่ให้ลูกศิษย์รักกัน เพราะถ้าไม่รัก ไม่สนิทกัน มันจะอยู่กันได้ยังไง อีกสี่ปี คุณจะทำงานกับเพื่อนกลุ่มเดียวตลอดเลยหรือ แล้วถ้าวันนึงอาจารย์จับกลุ่มทำงานให้ ... คุณก็ทำไม่ได้หรอก เพราะคุณไม่รู้จักกัน ...
ที่คือการเตรียมพร้อม ที่พี่ๆ พร้อมจะมอบให้น้องใหม่ทุกคน ให้สามารถใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย และจบออกไปเป็นบัณฑิตได้โดยสมบูรณ์
***บ่มเจ้า ให้เจ้าเป็นน้องข้า***
Create Date : 08 มิถุนายน 2552 |
|
5 comments |
Last Update : 8 มิถุนายน 2552 4:40:00 น. |
Counter : 562 Pageviews. |
|
|
|