Bloggang.com : Star of Perseverance - รู้จักกันมั้ยอ่ะ ความรัก

รู้จักกันมั้ยอ่ะ ความรัก

ชีวิตนี้มีใครเกิดมาไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องรักบ้าง

ขอบอกเลยว่า ไม่มี··!! (สระอีล้านตัว)

ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ ก็คนที่เลี้ยงมา หรือครูบาอาจารย์ เพื่อนฝูง สัตว์เลี้ยง
ต้องมีสักคนบ้างแหละที่เรารัก และเขาก็รักเรา

เอาจริงๆ ในชีวิตนี้เราก็ไม่เคยรู้หรอกว่า ความรักมันเป็นความรู้สึกแบบไหน

เพราะว่า หากว่า รู้สึกชอบใครสักคนมาก ความห่วง ความหวง ความนึกถึงตลอดเวลา สารพัดความที่จะเกี่ยวกับคนๆนั้นมันก็จะออกมาเองอัตโนมัติ ความอยากให้เขาได้ดียิ่งๆ ขึ้นไปอีก อยากให้เขาเปนตัวเองที่มีความสุข บลาๆๆๆๆ มันจะตามมาเอง .....

สรุป เราก็เลยไม่เคยรู้ว่าจริงๆ ความรักมันจะเปนแบบไหน อารมณ์รู้จักความผูกพันมากกว่าอีก 55555

ตั้งแต่จำความได้ ตอนอนุบาล (แก่แดดมาก 555) เราก็มีความรู้สึกชอบเพื่อนเพศตรงข้ามละล่ะ (อุตส่าห์จำได้นะ หัวดี 555) แต่ความรู้สึกมันไม่ได้รุนแรง

คือความรู้สึกจะรุนแรงแปรผันตรงตามวัย จนถึงประมาณ 30 -40 (นี่ทฤษฎีตัวเอง) อนุบาลเราก็ชอบคนเป็นแล้ว ขึ้นป.หนึ่งก็มีคนที่ชอบ ขึ้นป.สองก็เปลี่ยนคนอีก ป.สี่ก็เปลี่ยนคนอีก พอม.หนึ่ง ก็เปลี่ยนคนอีก ม.สองก็เปลี่ยนคน ม.สาม สี่ ห้า หก ชอบอีกคน

ขึ้นปีหนึ่ง ก็มีอีกคน ปีสอง สาม สี่ ก็มีอีกคน ยุบยับไปหมด 555

พอคิดกลับไปแล้วเราก็เคยชอบใครไว้เยอะเหมือนกันนะ (แต่ไม่ได้ลงเอยอะไรกับเขาหรอก บ่องตง)

เคยเดทก็สองครั้งเอง

แต่ละครั้งนี่จำความรู้สึกรุนแรงทั้งหลายได้เกือบชัดเจนเลย แต่ไม่รู้ว่านั่นเรียกรักป่ะนะ ....

แม้ตอนเรามีแฟนคนแรก ก็ยังไม่รู้สึกว่า นี่คือความรักเท่าไหร่ เพียงแต่คิดว่า เค้าเป็นคนดีนะ มาขอคบกะเรา ก็เลยตกลง ไม่เสียหาย แต่ทำไม ไปๆมาๆ มันเนิบ ไร้ความสุข มีคนบอกว่า คบกันแล้วมันต้องดีขึ้นสิ นี่รู้สึกว่าอยู่ไปวัน ๆ มาก ทั้งๆ ที่เค้าก็บอกรักเราสม่ำเสมอ แต่เราไม่รู้สึกถึงความรู้สึกเหล่านั้นเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกะเค้ามากแต่แรกก็ได้ สุดท้ายก็เลยเลิกกัน เปนเพื่อนที่ดีต่อกันดีกว่า

แต่มาตอนนี้ความรู้สึกหลายอย่าง ๆ ที่มีต่อคน ๆ หนึ่ง มันรวมกันอธิบายไม่ถูก เค้าเปนเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา แต่ขณะเดียวกันความรู้สึกที่เรามีต่อเขา มันหลากหลายจนแยกสถานะไม่ไหวแล้วตอนนี้

เราทั้งหัวเราะ ห่วง ร้องไห้ อยากจะจากไป และอยากอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ฯลฯ ไม่รวมความรู้สึกจิปาถะยิบย่อย อื่น ๆที่เกิดขึ้นทุกๆ วินาที เพราะคนนี้ เราเคยลองนึกเทียบดูกับความรู้สึกตั้งแต่ชอบเป็น สมัยอนุบาลจนถึงตอนนี้ ไม่มีอะไรมีอานุภาพเท่าความรู้สึกทั้งหลายตอนนี้เลย จริง ๆ

เราไม่รู้ว่านี่เรียกว่ารักหรือไม่ แต่เราจะยกตัวอย่างสิ่งที่เกิดขึ้นกับหัวใจเราให้ฟัง

