ความรักบทที่ 3 วันที่ 15 กรกฎาคม 2557 ถึง บิว

ต่อไปเราจะเรียกเธอว่า น้องสาว

ให้เธออายุน้อยกว่าอยากให้เธอเด็กกว่า เพราะเธอเด็ดกว่า เกี่ยวไรกันไหมเนี้ย หากจะรักเธอยอมเป็นน้องสาวเรานะออกจะน่ารักดี ถึงแม้รู้ในความจริง เราอายุน้อยกว่านิดก็เหอะ ถ้าหากว่าสามารถเป็นที่พึ่งทางใจให้เธอได้ให้ความอบอุ่น ให้คำปรึกษา และสามารถปกป้องเธอได้ ก็ยอมๆเราล่ะกัน

แต่เชื่อเหอะเอาเข้าจริงๆ(ไม่ใช่เอาออกนะ) ผู้ชายส่วนใหญ่ขี้เกรงใจ ภาษาบ้านๆ ก็กลัวเมียจะเรียกดีๆก็ประมาณว่าให้เกียรติแฟนก็ได้ เพราะรักนะถึงยอม เพราะดูแลดีต่างหากขอเธอจงเข้าใจ

เมื่อฉันให้เธอรักเมื่อเธอรักฉันแล้ว เธอจะให้ฉันดูแลความรักของเธออย่างไร อยู่ไกลป่านฉะนี้ หากแม้นว่าเธอเลือกฉันจริงๆเธอจะเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ได้ไหม หนึ่งล่ะ ฉันไกลบ้าน สองล่ะ ไม่สามารถติดต่อได้ทุกเวลา(ที่ทำงาน) สามค่อยคิดต่อไปในวันต่อๆไป

อะไรบ้างที่ทำให้ความรักยังคงอยู่ และอยู่ทน ไม่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่ายเพราะความคำว่ารักหรอกหรือ คงไม่อาจสุขใจได้ตลอดเวลาธรรมชาติของโลกมันคือการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เพื่อรอวันจากลา เธอจะช่วยให้เราสุข สมหวังตลอดไปหรือเราจะช่วยให้เธอสุข สมหวังตลอดไปเช่นกันหรือ ไม่ใช่เทวดาจากเทวาดาจาดบนฟ้าที่จะได้เสกอะไรก็ได้ตามใจ ธรรมดาสามัญชน เมื่อทุกข์ก็เศร้า เหงาๆปนกันไปแม้ไม่มีใครจะสนใจ

ความรักคืออะไรมันให้อะไรเรามันสอนอะไรเราหลายๆครั้งที่ความเหงาเศร้าผ่านเข้ามา จนทำให้เราไม่รู้แน่ว่าชีวิตขาดอะไรหรือต้องการอะไรแน่ สำหรับเราแล้ว ความรักมันทำให้การตื่นขึ้นมา มีความหมาย การรอคอยไม่ได้หมายถึงความว่างเปล่ามีพันธสัญญาคอยหล่อเลี้ยงในแต่ล่ะวันรวมถึงการอยู่คนเดียวไม่ได้หมายถึงว่าเราอยู่คนเดียวจริง

ความรักกับ ความเหมาะสม

อนาคตจะเป็นอย่างไร เราจะเหมาะสมกับใครVS ใครจะเหมาะสมต่อเธอ ต่อไปความรักจะพาเราออกสู่ทะเลเธอมีเรื่องราวของเธอ ฉันมีเรื่องราวของฉัน ประเด็นคือคือ เราควรออกทะเลกับใครคนนั้นคือใครที่จะออกเดินทางไปกับเรา

ความรักของนักวางแผนกันการคาดคะเนอนาคต ยิ่งเปอร์เซ็นความคลาดเคลื่อนน้อยยิ่งมีผลต่อความมั่นใจถึงประสิทธิภาพเกี่ยวกับความรักมันต้องมองให้ไกลที่สุดแล้วไปให้ถึง ความรักไม่ใช่งานสร้างเข้าค่ายพักแรมที่เน้นความสนุก ความตื่นเต้นเฉพาะหน้า มองไปให้ไกลสุดสายตานะความรักตลอดย่านอายุแห่งชีวิต ให้ครบคลุม ว่าตอนนี้ วันนี้ เราอยู่จุดไหน อีกสิบปีอีกสี่สิบปี มีลูก ดูแลพ่อแม่ เลี้ยงดูบุตร ช่วยเหลือกิจกรรมสังคม ที่เหลือจากนั้นก็แก่ไปด้วยกัน