- ว่างต้องนึกถึง

- เห็นอะไรที่คิดว่าเค้าจะชอบ หรือที่เค้าชอบ หรือที่เกี่ยวกับเขา จะต้องหยุดดู หรือไม่ก็ซื้อไปฝาก (ถ้าเปนของกินของใช้)

- เฝ้ารอข้อความ แต่เมื่อได้ข้อความแล้ว จะไปอ่านอันอื่นก่อนให้หมด และใช้เวลาอ่านข้อความจากเขาโดยละเอียด ถี่ถ้วน อ่านแล้วอ่านอีก

- รู้ความเคลื่อนไหว ของอีกฝ่าย บางทีเรื่องที่เค้าลืม ๆ เราก็จำได้หมด่

- น้อยใจเค้าบ่อยด้วยนะ (แต่เค้าไม่รู้) 5555

- มีอะไรดี ๆ นึกถึงเค้าก่อนหมด

- อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันนาน ๆ ไม่ต้องจำเป็นต้องคุยกันก็ได้ แค่นั่งอยู่ใกล้ๆ กัน ต่างคนต่างทำงานตัวเองไปก็พอ

- สายตาก็จะคอยมองหาแต่เค้า

- ถ้าเค้าไปกะผู้หญิง จะรู้สึกเศร้ามาก (ถึงจะเปนเพื่อนก็ตาม)

- อยากได้ยินเสียง (วันละนิดก็ยังดี)

- ไม่ชอบเวลาเค้าทุกข์ใจ อึดอัด หรือ เครียด (รู้สึกเศร้าตาม อยากให้เค้ายิ้มและหัวเราะมากกว่า)

- อะไรไม่ดีก็ไม่อยากให้ทำ ยิ่งอะไรที่ไม่ดีกะตัวเค้าเอง ยิ่งไม่อยากให้ทำ ถ้าเตือนไม่ได้ ก็อยากหาวิธีพาเลี่ยงแบบเนียน ๆ

- มองผู้ชายอื่น เป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกธรรมดา (คือ ความห่วงหาส่งให้คนเดียว ยกเว้นพ่อ 555) จะรู้สึกว่าผู้ชายอื่น ๆ ที่ใครว่าดีกว่าก็ไม่เอา (ขนาดนั้น)

- อยากให้คนอื่นรู้ว่าเค้าดียังไงด้วย ให้คนอื่น มอบความชอบให้เค้าด้วยเมื่อพบเห็น ฯลฯ

มันเยอะแยะยั้วเยี้ยไปหมด...โอ๊ยยย นี่ก็ยังไม่รู้ว่ามันใช่รักรึเปล่านะ

แต่พอคิดไปคิดมา ก็ไม่อยากจะคิดแล้วล่ะ ว่าเหล่านี้ที่รู้สึกมันคือรักไหม
คือรู้ไป มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร และมันก็ไม่ได้ทำให้แก้ปัญหาหัวใจตัวเองได้ด้วย

คือ ถ้ารู้ว่าอารมณ์ตอนนั้นเป็นแบบไหนก็แก้ไปตามที่มันเกิดขึั้นเลย เช่น

อยากกินข้าวด้วย - ก็ส่งไลน์ไปถามว่า "เย็นนี้กินข้าวกันป่ะ ทำกินกันเอง" งี้

หรือคิดถึง - ก็ส่งไลน์ไปหา คุยเรื่องหมูหมากาไก่ หรือถามตรงๆ ก็ได้ "วันนี้เปนไงมั่ง งานหนักไหม"

ไม่พอใจอะไร ก็บอกไปตรงๆ - "นี่ๆ จริงๆชั้นไม่ชอบแบบนี้ บลาๆๆๆ"

ในท้ายที่สุดแล้วเราก็เลิกถามตัวเองแล้วล่ะ ว่าใช่รักหรือเปล่า (พยายามลองถามแฟนเก่า แฟนเก่าก็เสี้ยมว่า ไม่ใช่หรอก นี่มโนไปฝ่ายเดียว อยู่นั่น) แล้วมาคิดจัดการว่า จะทำยังไงให้เปนความรู้สึกที่ทำให้อีกฝ่าย รู้สึกว่ามีอะไรมาเติมเต็มมากว่า มาบั่นทอนกัน เพราะคิดว่า ถ้าไปจำกัดว่ารักต้องเปนอย่างนั้น หรือย่างนี้ ชาตินี้คงไม่ทันกิน เอ๊ย ไม่ทันได้เรียนรู้ 55555

สาธยายมาตั้งนาน ไม่รู้ว่าคนอ่านได้อะไรกลับไปรึเปล่า คิดเห็นอะไรอย่างไร ก็แบ่งปันกันนะคะ ^^;

จบจ้ะ

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2558 0:20:21 น.
Counter : 728 Pageviews.

1 comments