บางมุมก็เหมือนดั่งคนท้อง

มีทางเลือกคือเลือกที่จะท้องแบบปกติ มีพ่อที่ดีให้ลูก มีอนาคตไว้ให้ลูกมีความสุขกายสบายใจรอไว้ให้ตัวเองในวันข้างหน้า หรืออีกทางอะไรก็ได้ทำไปก่อน ท้องก่อนค่อยนึกทบทวนว่าผู้ชายดีๆนั่นสำคัญอย่างไร มันสำคัญตั้งแต่เริ่มออกตัวเริ่มจีบ

การออกทริปชีวิตกับชีวิตความรักคู่ใจร่วมเดินทาง เส้นทาง และสิ่งที่ ที่จะพาเราไปไม่ว่าที่ไหนปลายทาง ไม่ว่าเราตั้งใจไปถึง หรือตั้งใจไปถึงเพื่อไปต่อ ที่ดีกว่าคือ เราพร้อม เขาพร้อม มีปัญหาก็ช่วยกันแก้ได้ทางข้างหน้าเราไม่รู้ถึงอันตรายและความไม่แน่นอนของคน สิ่งแวดล้อม ไม่ใช่ใครก็ได้ไร้เดียงสา จากคอมฟอร์ดโซน อยู่แต่ในเงาแห่งความกลัว(ดุจเหมือนรักที่เคยผ่านมาช่วงวัยรุ่น ที่เหมือนเก่ง ความคิด ความหวัง อย่าหรู แต่หารู้หรือ? ชีวิตหลังการทำงานกลับแตกต่างเรามันแค่ละอองของธุรกิจ ไม่ใช่เสือ แต่เป็นแมวเชื่องๆ)ถ้าหากจะรอคอยคนที่ดีที่สุด คนที่พร้อมที่สุด ไม่รู้ว่าชาตินี้ เมื่อไหร่จะได้เจอหลายๆคนก็ใช้โอกาสตรงหน้า คนที่อยู่ด้วยตอนนี้ ช่วยกันทำ ทำมันให้ดี ช่วยกันออกแบบ รังสรรค์ ใส่ใจในขบวนการท้ายสุดแล้ว เราก็จะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่หวัง ชีวิตขณะการเดินทางเป้าหมายอาจบ่งบอกถึงความสำเร็จในฐานะเป็นตัวแทนของหน้ากากทางสังคมทว่าความสุขในชีวิตคู่กลับเป็นงานศิลปะขั้นสูง ต้องใจถึงเท่านั้น

เนื้อหาอาจนอกเรื่องงง มั่ว รั่ว มึน ไม่ชัดเจน เข้าป่าลงทะเลเสียส่วนใหญ่ แต่นั้นนก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกเสมอความรักกับสิ่งแวดล้อมของตัวมันเอง เมื่อมีเธอ เหมือนดั่งปากกาหลงรักกระดาษมันจึงเกิดเรื่องราว เวลาจะเป็นเวลาให้เรา เอ๊ะ!!ใช่ไหม เวลาจะเป็นพื้นที่ให้เรา ให้คนสองคนร่วมสรรค์สร้างงานศิลป์ และด้วยความละเอียดของความรักงานเขียนที่ได้อาจจะเป็นงานเขียนที่เต็มไปด้วยความสุข เต็มไปด้วยความรัก กับคุณค่าที่ยากจะอธิบายมันจะเปลี่ยนเป็นรางวัลให้กับเจ้าของของมันเอง

มีเธอเมื่อมีเธอเหมือนมีหางเสือให้หัวใจ เหมือนมีคู่ใจให้ปากกา ได้สร้างเรื่องราวลำพังตัวคนเดียวนั้นมักขี้เกียจ เปิดโอกาสให้ความรักมาเติมเต็มความสดใสในชีวิตแต่ละวันเติมเต็มความฝัน รวมใจต่อจิ๊กซอว์สุดท้ายให้ชีวิตได้สมบูรณ์

บทสงสารตัวเอง

นี้เราต้องเอาSound MD ละลายเล่นกับความรักหรอกหรือ คนอื่นเขาเอาเงินลงทุนแต่เราเอาทั้งจิตวิญญาณมาลงขันกับเธอ แล้วรักจะให้อะไรเรา จริงๆก็ได้ความอุดมสมบูรณ์ของชีวิตเราต้องให้ไป เพื่อให้ได้มา บางทีก็อย่าวิตกมากนะตัวเรา เธอตั้งใจมาดีลองปรับตรงนั้นหน่อย ปรับตรงนี้หน่อย ตัวตนจริงๆเรายังคงอยู่ตัวเธอเองก็คงเป็นตัวเองอยู่ กรณีนี้ 1+1ไม่ได้เท่ากับ 2 แต่มันเป็น 11 อย่านี้ใช่ไหมถ้าคนรักกันจริง สิ่งที่ควรจะได้หากว่าเราทำตามกติกาด้วยความจริงใจ แต่ความจริง ชีวิตต้องเดินหน้าบนถนนจริง มันอาจไม่ง่ายเหมือนงานเขียนที่ผิดก็แค่ลบๆพิมพ์ใหม่ จะเอาให้สวยหรูแค่ไหนก็ได้ ณตอนนี้เราเองก็ไม่อยากจะหลงในมายาในอุดมคติความเฟ้อฝันบ้าๆของตนเองมากหรอกนะยุคนี้มันสมัยใหม่แล้ว ที่นี้ไม่ใช่ฝัน นี้คือโลก และเธอก็คือโลก!!

เมื่อเธอรักเราขอเธอจงยอมรับความเป็นตัวเรา ทั้งด้านดีและด้านที่ดีน้อยหน่อยที่แย่ๆก็คงหน้าตามั่งไม่ได้เรื่อง แต่ก็ไม่ได้คิดน้อยใจ ว่าเกิดมาไม่หล่อ ก็เคยมีอยู่แฟนสวยๆกับเขาบ้าง ได้กอดได้จับมา แค่นี้ก็ไม่น้อยใจแล้วแต่เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ยอมรับน้อยใจจริงๆ ว่าชาตินี้จะมีใครมาเอาใหม่ หน้าตาแย่นั่นมันเรื่องอดีตกับรูปกายนะตอนนี้ก็มีเพียงเงาะถอดร่างไม่ได้กับนางรจนา 555__+

พูดถึงเรื่องความพร้อมแน่นอนว่าตอนนี้ฉันมีแต่ตัวกับหัวใจจริงๆอีกสองปีกว่าๆกลับไปนั่นและคือพร้อมแน่นอน อนาคตเรื่องงานค่อยคุยกันอีกทีเรายืดหยุ่นได้สูงเรื่องแบบนี้ ขอแค่รักกันแล้วแต่งงานกันแล้วได้มีเวลาให้ครอบครัว จริงๆ (ขอให้ได้แต่งด้วยเทอญ)

รอบนี้เยอะจังคนอ่านสู้ๆนะ เขียนไปก็เยอะ ผิดๆ มั่วๆ มึนๆ งง ก็หลายประโยค วันหลังจะมีอะไรมาเล่าให้ฟังหรือเปล่าน้า(เรียกบ่น เห็นทีจะได้) นี้แหละชีวิตเค้าเวลาที่โสดก็มี ปากกา สมุด ดินสอ กระดาษหนังสือ เสียงเพลง อยู่เป็นเพื่อนมาตลอด เวลาผ่านไป ตัวเราก็ได้งานเขียนบ้างนิดหน่อย

กับความเป็นตัวเราอาจจะไม่ดีเลศวิเศษอะไรหรอก ตอนนี้มีความหวังใหม่แล้วนะเปิดพื้นที่การเรียนรู้เพื่อสองเรา ให้เธอคอยสอนหลายๆอย่าง หลายๆเรื่องราวเล่าให้เค้าฟังนะ แล้วก็ช่วยกันเขียนอนาคต กับการเดินทางของความรักครั้งใหม่